سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: نمی‌توان به ترامپ و پدیده ترامپ بی‌توجه بود و به پی‌آمدهای دسترسی مجدد او به کاخ سفید باید دقت داشت. صحنه سیاسی موجود در آمریکا، چندین واقعیت را به نمایش می‌گذارد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر چند سایه سنگین حملات غیر انسانی اسرائیل به نوار غزه بر این اجلاس سایه افکنده است، اما پاییز خشک و کم باران امسال و زمستانهای کم فروغ و کم بارش چند سال اخیر این نکته را یادآوی می کند که توجه به تغییرات آب و هوایی و رفع زمینه ها و دلایل آن دیگر به هیچ عنوان مسأله ای تجملی و کم اهمیت نیست و بی اعتنایی به آن می تواند به طور مستقیم امنیت غذایی، رفاه و زیست شهروندان کشورهای مختلف را با مشکل مواجه کرده و به تبع آن حکومت ها را نیز با مخاطرات جدی مواجه کند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آزاد شدن و آزاد زیستن مخصوصا استقلال سرزمینی، ولو با تعدیلات و مدرن سازی های امروزی، هرگز از جوهر و ذات انسانی کنده و جدا نشده و به بوتۀ فراموشی سپرده نشده است. بردگان تاریخ هرگز به بردگی مهر تایید نزدند و آزادی را به درازای تمام تاریخ مبارزه کردند، هرچند سپس اشکال دیگرگونۀ بردگی اعاده شد. ویتنام در مبارزه برای آزادی و یکپارچگی ملی لحظه ای درنگ نکرد و از پا نیافتاد، ولو بعدا به ارادۀ خود، تصمیم به همکاری با تمام دنیا و حتی با دشمن سابق گرفت. آفریقای جنوبی کجا مبارزه با آپارتاید را لحظه ای بی‌ثمر و مضر فهمید؟ چنین فهمی ضد فطرت و جوهره انسانی است و جز آرزو کردن و اندرز دادن، اصلا شدنی نیست. امری محتوم است. فکر آزادی و استقلال طلبی هنوز هیچگاه از فکر و ذکر ایرلندی ها و ملت های مشابه زائل نشده و همچنان زنده و پابرجاست و تداوم دارد.
ادامه مطلب
ماندانا تیشه یار در یادداشتی درباره همایش بین المللی جریان شناسی مقاومت در افغانستان برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران یکی از مهمترین کانون های پذیرش دانشگاهیان افغانستانی در سال های اخیر بوده است. راست است که اینک شمار استادان و دانشجویان افغانستانی در ایران، بیش از هر کشور دیگری است. پیوستگی های زبانی، فرهنگی، دینی و تاریخی میان ایرانیان و مردم افغانستان و نزدیکی جغرافیایی به سرزمین مادری، سبب شده است که بسیاری از روشنفکران افغانستانی ترجیح دهند که ایران را به عنوان نخستین خانه پس از مهاجرت برگزینند.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: از دید روسیه، مسائل منطقه اوراسیا به منطقه غرب آسیا مربوط می شود ضمن اینکه حضور در آب های گرم اقیانوس هند از دیر باز هدف مهم روسیه بوده است.
ادامه مطلب
سعید هاشمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد در نتیجه جنگ در نوار غزه، تغییری در نگرش شهروندان بوسنی و هرزگوین نسبت به ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و روسیه ایجاد شده است.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی می نویسد: جنگ غزه مصداق بارزی است براین واقعیت که «هویت عربی» که زمانی با آرمان «رهایی فلسطین» معنا می‌گرفت و سبب بسیج عمومی اعراب می‌شد، حالا یا به شدت آسیب دیده و یا تعصب به آن، کنار گذاشته شده است.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: اقدام آنتونیو گوترش در توسل به ماده ۹۹ منشور اقدامی شجاعانه بود. دبیرکل‌های پیشین بسیار به‌ندرت به ماده ۹۹ متوسل شده بودند؛ چرا‌که این کار در حکم وارد‌شدن دبیرکل به حوزه صلح و امنیت بین‌المللی است که اعضای دائمی شورای امنیت آن را قلمرو اختصاصی خود تصور می‌کنند. به‌این‌دلیل در تاریخ ۷۵ساله سازمان ملل ماده ۹۹ فقط ۹ بار از طرف دبیرکل استفاده شده است. گوترش که در دور دوم دبیرکلی خود به سر می‌برد و مقطع تجدید انتخاب را در ژوئن ۲۰۲۱ پشت سر گذاشته بود، در هفت سالی که در این سمت قرار دارد و با وجود بحران‌هایی که در این دوره وجود داشته، به ماده ۹۹ متوسل نشده بود. دبیرکل در شرایطی دست به این اقدام زد که سه قطع‌نامه قبلی نیز از طرف آمریکا وتو شده بود و شکل‌گیری ابتکار دیگری از داخل شورا در دستور کار نبود. او ضمن اینکه بی‌شک می‌دانست اقدام او نیز در این مقطع زمانی با مخالفت آمریکا روبه‌رو خواهد شد؛ اما استراتژی او ظاهرا این بود که فشار بر روی آمریکا و اسرائیل در سطح سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی تداوم یابد؛ بلکه بتوان آمریکا را با سرعت بیشتری به سمت توقف حمایت از ادامه جنگ پیش برد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر کسی پوشیده نیست که روسیه از دهه دوم هزاره سوم رویکرد جدید بین المللی آغاز کرده و گویی به زیاده خواهی های هژمون غرب را مورد تجدید نظر قرار داده است. مسکو بعد از اشغال عراق و افغانستان و لیبی توسط نیروهای آمریکایی متوجه شد که دوره تعامل و گفت وگو با غرب به ویژه امریکا به سر رسیده و نیازمند تغییر اساسی است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد پارادایم قبل از ۷ اکتبر در نزد اسرائیل و ایالات متحده به دو دلیل اساسی در حال فروپاشی است: اول اینکه حمله حماس همراه با هدف خارج کردن روابط نزدیک بین تل‌آویو و ریاض از مسیری که توسط ایالات متحده سازماندهی شده بود، برای اسرائیل فرصتی فراهم آورده تا پرونده فلسطین را به عنوان یک نقطه استراتژیک کانونی برای امنیت منطقه و جهان برجسته کند. اسرائیل که در سال ۲۰۰۶ غزه را تخلیه کرده، اینک در برابر وسوسه تصرف این نوار باریک با سلسله مراتب حذف جنبش حماس روبه رو شده است.
ادامه مطلب