دیپلماسی هستهای ایران و آمریکا در جنبوجوش دوباره
ایران که از نظر راهبردی تضعیف شده، سیگنالهایی ارسال کرده که مایل است درباره نظامیسازی برنامه هستهای خود با ایالات متحده گفتگو کند، اما هرگونه پیشرفت دیپلماتیک بسیار بعید به نظر میرسد.
ادامه مطلب
ایران که از نظر راهبردی تضعیف شده، سیگنالهایی ارسال کرده که مایل است درباره نظامیسازی برنامه هستهای خود با ایالات متحده گفتگو کند، اما هرگونه پیشرفت دیپلماتیک بسیار بعید به نظر میرسد.
ادامه مطلب
حمله جدید تندروها به دولت پزشکیان در ایران موانع پایدار بر سر اصلاحات و آشتی با غرب را برجسته میکند.
ادامه مطلب
حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر یک از سه کشور انگلیس، فرانسه و آمریکا (در صورت بازگشت آمریکا به برجام) می تواند به تنهایی، شش قطعنامه ی تحریمی شورای امنیت سازمان ملل متحد را که طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ میلادی، مطابق با سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ (به اضافه ی قطعنامه ۲۲۲۴ سال ۲۰۱۵ میلادی-۱۳۹۴) علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسیده بازگرداند. بر اساس بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام و بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، این امکان در حال حاضر کاملا برای انگلیس و فرانسه فراهم است. بر اساس اطلاعیه های دو کشور مذکور، خصوصا انگلیس قصد دارد تا پیش از مهلت تعیین شده در برجام، یعنی ۲۶ مهر ۱۴۰۴ (برابر با ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵) این سازوکار را فعال کند.
ادامه مطلب
نویسنده: سید علی موسوی خلخالی
ادامه مطلب
محمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دستگاه سیاست خارجی کشور باید این نکته را مد نظر داشته باشد که در سیاست خارجی به جز اصل اساسی «عزت»، اصول «حکمت و مصلحت» نیز باید مد نظر قرار بگیرند؛ طبق اصل حکمت، رفتار و گفتار خردمندانه، اندیشیدهشده و محاسبهشده باید مورد استفاده قرار بگیرد و از تصمیمات و اقدامات دفعی و بدون حساب پرهیز شود؛ بر این اساس لازم است در مقطع حساس کنونی موضع گیری در رابطه با مذاکره و پرونده هسته ای کشور تنها به افراد متخصص و نخبه در وزارت خارجه سپرده شود و گروه ها و افراد مختلفی که در عرصه داخلی به نحوی دارای تریبون هستند، از طرح نظرات غیر اصولی با مصرف داخلی، که می تواند تبعات جدی بین المللی برای کشور داشته باشد، پرهیز کنند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تجربهی خروج آمریکا از برجام موجب شده که حتی بسیاری از سیاستمداران میانهرو نیز نسبت به مذاکرهی مجدد با آمریکا تردید داشته باشند. در چنین شرایطی، حتی اگر دولت بخواهد وارد مذاکره شود، فشارهای داخلی و احتمال تکرار تجربهی شکستخوردهی گذشته، مانعی جدی بر سر راه آن خواهد بود.
ادامه مطلب
رویترز در گزارشی به نقل از منابع دیپلماتیک اعلام کرد که شورای امنیت سازمان ملل متحد، امروز چهارشنبه (۲۲ اسفندماه)، در مورد افزایش ذخایر اورانیوم با غنای بالا در ایران، جلسهای غیرعلنی تشکیل خواهد داد. این جلسه پشت درهای بسته برگزار میشود تا نمایندگان کشورهای عضو در فضایی محرمانه به بحث و تبادل نظر بپردازند. این رسانه افزود از میان ۱۵ عضو شورای امنیت، شش کشور شامل فرانسه، یونان، پاناما، کره جنوبی، انگلیس و ایالات متحده آمریکا، درخواست برگزاری این جلسه را دادهاند. این کشورها خواستار بررسی موضوع افزایش ذخایر اورانیوم ایران و پیامدهای احتمالی آن هستند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: شرایط چه وقت برای مذاکرات ایران و غرب یا امریکا فراهم خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش در یک جمله کلیدی نهفته است، تا زمانی که دو طرف همچنان به فکر تحمیل أراده بر یکدیگر هستند و جنگ أرادهها ادامه دارد، هیچ مصالحهای در کار نیست.
ادامه مطلب
گفتوگوهای احتمالی ایران و اروپا در فرصت سه ماهه پیش رو تا نشست بعدی شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی، بعید است که به نتیجهای ملموس و قابلتوجه برسد. چرا که باید چندین جنبه مختلف از این مذاکرات و شرایط پیچیده آن را در نظر بگیریم.اولین نکتهای که باید به آن توجه کرد، شرایط پیچیده روابط ایران و کشورهای اروپایی در سالهای اخیر است. با وجود تلاشهای دیپلماتیک مداوم و چندین دور گفتوگو، هیچکدام از این مذاکرات نتوانستهاند به توافقات پایداری منجر شوند. به عبارت دیگر، زمینههای تاریخی این مذاکرات نشان میدهد که مسیر رسیدن به یک توافق جامع و پایدار، بهویژه در حوزه هستهای، با چالشهای متعددی همراه بوده است. حالا این که در سه ماه آینده به یک نتیجه قطعی دست یابند، کار دشواری به نظر میرسد، چرا که مسائل هستهای ایران بهطور مستقیم با امنیت ملی این کشور و نیز با موقعیت سیاسی ایران در منطقه و جهان در ارتباط است.
ادامه مطلب
از آغاز دولت دوم دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، تأکید مداوم او و اعضای کابینهاش بر دو واژه «مذاکره» و «حمله نظامی» بهعنوان تنها گزینههای موجود برای حلوفصل پرونده هستهای ایران، جای سؤالهای زیادی را در سیاستهای بینالمللی و دیپلماتیک باقی میگذارد. درواقع، این دو واژه بهعنوان نمادهای اصلی استراتژی ترامپ در قبال ایران مطرح میشوند. اما چرا ترامپ این دو گزینه را بهطور مداوم در سخنان خود تکرار میکند؟ آیا او واقعا معتقد است تنها این دو گزینه قابل اجرا هستند یا به دنبال استراتژی دیگری است که مذاکره و حمله نظامی را بهعنوان ابزار فشاری به کار گیرد؟ مذاکره در سیاست ترامپ چگونه تعریف میشود؟
ادامه مطلب