بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: یکی از مناقشه بر انگیزترین دریاهای جهان، دریای چین جنوبی است که در یک سوی آن جمهوری خلق چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، با جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر و در سوی دیگر کشورهایی قرار دارند که در محدوده دریای چین جنوبی و در شمال آن ژاپن و کره شمالی در دریای چین شرقی وابسته به دریای چین جنوبی هستند که بزرگترین شاهراه دریایی در شرق آسیا و در غرب اقیانوس آرام واقع است.
ادامه مطلب
محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: ترور هنیه یک زلزله ژئوپلیتیکی با پتانسیل تغییر پویایی منطقه بود. حمایت ایران از “محور مقاومت” با افزایش تنش‌ها با اسرائیل و آشکارشدن “سایه جنگ” طولانی‌مدت دو کشور، آن را به خطر انداخته است. درعین‌حال، حمایت ایران از آرمان فلسطین، تلاش‌های ایالات متحده و منطقه برای مهار تهران را مختل می‌کند و کشورهای شورای همکاری را وادار می‌کند تا در روابط خود با اسرائیل در بحبوحه واکنش عمومی علیه افزایش مرگ‌ومیر فلسطینیان بازنگری کنند.
ادامه مطلب
عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: از زمان تاسیس اسرائیل، غرب در ابتدا با راهبری انگلیس و سپس امریکا به‌صورت مستمر و بی‌وقفه تلاش کرد تا موجودیت اسرائیل را از رهگذر مجموعه‌ای از اقدام‌های تشویقی و تنبیهی به ملت‌ها و دولت‌های منطقه منا بقبولاند. میزان موفقیت این اقدام‌ها در سطح ملت‌ها بسیار پائین و در سطح برخی دولت‌ها نیز با هزاران ترس و لرز در وضعیت لرزانی به‌پیش رفت. سیاست‌های رادیکال شخصی چون ترامپ با عنوان صلح ابراهیم نیز با عملیات ۷ اکتبر تقریبا از هم پاچید. این نشان می‌دهد جریان امنیت در منطقه منا هنوز به وضعیت تعادل پایدار نرسیده و امکان شکل‌گیری ترتیبات امنیتی مختلفی در منطقه وجود دارد. همه‌چیز به این بستگی دارد که چه جریان توسعه‌ای بتواند آینده‌ی بهتری را برای منطقه ترسیم و تضمین کند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: در حالی از تهران خواسته می‌شود که از واکنش نظامی به اسرائیل در پی ترور "اسماعیل هنیه" چشم پوشی کند که هیچ امتیاز قابل قبولی در ازای آن پیشنهاد نشده است؛ جز آن که با آرایش کم سابقه نظامی در خلیج فارس،در یای عمان، دریای سرخ و مدیترانه، بکوشند اراده مبتنی بر قدرت خود را به تهران تحمیل کنند.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: حزب الله لبنان اعلام کرده که پاسخ بستگی به میدان دارد و به محض اینکه هدف نمایان شود، میدان وارد عمل می شود. حزب الله مشخص نکرده که مقصود از هدف چیست و همین امر مسئولان رژیم را دچار سردرگمی و پریشانی کرده است.
ادامه مطلب
ماندانا تیشه یار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران از همان روز نخست دچار یک دوگانگی شد. در حالیکه دولت می کوشید تا پیروزی طالبان را شکست آمریکا و بیرون رفتن نیروهای بیگانه بخواند و قندهار را در بخشی از محور مقاومت جای دهد، جامعه مدنی و به ویژه دانشگاهیان ایرانی بر سر کار آمدن نیروهایی که سر ستیز با اسلام شیعی و زبان فارسی و زنان و دختران افغانستان داشتند را تهدیدی آشکار برای ایران و دیگر کشورهای حوزه فرهنگی مشترک می دیدند. هرچه که جلوتر آمدیم، رفتار و گفتار طالبان کفه ترازو را به سوی استدلال های دانشگاهیان ایرانی سنگین تر کرد. طالبان نتوانست برادری اش را به ایران ثابت کند.
ادامه مطلب
سید محمد حسینی در یادداشتی می نویسد: صبر استراتژیک ایران در قبال اسرائیل؛ مصداق کنشگری است و چنانچه واکنش احتمالی نظامی ایران در قبال ترور اسماعیل هنیه؛ بازی در زمین اسرائیل باشد، مصداق کنش‌پذیری خواهد بود. پس تا اینجا رفتار ایران در قبال رژیم صهیونیستی عین عقلانیت، کنشگری و استفاده بهینه از فرصت‌ها برای منافع ملی ایران و منافع جبهه مقاومت بوده است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می نویسد: ناتو برای جلوگیری از توسعه طلبی روسیه راهی بجز کشاندن روسیه به مسابقه تسلیحاتی و تحریم ندارد، زیرا ساختار کنونی شورای امنیت ابزاری برای جلوگیری از تجاوز دارندگان حق وتو به دیگر کشورهای مستقل را ندارد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قضاوت زود است. هرچند فرصت برای معضلات متعدد، متنوع و پیچیده در عرصه های سیاست داخلی و خارجی بسیار اندک بوده است و تعلل توجیه ندارد، با این وجود نگاهی مقایسه ای به ترکیب دو کابینه دولت سیزدهم و چهاردهم می تواند عامل صبوری و امید باشد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: مجریان آسیایی و آمریکای لاتین به این پایۀ فکری رسیدند که بدون تولید ثروت، حکمرانی مطلوب تحقق نمی‌پذیرد و پایه تئوریک تولید ثروت، محول کردن تولید و خدمات به بخش خصوصی، و پذیرفتن منطق بازار و تبادلات بین المللی است: اندیشه ای که ابتدا به انقلاب صنعتی منجر شد و در عین حال به تاسیس آمریکا در سال ۱۷۷۶ انجامید. به عنوان مثال، هرچند تورگوت اوزل (Turgut Ozel) و رجب طیب اردوغان از دو پایگاه متفاوت اجتماعی به قدرت رسیدند ولی اندیشه های اقتصادی آنها مشترک بود.
ادامه مطلب