کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: موقعیت ایران در این پهنه آبی که تنها پنجره ما به آب‌های آزاد و راه اصلی تجارت ما با جهان خارج است، به‌‌طور نسبی در حال ضعیف‌شدن است.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: در چند دهه گذشته، آفریقا، علیرغم زخمی بودن از گذشته ناعادلانه، به مرور جنبش‌ها و مبارزات ضد استعماری و ضد آپارتایدی، نه فقط هویت نوینی را یافته، بلکه بعضاً با اتکا به تجارب فرهنگی و تمدنی خود، تعریف و توصیفی متفاوت از گذشته خود ارائه داده است، بی‌تردید یکی از پیشتازان این روند، مرحوم علی مزروعی، استاد برجسته علوم اجتماعی دانشگاه نیویورک بود که با ساختن مستند بسیار دیدنی «آفریقایی‌ها: میراثی سه‌گانه» در ۱۹۸۶ برای دو شبکهBBC انگلیس وPBS آمریکا، تصویری متفاوت از آفریقا به غرب و جهانیان ارائه داد. او که آمریکایی کنیایی‌تبار بود با نگاهی از درون به آفریقا روشن کرد که آفریقا میراث‌دار تمدن‌های مسلمانان، مسیحیان و بومیان است.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ادامه دولت دمکرات آقای جو بایدن برای سال های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۸ میلادی در کشور امریکا، نکات مثبت و منفی بسیاری دارد. ادامه سیاست فعلی و کم رنگ امریکا در روابط بین الملل از جمله نکات مثبت اما "چندجانبه گرایی" امریکا که زمینه اغفال امریکا توسط اروپا و اسرائیل فراهم می شود از جمله نکات منفی است. برای غرب آسیا، جمهوریخواهان که در مقایسه با دمکرات ها در سیاست خارجی تک رو و "انجام دهنده" هستند بهتر است اما این تفاوت می تواند تفاوت بین جنگ و صلح باشد.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: آخرین تنش خونین این منطقه تنش ویتنام و چین در ۱۹۷۹ بود و از بعد از آن علیرغم افزایش توجه جهانی مخصوصاً بروز رقابت استراتژیک بین چین و آمریکا، شرق آسیا همچنان از آرامش و رشد برخوردار است. چگونه می‌توان ماهیت این دگردیسی منطقه‌ای را فهمید؟ در پاسخ باید گفت عوامل و متغیرهای گوناگونی در برپائی این شرایط قابل شناسائی هستند که ماهیت‌های متفاوت جهانی، منطقه‌ای و ملی در کشورهای این حوزه دارند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: این روزها همچنین به موازات کاهش احتمال انواع برخوردهای نیابتی، تصادفی یا تعمدی، برخلاف گذشته، کمتر سخنی از ابزارهایی مانند پهپاد و موشک می‌شنویم. تحرکات مثبتی نیز ازجمله در جهت کمک به حل بحران یمن و خاتمه رنج مردم بی‌گناه آن کشور، مشهود است. چنین پیامدهایی تا همین جا نیز مغتنم است و نویدبخش برداشته‌شدن سدهای مصنوعی بین مردم منطقه و فراهم‌شدن حداقل‌ها برای همکاری متقابل بین ایران و کشورهای منطقه. اما یک نکته مهم هنوز ناروشن است و آن اینکه آیا مقامات ایرانی هدف راهبردی خاصی نیز از حرکت در راستای تنش‌زدایی با عربستان دارند و این تنش‌زدایی بخشی از یک استراتژی جامع ملی است یا صرفا واکنشی است به مشکلات فزاینده ناشی از سیاست‌های داخلی و خارجی؟
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی معتقد است که رویکرد عملگرایانه خواهد توانست راه را برای بازگشت تهران، نه فقط منطقه بلکه، جامعه جهانی باز کند. مهم این است که تهران بپذیرد؛ تنش زدایی با دولت‌های منطقه، هرگز جایگزین برتری نسبت به روابط با جامعه بین الملل نیست. تهران از فرصت گشایش در روابط منطقه‌ای می‌تواند برای ترمیم روابط با پایتخت‌های جهان استفاده کند؛ اگر همان رویکرد عملگرایانه را بپذیرد که برای دولت‌های منطقه و خاصه عربستان سعودی قائل شده است. در این صورت تهران مزایای قابل فروش خواهد داشت.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با طولانی شدن جنگ در اوکراین و آثار تخریبی آن بر اقتصاد جهانی و احتمال وقوع فاجعه وسیع تر؛ چینی ها از دو ماه پیش در این زمینه فعال شده اند و از محورهای مهم مذاکرات روسای جمهوری چین و روسیه در مسکو تبادل نظر در مورد طرح پیشنهادی پکن بوده است.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره در یادداشتی بر این باور است که سیاست‌خارجی ادامه سیاست داخلی است. تصوری عکس این امر به مفهوم نادیده گرفتن هرآن چیزی است که یک بازیگر صحنه سیاست بین المللی را دچارانزوا، بی‌عملی، آسیب و ضعف خواهد کرد. در این صورت، فرصت‌ها برای رقیبان و منازعه‌گران فراهم می‌‌شود. تهران در چالش با آنچه غرب در پی تحمیل آن به ایران است، جز تکیه بر اعتماد عمومی و پرهیز از اعمالی نیست که بر عمق و اندازه فاصله میان ملت و حاکمیت می‌‌افزاید.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هدایت واشنگتن؛ از طریق لندن می گذرد. ولی چون توان علمی در سیاست بین الملل را نداریم راه میدان و لجبازی و پرفشاری بر کج فهمی را برگزیدیم. امریکا قدرت سخت و لندن قدرت نرم سیاست بین الملل به خصوص در غرب آسیا و روابط با ایران است.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: نام چندین فرد، در روابط بین‌المللی بیشترین بسآمد را داشت. پوتین، زلنسکی، بایدن و شی. پوتین رئیس‌جمهوری روسیه، شاید مطرح‌ترین بود. غرب کوشید که جنگ اوکراین را به سطح فردی تقلیل دهد و از جنگ پوتین بنامد. زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، هم به لحاظ مهارت‌های فردی و هم به لحاظ موقعیت و البته طراحی‌های رسانه‌ای که بسیار حائز اهمیت بود، مطرح شد. بایدن نیز سعی کرد به عنوان رهبر جهان غرب، خود را مطرح کند. اما شاید درخورتوجه‌ترین، شی، رئیس‌جمهوری چین بود که با برگزاری کنگره حزب کمونیست، نه فقط در داخل سیستم چین، بلکه در سطح جهانی به عنوان شخصیتی موثر مطرح شد. ذکر نام این افراد به معنای کم‌توجهی به دیگران نیست. اما این چند نفر در سطح جهانی، فضای رسانه‌ای را به خود اختصاص دادند.
ادامه مطلب