ایران دیگر در اولویت امریکا نیست

دیپلماسی ایرانی: ایرینا تسوکرمن (Irina Tsukerman)، وکیل حقوق بشر و امنیت ملی، مستقر در نیویورک و کنتیکت است. او مدرک لیسانس خود را در رشته مطالعات ملی و بین فرهنگی و مطالعات خاورمیانه از دانشگاه فوردهام در سال ۲۰۰۶ دریافت کرد و پس از آن در سال ۲۰۰۹ دکترای حقوق خود را از دانشکده حقوق دانشگاه فوردهام گرفت. او همچنین یک دفتر وکالت امنیت ملی مهم را اداره می‌کند. ایرینا تسوکرمن همچنین رئیس شرکت Scarab Rising, Inc.، یک شرکت مشاوره استراتژیک رسانه‌ای و امنیتی، نیز هست. علاوه بر این، او سردبیر واشینگتن اوتسایدر The Washington Outsider است که بر سیاست خارجی، ژئوپلیتیک، امنیت و حقوق بشر تمرکز دارد. او به طور فعال در چندین سازمان حرفه‌ای، از جمله بخش‌های انرژی، محیط زیست و علم و فناوری انجمن وکلای آمریکا، فعالیت می‌کند و در آنجا نایب رئیس برنامه در کمیته نفت و گاز است. او همچنین عضو انجمن وکلای شهر نیویورک است. تسوکرمن همچنین در کمیته امور خاورمیانه و شمال آفریقا، وابسته به کمیته حقوق خارجی و تطبیقی نیز خدمت می‌کند. 

تسوکرمن در مصاحبه با اسکات داگلاس جاکوبسن (Scott Douglas Jacobsen ناشر انتشارات این-سایت (In-Sight) و سردبیر این-سایت اینترویوز (In-Sight: Interviews) نتیجه کش‌مکش اسرائیل و امریکا با ایران به‌ویژه با بازگشت تحریم‌های سازمان ملل که توسط کشورهای اروپایی اعمال شده است را یک پیروزی سیاسی برای اسرائیل و ترامپ می‌نامد، اما معتقد است که میان آنها با اروپا هماهنگی وجود ندارد و واشینگتن ایران را از اولویت خود خارج کرده است. او از تمرکز سازمان ملل بر غزه به جای جنگ روسیه انتقاد می‌کند و هشدار می‌دهد که تحریم‌های اروپایی علیه اسرائیل بیشتر سیاسی است تا جنبه واقعی داشته باشد. وی همچنین پس از نقض حریم هوایی اروپا توسط روسیه، بازدارندگی قاطع ناتو را خواستار است. درباره فروپاشی باندهای تبهکار هائیتی نیز معتقد است که این کار به مداخله منسجم نیازمند است. او همچنین در این مصحابه امتیازات خطرناک ایالات متحده به چین را برجسته می‌کند.

اسکات داگلاس جیکوبسن: ما اینجا برای آگاهی دادن هستیم. امروز، ما از منابع عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر، اخبار سازمان ملل، رویترز و اخبار آسوشیتدپرس با تمرکز بر زمینه‌های جهانی استفاده خواهیم کرد. اولین به‌روزرسانی از اخبار سازمان ملل قابل توجه است: شورای امنیت سازمان ملل نتوانست پیش‌نویسی را که لغو تحریم‌های ایران را تمدید می‌کرد، تصویب کند. این متن – که توسط رئیس شورا، کره جنوبی، ارائه شد – تنها چهار رأی (چین، روسیه، پاکستان و الجزایر) را به دست آورد، که کمتر از نه رأی مورد نیاز بود. نه عضو رأی مخالف و دو رأی ممتنع (گویان و کره جنوبی) دادند. این شکست، راه را برای «بازگشت سریع» تحریم‌های سازمان ملل تحت قطعنامه ۲۲۳۱ هموار ‌کرد. اگر این پیش‌نویس تصویب می‌شد، لغو تحریم‌ها همچنان پابرجا می‌ماند. از آنجا که این پیش‌نویس شکست خورد، پیش‌فرض، اعمال مجدد اقدامات سازمان ملل متحد مرتبط با برجام ۲۰۱۵ است، مگر اینکه دیپلماسی قبل از مهلت مقرر، جایگزینی ارائه دهد. فرانسه، آلمان و بریتانیا (E3) قبلاً مسیر بازگشت سریع را آغاز کرده‌اند و رئیس جمهور امانوئل مکرون گفته است که تحریم‌ها تا پایان ماه دوباره اعمال خواهند شد.

ایرینا تسوکرمن: پس از جنگ اسرائیل در ۱۳ تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۵، که حملات ایالات متحده و اسرائیل به سایت‌های هسته‌ای ایران را شامل می‌شد، ایران همکاری با بازرسان را به شدت کاهش داد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به دلایل ایمنی، بازرسی‌های میدانی را کاهش داد یا لغو کرد و دسترسی‌های بعدی همچنان بسیار محدود مانده است. تحلیل‌های اطلاعاتی و منابع آزاد نشان می‌دهد که بخش‌هایی از برنامه هسته‌ای ایران همچنان ادامه دارد و برخی از مواد غنی‌شده ممکن است قبل یا در طول حملات جابه‌جا شده باشند، اگرچه مقادیر و مکان‌ها نامشخص هستند. با رد پیش‌نویس در شورا، به نظر می‌رسد که بازگشت تحریم‌های سازمان ملل متحد بدون توافق در آخرین لحظه ادامه خواهد یافت و فشار اقتصادی بر تهران را افزایش می‌دهد. مقامات ایرانی می‌گویند که در برابر هرگونه اقدام جدید مقاومت خواهند کرد. این احتمالاً برنامه هسته‌ای ایران را متوقف نخواهد کرد؛ فقط فشار مالی را افزایش خواهد داد. اساساً، ما به دنبال بازگشت به ساختار قبل از برجام هستیم. این یک پیروزی سیاسی برای اسرائیل و دولت ترامپ است، اگرچه از قضا با اروپا هماهنگ نشده بود. این ابتکار عمل از سوی اروپایی‌ها بود که به نتایج خود رسیدند. از نظر سیاسی، این یک برد است. اما ایالات متحده و اسرائیل به طور کامل از آن بهره نمی‌برند. این می‌توانست فرصتی برای تعامل مجدد با اروپا در مورد نگرانی مشترک در مورد برنامه هسته‌ای ایران باشد، اما همه طرف‌ها جداگانه عمل می‌کنند. اروپایی‌ها هماهنگ عمل می‌کنند، اسرائیل ایران را برای تجاوز احتمالی زیر نظر دارد و به بازیگران منطقه‌ای هشدار می‌دهد، و ایالات متحده پس از شکست در احیای دیپلماسی، تمرکز خود را تغییر داده است.

جاکوبسن: پس واشنگتن ایران را از اولویت خارج کرده است؟

تسوکرمن: ایالات متحده از زمان حملات توجه کمی به ایران داشته و در عوض بر دیپلماسی اوکراین – روسیه، مسائل گسترده‌تر خاورمیانه و نگرانی‌های داخلی تمرکز کرده است. ایران از رادار آن خارج شده است. در همین حال، توافقنامه تجاری اتحادیه اروپا در حال فروپاشی است و پس از سفر رئیس جمهوری ایالات متحده به بریتانیا، هنوز هیچ توافق جامعی با لندن حاصل نشده است. در حالی که این می‌توانست نقطه عطفی برای همکاری باشد، اما به نقطه عطفی تبدیل نشده است.

جاکوبسن: آیا این علیرغم مقیاس مسئله است؟

تسوکرمن: بله. واکنش‌های جامعه بین‌المللی خاموش بوده است. هیجان کمی از سوی اردوگاه‌های طرفدار تحریم یا ضد تحریم وجود دارد. بحث‌ها محدود است زیرا بسیاری فکر نمی‌کنند که نتیجه تأثیر زیادی داشته باشد، یا به این دلیل که ایران به عنوان اولویت اصلی دیده نمی‌شود.

جاکوبسن: و به طور خاص در ایالات متحده؟

تسوکرمن: چندین سخنگوی طرفدار ایران برکنار شده‌اند. یک نمونه حسین موسویان، دیپلمات سابق ایرانی است که محقق پرینستون بود. او پست خود را از دست داد، که طبق گزارش‌ها تحت فشار دولت ترامپ بود. او یکی از قوی‌ترین طرفداران برجام و مخالف بازرسی‌های سرزده هسته‌ای بود. از زمان ترک پرینستون، اطلاعات کمی در مورد فعالیت‌های او به طور عمومی منتشر شده است. آنها در حاشیه قرار دارند. گفتمان به سمت شبه‌نظامیان عراقی و گمانه‌زنی‌ها در مورد گام‌های بعدی ایران در بازسازی قابلیت‌های خود تغییر کرده است. اخیراً، یک محقق دو تابعیتی که توسط یک گروه عراقی بازداشت شده بود با کمک ایالات متحده و اسرائیل آزاد شد. این آزادی در آن زمان تیتر خبرها شد اما به سرعت محو شد. ایران، اگرچه مهم است، اما همچنان برای جامعه بین‌المللی در اولویت دوم قرار دارد.

جاکوبسن: در سازمان ملل چطور؟

تسوکرمن: توجه به مجمع عمومی معطوف شده است. بیشترین تمرکز بر پویایی ایالات متحده – چین و غزه است. در همین حال، ایران در حال ادغام مجدد در منطقه است. این کشور در اجلاس کشورهای عربی و مسلمانان در دوحه شرکت کرد تا از حاکمیت قطر پس از عملیات اسرائیل علیه حماس حمایت کند. مقامات ایرانی همچنین با ولیعهد عربستان سعودی دیدار کردند تا در مورد تعامل و امنیت دوجانبه گفت‌وگو کنند. ایران به جای رویارویی، خود را به عنوان بخشی از جهان اسلام گسترده‌تر قرار می‌دهد و از تنش‌های غزه برای کاهش فشار تحریم‌ها استفاده می‌کند. ممکن است شاهد سهل‌انگاری کشورهای خاورمیانه در اجرای تحریم‌ها باشیم و حتی در موارد خاص از ایران حمایت کنند.

جاکوبسن: اکنون، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، هشداری جدی به رهبران جهان داد. او بر افزایش درگیری‌ها، گسترش شکاف‌های سیاسی و افزایش مصونیت از مجازات تأکید کرد، جایی که کشورها طوری رفتار می‌کنند که گویی می‌توانند هر کاری که می‌خواهند انجام دهند. او به بحران بدهی در کشورهای در حال توسعه، نابرابری و کمبود بودجه اعطایی اشاره کرد. او سه اولویت را برجسته کرد: صلح و امنیت در خاورمیانه، با تمرکز بر غزه و راه حل دو کشوری، کمک‌های بشردوستانه فوری؛ و اقدام اقلیمی، با درخواست برنامه‌های ملی جدید اقلیمی که به طور چشمگیری انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند تا از یک فاجعه جبران‌ناپذیر جلوگیری شود. سخنان او به نظر کنایه‌آمیز می‌آمد.

تسوکرمن: بخش اول به طور ضمنی روسیه و اسرائیل را مقایسه کرد. اخیراً یک هیئت سازمان ملل اسرائیل را به ارتکاب نسل‌کشی در غزه متهم کرد، در حالی که هیچ نهادی از سازمان ملل متحد اقدامات روسیه در اوکراین را نسل‌کشی ندانسته است، علی‌رغم قتل عام‌های مستند غیرنظامیان که تحت تحقیقات فعال قرار دارند و جنایات جنگی محسوب می‌شوند. در مورد اسرائیل، شواهد هدف‌گیری سیستماتیک بسیار ضعیف‌تر است؛ اظهارات تحریک‌آمیز برخی از مقامات وجود دارد، اما نه توسط کسانی که عملیات نظامی را هدایت می‌کنند. خود این هیئت به دلیل گنجاندن اعضای همدل با حماس با انتقاد مواجه شده است. ایالات متحده اخیراً قطعنامه پیشنهادی روسیه در سازمان ملل متحد را که خواستار آتش‌بس فوری بود، وتو کرد. واشنگتن از برچیدن زیرساخت‌های نظامی حماس حمایت می‌کند، مشروط بر اینکه عملیات نسبتاً کوتاه باشد و با توجه به شرایط غزه، در چارچوب هنجارهای قانونی و اخلاقی باقی بماند. با این حال، جنگ روسیه در اوکراین افراد بسیار بیشتری را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. جنگ روسیه، تأمین غلات جهانی را مختل کرده، عملیات نامتقارن را تشدید کرده و یافته‌های اطلاعاتی اخیر – مانند نقش مسکو در ارسال بسته‌های انفجاری به سفارتخانه‌های اروپایی و پرتاب سر خوک‌ها در بیرون مساجد پاریس در یک کارزار ارعاب صحنه‌سازی شده – را شامل می‌شده است. با وجود این، بخش عمده‌ای از تمرکز دیپلماتیک جهان بر غزه متمرکز است.

جاکوبسن: چرا چنین تمرکز نامتناسبی وجود دارد؟

تسوکرمن: دلایل متعددی وجود دارد. کشورهای پان‌عرب و مخاطبان گسترده‌تر مسلمان، اغلب از طریق بزرگنمایی روسیه و چین، به شدت بر غزه تأکید دارند. برخی از دولت‌های اروپایی نیز بدون پرداختن به مرزها یا توافق‌نامه‌های دوجانبه، برای اعلام حمایت از یک کشور فلسطینی عجله کرده‌اند. برخی دیگر، فروش اسلحه به اسرائیل را ممنوع یا حتی تحریم‌های تجاری اعمال کرده‌اند. این اقدامات تقریباً به‌طور کامل بر آمار تلفات و گزارش‌های غزه متکی است که تحت کنترل حماس است و در طول درگیری‌های فعال نمی‌توان به‌طور مستقل صحت آنها را تأیید کرد. سیاست بدون تحقیق شکل می‌گیرد. تلفات غیرنظامیان واقعی است، اما اعداد و ارقام همچنان نامشخص است. با وجود این، تحریم‌ها به طور غیرمعمولی سریع دنبال می‌شوند. معمولاً تحریم‌ها پس از تحقیقات و بررسی‌های طولانی اعمال می‌شوند. در اینجا، به نظر می‌رسد تصمیمات بیشتر ناشی از سرخوردگی سیاسی، حوزه‌های انتخابیه داخلی و فشار شرکای عرب یا مسلمان است. این کمتر پاسخ مستقیمی به جنایات جنگی تأیید شده و بیشتر در مورد دلجویی و مدیریت افکار عمومی است. نگرانی این است که سیاست خارجی اروپا تحت تأثیر فشارهای داخلی یا دستکاری‌های خارجی شکل می‌گیرد. این امر، تحریم‌ها را به عنوان ابزاری مشروع برای تغییر رفتار دولت تضعیف می‌کند. در درازمدت، صرف نظر از اینکه اقدامات اسرائیل چگونه ارزیابی شود، این سوءاستفاده نتیجه معکوس خواهد داشت. تحریم‌ها برای رسیدگی به تخلفات آشکار وضع شده‌اند، نه به عنوان راهی برای ابراز نارضایتی.

جاکوبسن: بیایید تغییر جهت دهیم. هائیتی، عفو بین‌الملل در مورد قتل عام لومبارد در ۱۱ و ۱۲ سپتامبر در هائیتی گزارش داد، جایی که باندها حداقل ۴۰ نفر را کشتند و ده‌ها خانه را به آتش کشیدند. سزار مارین، معاون مدیر منطقه‌ای عفو بین‌الملل برای کمپین‌ها در قاره آمریکا، آن را یادآوری دردناکی از فروپاشی حمایت دولتی خواند. او اقدام فوری برای تضمین امنیت و عدالت را خواستار شد. جامعه بین‌المللی چه کاری انجام داده است؟

تسوکرمن: تاکنون، تلاش‌ها ضعیف بوده‌اند. ایالات متحده تحریم‌هایی را علیه افراد اعمال کرد، کنیا حمایت امنیتی ارائه داد و از السالوادور به دلیل تجربه‌اش در حذف باندها درخواست کمک شد. اما بدون مداخله بین‌المللی قاطع‌تر، باندهای هائیتی به ترور جوامع ادامه خواهند داد. در داخل کشور، دولت ترامپ تلاش کرده تا وضعیت موقت حفاظت‌شده برای پناهندگان هائیتی را لغو کند و این امر ایجاد نبردهای حقوقی مداوم را باعث شده است. صدها هزار هائیتیایی، به همراه ونزوئلایی‌ها و دیگران، در ایالات متحده با عدم قطعیت روبه‌رو هستند.

جاکوبسن: و وضعیت در عمل؟

تسوکرمن: وحشتناک. باندها به شدت مسلح و سازمان‌یافته هستند و عملاً کشور را در تصرف خود درآورده‌اند. هائیتی تغییرات مکرر در رهبری را شاهد بوده است که هیچ‌کدام در بازگرداندن نظم مؤثر نبوده‌اند. نیروهای انتظامی محلی و ارتش فاقد ظرفیت هستند. بدون یک مکانیسم اجرایی خارجی جدی و سیستماتیک، خشونت ادامه خواهد یافت.

جاکوبسن: چرا در سطح جهانی اولویت‌بندی نمی‌شود؟

تسوکرمن: بحران هائیتی در سطح محلی ویرانگر است اما تا حد زیادی خودکفاست. برخلاف کارتل‌ها در مکزیک یا کلمبیا، باندهای هائیتی بازارهای جهانی را مختل نکرده‌اند یا مستقیماً بر کشورهای دوردست تأثیر نگذاشته‌اند. در حالی که این امر فشار مهاجرت بر ایالات متحده و کشورهای مجاور را تشدید می‌کند، توجه بین‌المللی پایدار را به خود جلب نکرده است. باندهای هائیتی همچنان در سطح محلی متمرکز هستند. آنها هنوز خشونت را به خارج از کشور صادر نکرده‌اند. اگر آنها قدرت خود را به اندازه کافی برای انجام این کار تجمیع کنند، ممکن است واکنش بین‌المللی قوی‌تری را شاهد باشیم. در حال حاضر، به دلیل مهار تهدید، اراده کمی برای اختصاص منابع مالی یا انسانی برای توقف خشونت گسترده وجود دارد. این وحشتناک است و ناکارآمدی مکانیسم‌های امنیتی بین‌المللی را برجسته می‌کند. مداخلات بین‌المللی و تلاش‌های سازمان‌های غیردولتی در گذشته اغلب فاسد، سوءمدیریت‌شده یا ساختار ضعیف را دارا بوده‌اند. منابع غارت هدر رفته‌اند. هائیتی نمونه کوچکی از آن چیزی است که وقتی بحران‌ها به جای بخشی از یک ساختار امنیتی جهانی گسترده‌تر، به صورت جداگانه در نظر گرفته می‌شوند، اتفاق می‌افتد. نظم بین‌المللی در ایجاد پاسخ‌های سازمان‌یافته و مؤثر به جوامع از هم پاشیده، شکست خورده است. هائیتی اکنون یک کشور شکست‌خورده است. این کشور هیچ گونه هم‌سویی با گروه‌های تروریستی بین‌المللی یا حامیان دولتی ندارد، به طوری که هیچ بازیگر خارجی را نمی‌توان به راحتی سرزنش کرد. این باندها مانند کارتل‌های وابسته به اطلاعات دولتی، نیابتی نیستند. آنها مظاهر محلی و بدون رهبری، مظهر بی‌نظمی خشونت‌آمیز هستند. این کشور را با السالوادور مقایسه کنید که در نهایت خشونت، باندها را پس از دهه‌ها جرم و جنایت شدید، فروپاشی اقتصادی و ویرانی اجتماعی کاهش داد. من معتقد نیستم که هائیتی رهبری داشته باشد که مایل یا قادر به اجرای اقدامات مشابه باشد، حتی اگر بخواهد.

جاکوبسن: بیایید به روسیه و اوکراین بپردازیم. روز جمعه، روسیه سه جت نظامی را به مدت ۱۲ دقیقه به حریم هوایی استونی، عضو ناتو، فرستاد. استونی این تهاجم را «بی‌سابقه و گستاخانه» خواند. اخیراً، روسیه همچنین ۱۹ پهپاد را به پرواز درآورد که از ورشو عبور کرد و به عمق خاک لهستان نفوذ کردند. نظر شما در مورد این تشدید تنش چیست؟

تسوکرمن: این تصادفی نبود. چند روز قبل، پهپادهای روسی به لهستان «سرگردان» شدند و ناتو هشدارهایی صادر کرد. سپس این تهاجم عمدی درست قبل از رزمایش‌های زاپاد («غرب») در بلاروس رخ داد که آشکارا حمله به اروپا را شبیه‌سازی می‌کرد. این یک سیگنال واضح، یک کمپین فشار روانی برای ایجاد تفرقه در ناتو و آزمایشی برای عزم این اتحاد بود.

جاکوبسن: ناتو چگونه واکنش نشان داد؟

تسوکرمن: ناتو به سرعت برای رهگیری و سرنگونی پهپادها بسیج شد، اما همه اقدامات دفاعی باقی ماند. هیچ ضدحمله یا اقدام بازدارنده اعلام شده‌ای وجود نداشت. روسیه این خویشتنداری را به عنوان دعوتی برای ادامه تحقیقات تفسیر خواهد کرد. در واقع، پس از حادثه استونی، پهپادهای بیشتری در حال نقض حریم هوایی لهستان و رومانی شناسایی شدند. رومانی یکی را اسکورت کرد اما از درگیری نظامی خودداری کرد و این نشان دهنده ترس از تشدید تنش است. نظرسنجی عمومی در رومانی نشان دهنده اضطراب گسترده در مورد حمله روسیه است.

جاکوبسن: و استونی؟

تسوکرمن: سه جت روسی توسط جنگنده‌های اف-۳۵ ایتالیا اسکورت شدند، اما باز هم، علی‌رغم ماهیت عمدی نقض حریم هوایی، سرنگون نشدند. تا زمانی که ناتو تصمیم نگیرد با چنین تجاوزهایی با نیروی قاطع برخورد کند، این تجاوزها ادامه خواهند داشت. ترکیه را در سال ۲۰۱۵ در نظر بگیرید: وقتی یک جت روسی حریم هوایی آن را نقض کرد، ترکیه آن را در عرض چند ثانیه سرنگون کرد. همین اقدام به نقض‌های بیشتر پایان داد. پس از آنکه ترکیه در سال ۲۰۱۵ جت روسی را سرنگون کرد، دیگر هیچ نقض حریم هوایی در آن رخ نداد. هیچ تشدید هسته‌ای و جنگی رخ نداد. این نشان می‌دهد که بازدارندگی مؤثر است. ناتو بیش از حد به اعمال نیروی عظیم علیه روسیه‌ای قادر است که از نظر نظامی بیش از حد تحت فشار است، اما همچنان طبق قوانین مسکو بازی می‌کند. ناتو به جای هشدارهای بی‌پایان و نخ‌نما، باید پیامی واضح به تنها زبانی که روسیه می‌فهمد ارسال کند: قدرت نظامی قاطع.

جاکوبسن: گزارش‌ها حاکی از آن است که ترامپ در حال آماده شدن برای دیدار با رهبران کره جنوبی در هفته‌های آینده و پس از آن سفر به چین است. در این میان، امتیازات او به پکن قابل توجه است. او بار دیگر مهلت تیک‌تاک را تمدید کرد و از توافقی خبر داد که به آن اجازه می‌دهد از طریق یک شرکت صوری مستقر در ایالات متحده فعالیت کند، در حالی که همان الگوریتم‌های چینی، خطرات امنیتی و خطوط تبلیغاتی را حفظ می‌کند.

تسوکرمن: او بودجه نظامی تایوان را به امید دستیابی به یک توافق تجاری با چین کاهش داده است. برنامه‌ریزی چندین دیدار سطح بالا با شی جین‌پینگ، رهبر چین، همین حالا هم یک پیروزی قابل توجه برای شی است – پیروزی‌ای که شایسته‌اش نبود، چرا که شی یک استراتژی ملی‌گرایانه افراطی را دنبال می‌کند، چین را منزوی کرده و تقابل با جامعه جهانی را تعمیق بخشیده است. نشانه‌هایی از فشار جناحی داخلی علیه او وجود دارد، اما با این وجود، اقدامات ترامپ به او مشروعیت و ارزش تبلیغاتی می‌دهد. شی رویکرد تقابلی چین را فراتر از اسلاف خود پیش برده و مدیریت روابط ایالات متحده و چین را بسیار دشوارتر کرده است. ترامپ با برنامه‌ریزی قبلی برای سفر به چین صرف نظر از چگونگی روند اوضاع در کره جنوبی، ناامیدی خود را برای دستیابی به یک توافق نشان می‌دهد. این امر موضع ایالات متحده را تضعیف می‌کند و چین را برای سخت‌تر کردن موضع مذاکره خود جسورتر می‌کند. به طرز نگران‌کننده‌ای، هیچ متخصص جدی چین به او مشاوره نمی‌دهد. ما عواقب آن را با سیاست روسیه دیدیم. با چین که دیپلماسی آن بر اساس هزاران سال سنت، پروتکل و استراتژی فرهنگی بنا شده است، اوضاع بدتر خواهد شد. مذاکره‌کنندگان پکن باتجربه و درک آن دشوار است. ورود به این عرصه بدون تخصص، حرکتی خطرناک است. جنبه‌های فرهنگی و رویه‌ای دیپلماسی چین به این معنی است که هیئت ترامپ احتمالاً سیگنال‌های کلیدی و پرچم‌های قرمز را از دست می‌دهد. بدون تخصص، آنها به اهداف خود نخواهند رسید.

جیکوبسن: از فرصت و وقتی که در اختیار ما گذاشتید، ایرینا، متشکرم.

منبع: گود من پراجکت (Good Men Project) / ترجمه: سید علی موسوی خلخالی