سید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: نویسنده سطور اعتقاد دارد، علائمی از همین سند یعنی سند امنیت ملی امریکا ۲۰۲۵ نشان می دهد احتمال حمله امریکا به ایران در سال ۲۰۲۶ گزینه ای جدی در سیاست خارجی امریکاست.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی مینویسد: کیه با برگزاری کنفرانس «سه دریا» در استانبول در سال ۲۰۱۲، در نقش دولت مقتدر در حوزه دریای خزر، دریای سیاه و دریای مدیترانه، در صدد بود جای پایی در قلمرو عثمانی برای خود پیدا کند، ولی بازیگرانی چون عربستان سعودی در خلیج فارس و مصر در دریای مدیترانه و روسیه در دریای سیاه این خواب ترکیه را آشفته کردند. در واقع درخشش دولت عثمانی در سرزمین هایی بود که در جنگ ها تصاحب شده بود و هیچ قرابت فرهنگی و تمدنی با ترکیه نداشتند.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره می نویسد: دیپلماسی قفل شده میان تهران و واشنگتن گرفتار در فضای مهآلود است. در این فضا چه گمانهایی را میتوان تصور کرد؟ آیا در وضعی که نه تهران و نه واشنگتن _و به تبع آن غرب _ از درک یکدیگر پرهیز میکنند، نقطه تقابل مستقیم دوباره نزدیک است؟ یا عقلانیت پرهیز از تکرار رویارویی، بر هرگونه احتمال دیگر سنگینی میکند؟ اینجا آنچه اهمیت دارد، مراقبت از محاسباتی است که کمترین اشتباه درآن به شعلهور شدن دوباره جنگی میانجامد که چگونگی پایان آن، برای هیچیک از طرفها روشن نیست.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: دولت ترامپ که سعی دارد چهره متفاوتی از شیوه و منش خود را نسبت به سایر دولتهای پیشین آمریکا نشان دهد، در محتوای سند امنیت ملی نیز نسبت به دیگر کابینههای آمریکا متفاوت عمل کرده و سند تا حدودی غیرسنتی از نظر محتوا را ارائه داده است.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ایران طی دو دهه گذشته از نزدیک تجربه کرده که برخی دادههای فنی و اطلاعات حساس ارائهشده به آژانس نهایتاً در اختیار سرویسهای اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل قرار گرفته و برای عملیات خرابکارانه یا فشار سیاسی استفاده شده است. بنابراین وقتی اروپا در فضایی سیاسیشده و بدون تضمینهای لازم، درخواست دسترسی گسترده را مطرح میکند، واکنش طبیعی ایران – محدودکردن دادههای غیرضروری و افزایش کنترل بر همکاریها – نه رفتار خصمانه، بلکه پاسخی منطقی به نااطمینانی تحمیلشده است.
ادامه مطلب
وحید کریمی در سخنرانیای که داشته و متن آن را در اختیار دیپلماسی ایرانی قرار داده است، میگوید: برای تعمیق روابط بین ایران و کشورهای همسایه باید لایه های دیگر جامعه دخیل داده شوند و فعال باشند. اساتید و دانشگاهیان، نخبگان موسسات مطالعاتی، اعضای مجلسین تبادل نظر و بهصورت روزانه در تماس و ارتباط دوستانه و تبادل افکار و طرح و نوآوری با هم باشند.
ادامه مطلب
پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این مقاله به راهبردهای متناظر با نحوه تعامل با پاردایم نوین حاکم بر جهان از منظر اقتصاد توجه و پرداخته شده است.
ادامه مطلب
محمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: نکته جدید و قابل توجه در بیانیه اخیر GCC، جسورانهتر و تفصیلیتر شدن لحن آن است. در این بیانیه، تقریباً هر اقدام ایران برای اعمال حاکمیت میدانی بر جزایر، از جمله ساخت و ساز واحدهای مسکونی و توسعه زیرساختی در ابوموسی؛ رفت و آمد مقامات ارشد نظامی و برگزاری رزمایشهای دورهای و ثبت رسمی «روز ملی جزایر سهگانه» در تقویم کشور، بهصراحت «نقض حقوق امارات» و «باطل و بیاثر» خوانده و محکوم شده است.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آیا تاریخ در لبنان تکرار می شود؟ این تحولات در شرایطی رخ می دهد که حزب الله تهدید کرده صبرش حدی دارد و در زمان مناسب به اقدامات تجاوزکارانه ارتش صهیونیستی پاسخ خواهد داد.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: بررسی رفتار سه بازیگر اصلی—چین، ایالات متحده و کشورهای خلیج فارس—به خوبی نشان میدهد که رقابت بر سر آفریقا پیچیدهتر از یک دوگانه ساده «استثمار یا توسعه» است و در واقع ترکیبی از فرصتها و تهدیدها را در دل خود دارد.
ادامه مطلب