آسیا و آفریقا

پیشنهادی برای عضویت هند در اکو

هند را دریابیم؛ شاید قابل بازیافت باشد

سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد باید محور سیاست خارجی را بر مبنای منافع دراز مدت اولویت بندی کرد. باید در سیاست خارجی یک محور اصلی تعیین کرد و حول آن محور حرکت کرد. آیا هدف تعیین روابط بر مبنای رفتار هند با مسلمانان است یا امنیت جمعی آسیا؟ یا هر دو. اولویت کدام است؟ آیا هدف تامین منافع اقتصادی تحت عنوان منافع ملی است یا توجه به مسیر سیاسی هند با اسرائیل و امریکا نیز تاثیرگزار است؟ لذا مشاهده می شود جمیع خواسته ها که بعضا در تضاد با یکدیگر قرار دارند؛ حداقل در شرایط فعلی، قابل جمع نیستند.

ادامه مطلب

سیمرغ محتوا، شکل و قدرت دولت ایرانی (بخش پنجم)

از «راه شاهی» ایران تا «جاده ابریشم» چین

آرش رئیسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروزه نیز می توان به بازبرپایی راه شاهی و جاده ابریشم همچو راه هایی برای افزایش توان سیاسی – اقتصادی –فرهنگی ایران نگریست. جاده ابریشم نوین چین که بلندپروازانه ترین مگاپروژه در دوران کنونی به شمار می آید می تواند در کنار سویه ھای سیاسی – امنیتی – نظامی و اقتصادی – بازرگانی، حامل نیروھای ژئوکالچرال با تاکید بر ظرفیت تمدنی و ھویتی جهان ایران بزرگ در آسیای میانه و باختری باشد.

ادامه مطلب

سفر وزیر امور خارجه به مسکو: چرایی و چشم انداز

ظریف در مسکو پیگیر چه بود؟

مرصاد جمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مقدمات چنین همکاری هایی رسیدن به یک زبان مشترک است که به نظر می رسد شرایط مشابه ایران، چین و روسیه در برابر ایالات متحده آمریکا به ایجاد این فهم مشترک منجر شده است و انعقاد همکاری های بلند مدت و استراتژیک می تواند از نتایج آن باشد.

ادامه مطلب

بررسی فرصت ها، تهدیدها و نقاط قوت و ضعف یک توافق

ارزیابی کلی سند همکاری جامع راهبردی ایران و چین بر پایه مدل تحلیلی SWOT

امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: موافقین و مدافعین این سند همکاری بر جامعیت و فراگیری حوزه های تحت پوشش، سدشکنی و گشایش به سوی بین المللی شدن، مقابله و خنثی سازی راهبرد فشار حداکثری آمریکا، تعادل بخشی به مناسبات بین المللی و عدم تکیه بر یک حوزه خاص سیاسی – جغرافیائی و تأمین سرمایه لازم برای توسعه بخش های زیربنائی و ازهمه مهم تر رویکرد آینده نگرانه و مآل اندیشانه مستتر در این سند همکاری که تأئیدی بر شیفت پارادایمی در نظم و نظام بین المللی درحال تکوین است؛ تأکید می کنند. در مقابل، مخالفین و منتقدین این سند بر عدم توازن و ناموزون بودن تعهدات و مسئولیت های دو طرف معادله، اتکاء بیش از حد بر یک قدرت جهانی درحال ظهور، بی اعتمادی و تردید نسبت به تعهدپذیری طرف مقابل و ذهنیت منفی نسبت به عملکرد نه چندان با ثبات طرف چینی در تعامل با کشورمان، و توسل به ادعاهای واهی همچون واگذاری سرزمین و نقض استقلال و حاکمیت ملی؛ اصرار دارند. اما رویکرد منصفانه و واقع بینانه نسبت به چنین موضوع پراهمیتی اقتضاء می کند تا مبتنی بر مدل تحلیلی SWOT  فرصت ها و تهدیدها و نقاط قوت و ضعف این سند (در حد مطالب و متن منتشر شده) مورد توجه و بررسی قرار گیرند تا تصویر وسیع تر و واقعی تری از وضعیت ترسیم شود.

ادامه مطلب

پکن برای جنگ تجاری با امریکا آماده می شود

تغییر سیاست اقتصادی چین

رضا مجیدزاده در یادداشتی می نویسد: چین در یک دوره گذار تدریجی برای جایگزینی نقش پیشگامی آمریکا در اقتصاد جهانی است. اگر آمریکا در بستر این جنگ تجاری، رویکرد تشدید جنگ تجاری را در پیش گیرد آنگاه احتمال دارد که چین به سمت افزایش نقش سیاسی خود در جهان نیز گام بردارد. پروژه جاده ابریشم چین، برنامه «ساخت چین ۲۰۲۵» و اتخاذ راهبرد مقابله‌به‌مثل در جنگ تجاری با آمریکا، رویکردهای راهبردی چین برای پیروزی در جنگ تجاری و از آن مهم‌تر، چیرگی بر اقتصاد جهانی هستند.

ادامه مطلب

سه ستاره، به درخشندگی سامسونگ

اقتصاد خانوادگی کره جنوبی

مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: یکی از رموز موفقیت اقتصادی کرۀ جنوبی نوع خاصی از شرکتداری بود که در این کشور در دوران پس از جنگ جهانی دوم جا افتاد و تا امروز نیز به گونه‌ای تعدیل‌شده ادامه دارد. اقتصاد کره جنوبی بر پاشنۀ اَبَرشرکت‌های خانوادگی می‌گردد که به «چائِبول» (Chaebol) معروفند.

ادامه مطلب

جنجال بر سر توافقی که برای هر کشوری عادی است

افراطیون، میدان‌دار مبارزه با برجام و توافق چینی

غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: امروز مخالفان توافق با چین دقیقاً همان راهی را می روند که برجام ستیزان رفتند. توافق را نخوانده آن را معادل فروش شش دانگ ایران به چشم بادامی های چینی معرفی کردند، مخالفان در مذمت این توافق چنان برچسب خیانت بر آن زده اند که قرارداد خیانت بار ترکمانچای در مقابل آن رنگ می بازد.

ادامه مطلب

لزوم همکاری بیش از پیش تهران و دهلی نو

هند را دریابیم؛ که خیلی دیر است!

وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد در راستای اتحاد و همکاری کشورهای آسیایی، جمهوری اسلامی ایران و چین نباید بگذارند پتانسیل هنگفت نهفته در کشور هند، از یک کشور آسیایی که می تواند در خدمت ترفیع و وحدت قاره آسیا باشد به کشوری مشکوک توسط همسایگان و متحد غرب و پایگاهی برای امریکا و اهرمی در مربع اتحادیه هند/استرالیا/ژاپن/امریکا، نه تنها برای مهار کشور چین، بلکه جایگاهی برای نیروهای نظامی فراقاره ای و قطعا در ضدیت با همگرایی در قاره آسیا تبدیل شود. کشور هند همجنس کشورهای استرالیا و ژاپن و امریکا نیست و نخواهد بود و همچون دوران قبل از استقلال، که نقش سربازان جنگ جهانی دوم برای انگلیس را داشت؛ در اتحاد جدید، متحد دسته دوم در خدمت امیال امریکا خواهند بود. 

ادامه مطلب

روگردانی رای دهندگان دیروز امریکایی

ترامپ آمریکایی‌ها را علیه خودش بسیج می‌کند

همزمان با تشدید تنش‌های مرزی میان پاکستان و هند، سیاستگذاران اسلام‌آباد نمی‌توانستند خبری بهتر از برنامه همکاری‌های بلندمدت تهران – پکن دریافت کنند. به عقیده آنان جایگاه فزاینده پکن در ایران، بسیار حائز اهمیت است. قطعاً پاکستان تحولات مربوط به تهران – پکن را فرصتی برای ایجاد روابط عمیق‌تر با جمهوری اسلامی ایران می‌داند.

ادامه مطلب

پرسش هایی که بی پاسخ مانده اند

نقدی بر رفتار نسنجیده دولت بر سر سند راهبردی ایران و چین

محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اول خبررسانی بدون محتوا و تحریک جامعه برای فهمیدن موضوع، هو و  جنجال خارجی، دفاع های ناشی از ترس و خجالت دولتمردان در دو هفته اول، و سپس انتشار یک متن حداقل محرمانه دولتی (توسط افراد ناشناس) در فضای مجازی همه و همه تنها با یک تحلیل قابل فهم است  که "برخی" می خواستند مذاکرات سیاسی بین دو کشور را  به سطح عمومی کشانده و اجازه دهند که به آن حمله شود تا شاید نگذارند مذاکره با طرف خارجی شکل بگیرد. طرح موضوعات خیالی از جمله واگذاری بخشی از کشور و یا حضور نیروهای بیگانه در کشور در"تفاهم" سپس حمله به آن و نهایتا تکذیب توسط مسئولین در واقع از بین بردن فضای مذاکره دو طرف در مقطع فعلی است که به نظر نگارنده هدف افشاکنندگان این خبر است.  

ادامه مطلب