مهدی موحدابطحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران باید «بسته جامع توسعه» را برای خودش و به عنوان بخشی از «توسعه کشورهای همسایه» تدارک ببیند. بسنده کردن به خلیج فارس یا کشورهای شیعه نشین یا دل بستن به تمایلات و منویات ایدئولوژیک در روابط خارجی، خطایی راهبردی است. این بسته جامع باید به صورت توافقات دوجانبه و چند جانبه آن را به اجرا درآورد.
ادامه مطلب
فاطمه سیاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون که زمان انتخابات پارلمانی در عراق مشخص شده شاید مهم‌ترین مسئولیت -قبل از تلاش برای تشکیل یک ائتلاف فراگیر- تقویت فضای گفت وگو و اعتمادسازی بین گروه‌های حاضر باشد؛ آن هم با حفاظت مداوم از این بستر و عدم اجازه به تشکیل احزاب انتخاباتی جدید - که عملاً در بازهٔ زمانی کنونی - به جای تقویت بیت تشیعی می‌توانند به عاملیی برای پراکندگی و ضعف تبدیل شوند.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی می نویسد: ناظران سیاسی معتقدند با آمدن بایدن در کاخ سفید و تاکید بر مشورت و همکاری با اروپا، ۳ کشور اروپایی طرف مذاکره با جمهوری اسلامی ایران قادر به گشایش اقتصادی با جمهوری اسلامی ایران هستند؛ ولی باید مشخص شود چرا نمی‌کنند. به نظر می رسد برای تغییر رفتار آمریکا با جمهوری اسلامی ایران فشار بر انگلیس و فرانسه موثر واقع شود.
ادامه مطلب
علی بیگدلی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که اگر آمریکا به دنبال ثبات و امنیت در منطقه است که عربستان، اسرائیل و دیگر کشورها خواهان آنند باید نقش، جایگاه و نفوذ ایران را در نظر بگیرند و به آن احترام بگذارند. البته برعکس آن هم صدق می کند ایران هم نمی تواند به تنهایی در برابر نظم جهانی و منطقه‌ای سر ستیز داشته باشد و به دنبال تعریف نظم خاص خود باشد. چرا که در این صورت باید تمام بار و هزینه‌های آن را بپردازد، آن هم در شرایطی که کشور اکنون با مشکلات عدیده داخلی به خصوص در حوزه اقتصادی، معیشتی و اجتماعی در آستانه انتخابات دست به گریبان است و هرگونه ماجراجویی خارجی می‌تواند باعث افزایش چالش ها و در نهایت انفجار اجتماعی شود.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اقلیم کردستان علیرغم دارا بودن بسیاری از اختیارات دولت مستقل، در بسیاری از مسائل حیاتی وابسته به بغداد است و اساسا دولت – ملت محسوب نمی شود. حتی این منطقه نیمه مستقل فاقد مرزهای مشخص است و حدود و ثغور مرزهای آن تابعی از جزر و مدهای سیاسی است. دو سال و نیم قبل پس از شکست برنامه رفراندوم، تمام مناطق مورد مناقشه با دولت مرکزی را از دست داد و اکنون در کوچکترین مساحت خود پس از سال ۲۰۰۳ به سر می برد.
ادامه مطلب
گقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بن بست سیاسی در ارمنستان جدی است که هر لحظه احتمال دارد از کنترل جناح ها خارج شود و یک رخداد رقت آوری در تاریخ آن کشور ثبت شود. اگر بازیگران در عرصه سیاسی راه کاری برای خروج از وضعیت موجود ارائه ندهند و با نادیده گرفتن منافع ملی، این بحران را به نقطه جوش برسانند چه بسا رویاروی مستقیم دو جناح محتمل باشد.
ادامه مطلب
مجتبی محمودی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شرایط لبنان در حال حاضر به دلیل مشکلات سیاسی و اقتصادی به مرحله خطرناکی وارد شده است و در صورت عدم هماهنگی قوای سیاسی این کشور در تشکیل کابینه دولت، می‌توان انتظار داشت که عرصه داخلی لبنان، وارد تقابل فیزیکی بین گروه های مختلف شود.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد با تداوم و ماندگاری سیاست های تحریمی، ویروس تحریم چنان در لایه های مختلف نظام امریکا تنیده شده که مقامات دولت جدید نیز به این ویروس اعتیاد پیدا کرده اند. اما با تمام این توصیفات هم صدایی و اتخاذ موضع واحد در درون کشور می تواند مسیر رفع تحریم را تا اندازه زیادی تسهیل کند. این که آمریکا ناکارآمدی تحریم های ظالمانه خود را در عمل مشاهده کند می تواند در اعمال مواضع تحریمی خود تغییر دهد. زمزمه هایی که در این خصوص به گوش می رسد حاکی از آن است که مقامات رسمی امریکا خود متوجه این موضوع شده اند که سیاست فشار حداکثری راه به جایی نبرده و عزم جمهوری اسلامی ایران در پیمودن مسیر پیشرفت راسخ تر شده است.
ادامه مطلب
علی عیدی پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران باید در یک اقدام حساب شده و سنجیده، با عادی سازی روابط خود با عربستان و به تبع آن با سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس، ائتلاف عربی – عبری را عقیم کند و مانع حضور اسرائیل در مرزهای حیاتی خود شود.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در فاصله سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ که دست صدام از کردستان کوتاه شده بود، کردها عملا و به صورت دوفاکتو مستقل شده بودند. اما شکوفایی اقتصادی و گسترش روابط خارجی و مطرح شدن آن به عنوان یک بازیگر منطقه ای پس از سقوط صدام رخ داد.
ادامه مطلب