یوسف محتشمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به این دلایل و در تنگنا قرار گرفتن ترکیه در صحنه بین المللی برای ادامه جنگ در سرت و الجفره به نظر می رسد دولت وفاق ملی بهترین تصمیم را در انجام توافق آتش بس سراسری در تمام اراضی لیبی گرفته است.
ادامه مطلب
نوید نصیرپور اسگوئی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور ایران به عنوان یکی از مهمترین دارندگان منابع گازی، نفتی و معدنی دنیا (که آمریکا و کشورهای غربی به عنوان رقبای چین کنترلی بر آن ندارند) می تواند به عنوان یک تأمین کننده مطمئن برای نیازهای آینده انرژی چین به حساب آید و در مقابل کشور چین با دارا بودن تکنولوژی های روز دنیا (تولید کننده تکنولوژی روز دنیا) و دارا بودن صنایع پیشرفته می تواند پاسخگوی نیازهای ایران برای توسعه زیر ساخت های صنعتی، تجاری، نظامی و سیاسی خود در آینده باشد. مواردی که دولت های غربی به هیچ عنوان چه قبل و چه بعد از انقلاب ۵۷ در اختیار ایران قرار نداده اند.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: اگر بخشی از فلسفه وجودی این توافق ایجاد توازن منطقی بین ارتباط ایران با یک ابرقدرت نوظهور شرقی و یک ابرقدرت غربی باشد، قطعاً امری معقول و راهبردی موثر در جهت تامین منافع ملی خواهد بود، ولی اگر قرار است این توافق صرفاً ابزاری برای اتکا به چین برای مقابله و رو کم کنی آمریکا باشد، در این صورت تاریخ چهار صد ساله اخیر ایران نشان می‌دهد راهبرد اتکا به یک قدرت برای مقابله با قدرت دیگر همواره شکست خورده است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین که ادعای مالکیت بر بیش از ۸۰٪ از منطقه دریای چین جنوبی را دارد، این مانور را به عنوان هشداری علیه خود تلقی کرده است. در مقابل ایالات متحده این دریا را جزئی از آب های بین المللی می داند و بر حق قانونی کشتی ها و زیردریایی هایش در رفت وآمد در این دریا تاکید می ورزد.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جدا از نتایج این توافقنامه برای تهران و پکن، چالش این توافقنامه در وهله اول متوجه امریکا و منافعش می شود همانطور که واکنش رسانه های امریکایی در سراسر دنیا نشان از حیرت کاخ سفید و مخالفت با این توافقنامه است.
ادامه مطلب
حسام الدین حجت زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پرسش اساسی این است که در فضای تحریم های ضدایرانی ایالات متحده و وعده های محقق نشده اروپا برای برقراری کانال تجاری مستقل با ایران (اینستکس)، آیا می توان روی وعده های دولت چین یه رهبری شی جین پینگ به عنوان یک شریک مطمئن اقتصادی و سیاسی برای غلبه بر فشارهای اقتصادی – تجاری و دور زدن تحریم ها حساب کرد؟
ادامه مطلب
ایران و روسیه برای کاهش نفوذ آمریکا در خاورمیانه تلاش می کنند و این در حالی است که ایالات متحده اساسا اهرمی برای مقابله با نفوذ روز افزون چین و روسیه در منطقه ندارد.
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همکاری استراتژیک با چین زمانی منافع ملی ایران را تضمین می کند که در شرایطی اجرایی شود که کشور در روابطش با جهان به تعامل رسیده باشد و به عنوان یک بازیگر مهم نقش سازنده خویش را همچون همیشه ایفا کند. در غیر این صورت باید منتظر بدعهدی های چین باشیم چرا که آنها با آگاهی کامل از شرایط کشور تنها از ایران به عنوان یک کارت مهم در بازی سیاست بین الملل استفاده خواهند کرد.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: یکی از مقام های مسئول به دیپلماسی ایرانی گفت که ایران بیش از ۲۰ سال مذاکرات سخت و طولانی با طرف های اروپایی کرد تا بلکه آنها قانع شوند با ایران سند همکاری های طولانی مدت تجاری امضا کنند اما امضا نکردند و به بهانه های مختلف این مذاکرات تا به این لحظه به نتیجه نرسیده است.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد باید محور سیاست خارجی را بر مبنای منافع دراز مدت اولویت بندی کرد. باید در سیاست خارجی یک محور اصلی تعیین کرد و حول آن محور حرکت کرد. آیا هدف تعیین روابط بر مبنای رفتار هند با مسلمانان است یا امنیت جمعی آسیا؟ یا هر دو. اولویت کدام است؟ آیا هدف تامین منافع اقتصادی تحت عنوان منافع ملی است یا توجه به مسیر سیاسی هند با اسرائیل و امریکا نیز تاثیرگزار است؟ لذا مشاهده می شود جمیع خواسته ها که بعضا در تضاد با یکدیگر قرار دارند؛ حداقل در شرایط فعلی، قابل جمع نیستند.
ادامه مطلب