اسرائیل نگران نفوذ ترکیه در سوریه است، به‌ویژه با توجه به حمایت آنکارا از احمد الشرع، رئیس‌جمهوری جدید سوریه که گذشته‌ای اسلام‌گرا و سابقه رهبری در گروه هیئت تحریر شام دارد، گرچه اکنون مواضعی صلح‌آمیز در پیش گرفته است.
ادامه مطلب
رضا نصری، متخصص حقوق بین‌الملل و تحلیل‌گر حوزه بین الملل در نوشته ای ذیل عنوان «کاهش قدرت هنجاری اروپا در میان درگیری غزه» برای مجله تخصصی مجمع گفت‌وگوی تهران می نویسد: تعادل جهانی قدرت شامل روش‌های متضادی برای اعمال نفوذ است. ایالات متحده، روسیه و چین به‌شدت به قدرت سخت (نظامی، اجبار اقتصادی و نفوذ ژئوپولیتیک) متکی هستند، هرچند گاه‌به‌گاه به هنجارهای بین‌المللی نیز استناد می‌کنند. در مقابل، اتحادیه اروپا مدت‌هاست به قدرت هنجاری خود می‌بالد: اعمال نفوذ از طریق تعهد به حقوق بین‌الملل، حقوق بشر و استانداردهای اخلاقی، نه از طریق زور. برای نمونه، اتحادیه اروپا اغلب تجارت و کمک‌های خود را به پایبندی شرکایش به ارزش‌های بنیادین مشروط می‌کند، که نشان‌دهنده وابستگی نفوذ آن به اعتبار اخلاقی‌اش است.
ادامه مطلب
کاخ سفید در اقدامی غافلگیرکننده، تعداد زیادی از کارکنان شورای امنیت ملی (NSC) را اخراج کرد. این تصمیم، بخشی از برنامه دولت دونالد ترامپ برای کوچک‌سازی اساسی این نهاد هماهنگ‌کننده سیاست خارجی، پس از برکناری اخیر مشاور امنیت ملی او انجام شد. به گفته منابع آگاه، اخراج‌شدگان شامل کارمندان حرفه‌ای اعزامی از دیگر نهادهای دولتی و برخی منصوبان سیاسی بودند. این افراد که به دلیل حساسیت موضوع یا تمایل به پرهیز از انتقاد علنی از دولت نخواستند نامشان فاش شود، از طریق ایمیلی در بعدازظهر جمعه، پیش از تعطیلات آخر هفته طولانی، از اخراج خود مطلع شدند.
ادامه مطلب
اردوان امیراصلانی می نویسد: دونالد ترامپ در نخستین سفر خود به خاورمیانه با حرکتی قاطع بسیاری از ناظران را غافلگیر کرد. فراتر از منافع اقتصادی قابل توجهی که انتظار می‌رفت، او خطوط کلی سیاست جدید خود در این منطقه ناآرام را ترسیم کرد. با انتخاب کشورهای پادشاهی نفت‌خیز خلیج فارس به عنوان مقصد اولین سفر رسمی خود، چهل وهفتمین رئیس‌جمهور ایالات متحده تلاش کرد این کشورها را بار دیگر به مدار با واشنگتن بازگرداند. این کشورها که به واقع‌گرایی سیاسی گرایش دارند، در سال‌های اخیر سیاست خارجی «عدم تعهد» را در پیش گرفته و روابط نزدیکی با روسیه و چین به عنوان شرکای اصلی تجاری برقرار کرده‌اند.
ادامه مطلب
اکنون به نظر می‌رسد که ترامپ اختلافاتش با نتانیاهو را از حوزه سیاست فراتر برده و آن را به سطح شخصی کشانده است. نمونه‌ای از این اختلافات در انتشار ویدئویی در شبکه اجتماعی تروث Truth Social که تحت مالکیت ترامپ است، نمایان بود که در آن جفری سَکس، اقتصاددان دانشگاه کلمبیا، نتانیاهو را عامل اصلی کشاندن آمریکا به جنگ‌های خاورمیانه معرفی می‌کرد.
ادامه مطلب
محمد فرازمند، سفیر پیشین ایران در بحرین و ترکیه و مدیرکل پیشین اداره خلیج فارس وزارت امور خارجه طی مقاله ای با عنوان «سیاست‌های امنیت محور و پارادیم‌های جدید در خلیج فارس» در مجله تخصصی مجمع گفت‌وگوی تهران تاکید دارد که توسعه دریا محور (اقتصاد آبی)، محور سیاست های کلان توسعه ایران در دهه آینده خواهد بود.
ادامه مطلب
علی نصری، تحلیل‌گر حوزه ژئوپلیتیک و متخصص روابط بین‌الملل در مقاله ای با عنوان «مشارکت چندقطبی ایران: شکل‌دهی به ساختارهای نوین اقتصاد جهانی» برای مجله تخصصی مجمع گفت‌وگوی تهران نوشت: با تضعیف تدریجی نظم تک‌قطبی جهانی، ایران در حال بازتعریف جایگاه خود در نظم نوظهور چندقطبی است.
ادامه مطلب
طرف آمریکایی با توافق برای دور ششم، انعطاف محدودی نشان داده، اما اصرار بر محدودیت‌های غیرقانونی، مذاکرات را پیچیده کرده است. میانجیگری عمان و میزبانی ایتالیا، فرصتی برای دستیابی به توافقی عادلانه فراهم کرده که حق غنی‌سازی ایران را تضمین و تحریم‌ها را رفع کند. دیپلماسی، با وجود موانع، همچنان تنها مسیر برای ثبات و عدالت است. بااین‌حال، باید اذعان کرد که فعلا همه چیز میان پیروزی و شکست در نوسان است؛ ابهام کل فضای مذاکرات را دربر گرفته؛ تا جایی که نه می‌توان حصول توافق را صددرصدی دانست و نه پیشاپیش از ناکامی خبر داد.
ادامه مطلب
آمریکا با تکیه بر شرکت‌های فناوری پیشرو مانند گوگل، مایکروسافت و انویدیا، برتری خود را در نوآوری‌های هوش مصنوعی حفظ کرده است. این کشور همچنین از طریق سیاست‌های محدودکننده، مانند کنترل صادرات فناوری‌های پیشرفته، تلاش می‌کند تا پیشرفت چین را مهار کند. چین با بهره‌گیری از شرکت‌هایی مانند هوآوی، بایدو، و تنسنت، و همچنین حمایت گسترده دولت، در حال توسعه زیرساخت‌های هوش مصنوعی و جمع‌آوری داده‌های عظیم است. چین به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند نظارت مبتنی بر هوش مصنوعی و فناوری‌های ۵G پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.
ادامه مطلب
محمدحسین عادلی نوشت: در عرصه پیچیده روابط بین‌الملل، تحریم‌های اقتصادی به ابزاری ترجیحی برای اجبار از سوی قدرت‌های مسلط، به ویژه آمریکا و کشورهای غربی تبدیل شده‌اند. با این حال، پارادوکس عمیقی در کانون این استراتژی نهفته است: تحریم‌هایی که برای منزوی کردن کشورهای هدف طراحی می‌شوند اغلب تشکیل بلوک‌های اقتصادی جایگزین را تسریع می‌کنند و به جای وادار کردن کشور مورد تحریم به تمکین از خواسته‌های قدرت تحریم‌کننده، ائتلاف‌های ژئوپولیتیک جدیدی ایجاد می‌کنند و در عین حال هزینه‌هایی را بر خود تحریم‌کنندگان نیز تحمیل می‌نمایند. این خروجی ناخواسته، سؤالات بنیادی را پیرامون کارایی تحریم‌ها به عنوان ابزار سیاست خارجی برمی‌انگیزد.
ادامه مطلب