نگاه ایرانی

پکن و میدان داری منافع محور در منازعه مسکو و کیف
چین و روسیه متحدتر از همیشه

پکن و میدان داری منافع محور در منازعه مسکو و کیف

علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی: به‌طور کلی روابط مسکو و پکن در هزاره سوم روند رو به رشد چشمگیر را طی کرده است به‌طوری که ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ در ۴ فوریه ۲۰۲۲، سه هفته قبل از حمله روسیه به اوکراین، همکاری بدون محدودیت خود را اعلام کردند و از آن زمان چین و روسیه به طور قابل توجهی روابط خود را در زمینه‌های کلیدی تقویت کرده‌اند. 

ادامه مطلب
طرحی برای امنیت غیرهسته‌ای
نگاهی به تبعات تغییر دکترین اتمی

طرحی برای امنیت غیرهسته‌ای

کوروش احمدی می نویسد: ایران در ۲۳ سال گذشته با بحرانی درباره مسئله هسته‌ای مواجه بوده‌ است. منشأ این بحران، ادعای غرب مبنی بر ابعاد نظامی داشتن برنامه هسته‌ای ایران بوده‌ است. این در حالی است که مقامات عالی‌رتبه همواره تأکید کرده‌اند که برنامه هسته‌ای ایران صرفا صلح‌آمیز است؛ تا آنجا که رهبری طی فتوایی بر حرمت برنامه هسته‌ای تسلیحاتی تأکید کردند.

ادامه مطلب
الزامات بازیگری در دوران گذار نظم بین‌الملل
بررسی پنج شرط کلیدی

الزامات بازیگری در دوران گذار نظم بین‌الملل

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آن دسته از کشورها می‌توانند نقش مؤثری ایفا کنند که دارای ظرفیت‌هایی ساختاری، نهادی و گفتمانی برای تبدیل شدن به بازیگرانی فعال در معماری نظم جدید باشند.

ادامه مطلب
یکپارچگی تبدیل به آرزوی آرمانی سوری‌ها شده است
سوریه؛ صحنه رقابت ترکیه و اسرائیل

یکپارچگی تبدیل به آرزوی آرمانی سوری‌ها شده است

محمدعلی مهتدی در یادداشتی می‌نویسد: بسیاری از سوری ها اکنون حسرت روزهای دولت بشار اسد را می خورند و بازگرداندن وحدت و یکپارچگی به سوریه به آرزوئی می ماند که تحقق آن به یک معجزه نیاز دارد.

ادامه مطلب
زنگه زور میدان زورآزمایی ترکیه و آذربایجان علیه ارمنستان
صلح قره‌باغ در دسترس‌تر از همیشه است

زنگه زور میدان زورآزمایی ترکیه و آذربایجان علیه ارمنستان

بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می‌نویسد: شرایط برای دستیابی به توافقنامه‌ صلحی پایدار میان آذربایجان و ارمنستان بیش از هر زمان دیگری اکنون فراهم شده است و دو کشور هیچ‌گاه تا این اندازه به امضای یک توافقنامه صلح نزدیک نبوده‌اند.

ادامه مطلب
دگردیسی از حقوق و انسانیت به جنگ و قساوت
آنارشیسم هزاره سومی

دگردیسی از حقوق و انسانیت به جنگ و قساوت

علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با توجه به روند افزایشی بحران های منطقه ای و جهانی که موجب نسل‌کشی و جنایت های گسترده علیه بشریت شده است؛ عملکرد مجامع بین المللی  به‌ویژه در بحران اوکراین و به‌ویژه جنگ اخیر در غزه و تداوم قتل و عام هزارن زن و کودک بی گناه توسط رژیم صهیونیستی به هیچ عنوان قابل قبول افکار عمومی جهانی نیست و  باید اذعان کرد که از طرفی ساختار عریض و طویل کنونی سازمان های بین المللی در کارآمدی نمره قبولی نگرفته است و به دلیل عدم موفقیت شایان در هزاره سوم، نیاز مبرم به دگردیسی اساسی و اصلاح ساختار با رویکردی منشورگرایی و عدالت محور دارند.

ادامه مطلب
بی‌سیاستی مزمن درمورد مهاجران افغانستانی

بی‌سیاستی مزمن درمورد مهاجران افغانستانی

کوروش احمدی می نویسد: مسئله مهاجران افغانستانی و اخراج آنها یکی از مسائلی است که بلافاصله بعد از جنگ ۱۲‌روزه و به موازات آن به رأس موضوعات مورد توجه افکار عمومی ارتقا‌ یافت. البته این مشغله‌ای جدید نیست و به‌ویژه بعد از اوج‌گرفتن شمار مهاجران در دولت سیزدهم، در زمره دغدغه‌های عمده افکار عمومی قرار گرفت.

ادامه مطلب
مدیریت بحران یا مدیریت حل بحران
ایران و راه حل خروج از بن بست

مدیریت بحران یا مدیریت حل بحران

صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ما به عنوان ایران پس از جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران و روشن شدن ظرفیت های خود، هیچ راه حلی نداریم جز اینکه از سیاست سلبی دور شویم و به سیاست ایجابی رو آوریم.

ادامه مطلب
تغییرات اقلیمی به عنوان بحران حقوق بشری
تاملی بر نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری؛

تغییرات اقلیمی به عنوان بحران حقوق بشری

سید محسن عمادی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: دیوان بر این باور است که اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی، از جمله، تأثیر بر سلامت و معیشت افراد از طریق رویدادهایی مانند افزایش سطح دریا، خشکسالی، بیابان‌زایی و بلایای طبیعی، ممکن است به طور قابل توجهی به بهره‌مندی از حقوق بشر آسیب برساند.

ادامه مطلب
ضرورت بازاندیشی در فهم ایرانی از اروپا
از رمانتیسم تا رئالیسم:

ضرورت بازاندیشی در فهم ایرانی از اروپا

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اروپا، در مقام یک بازیگر جمعی و در عین حال متکثر، دارای لایه‌هایی از خودمختاری راهبردی مشروط (Conditional Strategic Autonomy) است. این بدان معناست که کشورهای کلیدی اروپایی مانند آلمان، فرانسه و بریتانیا می‌توانند در برخی حوزه‌ها مانند تغییرات اقلیمی، تجارت، فناوری یا سیاست‌های منطقه‌ای، مواضعی مستقل از آمریکا اتخاذ کنند، اما در حوزه‌هایی مانند امنیت بین‌الملل، تحریم‌های ثانویه یا توازن نظامی، همچنان هم‌راستا با واشنگتن عمل می‌کنند.

ادامه مطلب