محمد طبیبیان در یادداشتی می نویسد: ین فدوی سال هاست در مورد پیشنهاد سیاست اقتصادی سپر انداخته ام و به جز کمی بحث آموزش عمومی تلاشی ندارم، اما مورد ترکیه این روزها توجه مرا جلب کرده است. یکی دو نسل سیاستمداران ترکیه ای تلاش قابل احترامی کردند تا ترکیه از پیشرفت خوبی برخوردار شد. از جمله همین آقای اردوغان. اما وی شروع کرده به پنبه کردن بافته های خود و قبلی ها.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: خانواده، تحصیلات و تجربیات زندگی، مرکل را عمیقاً متوجه کار صادقانه، درازمدت و مبتنی بر کرامت انسانی کرده بود. وقتی یک بار از او پرسیدند چرا فیزیک را انتخاب کرد و در آن رشته، دکترا گرفت، گفت: "در این رشته نمی توان حقیقت را پنهان کرد."
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جایگاه ایران در صلح و ثبات خاورمیانه واقعیت غیرقابل‌انکاری است که بسیاری از بازیگران منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای به آن آگاه هستند. پیشینه روابط ایران و کره جنوبی حکایت از آن دارد که ایران یکی از کشورهایی است که کره جنوبی همواره در پیگیری منافع خود به آن توجه داشته و این مسئله نه‌تنها به دلیل منافع موجود در روابط دوجانبه بلکه به دلیل درک جایگاه ایران در تحولات منطقه‌ای بوده است. از این منظر می‌توان این‌گونه پیش‌بینی کرد که به‌موازات افزایش درگیری کره جنوبی با خاورمیانه، جایگاه ایران در سیاست خاورمیانه‌ای این کشور افزایش پیدا خواهد کرد و متعاقباً سطح روابط نیز ارتقا خواهد یافت.
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: متاسفانه شاهد هستیم تمام فشار مسئولیت و پاسخ‌گویی روی وزارت امور خارجه متمرکز است و در اکثر محافل سیاسی کشور شامل اندیشکده ها، مجلس و ... این وزارت امور خارجه، سفیر و سفارتخانه ها هستند که مورد بازخواست قرار می‌گیرند. در حالی‌که "جامعه اطلاعاتی" کشور به شمول دستگاه فرماندهی به نام شورای عالی امنیت ملی در موضوع سیاست خارجی نقش بسیار پررنگی را ایفا می‌کنند. برای روشن شدن بحث به دو نمونه از وقایعی که طی ۱۵ ماه گذشته کل سیاست خارجی و امنیت کشور را تحت تاثیر قرار داد و خطراتی ایجاد کرد که هنوز چراغ قرمز آن با پررنگی روشن است، در اینجا بطور خلاصه آورده می‌شود تا مشخص شود نیاز به ارزیابی جدی در ساختارهای مرتبط به سیاست خارجی وجود دارد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سرنوشت ژئوپلتیک دریای سیاه سرنوشتی متناقض است؛ پس از فروپاشی بلوک کمونیست، تحولات بزرگ و تلاش برای بازگرداندن توازن قدرت در منطقه شروع شده است. این دریای سنگری راهبردی برای روسیه و منطقه ای استراتژیک برای ناتو است و جدا از درگیری های اخیر منطقه قره باغ و احتمال تشدید درگیری ها در شرق اوکراین یا اطراف کریمه و دریای آزوف، برای بسیاری از کشورهای ساحلی به ویژه روسیه، ترکیه و رومانی اهمیت فوق العاده‌ای کسب کرده است.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما به عنوان ایران باید این نکته را فهم و به درک راهبردی تبدیل کنیم که در عرصه سیاست و در نظام بین‌الملل متکی بر قدرت، یک با یک مساوی نیست. بازنده کشوری است که این واقعیت حاصل از قدرت و ثروت را درک نکرده باشد.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چه بسا وقت کشی به نفع ایران باشد اما علمی اجرا می شود. اینکه سطح مذاکرات را پایین بیاوریم و در سطح سفرا و کارشناسان باشد را می توان در دستورکار قرار داد. اینکه در داخل پوشش خبری کمتری داده شود تا با روان و اقتصاد داخلی بازی نکند؛ عالی خواهد بود. اینکه برای یک توافق خوب عجله نکنیم حتی خسارت مالی داشته باشد؛ عقلانی به نظر می رسد. توافق خوب با خسارت مالی بر توافق بد برای تحصیل مالی ارجحیت دارد.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اینکه زبان و ادبیات فارسی، رکن مهمی از هویت ایرانی است و این هویت حضور وسیعی در بخش های مهمی از جهان داشته است جای بحث و بررسی در اینجا ندارد، اما جای این بحث و سوال هست که گستره پیام های جهانی ادبیات فارسی تا چه اندازه از سوی اهل ادب شکافته و استخراج شده تا به نظر جهانیان رسانده شود؟
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: وضعیت استخوان لای زخم روابط ایران و غرب و استمرار تحریم ها کاملاً مطلوب این دو کشور است. خط قرمز همراهی تاکتیکی اینها با ایران تا نقطه ای است که روابط آنها با آمریکا آسیب جدی نبیند، چین هیچ وقت صادرات ۴۵۰ میلیارد دلاری به آمریکا را با ۲۰ میلیارد دلار صادرات به ایران دچار مخاطره نخواهد کرد. ایران قوی و باثبات که روابط عادی و عاری از تحریم با همه دنیا داشته باشد، تضاد معناداری با منافع اقتصادی روسیه و چین دارد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جای تعجب است که بایدن در ژوئن گذشته در ژنو در یک نشست سه ساعته با همتای روسی خود، ولادیمیر پوتین، تایید کرده بود که روسیه خواهان جنگ سرد جدیدی نیست و پوتین نیز با تحسین تجربیات بایدن موافقت کرد که دو کشور برای تشکیل گروه های کاری برای کنترل تسلیحات استراتژیک اقدام کنند. اما در اثنایی که سازوکار تنش زدایی با غرب در حال شکل گیری بود، پوتین با دستور استقرار گسترده نیروها در مرز با اوکراین یک چرخش ناگهانی در رویکرد از سازش به تقویت نظامی تهاجمی را به نمایش گذاشته است.
ادامه مطلب