آسیا و آفریقا

روابط تهران و پکن استراتژیک است اما این کلمه باید در عمل پیاده شود

تاملی درباره روابط دیرینه و پیچیده ایران و چین

محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نا متناسب و نا همگن بودن تحلیل های سیاسی با نظرات و پیشنهادها. عدم وجود سازمان و تشکیلات فکری سازمان یافته در کشور حتی در سطح مدیریت یک جلسه. خود عرضه کردن افراد و این که هر کس می خواهد خودش را جلو انداخته و کار خود را پیش ببرد و توجهی به سایر بخش ها ندارد. بالاخره اولویت های موجود در روابط ایران و چین با توجه محدودیت های موجود چیست؟ 

ادامه مطلب

روند بدبینی واشنگتن و پکن به یکدیگر رو به افزایش است

رقابت استراتژیک فراگیر میان چین و آمریکا

محمد زارع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وجود چنین بدبینی نسبت به چین و قدرتیابی این کشور تنها منحصر به مقامات دولت ترامپ نیست و دیگر متفکرین و استراتژیستهای این کشور چه در طیف رئالیستهای بدبین که معتقدند قدرتیابی سریع چین و روابط خارجی تهاجمی این کشور یک تهدید جدی برای نظم بین الملل پسا جنگ سرد است و چه در طیف لیبرالهای بدبین که  معتقدند موفقیت اقتصادی چین توانایی و اعتماد به نفس بیشتری به این کشور برای اجرایی کردن بین المللی مدل چین به خصوص در کشورهای در حال توسعه  در اختیار این کشور قرار داده است، قابل مشاهده است. 

ادامه مطلب

تهران و طالبان در چه مسیری گام بر می دارند؟

مهیا بودن فضا برای جولان ایران در افغانستان با شکست مذاکرات آمریکا با طالبان و عدم محبوبیت روسیه

پیرمحمد ملازهی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون مذاکرات ایران و طالبان بر این باور است: مسئله صلح افغانستان می تواند نقطه آغازی برای شکل گیری تفاهم میان تهران با ریاض و ابوظبی در دیگر مسائل و مناقشات خود باشد. اما متاسفانه اکنون تحرکات چندان جدی دیپلماتیک از جانب وزارت امور خارجه در این خصوص وجود ندارد و تنها چند دیدار با هیات های طالبان و رایزنی با دولت کابل صورت گرفته است.

ادامه مطلب

چالش‌هایی که یک رابطه پیچیده دارد

روابط نظامی ایران و چین و مساله‌ای به نام امریکا

مسعود رضائی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی‌ می‌نویسد: باید توجه داشت که منطق دیپلماسی دفاعی چین در قبال جمهوری اسلامی ایران، قبل از هر چیز در تصویر بزرگتر خاورمیانه و به‌طور اجتناب‌ناپذیر در رقابت با ایالات متحده آمریکا تعریف شده است. چین در میان قدرت‌های خارجیِ حاضر در خاورمیانه واجد جایگاه استثنایی و بازیگری ژئوپلیتیک است؛ به‌گونه‌ای که با تمام کشورهای این منطقه روابط مطلوب خود را حفظ کرده و مایل نیست که این جایگاه را با بیان مواضع سیاسی صریح یا یک راهبرد مشخص منطقه‌ای در چارچوب اتحاد و ائتلاف با ایران به خطر اندازد.

ادامه مطلب

انتخاباتی که شگفتی‌ساز شد

زلزله سیاسی در انتخابات تونس

اکبر قاسمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تجربه دومین انتخابات ریاست جمهوری یک شگفتی کامل با نه بزرگ به احزاب قدرتمند و ایجاد یک طیف جدیدی از دولتمردانی است که موفقیت شان، متکی بر زبان گفتمانی با مردم و عقل سیاسی و گفتار صادقانه با آنها و ارائه طرح های مردم باور بدون تجربه عملی حزبی است که در نهایت سرخوردگی شدید از تحزب گرایی با سابقه ۶۰ سال در سه طیف و خانواده های ریشه دار بن علی و السبسی و غنوشی اسلامگری اصلاحگرا را آشکار می کند.  

ادامه مطلب

بعد از آن که مذاکرات صلح طالبان با آمریکا لغو شد

چشم انداز نامطمئن صلح در افغانستان و موقعیت دشوار پاکستان

مصطفی زندیه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد ترامپ تصمیمی برای کنار گذاشتن تعهد کمپین خود برای مردم آمریکا دال بر اینکه او نیروهای آمریکایی را سال آینده از افغانستان به خانه برمی‌گرداند، ندارد. بنابراین، می توان انتظار داشت که پس از تبادل صحبت‌های جدی بین طرف های متخاصم همزمان با شدت حملات علیه نیروهای یکدیگر در افغانستان، آنها مایل خواهند بود که گفت وگوها را زودتر یا دیرتر از سر بگیرند.

ادامه مطلب

نگاه تاریخی به روابط ایران و ژاپن

نخستین فرستاده ژاپن به ایران در دوره قاجار+دانلود کتاب

مهدی تدینی می نویسد: ۱۸۸۰ (۱۲۵۹ شمسی) برای نخستین بار دیپلمات‌های ژاپنی به ایران آمدند. یوشیدا ماساهارو، نفر اصلی بود و سفرنامه‌ای هم نوشته است. یوشیدا دو بار با ناصرالدین‌شاه دیدار کرد. بار اول رسمی و بار دوم گفت وگویی صمیمانه و چندساعته با شاه داشته است. کنجکاوی شاه و پرسش‌های دقیق و مهم او در این گفت وگو بسیار جالب است.

ادامه مطلب

اقتصاد تهران وابسته به پکن خواهد شد؟

درباره مشارکت جامع استراتژیک ایران و چین

طبق مقاله ای که اخیرا در «پترولیوم اکونومیست» منتشر شده، در جریان سفر اخیر محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، به چین در ماه آگوست تهران و پکن توافق حاصل شده در سال ۲۰۱۶ موسوم به «مشارکت جامع استراتژیک چین و ایران» را به روز رسانی و مفاد جدیدی را به آن اضافه کردند. اما بیشتر مفاد جدید در این توافق هرگز به اطلاع عمومی نرسید.

ادامه مطلب

تندروها در هر دو کشور مننقد بودند

نقش رهبران چین و آمریکا در ایجاد روابط دیپلماتیک دهه هفتاد میلادی

ماجد کیاست می نویسد: هر چند جسته و گریخته تلاش هایی از دو طرف برای یافتن مسیرهای عادی سازی روابط و کاهش تنش برداشته می شد که در این بین نقش چوئن لای از طرف چین برجسته است. اما به هر جهت چون تصمیمات کلیدی در ورای توان و قدرت این افراد بود و رهبران اصلی طرفین تمایلی در بهبود روابط نداشتند، کار خاصی که نشان دهنده پیشرفت و چشم انداز امیدوار کننده ای باشد به نظر نمی رسید. تا اینکه ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری و نفر اول ایالات متحده در ابتدای دهه هفتاد میلادی تصمیم قطعی مبنی بر گذر از تخاصمات گرفت همزمان تلاش های چوئن لای برای اقناع شخص اول چین یعنی مائو تسه تونگ، به ثمر نشست.

ادامه مطلب

بازی بزرگ چین در ایران

تهران به یک دوست نیاز دارد، اما پکن شاید دوست خطرناکی باشد

چین ایران را به عنوان نزدیکترین دوست خود نمی بیند. پکن هنوز هم توجه نزدیکی به حساسیت های واشنگتن نسبت به تهران دارد. تازه ترین آمارهای اقتصادی نشان می دهد که در پنج ماهه اول ۲۰۱۹، تجارت چین با ایران، به نسبت دوره مشابه سال پیش، افت چشمگیری داشته است. سنگ اندازی های چین در مسیر عضویت کامل تهران در سازمان همکاری های شانگهای هم عامل ناخشنودی تهران است.

ادامه مطلب