بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: زمان به سود ما نیست و لذا توقف طولانی در چنین وضعیتی شرط تدبیر نیست. رهبران سیاسی کشور در این شرایط خطیر برای جلب همراهی عامه مردم باید به آنها مراجعه کنند و ضمن مشورت با مردم و با همراهی تمام جناح ها و ارکان جامعه یک بار برای همیشه تکلیف را روشن کنند.
ادامه مطلب
داوود فیرحی در یادداشتی می نویسد: دولت ها نیز، همانند هر موجود طبیعی یا بر ساخته دیگر، بیماری های متفاوت و البته خاص خود را دارند؛ اما دو نوع از بدخیمی رایج دولت ها عبارتند از؛ عارضه "بی سر" یا "دوسر" شدن یک دولت.
ادامه مطلب
کامبیز نوروزی در یادداشتی می نویسد: گاندو به نسبت اکثر سریال های تلویزیونی در این سال ها، مجموعه ای خوش ساخت است و می تواند مخاطب عام را جذب کند. سریالی پر از بازیگر و عوامل زیاد و احتمالاً پرخرج. ایرادات فنی و حقوقی و تصویری و داستانی دارد. حتی از نظر آنچه در دستورالعمل های امنیتی برای کارهای عملیاتی وجود دارد نیز خالی از اشکال نیست. اما سریال با بازی درخشان پیام دهکردی (مایکل هاشمیان - جاسوس) و وحید رهبانی (محمد-افسر عملیاتی بخش ضدجاسوسی) در حدی از کیفیت قرار دارد که بتواند داستان روئی (همان قصه شبیه سازی شده جاسوس دورگه) و لایه های زیرین داستان، یعنی ناتوانی و سازشکاری دولت را در برابر فداکاری ها و درایت نهاد امنیتی را بباوراند.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: اظهارات صریح «نجاح الشمری»، وزیر دفاع عراق در دیدار با «جیمز جفری»، فرستاده ویژه امریکا به عراق و سوریه نشان از عمق نگرانی بغداد در تشدید تنش در روابط ایران و امریکا و تأثیر آن بر اوضاع ژلاتینی عراق دارد. اوگفته است؛ «دولت عراق اجازه نخواهد داد از خاک این کشور علیه کشورهای همسایه و منطقه استفاده شود.» همین نگرانی را اکنون دیگر کشورهای منطقه عربی نیز دارند. دولت‌های کویت، عمان، اردن نیز مانند عراقی‌ها می‌اندیشند؛ همانگونه که دیگر کشورهای عرب خاورمیانه مانند مصر و الجزایر از پیامد تنش ایجاد شده از سوی امریکا بیمناکند.
ادامه مطلب
حمیدرضا جلایی پور در یادداشتی می نویسد: هر نقدی به سیاست داخلی و خارجی ایران داشته باشیم، واقعا حیرت‌انگیز است که دولت آمریکا با کارنامه تجاوزکارانه و شرم‌آور بالا و دولت عربستان (که فقط در آخرین فقره منجر به مرگ ناشی از گرسنگیِ ۸۵ هزار کودک یمنی شده است) را دولت‌های «عادی» بخوانیم و دولت ایران را که حتی یک نمونه حمله نظامی به هیچ کشوری در دو سده گذشته نداشته است را «غیرعادی» بخوانیم و همسو با تبلیغاتِ ایران‌ستیزان آن را در کنار «کره شمالی» قرار دهیم. زهی انصاف!
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه در دهه های اخیر با کارت ژئوپلیتیکی ایران توانست به عنوان قدرت منطقه ای شناسایی شود. همپیمانی با ایران با کسب فرصت های ژئوپلیتیکی برای روسیه بخصوص پس از بحران داخلی سوریه به اندازه ای ارزشمند بود که تلاش برای حفظ توافق هسته ای را توجیه کند. اما برای روسیه بر هم زدن این مشارکت مستلزم دریافت امتیازات بزرگی از سوی امریکا خواهد بود.
ادامه مطلب
اکبر قاسمی در یادداشتی می نویسد: دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران می طلبد، موضوع میانجیگران جدید را در چارچوب قاعده فایده و هزینه مورد بازبینی قرار دهد و چنانچه رویکرد خلق میانجیگران یکسویه و دارای منافع کافی نباشد، تدابیر پیش دستانه برای نافع سازی یا مدیریت سازنده بر اساس شرایط مناسب جمهوری اسلامی ایران را متبلور کند. این امر ایجاب می کند در مراجع مربوطه تمامی مولفه های آن به گونه سنجیده، محاسبه و طراحی شود.
ادامه مطلب
عباس آخوندی می نویسد: با توجه به وضعیت آشفته سیاست داخلی انگلیس پس از افتضاح برگزیت، توقیف نفتکش ایران از سوی نیروی دریایی انگلیس اقدامی است موذیانه در مسیر مسابقه برای کسب رضایت ترامپ و اجرای سیاست "تیم B".
ادامه مطلب
محمد حسین ادیب در یادداشتی می نویسد: ترامپ شرط توافق با ایران را نداشتن سلاح هسته ای اعلام کرد که بالاترین مقام ایران داشتن آن را غیر شرعی اعلام کردند. مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در سوئیس اعلام کرد منظور از عدم دسترسی ایران به موشک این است که نتواند کشوری مثل سوئیس را هدف قرار دهد، برای اینکه موشک های ایران نتواند سوئیس را هدف قرار دهد نباید برد آن بیش از ۲ هزار کیلومتر باشد در حالی که شورای امنیت ملی ایران ساختن موشک با برد بیش از ۲ هزار کیلیومتر را ممنوع کرده است. ایران با هر دو شرط آمریکا برای توافق مشکلی ندارد، یکی منع شرعی دارد و دیگری منع شورای امنیت ملی، پس چرا ترامپ از برجام خارج شد؟ زیرا ترامپ می خواهد به توافقی دو جانبه با ایران دست یابد که در آن اروپا فقط نقشی تشریفاتی داشته باشد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: اگر ترامپ از برجام خارج شد، امید می‌رفت دیگر طرف‌های این توافق به سرعت وارد عمل شده و فارغ از اعتراض‌های نمایشی، مانع آسیب به منافع عضو متعهد آن شوند. مواضع عافیت‌طلبانه و کج‌دار‌و‌مریز اعضای باقیمانده برجام، به ترغیب تهران در اجرای ابتکار عمل‌های خود انجامیده است. «اینستکس» خلاصه و تمام آن چه بود که گروه ۱+۴ پس از یک سال و اندی از خروج امریکا از برجام برای فروش به تهران ارائه کرد. سازوکار مالی ارائه شده از سوی اروپائیان اگرچه گامی است به جلو اما تأمین‌کننده همه منافعی نیست که ایران از طرف‌های مذاکره کننده خود انتظار داشته و دارد.
ادامه مطلب