علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتحادیه اروپا و مرکوسور با هم تنها ۱۰ درصد از جمعیت جهان و ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی دنیا را تشکیل می‌دهند و چنانچه هر یک بخواهد نفوذ جهانی داشته باشد، به دیگری نیاز دارد؛ امری که توافق تجاری اتحادیه اروپا و مرکوسور را به یک ضرورت استراتژیک تبدیل می‌کند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حذف عضویت اوکراین در ناتو می تواند برای روسیه دلیل مناسبی جهت ادامه جنگ ارائه دهد تا به هدف خود در کنترل سیاست خارجی کشور همسایه دست یابد. روسیه وارد مرحله‌ای شده که تا زمان حصول نوعی توافق سیاسی و یا پیشرفت قابل توجهی در این زمینه به جنگ با اوکراین ادامه دهد. پوتین با طرح اعطای عضویت به اوکراین به این دلیل مخالف است که چنین اقدامی تهدیدی مستقیم برای امنیت روسیه خواهد بود.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: موضع‌گیری‌ها و رفتارهای ترکیه در قبال بحران‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در دوران اخیر نشانگر کنشگری و بازیگری بطور همزمان در عرصه‌های مختلف است. این رفتار انحصاری به ترکیه ندارد، کشورهای عمده حوزه جنوب جهانی به درجات مختلف الگوی رفتاری ترکیه را به نمایش می‌گذارند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: در شرایطی که خارج‌شدن ایران از لیست سیاه اف‌ای‌تی‌اف کار نظام بانکی ما با نظام بانکی بین‌المللی، به‌ویژه نظام بانکی کشورهای دوست مانند چین و روسیه را آسان‌تر و ارزان‌تر خواهد کرد، امید است تصویب کنوانسیون شانگهای مقدمه توجهی دوباره به دو کنوانسیون مرتبط با اف‌ای‌تی‌اف نیز باشد.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: تکامل بریکس تا کنون یکی از جالب ترین بحث های این سالها بوده است. با این وجود، نشست آینده که قرار است در ژوهانسبورگ برگزار شود، برای بلوک بسیار حیاتی خواهد بود. اگرچه بحث در مورد توسعه یک ارز جایگزین انجام خواهد شد یا نه، هنوز قطعی نشده است. به احتمال زیاد، اتحاد بریکس در انگیزه خود برای به چالش کشیدن وضعیت دلار امریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی، پیشرفت هایی خواهد داشت.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی می نویسد: مشارکت مسکو – پکن در بیانیه‌‌هایی که به نظر منتقدان، تمامیت ارضی ایران را دستمایه منافع استراتژیک خود کرد، بار دیگر بر تردیدها درباره جایگاه ایران در سیاست خارجی روسیه و چین از یک‌سو، اعتبار سیاست «نگرش به شرق» در سیاست خارجی ایران را از سوی دیگر افزوده است. اما آیا به راستی باید مسکو و پکن را بابت رفتارشان تا این اندازه زیر تازیانه گرفت؟ در این صورت آیا باید آنها را به دلیل تشخیص منافع ملی – امنیتی خود مورد انتقاد قرار داد؟ نگرش واقع‌گرایانه چنین تجویز نمی‌کند؛ تا وقتی که تهران جایگاه خود را در راهبردهای سیاست‌خارجی مسکو- پکن به درستی تشخیص و تعریف نکرده باشد.
ادامه مطلب
وحید کریمی و علی موسوی خلخالی در یادداشت مشترکی در دیپلماسی ایرانی می نویسند: باید به این موضوع واقف باشیم که آتش بیار جنگ علیه پوتین در اوکراین لندن است. لندن آن قدر صبر کرد تا فرصت حمله روسیه به اوکراین فرا رسید و از این فرصت نهایت استفاده را می برد تا هر آنچه از پوتین و دولت او از گذشته تا کنون در خاطره خود ذخیره داشته است را تلافی کند.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: جمهوریخواهان، بعضاً، به صراحت از واژه جنگ فرهنگی لیبرال‌ها علیه ارزش‌های آمریکایی سخن می‌گویند و آمریکا بی‌تردید از نظر فرهنگی و هنجاری، دوپاره شده است پاره‌ای، آمریکا را با زاویه و نگاه تنگ هویتی می‌نگرند: سفید پوست، پروتستان و انگلوساکسون و گروهی دیگر آمریکا را به نگاه بازتری می‌بینند و نگاه رنگین کمانی به هویت آمریکا دارند.
ادامه مطلب
حسین ابراهیم خانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عرصه سیاست داخلی پاکستان همواره بسیار سیال و غیرقابل پیش بینی بوده و برآورد سیر تحولات و وقایع آتی حتی از جانب سیاستمداران با سابقه و صاحب نظران مجرب این کشور با احتیاط و قید شروط صورت می گیرد و وقوع تحولات غیرمنتظره سیاسی در این کشور امری پذیرفته شده و مسبوق به بشمار می آید. با این وصف احتمال بازگشت عمران خان به قدرت و جایگاه قبلی در صحنه سیاسی پاکستان حداقل در کوتاه مدت تا حد زیادی دور از ذهن می نماید. عملکرد پرتنش عمران خان و توسل او به شیوه های مبارزاتی تعبیر شده به عنوان خیانت به کشور، ناقض امنیت و تمامیت ارضی و اشاعه تجزیه طلبی و خصوصا ستیزه جویی بی محابای او با ارتش اتهاماتی غیرقابل بخشش برای او نزد حاکمیت به ثبت رسانیده است که می تواند ادامه برخوردهای قضایی تا حد صدور احکام مجازات حبس و یا مصالحه خروج از کشور و اقامت در لندن و دوری از عرصه سیاسی کشور را به دنبال داشته باشد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: . اگرچه مذاکرات برای احیای روابط طرفین نزدیک به دو سال در جریان بود، اما سرانجام موفقیت چین در میانجیگیری و به نتیجه رساندن تلاشها برای آشتی دو قدرت اصلی منطقه، تحولی جریان ساز در غرب آسیا را کلید زد و به نظر می رسد این توافق و آشتی سیاسی، نه تنها در سطح منطقه، بلکه در مقیاس جهانی نیز دارای اثرگذاری خواهد بود.
ادامه مطلب