محمدعلی مهتدی در یادداشتی می‌نویسد: کمیته جایزه نوبل، آب پاکی روی دست های ترامپ ریخت و خانم ماریا کورینا ماچادو، رهبراپوزیسیون ونزوئلا را نامزد دریافت جایزه صلح نوبل کرد. آیا ترامپ همچنان مرد به اصطلاح صلح خواهد ماند؟ یا عصبانیت و جنون بر وی چیره خواهد شد و میز صلح را به هم خواهد ریخت؟
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این چارچوب، آنچه اکنون مشاهده می‌کنیم نه یک نزاعِ صرفِ فُرماتیکِ محلی که پروسه‌ای پیچیده و چند سطحی است: آمریکا طالبان را به‌عنوان یک فرصتِ استراتژیک مدیریت کرده؛ پاکستان از این مدیریت برای تضمین منافعِ شکنندهٔ خود استفاده کرده؛ و طالبان در این فرایند هم قربانیِ ابزارسازی‌اند و هم مخاطرهٔ تنبیه، زیرا هرگاه بیش از حد «خودمختار» عمل کنند، تبدیل به هدفِ اصلاح یا حذفِ تاکتیکی می‌شوند.
ادامه مطلب
سعیدرضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: غیبت ایران در شرم‌الشیخ، مصداق عینی همین درک ژرف از سیاست جهانی بود. در شرایطی که برخی دولت‌های منطقه برای گرفتن تأیید و حمایت امنیتی واشینگتن صف کشیده بودند، تهران انتخاب کرد که عزت ملی خود را در گرو لبخند قدرت‌های بزرگ نگذارد.
ادامه مطلب
با کنار رفتن حماس، بار مسئولیت بر دوش اسرائیل است. نتانیاهو به راحتی می‌تواند این روند را از مسیر خود خارج کند زیرا مفاد توافق به اندازه کافی مبهم است. او می‌تواند جنگ را با بی‌اساس‌ترین بهانه‌ها از سر بگیرد، عقب‌نشینی‌های بیشتر اسرائیل را به طور نامحدود به تأخیر بیندازد یا از مذاکره در مراحل بعدی خودداری کند، همان‌طور که اوایل امسال با پایان دادن به مذاکرات آتش‌بس اتفاق افتاد.
ادامه مطلب
مقامات دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، گفتند که این خط اعتباری غیرمعمول – و حتی تصمیم غیرمعمول‌تر برای استفاده از ذخایر ارزی ایالات متحده برای خرید پزوی آرژانتین در هفته گذشته – به‌دنبال حمایت از ارز آسیب‌دیده سومین اقتصاد بزرگ آمریکای جنوبی است. با این حال، این نگرانی وجود دارد که آرژانتین مسیر مشخصی برای بازپرداخت بدهی خود به ایالات متحده و صندوق بین‌المللی پول ندارد که از قبل بیش از حد در معرض خطر قرار گرفته است.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شی جین‌پینگ جهان را عرصه بازی‌ای طولانی می‌بیند که در آن موفقیت مستلزم صبر و استمرار است. ترامپ اما سیاست را میدان رقابت‌های فوری می‌داند و بر تهدید، غافلگیری و اقدام سریع تأکید دارد.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: افزایش بی‌سابقه قیمت کالاهای اساسی – از جمله تخم‌مرغ – و نارضایتی از وضعیت اقتصادی، موجب شده است که بخشی از این رأی‌دهندگان از ترامپ فاصله بگیرند.
ادامه مطلب
ترامپ تصمیم گرفت موانع احتمالی پیش رو را نادیده بگیرد. در سخنرانی خود در کنست، او متن را رها کرد تا شخصیت نتانیاهو را ارزیابی کند: "او آسان‌ترین فرد برای کنار آمدن نیست، اما این چیزی است که او را عالی می‌کند." او به تفصیل در مورد ساعت‌ها مکالمه فرستاده ویژه خود، استیو ویتکوف، که اوایل امسال با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، دیدار داشت، صحبت کرد. ویتکوف، یک سرمایه‌گذار املاک و مستغلات از نیویورک، توسط ترامپ به عنوان "هنری کیسینجری که اطلاعات را فاش نمی‌کند" توصیف شد. کیسینجر، مشاور امنیت ملی و سپس وزیر امور خارجه در دوران نیکسون و فورد، استاد افشاگری‌های خودخواهانه واشینگتن بود.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می‌نویسد: تئوریسین‌های روسی این اندیشه خطرناک را گسترش داده‌اند که فروپاشی شوروی از نظر حقوق بین‌الملل یک اشتباه بوده و روسیه می‌تواند دوباره جمهوری‌های سابق شوروی را به خود ملحق کند و اتحاد شوروی را دوباره برقرار سازد.
ادامه مطلب
سید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: فرایند کنونی نشان دهنده مدیریت تدریجی زمان و امور توسط جبهه آنگلوساکسونی برای رسیدن به فرصت مطلوب است. سه سند مذکور که همگی یادداشت تفاهم و بلحاظ حقوقی فاقد ضمانت اجرایی هستند، نشان می دهند که با مطرح شدن مسیر ترامپ برای صلح و رفاه بین المللی، تغییری در ماهیت فتنه کریدور جعلی زنگزور یا دالان تورانی ناتو که همان حذف ایران، روسیه و چین از کلان معادلات انرژی و ترانزیتی منطقه و توسعه ناتو و پان تورانیسم انگلیسی است، ایجاد نشده است.
ادامه مطلب
محمد علی مهتدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رژیم صهیونیستی و آمریکای ترامپ در سطح جهانی در انزوا قرار دارند و مماشات هم راه به جایی نمی برد. باید دولت ها بیدار شوند و حرکتی در سطح جهانی برای مقابله با خطر این افراد شکل بگیرد و این مقوله خود مستلزم سرعت عمل و رایزنی خردمندان است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخی تحلیل‌گران آمریکایی بر این باورند که ترامپ و تیم او درصددند به‌مرور فضای داخلی آمریکا را نظامی کرده و حالت اضطراری ببخشند.
ادامه مطلب
ایرینا تسوکرمن در گفت‌وگو با داگلاس جاکوبسن در وبسایت گود مِن پراجت بر این باور است که ایالات متحده از زمان حملات توجه کمی به ایران داشته و در عوض بر دیپلماسی اوکراین – روسیه، مسائل گسترده‌تر خاورمیانه و نگرانی‌های داخلی تمرکز کرده است. ایران از رادار آن خارج شده است. در همین حال، توافقنامه تجاری اتحادیه اروپا در حال فروپاشی است و پس از سفر رئیس جمهوری ایالات متحده به بریتانیا، هنوز هیچ توافق جامعی با لندن حاصل نشده است. در حالی که این می‌توانست نقطه عطفی برای همکاری باشد، اما به نقطه عطفی تبدیل نشده است.
ادامه مطلب
پیمان آوکاس کلا به نمادی از اتحاد ایالات متحده و استرالیا تبدیل شده است و اکنون در معرض خطر تضعیف انتظارات برآورده نشده از هر دو طرف قرار دارد. در حالی که استرالیا اطمینان مداوم از سوی دولت ایالات متحده را خواهان است که توافق طبق برنامه پیش می‌رود، ایالات متحده خواهان تعهدات محکمی است که هر زیردریایی که به استرالیا منتقل می‌کند، در درگیری احتمالی با چین شرکت خواهد کرد.
ادامه مطلب
سقوط بشار اسد، رئیس جمهوری سابق سوریه، جایگاه ایران را تضعیف و فضایی در شام ایجاد کرده که عربستان سعودی آماده پر کردن آن است.
ادامه مطلب
خاورمیانه در حال حاضر دستخوش یک تحول بزرگ است، شاید حتی مهم‌تر از چرخه‌های قبلی تغییر در منطقه. یک درک منطقه‌ای وجود دارد که چشم‌انداز فعلی تشدید و تنش، حداقل برای میان‌مدت، ادامه خواهد یافت.
ادامه مطلب
طبق گزارش‌ها، مقامات غربی از موج ناگهانی تجاوز پهپادها و جنگنده‌های روسی به حریم هوایی خود گیج شده‌اند. نباید اینطور باشد. اقدامات روسیه نتیجه منطقی چهار تحول گسترده‌تر است که محاسبات آن را تغییر می‌دهد. سه مورد اول، انتخاب‌های سیاسی آمریکا، اروپا و چین هستند. مورد چهارم، وضعیت داخلی رو به وخامت خود روسیه است.
ادامه مطلب
قبل از اینکه کی‌یف آتش‌بس را امضا کند، از شرکای کلیدی خود تضمین می‌خواهد که اگر روسیه دوباره حمله کند، اوکراین به حال خود رها نخواهد شد.
ادامه مطلب
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل اخیراً یک «طرح بیست‌گانه صلح» را جشن گرفتند، اما تا زمانی که اسرائیل به رفتار تهاجمی ادامه دهد و مطالبات مشروع فلسطینیان را نادیده بگیرد، این ابتکار شانسی برای بازگرداندن ثبات ندارد. اسرائیل که پیش‌تر امیدوار بود با حمایت آمریکا نظم دلخواه خود را بنا کند، اکنون منزوی‌تر از همیشه است؛ همکاری با تل‌آویو برای دولت‌های عربی هزینه‌ای سیاسی و حیثیتی سنگین دارد و شرکای دیروز به رقبای محتاط بدل شده‌اند.
ادامه مطلب
در سال ۲۰۲۴، رویارویی بین اسرائیل و ایران از خصومت‌های غیرمستقیم و نیابتی به تبادل مستقیم حملات تغییر یافت. در اول آوریل، یک حمله هوایی مشکوک به اسرائیل علیه ساختمان کنسولگری ایران در دمشق، سوریه، به کشته شدن دو ژنرال و پنج مشاور نظامی ایران منجر شد. ایران با انجام بیش از سیصد حمله پهپادی و موشکی تلافی کرد، که اولین باری بود که ایران مستقیماً اسرائیل را هدف قرار می‌داد.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: قطع اینترنت در افغانستان بیش از آنکه محصول امریکایی‌زدایی منطقه باشد، بخشی از ستر و اخفای تعاملات واشینگتن–طالبان است. طالبان می‌دانند که بقای خارجی‌شان در گرو رضایت آمریکاست و برای آن حاضرند هزینه‌های داخلی سنگین را بپردازند.
ادامه مطلب
ابوالفضل حسینی نیک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: به بیان ساده، (IMEC) یک مسیر جایگزین و مکمل در نظام تجارت جهانی است که می‌خواهد نه‌تنها کالا، بلکه سرمایه و نفوذ سیاسی را نیز از هند تا اروپا جابه‌جا کند. همین ترکیب منافع اقتصادی و ملاحظات ژئوپلیتیکی، این کریدور را به یک ابزار اقتصاد سیاسی تمام‌عیار تبدیل کرده است، البته در عمل پیامدهای ژئوپلیتیکی جدی برای ایران به همراه دارد.
ادامه مطلب
نویسنده: عبدالناصر نورزاد
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ترکیب «سلاحی‌سازی تجارت»، تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، کسری‌های بودجه تورم‌زا، بی‌توجهی به انرژی‌های تجدیدپذیر، تسهیل انحصارات و سیاست‌های محدودکننده مهاجرت، فشار هم‌زمان بر کشاورزی، صنعت، بازار مسکن، تجارت خارجی و جایگاه دلار وارد کرده و ثبات اقتصادی را تهدید کرده است.
ادامه مطلب
احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ارکان اصلی سیاست خارجی ترکیه به طور عام از سال ۲۰۰۲ و به خاص از سال ۲۰۱۱ بر مبنای نئوعثمانیم، پان ترکیسم، ارائه الگویی از مدل اسلام ترکیه‌ای بوده است؛ که این رویکرد، یادآور اصول مطرح شده در کتاب «سه طرز سیاست» یوسف آکچورا در اواخر دوره عثمانی بود که بر انتخاب یکی از سه سیاست (عثمانی‌گرایی، اسلام‌گرایی و پان‌ترکیسم) تاکید داشت؛ اما اکنون، سیاست عملی معاصر ترکیه، سنتزی از این سه طرز سیاست است که البته از محتوای اسلام‌گرایی آن کاسته و بر ظواهر تبلیغاتی‌اش افزوده شده است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این تهدید جدی وجود دارد که در صورت کشیده شدن جنگ به جغرافیای ناتو و با در نظر گرفتن تحولات خونین در خاورمیانه با گذر از خطوط قرمز از سوی نتانیاهو فرض جنگ جهانی جدید چندان دور از دسترس نباشد.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با توجه به مخالفت قاطع طالبان با هرگونه حضور نظامی خارجی، بازگشت تمام‌عیار آمریکا به بگرام بسیار بعید و پرریسک است. در عوض، تلاش‌های آمریکا برای کنترل بگرام در آینده عمدتاً از طریق ابزارهای غیرنظامی و سیاسی زیر دنبال خواهد شد: مذاکرات سیاسی – امنیتی و اعمال فشار: آمریکا از اهرم‌هایی چون تحریم‌ها، انسداد دارایی‌ها و عدم حمایت از به رسمیت شناختن بین‌المللی طالبان استفاده خواهد کرد تا طالبان را وادار به ارائه امتیازات اطلاعاتی یا دسترسی فنی محدود در قبال بگرام کند.
ادامه مطلب
پرهام مداح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سخنرانی ترامپ را می‌توان مصداقی بارز از «نارسیسیسم سیاسی» دانست؛ جریانی که در آن رهبر سیاسی می‌کوشد نه صرفاً کشورش، بلکه کلیت نظام بین‌الملل را به مثابه صحنه‌ای برای نمایش خود بدل سازد.
ادامه مطلب
سعید جمشیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رژه پکن در ۲۰۲۵، مانند یالتا در ۱۹۴۵، به نظر می‌رسد اتحادهای جدیدی را در زمانی تعریف کرد که بن‌بست در اوکراین و انزواگرایی آمریکا در دوره دوم ترامپ، فضا را برای بازآرایی ژئوپلیتیکی فراهم کرده است.
ادامه مطلب
دولت ترامپ نیز با انگیزه‌های سیاسی و اقتصادی از توافق حمایت می‌کند. اما موفقیت این چارچوب به توان واشینگتن در اجرای پروژه‌ها و همکاری با ترکیه و اتحادیه اروپا وابسته است. اروپا سرمایه‌گذاری بیشتری در قفقاز جنوبی دارد و بدون نقش فعال آن، صلح پایدار نخواهد بود. در مقابل، مسکو و تهران که منافع ژئوپلیتیک خود را در خطر می‌بینند، می‌کوشند مانع شوند.
ادامه مطلب