علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت این است که جنگ در اوکراین با تسلیم هیچ ارتشی به پایان نمی رسد، همچنان که با یک سازش/آتش بس در نقطه ای که واقعیت نظامی روی زمین را منعکس می کند، پایان نخواهد یافت. ناشناخته بزرگ این است که روسیه پسا اوکراین و نظم بین المللی چگونه خواهد بود؟
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کارشناسان آلمانی هموطنانشان را به خویشتن‌داری و تلاش برای تفکر پیرامون امر سیاسی در جهان آشفته امروز و چاره‌جویی دعوت می‌کنند. از نگاه آنها نگاه و رفتار اروپایی‌ها درقبال انتخابات ترکیه، اگر مصداق دخالت نیست، اثرپذیری مردمی هم نیست و البته، امری مذموم است. این توصیه‌ای مهم به جوانان رشدیافته در اروپای امروز از سمت کارشناسان خودشان است: توصیه به عدم دخالت در امور داخلی ترکیه. این‌که اگر یار نیستید، بار نباشید.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جهان در سال ۲۰۲۲، هزینه نظامی بیشتری کرده و ما شاهد رشد ۷ر۳ درصدی هزینه‌های نظامی در جهان هستیم. مجموعه هزینه‌های نظامی در سراسر گیتی بالغ بر ۲۴ر۲ تریلون دلار است. آمریکا با ۸۷۷ میلیارد دلار هزینه کننده اول نظامی دنیاست و معادل ۱۰ کشور بعدی در فهرست پرهزینه‌کنندگان جهانی برای امور نظامی، بودجه اختصاص داده است. چین با ۲۹۶ میلیارد دومین و روسیه با ۸۶ میلیارد سومین هزینه و بعد از آنها کشورهایی مانند هند با ۸۱ میلیارد و عربستان با ۷۵ میلیارد قرار دارند. جالب آنکه اوکراین با ۴۴ میلیارد به ردیف‌های بالای هزینه‌کنندگان نظامی ارتقاء یافته است که نسبت به سال قبل آن کشور ۶۴ درصد افزایش بودجه نظامی را نشان می‌دهد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: در غرب، گروه‌های فشار و لابی ها نقش بنیادی در سیاست گذاری‌ها دارند در حالی که در شرق یک سیاست وجود دارد و آن هم سیاست دولت است. روسیه چه در دوره تزار، چه شوروی و چه هم‌اکنون در فدراسیون روسیه، یک سیاست واحد نسبت به ایران داشته است. دور کردن ایران از مدارهای غربی. این سیاست با افق‌ها و اهداف ساختار فعلی قدرت در ایران سازگاری دارد.
ادامه مطلب
محمد مسجدجامعی در یادداشتی می نویسد: استفاده از کلمه «گسل» در بحث حاضر، بدان معنی نیست که امنیت و تمامیت ترکیه تهدید می‌شود. ترکیب دولت ـ ملت در ترکیه به‌خوبی شکل گرفته و این کشور یکی از باثبات‌ترین‌ها در منطقه ماست. در اینجا گسل معنایی متفاوت دارد با آنچه مثلا در سودان وجود داشت و به جدایی جنوب سودان از سودان انجامید؛ و یا موجب جدایی تیمور شرقی از اندونزی شد و یا ممکن است در دارفود سودان اتفاق بیفتد و به تجزیه مجدد این کشور بینجامد. حتی در اینجا گسل به معنای گسلی نیست که بین کاتولونیا و اسپانیا، یا باسک و اسپانیا، یا بخش فیلامان بلژیک و بلژیک، یا اسکاتلند و انگلستان وجود دارد. در تمامی این موارد، گسل‌ها به‌مراتب جدی‌تر و نیرومندتر از گسلی هستند که در ترکیه شاهد هستیم.
ادامه مطلب
سیدمحمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سودان کشوری پهناور و فقیر با ساختار و بافت قبیله‌ای است که در صورت به هم خوردن اوضاع امنیتی در آن، می‌تواند محل مناسبی برای پرورش گروه‌های مسلح شود. فقر و ناامنی باعث شده سودان یکی از کشورهای پرورش سربازان مزدور در جنگ‌هایی نظیر یمن باشد. حضور گروه‌های تکفیری در این کشور؛ هشدار پرورش تروریسم تکفیری را جدید‌تر می‌کند.پیشنهاد می شود دستگاه دیپلماسی کشور با همکاری عربستان در قالب سازمان همکاری اسلامی ( OIC)نسبت به تهدید پیش روی جهان اسلام تدابیری اتخاذ نماید.
ادامه مطلب
محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: بی‌تردید تحول در روابط ایران و عربستان، وزش سیاسی قابل ملاحظه‌ای نه فقط در روابط دوجانبه بلکه در سطح منطقه‌ای است. همه انبار کلان منطقه غرب آسیا از این وزش سیاسی متأثر خواهند شد. هرچند که در مورد این وزش سیاسی نباید انتظارات را بیش از حد بالا برد ولی به نقطه عطف بودگی آن هم نمی‌توان بی‌توجه بود.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: می توان گفت در حالیکه تحولات منطقه نوید شکل گیری یک سیستم امنیت درون منطقه ای و ارتقای جایگاه ایران در این نظم جدید را می دهند، دولت آمریکا که پیش از این اعلام کرده بود دیگر تمایلی برای مداخله در مسائل منطقه غرب آسیا ندارد، حال به تکاپو افتاده تا بار دیگر در فرایند شکل گیری سیستم امنیتی جدید اثرگذار باشد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایجاد تعادل و توازن در روابط خارجی کشور، سنگین نکردن ناموزون وزنه تعادلی سیاست خارجی به سمت شرق یا غرب و بازی متعادل با کارت همه کشورها و قدرتهای اثرگذار بین المللی به منظور ایجاد رقابت بین آنها برای همکاری با ایران و بهره‌گیری حداکثری از توافقات راهبردی با روسیه و چین از دیگر اولویتهای راهبردی سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ است. گذاشتن همه تخم مرغها در سبد شرق و تحریک و دادن بهانه به غرب جهت دشمنی و خصومت ورزی بیشتر علیه کشورمان، نه تنها فشار تحریمها و قطعنامه های سلسله‌وار بین المللی علیه ایران را بیشتر می کند و به تضعیف جایگاه کشورمان در سازمانهای معتبر بین المللی منجر می شود، بلکه چین و روسیه را نیز به سمت بدعهدی در تعهداتشان با ایران و امتیاز گیری از کشورمان سوق می دهد.
ادامه مطلب
مصطفی علایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران نیازمند طراحی سیاست خارجی و امنیتی متوازن در همه ابعاد است تا بتواند به عنوان یک بازیگر مطمئن در روابط بین‌الملل ظاهر شود. سیاست خارجی که بتواند مقتدرانه از هر جهت و در هر شرایطی از امنیت ملی و منافع ملی صیانت کند. سیاست متوازن به این معنا که اولاً هیچ صاحب قدرت و عنصر تاثیر گذار در رقابت های ژئوپلیتک در شرق و غرب جهان از دایره تعامل بین المللی حذف نشود و ثانیا از تمامی ابعاد اساسی ژئوپلیتیک کشور از جمله «ژئوپلیتیک جغرافیای تمدن»، «ژئوپلیتیک انرژی» و «ژئوپلیتیک موقعیت» بهره برداری کامل کند و برای هر کدام برنامه مشخص داشته باشد. لذا بر اساس محاسبات عرفی می توان گفت جمهوری اسلامی ایران بطور ماهوی و زیربنایی از بسیاری از منابع قدرت در جهان و منطقه برخوردار است و با این وصف می تواند بشرط اصلاح در چشم انداز سیاست خارجی و امنیتی خود بیشترین منفعت را از هرگونه تعامل منطقه‌ای از جمله تفاهم اخیر با عربستان سعودی کسب کند.
ادامه مطلب