سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آشوب گسترده، پای ارتش را به میان کشید. نخست‌وزیر و تیم او برکنار، و خانم کرکی، به عنوان نخست‌وزیر موقت منصوب شد و روند اصلاحات در ساختارها و روش‌ها آغاز شد
ادامه مطلب
دولت ترامپ نیز با انگیزه‌های سیاسی و اقتصادی از توافق حمایت می‌کند. اما موفقیت این چارچوب به توان واشینگتن در اجرای پروژه‌ها و همکاری با ترکیه و اتحادیه اروپا وابسته است. اروپا سرمایه‌گذاری بیشتری در قفقاز جنوبی دارد و بدون نقش فعال آن، صلح پایدار نخواهد بود. در مقابل، مسکو و تهران که منافع ژئوپلیتیک خود را در خطر می‌بینند، می‌کوشند مانع شوند.
ادامه مطلب
محمد‌حسین عمادی می نویسد: پایگاه بگرام، پس از سال‌ها نمادی از اشغال و حضور نظامی خارجی (شوروی و آمریکا) در افغانستان، حالا به میدان آزمونی سرنوشت‌ساز برای طالبان تبدیل شده است. خواست آمریکا برای بازپس‌گیری آن، هرچند از نظر ظاهری یک زورگویی و امر نظامی و تدارکاتی است، اما در باطن آزمونی برای تعیین مواضع ایدئولوژیک طالبان، تبیین ماهیت روابط بین‌المللی‌شان و استراتژی‌شان در مواجهه با قدرت‌های بزرگ ترسیم می‌کند، مواجهه‌ای که تیم رهبری طالبان تاکنون از آن پرهیز کرده است.
ادامه مطلب
در روزهای اخیر، کشمکش بر سر پایگاه هوایی بگرام دوباره به صدر اخبار بازگشته است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در دو نوبت متوالی و به فاصله چند روز، خواستار بازپس‌گیری این پایگاه شده و حتی تهدید کرده است که در صورت امتناع طالبان، «اتفاقات بدی» در پیش خواهد بود.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اختلافات ایدئولوژیک و مذهبی میان بازیگران منطقه‌ای، ظرفیت ایجاد یک اجماع واقعی را به‌شدت کاهش داده است. هیچ بازیگری حاضر نیست منافع حیاتی خود را در افغانستان فدای یک توافق منطقه‌ای کند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در نهایت، داده‌ها و روندهای جاری نشان می‌دهند که آمریکا دیگر قادر به حفظ سلطه مطلق جهانی نیست و برای جلوگیری از انزوای ژئوپولیتیکی بیشتر، باید مدل‌های سنتی همکاری و ائتلاف‌سازی را بازتعریف کند.
ادامه مطلب
حسام‌الدین حجت‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: درگیری نظامی مجدد جمهوری اسلامی ایران و صهیونیست‌ها شاید هند را مجبور به موضع‌گیری روشن‌تری کند که نتیجه آن، می‌تواند به دوری این کشور از یکی از طرفین منازعه (به احتمال زیاد، جمهوری اسلامی ایران) در کوتاه مدت منجر شود، از این منظر، نمی‌توان روی هند به مثابه یک قدرت نوظهور آسیایی و بین‌المللی در چارچوب راهبرد «نگاه به شرق» حساب ویژه باز کرد.
ادامه مطلب
محسن شریف خدائی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد:در سپتامبر ۲۰۲۵، نپال شاهد یکی از مهم‌ترین تحولات سیاسی خود پس از لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ بود. خیزش گسترده نسل جوان علیه فساد، خویشاوندسالاری و ناکارآمدی دولت، به استعفای نخست‌وزیر کی‌پی شرما اُلی انجامید و ارتش را به صحنه داخلی کشاند. این رخداد که با عنوان "انقلاب نسل زد" شناخته می‌شود، نه‌تنها ساختار قدرت داخلی را دگرگون کرد، بلکه موازنه منطقه‌ای میان هند، چین و آمریکا را نیز تحت تأثیر قرار داد. اما آیا این تحول را می‌توان یک انقلاب واقعی دانست؟ یا صرفاً یک خیزش اعتراضی گذرا در عصر دیجیتال بود؟
ادامه مطلب
دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: امروز با توجه به وقایع اوکراین و فلسطین اشغالی (شکست صهیونیسم قبلا رخ داده و خروج یهودیان اجتناب ناپذیر است)، حامیان اروپایی "توسعه اوراسیا" قطعا به موضوع وضعیت جدید کریمه بازمی‌گردند تا "مسئله یهودی" را حل کنند.
ادامه مطلب
سرمایه‌گذاری آمریکا روی هند، برخلاف انتظار، چندان موفق نبوده است. هند نه‌تنها به‌طور کامل با خواست‌های آمریکا همسو نشد، بلکه سیاست «چندقطبی‌گرایی» را دنبال کرد.
ادامه مطلب