انتخاب سردبیر

همکاری‌های تهران و تفلیس اکنون بهتر از زمان دیگری است

کارتولی های گرجستان علیه انقلاب رنگین

سید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اگرچه حتی در زمان دولت های غربگرا در گرجستان نیز ظرفیت های همکاری تزانزیتی میان ایران و گرجستان وجود داشت اما اکنون با تغییر رویکرد تفلیس و همچنین پیشرفت فرایند اجرایی احداث و بازسازی راه‌های جنوب به شمال ارمنستان، موضوع عملیاتی کردن کریدور خلیج فارس- دریای سیاه، هرچه بیشتر فراهم شده به‌ویژه اینکه دولت تفلیس به‌خوبی از این موضوع آگاه است که یکی از پیامدهای اصرار باکو برای کوبیدن بر توهم باصطلاح کریدور زنگزور، تضعیف موقعیت گرجستان در مسیرهای ترانزیتی و انرژی و پس از آن سربرآوردن تحرکات قومگرایانه و پان ترکیستی باکو در مناطق آذری نشین گرجستان خواهد بود.

ادامه مطلب

تاکید دوباره بر کریدورها

نشست جدید سازمان کشورهای ترک چه پیامدهایی برای منطقه دارد

احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در قبله، بار دیگر بر اهمیت کریدورهای حمل و نقل استراتژیک، یعنی مسیر میانی و به اصطلاح «کریدور زنگزور» تأکید شد که در تفسیر ترکیه و آذربایجان آنها نه تنها به عنوان پروژه‌های اقتصادی، بلکه به عنوان ابزار کنترل ژئوپلیتیکی بر منطقه نیز عمل می‌کنند.

ادامه مطلب

اسرائیل به لحاظ سیاسی باخته است

بازگشت به جنگ، بدترین گزینه

دنیس راس در یادداشتی می‌نویسد: اسرائیلی‌ها کم‌کم دارند متوجه می‌شوند که اگرچه دستاوردهای نظامی موازنه قدرت در منطقه را تغییر داده و ایران و شبکه نیابتی آن را تضعیف کرده است، اما جنگ سیاسی را باخته‌اند. کشورشان هرگز تا این حد در سطح بین‌المللی منزوی نبوده است.

ادامه مطلب

یادآوری پنج نکته

ارزیابی حقوقی سه یادداشت تفاهم امریکا و ارمنستان در حوزه ترانزیت، انرژی و هوش مصنوعی

سید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: فرایند کنونی نشان دهنده مدیریت تدریجی زمان و امور توسط جبهه آنگلوساکسونی برای رسیدن به فرصت مطلوب است. سه سند مذکور که همگی یادداشت تفاهم و بلحاظ حقوقی فاقد ضمانت اجرایی هستند، نشان می دهند که با مطرح شدن مسیر ترامپ برای صلح و رفاه بین المللی، تغییری در ماهیت فتنه کریدور جعلی زنگزور یا دالان تورانی ناتو که همان حذف ایران، روسیه و چین از کلان معادلات انرژی و ترانزیتی منطقه و توسعه ناتو و پان تورانیسم انگلیسی است، ایجاد نشده است.

ادامه مطلب

تحلیلی از رأی دادگاه انگلستان در پرونده کرسنت علیه ایران:

مصادره اموال ایران این‌بار در لندن

امیرحسین عسگری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اهمیت اصلی رأی در این است که دادگاه بریتانیایی، شرکت ملی نفت ایران را نهادی مستقل از دولت جمهوری اسلامی ایران دانست، اما در عین حال، آن را از مصونیت دولت‌های خارجی محروم کرد. دادگاه اعلام کرد که شرکت ملی نفت در این پرونده نه به عنوان بازوی حاکمیتی، بلکه به عنوان فعال اقتصادی و تجاری عمل کرده است و بنابراین مشمول حمایت‌های مصونیت دولتی نیست.

ادامه مطلب

ستون‌های بقای سیاسی فرقه تروریستی رجوی

دروغ و فریب

سید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نگاهی گذرا به تاریخچه فعالیت‌های این گروه و بازخوانی مواضع رهبران آن نشان می‌دهد که این دو ویژگی نه یک رفتار مقطعی، بلکه بخشی از ذات ایدئولوژیک و ماهیت وجودی این فرقه است.

ادامه مطلب

پوپولیست و هواشناس

چگونه عوام‌فریبی جهان را گرفتار بحران می‌کند

حسن فتاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پوپولیست‌ها را نمی‌توان از جهان حذف کرد. آن‌ها تولید می‌شوند؛ اما می‌توان با آموزش و آگاهی‌بخشی، مردمان را تربیت کرد تا فریب نخورند.

ادامه مطلب

تهدیدی برای پیمان آوکاس

امریکا از استرالیا برای جنگ احتمالی با چین تضمین می‌خواهد

پیمان آوکاس کلا به نمادی از اتحاد ایالات متحده و استرالیا تبدیل شده است و اکنون در معرض خطر تضعیف انتظارات برآورده نشده از هر دو طرف قرار دارد. در حالی که استرالیا اطمینان مداوم از سوی دولت ایالات متحده را خواهان است که توافق طبق برنامه پیش می‌رود، ایالات متحده خواهان تعهدات محکمی است که هر زیردریایی که به استرالیا منتقل می‌کند، در درگیری احتمالی با چین شرکت خواهد کرد.

ادامه مطلب

از افزایش نفوذ تا مقابله با تاثیرگذاری ایران

چرا عربستان سعودی در سوریه سرمایه‌گذاری می‌کند؟

سقوط بشار اسد، رئیس جمهوری سابق سوریه، جایگاه ایران را تضعیف و فضایی در شام ایجاد کرده که عربستان سعودی آماده پر کردن آن است.

ادامه مطلب

کاستی‌های طرح صلح ترامپ در بستر بحران نوار غزه

تحلیلی انتقادی به طرحی که اهداف دیگری دارد

سیروس حاجی‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: طرح ۲۰ بندی موسوم به «صلح و آتش‌بس»، که در مهرماه ۱۴۰۴ توسط دونالد ترامپ و نتانیاهو، به‌طور مشترک اعلام شد، تلاشی بود برای ارائه یک نقشه راه برای پایان دادن به خصومت‌ها. با این حال، این ابتکار دیپلماتیک به‌دلیل فقدان جامعیت و مشارکت واقعی بازیگران غیردولتی فلسطینی – به‌ویژه حماس – با انتقادات گسترده‌ای از سوی بازیگران منطقه‌ای، نهادهای بین‌المللی و تحلیل‌گران سیاسی مواجه شد. این عدم فراگیری، به‌ویژه در شرایطی که توازن قدرت به‌شدت به نفع یک‌طرف درگیری تنظیم شده بود، از همان ابتدا مشروعیت و کارآمدی این طرح را با چالش مواجه ساخت. 

ادامه مطلب