کتایون ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پوتین در مسیری گام نهاد که یلتسین، آگاهانه یا ناآگاهانه، برای او گشود. اگر یلتسین با اصلاحات ناتمام، تمرکز قدرت و تضعیف نهادهای مستقل، زمینه را برای اقتدارگرایی فراهم کرد، پوتین با مهارت، آن مسیر را به پروژه‌ای بلندمدت تبدیل کرد: تبدیل روسیه از دموکراسی نوپا به یک اتوکراسی نهادینه.
ادامه مطلب
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا ضرب‌الاجل ۵۰ روزه به پوتین برای آتش‌بس در جنگ با اوکراین را پس گرفت و به او تا روز هشتم اوت فرصت داد تا جنگ با کی‌یف را پایان دهد. این اولتیماتوم نه تنها در مسکو جدی گرفته نشد؛ بلکه روس‌ها حملات خود را به نقاط مختلف اوکراین شدت بخشیدند.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با توجه به روند افزایشی بحران های منطقه ای و جهانی که موجب نسل‌کشی و جنایت های گسترده علیه بشریت شده است؛ عملکرد مجامع بین المللی به‌ویژه در بحران اوکراین و به‌ویژه جنگ اخیر در غزه و تداوم قتل و عام هزارن زن و کودک بی گناه توسط رژیم صهیونیستی به هیچ عنوان قابل قبول افکار عمومی جهانی نیست و باید اذعان کرد که از طرفی ساختار عریض و طویل کنونی سازمان های بین المللی در کارآمدی نمره قبولی نگرفته است و به دلیل عدم موفقیت شایان در هزاره سوم، نیاز مبرم به دگردیسی اساسی و اصلاح ساختار با رویکردی منشورگرایی و عدالت محور دارند.
ادامه مطلب
حامد نقی‌لو می نویسد: قفقاز جنوبی در آستانه تغییرات بنیادین ژئوپلیتیکی، بار دیگر در مرکز توجه بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای قرار گرفته است. جمهوری آذربایجان با اتخاذ سیاست‌هایی که در نگاه نخست نشانه‌ای از جسارت راهبردی‌اند، اما در عمق خود سایه خطاهای تکراری گذشته را حمل می‌کنند، امروز در مدار الگویی حرکت می‌کند که پیش‌تر توسط کی‌یف آزموده شد، الگویی که محصول آن نه استقلال راهبردی، بلکه ورود به منطقه پرتنش‌ِ بحران و بی‌ثباتی مزمن بود.
ادامه مطلب
ماروش شفچوویچ، کمیسیونر تجاری اتحادیه اروپا، روز دوشنبه ۲۸ ژوئیه (۶ مرداد) در یک نشست خبری گفت: «این به‌وضوح بهترین توافقی بود که می‌توانستیم در شرایط بسیار دشوار به دست بیاوریم.»
ادامه مطلب
با بازگشت دونالد ترامپ به ریاست‌جمهوری ایالات متحده در سال ۲۰۲۵، شاهد تغییرات عمده در سیاست خارجی آمریکا، به‌ویژه در قبال جنگ اوکراین و نزدیکی مسکو – وشنگتن بودیم. اما ترامپ طی روزهای اخیر مجددا دست به تغییر زاویه دیپلماتیک زده و این بار جمایت جدی تری از کی یف دارد. رئیس جمهور آمریکا در اظهارنظری جنجالی، مدعی شد که دیدار میان ولادیمیر پوتین و ولودیمیر زلنسکی "قطعاً" برگزار خواهد شد، هرچند ابراز تأسف کرد که این نشست تاکنون محقق نشده است. این ادعا، همزمان با تلاش‌های دیپلماتیک ترکیه برای میزبانی مذاکرات میان طرفین جنگ، نشان‌دهنده تلاش ترامپ برای بازتعریف نقش رهبری آمریکا در مدیریت بحران‌های بین‌المللی است؛ اما آیا واقعیت‌ها نیز با این خوش‌بینی ترامپ هماهنگ‌اند؟
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اروپا، در مقام یک بازیگر جمعی و در عین حال متکثر، دارای لایه‌هایی از خودمختاری راهبردی مشروط (Conditional Strategic Autonomy) است. این بدان معناست که کشورهای کلیدی اروپایی مانند آلمان، فرانسه و بریتانیا می‌توانند در برخی حوزه‌ها مانند تغییرات اقلیمی، تجارت، فناوری یا سیاست‌های منطقه‌ای، مواضعی مستقل از آمریکا اتخاذ کنند، اما در حوزه‌هایی مانند امنیت بین‌الملل، تحریم‌های ثانویه یا توازن نظامی، همچنان هم‌راستا با واشنگتن عمل می‌کنند.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ایران همیشه در طول تاریخ سعی داشته روابط حسنه خود با اروپا را حفظ کند ولی همیشه اروپایی‌ها علیه ایران توطئه و دشمنی کرده‌اند؛ از جنگ جهانی اول و دوم و اشغال ایران تا جنگ ایران و عراق، تا همین امروز در جنگ ۱۲ روزه و جریانات پس از آن. این دشمنی یک‌طرفه و بی‌دلیل بالاخره یک جایی باید تعیین تکلیف و مقابله به مثل شود.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اروپا، از نظر استراتژیک، در حال یک پوست‌اندازی جدی و قابل ملاحظه است. چگونه می‌توان ماهیت این پوست اندازی استراتژیک و هویت جدید امنیتی اروپا را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؟
ادامه مطلب
هر دو پیمان بر تقویت همکاری‌های نظامی و بازدارندگی در برابر تهدیدات خارجی، به‌ویژه از سوی روسیه، تأکید دارند. پیمان کنزینگتون و لنکستر هاوس هر دو به دنبال تقویت ستون اروپایی ناتو و کاهش وابستگی به ایالات متحده هستند.
ادامه مطلب