درسی که سقوط کابل به دولتهای جهان داد
۰۶ مهر ۱۴۰۰
رامین آریان راد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رهبران کاخسفید سالهاست که به بیماری متحدکشی مبتلا هستند. آمریکا با حمایت از گرجستان در سال ۲۰۰۸، تفلیس را به جنگ با روسیه تشویق کرد اما از قوای گرجستان هیچ پشتیبانی به عمل نیاورد. اگرچه گرجستان بیشترین نیروهای نظامی را به کمک آمریکا در جنگ عراق فرستاد اما به هنگام نیاز آمریکا پشت متحد خود را خالی کرد. روسیه با یک حمله برقآسا و پنجروزه خاک گرجستان را به توبره کشید و دو منطقه اوستیای جنوبی و آبخازیا را جدا کرد و استقلال آن دو را به رسمیت شناخت. چشمان مردم گرجستان از اشک در غم جدایی خاک کشورشان خشکید اما نیروهای آمریکایی نیامدند که نیامدند. عدمحمایت آمریکا از متحدین خود تنها محدود به گرجستان مظلوم نیست، بلکه محمدرضای پهلوی، شاه پیشین ایران، محمد حسنی مبارک، رئیسجمهوری مخلوع مصر، فردیناند مارکوس، رئیس سابق دولت فیلیپین (۱۹۵۶)، جعفر النمیری، رئیسجمهوری پیشین سودان (۱۹۸۶) و زینالعابدین بن علی، رئیسجمهوری تونس نیز که در خوشخدمتی به آمریکا سنگ تمام گذاشته بودند نمونههایی از قربانیان سندروم متحدکشی کاخسفیدنشینان هستند.
ادامه مطلب