محمد حسین ادیب در یادداشتی می‌نویسد: اصفهانی ها اصطلاحی دارند اگر کسی را سرکار بگذارند البته خیلی خیلی محترمانه می گویند که او را فرستادند وردست دائی اش. عربستان در اصطلاح اصفهانی ها وردست دائی است، یعنی ترامپ او را وردست دائی گذاشته است.
ادامه مطلب
پدرام سلطانی در یادداشتی می‌نویسد: بزرگان و بالادستان بخش خصوصی، خواه در ایران و خواه در دیگر کشورها، با دولت و حاکمان کمتر بی‌پیرایه و آشکار سخن می‌گویند. آنان همواره نگران هستند که بی‌پرده از آسیب‌ها و کاستی‌ها گفتن برایشان دردسرآفرین شود و آنها را از کارشان بیاندازد. من در گفت وگوهای دوستانه و از نزدیک که با مدیران و کارآفرینان بخش‌های گوناگون کسب وکار داشتم.
ادامه مطلب
صادق خرازی در یادداشتی می‌نویسد: به سختی می توان فردی را جایگزین شخصیت سیاسی و جهان شمول ژاک شیراک کرد و او را با معاصرینش تمثیل و مقایسه کرد. شیراک در میان اردوگاه سیاسیون، در دوستی، فردی کم نظیر و با معرفت بود و قدردان خدمتی بود که هر کس به وی می کرد و سعی می کرد تا آن را جبران کند.
ادامه مطلب
علی ربیعی در یادداشتی می نویسد: ترامپ اگر از یک مذاکره حقیقی و منطبق با قواعد جهانی مذاکره نمی‌هراسد باید به دعوت رهبری لبیک بگوید و به همان صحنه جهانی مذاکرات ۵ به علاوه یک بازگردد که به غلط و به توهم شکست دادن ایران و «جبران برجام» آن را ترک کرده بود.
ادامه مطلب
حمیدرضا جلایی‌پور در یادداشتی می‌نویسد: خوشبختانه روحانی بر موضع اصولی خود و حاکمیت (یعنی اول برداشتن تحریم و بعد مذاکره) ایستادگی کرد و درعین‌حال، در سخنرانی رسمی‌اش و همچنین در فعالیت تیم دیپلماسی‌اش راه را برای دیپلماسی و مذاکره با کشورهای۵+۱ باز گذاشت.
ادامه مطلب
محمد جواد غلامرضاکاشی در یادداشتی می نویسد: به نطق ترامپ در سازمان ملل توجه کنید. او رئیس جمهور قدرتمندترین کشور جهان است. ضمن نطق خود به کشورهای زیادی حمله کرد. همه را به چالش کشید. آنها مغلوبان شیء نشده بودند. اما چه بسا هستی شان برای اظهار قدرقدرتی آمریکا برکتی به شمار رود. او نطق خود را با هیچ کدام از آنها آغاز نکرد. با مغلوبی شروع کرد که میدان تازه گشوده است. با چین آغاز کرد. سهم اصلی سخنان خود را به چین اختصاص داد. از کلامش عجز و نفرت می‌بارید. چین کشوری است که در میدان میلیتاریسم جهانی آمریکا، راه دیگری را در پیش گرفته است. به قول ترامپ دهه‌هاست آمریکا را فریب داده است. هزاران شرکت آمریکایی را از رده اقتصاد جهان حذف کرده است. ترامپ وقتی از چین سخن می‌گفت، مثل یک کشور کتک خورده و آسیب دیده حرف می‌زد.
ادامه مطلب
عباس پرورده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یک سوال اساسی وجود دارد که چه موافقان و چه منتقدان دولت نمی توانند چشم خود را بر آن ببندند. اینکه در شرایط کنونی سهم دیپلماسی در کمک به منافع ملی نسبت به قدرت نظامی چقدر است؟ همه بر موثر بودن قدرت نظامی برای دستیابی به منافع ملی و حفظ امنیت ملی واقف هستند، اما همین همگان بر میزان سهم هر یک از قدرت نظامی و دیپلماسی در حفظ منافع ملی توافق ندارند. در هر کشوری عموما تندروها سهم بیشتری برای قدرت نظامی برای حراست از منافع ملی قائلند و میانه روها رویکرد مثبت تری به افزایش سهم دیپلماسی در ترکیب با قدرت نظامی دارند.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در چنین شرایطی، که ضعف اروپا برای حمایت از توافق بین المللی برجام روز به روز بیشتر برای جامعه جهانی آشکار می شود، سه کشور قدرتمند اروپایی دنبال فرصتی می گشتند تا به شکلی آبرومندانه و با کمترین هزینه بار برجام را از دوش خود بردارند و به لطایف الحیلی با آمریکا همداستان شوند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سؤال مهم برای ما ایرانیان که هشت سال را بر اثر تجاوز عراق، در جنگ سپری کردیم، این است که چگونه از جنگ و دفاع هشت ساله، صیانت و حفاظت کنیم. معتقدم برای حفاظت و صیانت از سرمایه جنگ هشت ساله در تاریخ ملت ایران، می‌توانیم از مفهوم عمدتاً اقتصادی «کالای عمومی» استفاده کنیم. «کالای عمومی» چیست؟ امنیت مصداق کاملی از کالای عمومی است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: کارنامه دولت ترامپ نزد جامعه بین المللی، ملغمه‌ای از ناکامی‌هاست؛ زیرا علاوه بر توقف در نقطه صفر برای شکستن مقاومت تهران، به‌رغم اجرای ابتکارهای مستمر در افزایش دامنه فشار حداکثری، در دیگر پرونده‌های منطقه‌ای نیز دچار توقف و یا بلاتکلیفی کسالت‌بار است.
ادامه مطلب