محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: خلق شخصیت‌ها محصولی اجتماعی و در ترکیب با توان شخصی آنهاست. فرایندهای چندگانه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که به افراد اجازه می‌دهند به چهره‌هایی دوست‌داشتنی یا جالب توجه تبدیل شوند. آیا جامعه ایرانی تاکنون توانسته سیاستمداری خلق کند که در آن جایگاهی قرار گیرد که اثر قلمی‌اش برای میلیون‌ها ایرانی جذابیت خریداری شدن داشته باشد؟
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدامات ایران در سرنگونی پهپاد آمریکایی و توقیف نفتکش انگلیسی در چارچوب قوانین حقوق بین الملل از جمله «دفاع مشروع»، «اقدام متقابل» و«تأمین امنیت تنگه های بین المللی توسط کشورهای ساحلی» بوده و بنابراین نهادهای حقوقی و سیاسی بین المللی نیز نمی توانند مشروعیت این اقدامات را زیر سؤال ببرند.
ادامه مطلب
عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: نقطه قوت استراتژیک ایران که به صورت مستقل و قدرتمند عمل می‌کند، در این موقعیت ناشی از دو واقعیت است. یکی قدرت نظامی و درک درست از موقعیت خود و دیگر بازیگران منطقه‌ای و دیگری اقدام در چارچوب قانون و مقررات بین‌المللی است. صورت مساله این است که این کشتی انگلیسی با یک کشتی صیادی در آب های تحت مسئولیت ایران تصادم می‌کند. با بی‌توجهی از کنار آن عبور می‌کند. و اکنون با دستور مقام قضایی در توقیف است. البته این موضوع باید به صورت حقوقی مورد بررسی قرار گیرد. لیکن، نکته مهم اعمال قانون دریاها از سوی ایران است
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می‌نویسد: فهمِ دقیقِ نظمِ بین المللی و سناریوهای محتمل در آینده این نظم، محتوا و توازن تقابل – تعامل کشور را مشخص خواهد کرد. کانونِ این شناخت، اقتصاد جهانی است. زیربنا در نظم بین المللی، اقتصاد است و نه سیاست. اگر در دکترینِ امنیت ملی کشور و حفظ هویت و حاکمیتِ ملی ایران برای نیم قرن آینده، شناختی از اقتصاد بین الملل وجود نداشته باشد و تولید دائمی ثروت در نظر گرفته نشود، استراتژی مخالفین ایران در تضعیف و فرسایش تدریجی ایران موفق خواهد شد. بهتراست Endgame را هرچه زودتر طراحی کنیم چون همین منطقه ای ها می خواهند ما را فقیرکنند.
ادامه مطلب
مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی می‌نویسد: از چین می توان هزاران نکته آموخت اما اگر بخواهم یک نکته تجویزی انتخاب کنم چنین خواهد بود: اگر همان راهی را برویم که همیشه می رفتیم به همان جایی می رسیم که همیشه می رسیدیم. باید پوست خودمان را بکنیم، تابوها (محدودیت های ناخودآگاه جامانده از عقاید کهنه و سنتی) را کنار بگذاریم. اهداف جدید انتخاب کنیم و دست مان را در ابزارها باز بگذاریم و نه اینکه هر اقدامی را به بهانه تضاد با تابوها کنار بگذاریم. به قول چینی ها: مهم نیست که گربه سیاه یا سفید باشد، مهم این است که بتواند موش بگیرد!!
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: گام تازه اروپا برای میانجیگری در بحران روابط ایران و امریکا به تفاوت ابتکاری بستگی خواهد داشت که ماکرون از جانب طرف‌های اروپایی امضاء کننده برجام با خود به تهران می‌آورد. گمانه‌ها در این‌باره توأم با خوش‌بینی و بد‌بینی است.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یااداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «آشفتگی» شاید بهترین مفهومی باشد که بتوان این روزها برای توصیف سیاست خارجی آمریکا به کار برد. از جنگ تجاری و لفظی با چین و اروپا و سپس خوش و بش کردن با مقامات آنها و تلاش برای تلطیف اوضاع، تا تهدید های آتشین علیه کره شمالی و سپس ابراز علاقه های توییتری ترامپ با رهبر این کشور و دلخوش کردن به دیدارهای نمایشی مکرر و البته اوج آن سیاست خارجی آمریکا ایالات متحده در قبال ایران که از تعیین شروط دوازده گانه برای مذاکره آغاز شد و حال به پیک و پیام فرستادن های مکرر برای مذاکره بدون قید شرط ختم شده است.
ادامه مطلب
سید جواد طباطبایی در یادداشتی می نویسد: سرمشق دانشگاه تهران نظام مدرسه‌های علمیه نبود، بلکه الگویی که بنیادگذاران در نظر داشتند همان نظام Universitas در اروپا بود. از این‌رو، بر روی نشانی که برای دانشگاه تهران از روی گچ‌بری‌های تزئینی دوره ساسانی طراحی شده بود،
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: زمان به سود ما نیست و لذا توقف طولانی در چنین وضعیتی شرط تدبیر نیست. رهبران سیاسی کشور در این شرایط خطیر برای جلب همراهی عامه مردم باید به آنها مراجعه کنند و ضمن مشورت با مردم و با همراهی تمام جناح ها و ارکان جامعه یک بار برای همیشه تکلیف را روشن کنند.
ادامه مطلب
داوود فیرحی در یادداشتی می نویسد: دولت ها نیز، همانند هر موجود طبیعی یا بر ساخته دیگر، بیماری های متفاوت و البته خاص خود را دارند؛ اما دو نوع از بدخیمی رایج دولت ها عبارتند از؛ عارضه "بی سر" یا "دوسر" شدن یک دولت.
ادامه مطلب