آمریکا - آرشیو

وسوسه تغییر رژیم در ونزوئلا
طرحی که وزیر خارجه امریکا حامی اصلی آن است

وسوسه تغییر رژیم در ونزوئلا

آن‌طور که توسط چندین رسانه خبری مهم گزارش شده است، ماه‌ها پس از مراسم تحلیف ترامپ در ژانویه، بحث‌های داخلی، طرفداران قدیمی تغییر رژیم – به رهبری وزیر امور خارجه مارکو روبیو – را در مقابل مقاماتی که طرفدار توافق مذاکره‌ای با کاراکاس بودند، از جمله ریچارد گرنل، فرستاده ویژه رئیس جمهوری، قرار داد. در نیمه اول سال ۲۰۲۵، مذاکره‌کنندگان دست بالا را داشتند: گرنل با مادورو ملاقات کرد و توافق‌هایی را برای باز کردن بخش‌های گسترده نفت و معدن ونزوئلا به روی شرکت‌های آمریکایی در ازای اصلاحات اقتصادی و آزادی زندانیان سیاسی منعقد کرد. اما تا اواسط ژوئیه، روبیو با تغییر چارچوب، ابتکار عمل را پس گرفت.

ادامه مطلب
ترامپ امریکا را نابود می‌کند؟
تجدیدنظرطلبی در روابط بین‌المللی پدیده کهن و روند نوین

ترامپ امریکا را نابود می‌کند؟

سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آمریکای ترامپ، ناراضی از موقعیت جهانی آمریکاست و می‌خواهد هژمونی جهانی را برقرار کند، اما این تجدیدنظرطلبی با همه آسیب‌ها و تخریب‌ها به هژمونی جهانی آمریکا منجر نخواهد شد.

ادامه مطلب
از لیبرالیسم تا حمایت‌گرایی؛ پایان توهم بازار آزاد
تحلیل سیاست‌های تجاری آمریکا در دوران گذار نظم جهانی

از لیبرالیسم تا حمایت‌گرایی؛ پایان توهم بازار آزاد

مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحول سیاست‌های تجاری آمریکا از دهه ۲۰۱۰ تاکنون، از جمله در دو دولت متوالی بایدن و ترامپ دوم، نشان می‌دهد که «لیبرالیسم اقتصادی» دیگر نه دکترین، بلکه ابزاری در خدمت راهبرد قدرت ملی است.

ادامه مطلب
قدرت و ضد قدرت در آمریکا
جامعه‌شناسی تظاهرات ضد ترامپ

قدرت و ضد قدرت در آمریکا

سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در حدود نه ماهی که از ریاست‌جمهوری ترامپ در دور دوم می‌گذرد، او، به معنای واقعی کلمه، سیاست در آمریکا را فردی و شخصی کرده است. اغراق نیست اگر گفته شود که هیچ‌گاه در تاریخ معاصر آمریکا، بدین حد، تجمیع قدرت در فرد رئیس‌جمهور صورت نگرفته است.

ادامه مطلب
رویکرد پراکنده و فردی، سیاست امریکا در غرب آسیا
با این دیپلماسی واشینگتن ضربه می‌خورد

رویکرد پراکنده و فردی، سیاست امریکا در غرب آسیا

سیروس حاجی زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخلاف دوره‌های پیشین که سیاست خارجی آمریکا حول محور برنامه‌ریزی بلندمدت، تحلیل‌های جامع امنیتی و دیپلماسی ساختاریافته می‌چرخید، این دوره بیشتر متکی بر واکنش‌های آنی، تصمیم‌گیری‌های سریع و اولویت‌های شخصی رئیس‌جمهوری است که اغلب فاقد هماهنگی با بدنه کارشناسی و نهادهای رسمی سیاست خارجی است. این رویکرد باعث شده که سیاست آمریکا در غرب آسیا به جای دنبال کردن اهداف کلان و پایدار، بیشتر بر حسب شرایط و موقعیت‌های گذرا شکل گیرد و انسجام و ثبات همیشگی را از دست بدهد. 

ادامه مطلب