محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اگر ایران دارای موشک‌های قاره‌پیما می‌بود، امروز اروپا (و حتی آمریکا) خود را در معرض مستقیم حملات ایران می‌دیدند و لذا زبان کمتر به گزافه‌گویی و تهدید باز می‌کردند. آنها امروزه در گوشه‌ای امن دنیا نشسته‌اند و در این روزها، سیل تسلیحات را روانه اسرائیل کرده‌اند و مدام بر آتش جنگ می‌دمند.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی می‌نویسد: اتفاقات ۲۴ ساعت گذشته و احتمالا چند روز آینده، ما را بر آن می‌دارد که تحولات را با بیم و امید دنبال کنیم و نسبت به وجود دسیسه یا اتفاقی غافل‌گیرکننده از جانب امریکا و اسرائیل هوشیار باشیم. آیا امریکا بار دیگر به تحریک اسرائیل و با پشتیبانی اروپا ماجراجویی تازه‌ای را آغاز خواهد کرد؟
ادامه مطلب
یوکیئو تاکه‌اوچی، معاون پیشین وزارت امور خارجه و قاضی سابق دیوان عالی کشور ژاپن می‌گوید: «خوش‌خدمتی» به قدرت‌های زورگو تنها باعث گستاخ‌تر شدن آنها خواهد شد. دوران ترامپ تا ابد ادامه نخواهد داشت. در آینده‌ای نه‌چندان دور، جهان با وظیفه دشوار بازسازی نظم بین‌المللی روبه‌رو خواهد شد.
ادامه مطلب
حملات اخیر آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، که به ادعای دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا برنامه هسته‌ای ایران را برای دهه‌ها عقب انداخته است، فضای اجلاس را تحت‌الشعاع قرار داد. این موضوع در گفت‌وگوهای جانبی و نشست‌های خبری به بحثی داغ تبدیل شد، به‌ویژه در مورد مشروعیت این حملات و پیامدهای آن برای امنیت جهانی.
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ضرورت دارد هرگونه برداشت و بازنشر مطالب رسانه های جریان اصلی با لحاظ رویکرد کلی آنها نسبت به سیاست خارجی آمریکا و به طور کلی اهداف نظام سلطه در منطقه و جهان صورت گیرد تا ناخواسته مهر تائید بر اعتبار آنها نزنیم.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: در این شرایط که کشور از سوی اسرائیل و آمریکا تهدید می شود، ملت ایران باید در راستای برقراری وحدت ملی و حفظ تمامیت ارضی کشور از هر قوم و منطقه، یکدل و یک زبان جلوی دشمنان این آب و خاک مقدس ایستادگی کرده و از کیان کشور دفاع کند.
ادامه مطلب
نویسنده می‌گوید که اقدامات ترامپ و نتانیاهو، موقعیت راهبردی اسرائیل به‌عنوان تنها قدرت هسته‌ای منطقه را به خطر انداخته است. هدف نتانیاهو نه تنها مقابله با ایران، بلکه بهره‌برداری سیاسی داخلی از آن به‌عنوان یک «دشمن همیشگی» است.
ادامه مطلب
اتحاد آمریکا و اسرائیل در این زمینه برای اسرائیل ضروری است. به اعتقاد تل آویو واشینگتن باید از اهرم‌های خود – از جمله قدرت نظامی، فشار اقتصادی و نفوذ دیپلماتیک – برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای استفاده کند. این شامل بازگرداندن سیاست "فشار حداکثری"، تقویت حضور نظامی آمریکا در منطقه و حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل در صورت اقدام نظامی است. در غیر این صورت، خطر یک درگیری گسترده‌تر در خاورمیانه افزایش می‌یابد که می‌تواند پای قدرت‌های جهانی را نیز به میدان بکشد.
ادامه مطلب
سید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علائم تقویت کننده جنگ بیشتر و پیش‌برنده‌تر از علائم تضعیف کننده جنگ هستند. بنابراین تصمیم‌گیران سیاسی در ایران باید حمله نظامی امریکا و اسرائیل را در کوتاه مدت بسیار محتمل و جدی بدانند.
ادامه مطلب
نگرانی‌های ایران کاملاً به‌جاست. ترامپ و دولت او مواضع متناقض و چندلایه‌ای اتخاذ کرده‌اند. از یک سو، او تأکید دارد که رسیدن به یک توافق هسته‌ای گزینه ترجیحی اوست؛ اما هفته گذشته، او بار دیگر تحریم‌های سخت‌گیرانه‌ای را علیه ایران اعمال کرد و تعهد خود را به ازسرگیری راهبرد «فشار حداکثری» که در دوره قبلی خود اجرا کرده بود، تأیید کرد. از سوی دیگر، او گزینه‌های تهران را محدود کرده است. او می‌گوید که ایران دو انتخاب دارد: یا توافقی مکتوب که متفاوت از توافق قبلی باشد یا حملات نظامی.
ادامه مطلب
نیسان رفعتی تحلیلگر ارشد ایران در گروه بین المللی بحران می گوید: «ایران به‌طور قابل‌توجهی تضعیف شده اما همچنان «ظرفیت آسیب‌رسانی به دشمنانش» از طریق حملات موشکی و نیز نیروهای نیابتی برای آسیب به منافع و متحدان ایالات متحده در منطقه را دارد. هنوز ظرفیت نظامی وجود دارد. سپاه پاسداران هنوز پابرجاست و ناوگان موشک‌های بالستیک همچنان باقی است. آنها هنوز پهپاد دارند. آنها هنوز در خلیج فارس حضور دریایی دارند.»
ادامه مطلب
محمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تجدید قوای ایران و جبهه مقاومت جز از طریق مهار نتانیاهو و ترامپ، ایجاد شکاف و اختلاف بین این دو، آرام سازی فضا، کاهش تنشها و ایجاد رونق اقتصادی در منطقه امکانپذیر نیست و همه اینها نشان دهنده این است که بعد از مدتها جنگ و خونریزی در میدان، دیپلماسی باید بار دیگر هنر خود را نشان دهد.
ادامه مطلب
مرتضی مردیها در یادداشتی می نویسد: به گمان من، یک حکومت معتدل و ملی و رو به پیشرفت به جز برای روسیه و چین و افعانستان و شاید ترکیه و برخی عرب‌ها به نفع همۀ دنیاست. اما در این صورت چرا نه فقط حرکتی صورت نمی‌گیرد، بلکه به وضوح از آن اعلام احتراز می‌شود؟
ادامه مطلب
منتقدانی که خواهان حملات نظامی هستند، دیپلماسی را ابزاری ناکافی در برابر اشاعه هسته‌ای ایران می‌دانند. هرچند بی گمان گفت وگوهای هسته ای ناکام مانده و چشم‌انداز توافق جدید هسته‌ای هم تیره است اما تصور حملات نظامی به عنوان یک جایگزین منطقی برای توافق، به دلایل گونه گونی نادرست است.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: اگر تصور کنیم جنگ‌طلبی‌های اسرائیل جواب داد و دامنه جنگ گسترش یافت و در نهایت آرزوی تل‌آویو محقق شد و جنگی مستقیم میان ایران و اسرائیل درگرفت و کل منطقه درگیر آن شد و در پی آن امریکا نیز وارد جنگ شد، آنگاه چه خواهد شد؟! با رجوع به تجربه عراق و افغانستان و لیبی امریکا به ائتلاف‌سازی اقدام خواهد کرد و در پی آن کشورهای اروپایی و چه بسا ناتو مجبور می‌شوند به این ائتلاف امریکایی – اسرائیلی وارد شوند. آیا سیاستمداران اروپایی که به جنگ‌طلبی‌های تندروترین دولت تاریخ اسرائیل چک سفید امضا داده‌اند، حاضر می‌شوند آرامش ۷۰ ساله خود را به خطر اندازند و امنیت خود را به این آسانی در معرض تهدید قرار دهند؟!
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به قول رسانه های منتسب به دشمنان ایران، از جمله روزنامه نیویورک تایمز، و سایر منابع، هیچ گونه مدرکی مبنی بر دخالت ایران در حملات تروریستی علیه ترامپ وجود ندارد. از طرف دیگر روشن است که این تهدید ترامپ خسارت مالی و جانی علیه غیر نظامیان ایرانی را شامل می شود و از نظر قوانین بین المللی محکوم است. با این وجود رسانه های جریان اصلی هیچ اشاره ای به این جنبه تهدیدات ترامپ نکرده اند و صرفا در باره اتهامات بی اساس به ایران تیتر می زنند و تحلیل و تفسیر می کنند.
ادامه مطلب
با توجه به مخالفت دیرینه اسرائیل با بهبود روابط ایالات متحده و ایران، انتخاب زمان ترور هنیه همزمان با مراسم سوگند پزشکیان به احتمال زیاد، یک رخداد تصادفی نیست. در واقع، نتانیاهو در دو دهه گذشته به دنبال این بوده که آمریکا را به جنگ با ایران بکشاند. چهار رئیس‌جمهوری اخیر آمریکا در مواقع مختلف تحت فشار اسرائیل برای حمله به ایران قرار گرفته‌اند.
ادامه مطلب
مجید خورشیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چهل و چهارسال قبل در یک تصمیم ناسنجیده و مغرورانه، جیمی کارتر و مشاورنش تصمیم گرفتند تا با عملیات و حمله ای مشابه فیلم های هالیوودی به خاک ایران بتوانند جاسوس هایشان را از تهران خارج کرده و پیروزمندانه در واشنگتن و نیویرک رژه افتخار بروند. آن روز طوفان شن در آستین دست انتقام الهی در روزهای نخست انقلاب اسلامی که هنوز شیرازه امور قوام کافی نیافته بود و نوعی از پراکندگی و ابهام بر فضا حاکم بود آمریکایی ها را ناکام و سرافکنده کرد.
ادامه مطلب
منطق اصلی ایران این بوده که می‌تواند درد و آسیب بیشتری را از طریق نیروهای نیابتی خود در عراق، لبنان، سوریه و یمن به دشمنانش وارد کند در حالی که هر گونه دخالت مستقیم را منکر می شود. بنابراین احتمال حملات تلافی‌جویانه به خاک خود را به حداقل می‌رساند. تا زمانی که نیروهای خود ایران درگیر نباشند، آمریکا و متحدانش تمرکز حملات خود را روی نیروهای نیابتی قرار می‌دهند، منابع بیشتری از آمریکا را به این نبرد می کشانند و نیروهای آمریکایی را در معرض خطر قرار می‌دهند.
ادامه مطلب
در خاورمیانه، آمریکا بین رفتن و ماندن مردد است و نمی‌تواند تصمیم بگیرد که با نیروهایی که هنوز در منطقه دارد، چه کند. وضعیت فعلی، کار نمی‌کند - و تناقضِ شگفت آنکه، این ایران است که آمریکا را از تغییر این وضعیت (و تصمیم به خروج) بازداشته است.
ادامه مطلب
بازدارندگی، نه فقط به آنچه ایالات متحده آمریکا و دولت بایدن می کند، بلکه به آنچه تهران می اندیشد هم باز می گردد.
ادامه مطلب
آمریکا و ایران در حال انجام یک بازی خطرناک موازنه بخش هستند. ایران به متحدان خود در "محور مقاومت" کمک می کند تا حملاتی را انجام دهند که هدف آنها تضعیف اسرائیل، دور کردن آمریکا از منطقه و بی‌اعتبار کردن کشورهای عربی است که با اسرائیل رابطه رسمی برقرار کرده اند (یا در پی برقراری آن هستند). آمریکا هم به اقدامات محدود تلافی‌جویانه روی آورده است.
ادامه مطلب
این نگرانی وجود داشته که با توجه به روشی که اسرائیل، کارزار زمینِ سوخته خود را در غزه به پیش می برد، درگیری گسترده تری در منطقه سر بگیرد، بویژه که رهبران اسرائیل گرچه می گویند که خواهان جنگ با حزب الله نیستند اما مسلما این گزینه را هم روی میز می بینند. همچنین اسرائیلی ها می خواهند که این نه فقط یک جنگ اسرائیلی بلکه به یک جنگ آمریکایی هم تبدیل شود و آمریکا را به جنگ ایران وادار کنند یا پایش را به چنین منازعه ای بکشند. در دیگر سوی می بینیم که آنچه به عنوان محور مقاومت خوانده می شود، مبارزه جویی بیشتری نسبت به اسرائیل و نیز ایالات متحده نشان می دهد.
ادامه مطلب
در مجموع، از زمان گروگانگیری آمریکایی ها در سال ۱۹۷۹، پویشِ با ایران، اکنون از هر دوره دیگری پیچیده تر است. مقام های اطلاعاتی آمریکایی و اروپایی می گویند که باور ندارند که ایران خواهان یک درگیری مستقیم با آمریکا یا اسرائیل باشد، چرا که می داند پایان خوشی نخواهد داشت. اما به نظر می رسد که تهران بیشتر تمایل دارد تا حملاتی را سامان دهد و در حال هماهنگی برای هدف گرفتن پایگاه آمریکایی ها و کشتی هایی است که کالا و سوخت را منتقل می کنند. همزمان تلاش دارد که توانمندی هسته ای خود را به آستانه برساند.
ادامه مطلب
اسماعیل فروغی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به باور ناظرانِ بین المللی، رجزخوانی ها و شاخ و شانه کشیدن های امریکا و اسرائیل همه جزء جنگ های تبلیغاتی هستند. شکست قطعی ایران در شرق میانه و در سطح جهان نه در توان اسرائیل است و نه در توان حامی قدرتمندش – ایالات متحده ی امریکا. ایران به دلایل مختلف دست بالاتر از حریفان اش دارد.
ادامه مطلب
جهان اکنون با ایرانی طرف است که انگیزه های نیرومندی برای پیشبرد غنی سازی دارد و یک وجهه (منفی) بین المللی که هزینه دیپلماتیک حمله را پایین می آورد. همچنین یک دشمن منطقه ای – یعنی اسرائیل – که قصد خود برای بکارگیری زور را آشکار کرده و اجماعی داخلی را هم فراهم ساخته است. همچنین دولتی در آمریکا که به رغم روابط تنش آلودش با اسرائیل، حمایت از عملیات نظامی ترکیبی علیه ایران را کاملا روشن ساخته است و نیز ارتش ایالات متحده که توانایی انهدام زیرساخت های هسته ای ایران را دارد. این تحولات، چیزی بیش از یک گمانه زنی صِرف بر سر این است که آمریکا در حال ورود به مرحله ای است هم آغوش ریسک.
ادامه مطلب
نیروهای آمریکایی در تمام هفته با شبه نظامیانی که ادعا کردند تحت حمایت ایران هستند تبادل آتش داشته اند. این زمانبندی غیرطبیعی و خطرناک است.
ادامه مطلب
چرا باید آمریکا از نیروی نظامی علیه ایران استفاده کند؟ چرا باید آمریکا "تمامی عناصر قدرت ملی خود" را علیه ایران به کار گیرد؟ اعلام مشترک چنین تعهدی، چندین مشکل دارد که کمترین آن، این پرسش است که آیا چنین کاری در چارچوب قوانین بین الملل، مشروعیت دارد؟ آیا قانون بین الملل اجازه یک جنگ پیشدستانه را علیه کشوری که نه به آمریکا حمله و نه تهدید به حمله کرده، برای جلوگیری از دستیابی آن کشور به سلاح هسته ای می دهد؟
ادامه مطلب