محمد حسین واحدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ رابطه‌ی خوبی با رسانه‌ها ندارد. او پس از روی کار آمدن، بودجه‌ی بسیاری از رسانه‌ها را قطع کرد، زیرا معتقد است آن‌ها فاندگیر هستند و در راستای منافع ملی آمریکا عمل نمی‌کنند.
ادامه مطلب
محمد محمودی‌کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: به نظر می‌رسد امکان امتناع از افزایش سطح تنش فزاینده فعلی در منطقه وجود دارد و می‌توان بر اساس مذاکره و حصول یک توافق سیاسی، از ازدیاد سطح چالش در منطقه مانع شد.
ادامه مطلب
سناتور تد کروز از تگزاس در سخنرانی‌ای در ۲۷ مارس گفت: «ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که الگوریتم‌های هوش مصنوعی ارزش‌های آمریکایی را تضعیف کنند یا فرزندانمان را با ایدئولوژی‌های بیدارگرایانه (woke) شست‌وشوی مغزی دهند.» او خواستار ایجاد یک چارچوب نظارتی شد که توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی را ملزم به افشای معیارهای خود برای تعدیل محتوا کند و تضمین دهد که این فناوری «به‌طور منصفانه» همه دیدگاه‌ها را بازتاب می‌دهد.
ادامه مطلب
علی‌بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: عملیات ویژه روسیه در اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ بهترین گزینه برای پرتاب اروپا به دامان آمریکا از منظر دفاعی و امنیتی بوده و ناتو را از مرگ مغزی نجات داده است. در حال حاضر اراده رهبران کاخ سفید و کرملین پیش بینی بازگشت اروپا به ایده خودمختاری امنیتی و دفاعی را تقویت کرده و مثلث لندن، برلین و پاریس بیش از هر زمان دیگر با اتکاء به شرایط جدید و افکار عمومی قاره سبز برای ارتش قوی اروپایی با حداقل ۸۰۰ میلیارد یورو چاره جویی می کنند.
ادامه مطلب
لید: حادثه اخیر اضافه شدن اشتباهی سردبیر نشریه آتلانتیک به گروه چت مقامات ارشد ایالات متحده، بیش از آنکه یک اتفاق ساده باشد، بازتاب‌دهنده ضعف‌های جدی در زیرساخت‌های امنیتی و اطلاعاتی این کشور است که ممکن است تبعات طولانی‌مدتی به همراه داشته باشد.
ادامه مطلب
اباصلت کبیری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پایان خصومت و برقراری آتش‌بس بین روسیه و اوکراین پس از سه سال جنگ خونین، با پیشنهاد واشینگتن در حال اتفاق افتادن است. ولادیمیر پوتین آمادگی خود برای پذیرش آتش‌بس را اعلام کرده است و زلنسکی نیز چاره ای جز قبول آتش‌بس ندارد. این ابتکار الزام آور توسط یک قلدر تمام بنام ترامپ ایجاد شد. نتیجه آن نیز صلح خواهد بود. هر چند خوشایند دو طرف نباشد اما از کشتار و تجاوزگری خواهد کاست.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ ادعا می کند که ایالات متحده آمریکا هزینه زیادی برای امنیت اروپا در چارچوب سازمان پیمان آتلانتیک شمالی هزینه می کند و لازم است که اعضای نانو بودجه نظامی خود را از حدود دو درصد کنونی از کل تولید ناخالص داخلی، به دو برابر افزایش دهند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری هایی مانند ایالات متحده به‌عنوان دموکراسی های نمایندگی عمل می کنند که در آن دموکراسی و جمهوریت در کنار یکدیگر و با هم پیش می روند. در آمریکا، سناتورها و نمایندگان توسط مردم انتخاب می‌شوند، رئیس جمهور نقش مجری منتخب را دارد و قانون اساسی به عنوان منشور رسمی این نظام عمل می‌کند. اینکه دادگاه‌های آمریکا می توانند علیه رئیس جمهور یا تصمیمات او رأی صادر کنند، ناشی از همین ساختار است که مانع از تمرکز قدرت در دست اکثریت و مجری آن می‌شود—اکثریت اجازه دارد حکومت را در دست بگیرد، اما اجازه ندارد قدرت را قبضه کند! اکثریت اجازه دارد قوانین را تصویب کند اما اجازه ندارد حقوق اقلیت را زیر پا بگذارد. تقابل دولت کنونی ایالات متحده با اقلیت‌ها که شاهد آن هستیم یا از رسانه ها دنبال می کنیم در همین چارچوب قابل بررسی است که اکثریت، به لطف قدرت گیری هرچه بیش تر دموکراسی در برابر جمهوریت در حال به گوشه راندن اقلیت است.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: در هنگامه شدت‌گرفتن رقابت‌های ژئوپلیتیک و اقتصادی، آمریکای ترامپ و راست افراطی در اروپا در تلاش برای افزایش ثروت و قدرت خود به سیاست‌هایی روی آورده‌اند که می‌توان آن را نئومرکانتیلیستی نامید.
ادامه مطلب
پویا داوری منزه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تشدید تنش‌های تجاری میان ایالات متحده و شرکای اصلی آن، از جمله چین و اتحادیه اروپا، نه تنها بازتابی از اختلافات اقتصادی، بلکه نشانه‌ای از رقابت استراتژیک برای تعیین قواعد بازی جهانی است. در این میان، سیاست‌های تهاجمی دونالد ترامپ در اعمال تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، که از سال ۲۰۱۸ آغاز شد و اخیراً با طرح تعرفه‌های جدید تشدید شده، به نقطه اوجی در این تنش‌ها تبدیل شده است. پاسخ متحد چین و اتحادیه اروپا به این سیاست‌ها، همراه با تلاش آمریکا برای نزدیکی به روسیه در بحران اوکراین، نشان می‌دهد که جهان در حال تجربه بازآرایی بلوک‌های قدرت است؛ بازآرایی‌ای که یادآور استراتژی تاریخی هنری کیسینجر در دوره جنگ سرد برای ایجاد شکاف بین چین و شوروی است. این مقاله به تحلیل ابعاد این تحولات، پیوندهای تاریخی، و پیامدهای احتمالی آن بر نظم جهانی می‌پردازد.
ادامه مطلب