نگاه ایرانی

شورای همکاری خلیج فارس؛ از همگرایی آرمانی تا واقعیت‌های واگرایانه
به مناسبت سالروز تاسیس

شورای همکاری خلیج فارس؛ از همگرایی آرمانی تا واقعیت‌های واگرایانه

عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تأسیس GCC عمدتاً واکنشی به تحولات ژئوپلیتیکی پس از انقلاب ایران و آغاز جنگ ایران و عراق بود. شورا با اهدافی چون تقویت امنیت جمعی، ایجاد یکپارچگی اقتصادی، افزایش رفاه اجتماعی، و اتخاذ مواضع سیاسی واحد در برابر تحولات منطقه‌ای و جهانی شکل گرفت.

ادامه مطلب
جایگاه ایران در مبادلات منطقه ای
ژئوپلیتیک کریدورها:

جایگاه ایران در مبادلات منطقه ای

بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می‌نویسد: طبق تعریف کریدور عبارت است از مسیری از یک کشور که کشور مبداء با گذر از آن با کشور مقصد ارتباط برقرار می کند. هر کریدور از سه لایه کاملا متفاوت تشکیل می شود.

ادامه مطلب
پوتین عجله ندارد
تداوم جنگ در اوکراین و ناکامی ترامپ

پوتین عجله ندارد

علی‌بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پوتین عجله‌ای برای پایان جنگ ندارد، اوضاع بین‌المللی برای او مساعد است. حضور ترامپ در کاخ سفید و به ویژه رویکرد دولت جمهوری‌خواه نسبت به اروپا و به ویژه  اوکراین، موهبتی را نشان می‌دهد که او حتی تصور آن را نمی کرد. به‌نظر اروپایی‌ها پوتین تمام اوکراین را می‌خواهد که در قالب یک دولت طرفدار کرملین در کیف، که آن را به بلاروس جدید تبدیل کند.

ادامه مطلب
اهمیت ایران در تحولات جاری منطقه غرب آسیا
منطقه‌ای که هنوز مهمترین است

اهمیت ایران در تحولات جاری منطقه غرب آسیا

سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: کنشگری کشور بزرگ و اثرگذاری چون ایران بسیار حائز اهمیت است چرا که ورود و عدم ورود این کشور در تحولات پیش رو بر موفقیت یا عدم موفقیت آنها تاثیر قابل توجهی خواهد گذاشت. به همین دلیل و با توجه به توان بازدارندگی ایران، آمریکا به اتخاذ رویکرد مذاکراتی مجبور شده و گفت‌وگوها در موضوع پرونده هسته‌ای در جریان است که هر چه جلوتر می رویم دشواری‌ها و فراز و نشیب های آن بیشتر نمایان می‌شود.

ادامه مطلب
مرد سایه رژیم صهیونیستی کیست؟
ران درمر، دوست ترامپ مورد اعتماد نتانیاهو

مرد سایه رژیم صهیونیستی کیست؟

محمدعلی مهتدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آنچه در این یادداشت مورد نظر ماست پرداختن به قاعده ای است که اخیرا توسط ران درمر در نشستی بیان شده و مورد توجه صاحبنظران قرار گرفته است.

ادامه مطلب
بیماری تحلیل سیاسی در ایران
بی‌زمانیِ مزمن

بیماری تحلیل سیاسی در ایران

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحلیل‌گری که با تاریخ سر و کار دارد، می‌داند هیچ اکنونی تکرار کامل گذشته نیست. شباهت‌ها اغلب سطحی‌اند و تفاوت‌ها تعیین‌کننده. شرایط بین‌المللی، وزن نسبی بازیگران، صورت‌بندی‌های ژئوپلیتیکی و ظرفیت‌های داخلی، همگی در حال دگرگونی‌اند.

ادامه مطلب
چالشی سخت به نام ترکیه
چند نکته در خصوص روابط خارجی آنکارا

چالشی سخت به نام ترکیه

حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: به نظر می رسد که عصر اسلام گرایان در ترکیه به سر آمده است و اردوغان تلاش می کند با مانورهایی در سطح روابط خارجی، غرور ملی ایجاد کند بر امواج آن، کشتی سوراخ خود را همچنان به پیش براند.

ادامه مطلب
ناترازی ها و ضرورت رویکرد اکوسیستمی به تحول جامع در نظام زمامداری
باید ریل‌گزاری جدیدی را آغاز کرد

ناترازی ها و ضرورت رویکرد اکوسیستمی به تحول جامع در نظام زمامداری

پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این مقاله ضمن پرهیز از ورود کامل به جزئیات عوامل عدیده داخلی و خارجی که مانع از دسترسی به آرمان های انقلاب اسلامی شده، با نگاهی اکوسیستمی (زیست بومی) و آینده پژوهانه بر این نظریه تاکید دارد که با اصلاحات تدریجی، نظام زمامداری ما قادر به تاب آوری در قبال تحولات سریع محیطی که در اثر تغییرات پی در پی پارادایمی در عرصه هایی چون سیاست، اقتصاد، امنیت، فرهنگ و ... نیست و برای دستیابی به اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی باید ریل گذاری جدیدی را آغاز کند.

ادامه مطلب
آیا با خاورمیانه جدیدی مواجهیم؟
نگاهی به سفر ترامپ به منطقه

آیا با خاورمیانه جدیدی مواجهیم؟

کوروش احمدی می نویسد: مهم‌ترین وجه سفر اخیر ترامپ به عربستان، قطر و امارات، تأثیری است که می‌تواند بر صف‌بندی نیروها در منطقه بر جای گذاشته باشد. این سفر تأکیدی بر نقش و موقعیت این سه کشور بود و حکایت از تمایل آمریکا به تقویت رویکرد سیاسی-اقتصادی آنها داشت.

ادامه مطلب
بدترین پیشامد در گفت‌وگوهای تهران _ واشنگتن
قرار است نتیجه جنگ و مذاکره یکی باشد؟

بدترین پیشامد در گفت‌وگوهای تهران _ واشنگتن

جلال خوش چهره می نویسد: رفتار واشنگتن که در چارچوب جدال رسانه‌ای و توقف مقطعی گفت‌وگوها بروز یافته، تهران را با این پرسش کلیدی روبرو کرده که آیا قرار است نتیجه جنگ و مذاکره یکی باشد؟ در این صورت چگونه می‌شود به روند گفت‌وگوها امید داشت و یا برایش ابراز خوش‌بینی کرد؛ وقتی به نظر می‌رسد که واشنگتن و به تبع آن تروئیکای اروپایی هدف از مذاکرات را نه حتی تغییر رفتار تهران؛ بلکه فروپاشی نظام سیاسی قرار داده است؟

ادامه مطلب