کارشناسان و مقامات عراقی بر این باورند که افزایش نفوذ چین بر بخش نفت در عراق فراتر از موضوع خرید و فروش بین بغداد و پکن است، به خصوص که درآمدهای نفتی ۹۰ درصد اقتصاد عراق را تشکیل می‌دهد.
ادامه مطلب
حمید کریم نیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی سعی کرده است که جنگ اوکراین و پیامد های آن را با تحولات برق آسا در سوریه و غرب آسیا را در مسیر تغییر سیاستهای روسیه وترامپ نشان بدهد.
ادامه مطلب
رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز در دیدار هزاران نفر از قشرهای مردم، با «تبیین لایه‌های مختلف حوادث سوریه، ترسیم منطق حضور ایران در این کشور، تشریح روند آتی تحولات منطقه و بیان درس‌ها و عبرت‌های قضایای سوریه»، تأکید کردند: این حوادث محصول یک نقشه آمریکایی-صهیونیستی است و گستره مقاومت با یافتن استحکام و انگیزه بیشتر در مقابل فشارها و جنایت‌ها، به حول و قوه الهی همه منطقه را فراخواهد گرفت.
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حقوق کودکان به آموزش و پرورش هویت ملی، مسئولیتی بر عهده‌ی کلیه‌ی اقشار جامعه است. از خانواده‌ها تا نظام آموزشی، همه باید در جهت ایجاد آگاهی و احترام به ارزش‌های ملی، به ویژه درباره‌ی جزایر سه‌گانه، تلاش کنند زیرا این جزایر، نه تنها میراثی برای افتخار، بلکه دروازه‌ای به سوی آینده‌ای هستند که در آن کودکان امروز، محافظان آگاه فردا خواهند بود.
ادامه مطلب
در کنار تحولات پس از سقوط حکومت اسد، این روزها نقش‌آفرینی تل‌آویو هم شرایط حساس‌تری را برای سوریه رقم زده است؛ چرا‌که حملات ارتش اسرائیل به این کشور (سوریه) با سوءاستفاده از شرایط موجود ادامه دارد و طبق آخرین اخبار، اسرائیلی‌ها تاکنون بیش از ۳۰۰ هدف نظامی شامل ده‌ها جنگنده، ده‌ها سامانه موشکی زمین به هوا، مراکز تولید و انبار تسلیحات، مراکز تجمیع موشک‌های زمین به زمین و کشتی‌ها را مورد حمله قرار داده است. ب
ادامه مطلب
از بامداد یکشنبه هفته جاری با سقوط حکومت اسد و فرار بشار از سوریه، کماکان تحولات این کشور کانون اخبار منطقه‌ای و جهان است. به‌خصوص حملات پی‌درپی و بی‌امان اسرائیل طی سه روز گذشته به مراکز و تأسیسات نظامی سوریه سبب شده است که تحولات، حساس‌تر از گذشته مورد توجه قرار گیرد. در این بین ایران هم مستثنا نیست و به نظر می‌رسد اگرچه سعی کرده است در این مدت با یک سکوت معنادار در سایه تحولات سوریه قرار بگیرد، اما بی‌شک آینده این کشور (سوریه)، یکی از پارامترهای کلیدی در تعیین مسیر سیاست خارجی تهران خواهد بود.
ادامه مطلب
تصور اینکه دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود میزبان یک نشست صلح با ایران باشد، بسیار دور از ذهن به نظر می‌رسد – و حتی دورتر این است که جمهوری اسلامی به چنین حرکتی واکنش مثبت نشان دهد اما تصور جهانی که در آن دیگر نتوان این گفت‌وگو را نادیده گرفت، حتی دشوارتر است. با توجه به گزینه‌های محدود او – و به اندازه‌ای که ممکن است برخلاف انتظارات به نظر برسد – ممکن است دقیقاً در همین دوره جدید ریاست‌جمهوری باشد که درام آمریکا و ایران به پرده نهایی خود برسد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روند کنونی سیاستگذاری خارجی ایران و لجبازی سیاستگذاران ایران پیرامون مذاکره با امریکا در نهایت به وضعیتی منجر می‌شود که این سیاستگذاران باید در دفتر خاطرات خود به مانند پروفسور زبیگنیو برژینسکی یادداشت کنند که: چه کسی سوریه را از دست داد؟
ادامه مطلب
کیومرث اشتریان در یادداشتی می نویسد: به طریقی متناقض‌نما سلطه ترکیه بر معارضان سوری هم‌زمان از دشواری کار با آنان می‌کاهد و می‌افزاید. اینان با تجربه‌ای که در مناطق تحت اشغال خود در شمال سوریه و تحت حمایت نیروهای امنیتی ترکیه اندوخته‌اند، با نهادسازی سیاسی-اقتصادی آشنا شده و مزه ثروت ناشی از قدرت چریکی را چشیده‌اند. آنان ضرورت تبدیل شورش به نهاد را دریافته‌اند هرچند هنوز کاملا آن را نیاموخته‌اند. اینک دیگر دریافته‌اند که چگونه مناسبات بین‌المللی را برای کسب ثروت و منزلت به کار گیرند و رفتاری جهان‌پسندانه در پیش گیرند تا قدرتمندان اصلی در جامعه بین‌المللی به دولت‌داری آنان رضایت دهند. به کمک ترکیه، قواعد بازی منطقه‌ای در کسب رضایت آمریکا و اسرائیل را دریافته‌اند. پرسش این است که نقشه جدید میدان قدرت چیست و چه ظرفیت‌هایی برای «کار دیپلماتیک» دارد؟ دیپلماسی صرفا مسافرت به کشورهای «دوست و برادر و هم‌پیمان» نیست. دیپلماسی ظرفیت کار با معارضان و دشمنان و مخالفان نیز هست.
ادامه مطلب
حشمت الله فلاحت پیشه در گفت وگویی باور دارد که، بعد از تغییر دولت، مسئولیت وصول این طلب از سوری‌ها ساقط نمی‌شود. اکنون که دولت در سوریه تغییر پیدا کرده است، جمهوری اسلامی ایران باید برای همه این طلب خود مستندسازی کند و طبق حقوق بین‌الملل هم ساختار جدید سیاسی - اداری سوریه موظف است که این بدهی خود را به مردم ایران بدهد. چون همانطور که گفتم دولت و مجلسه وقت سوریه امضا کرد که چنین بدهی به ایران دارد. لذا هر دولتی با هر نگاه سیاسی که در سوریه روی کار بیاید باید این بدهی را به ما بدهد؛ مصوبه دولت و مصوبه مجلس خود سوریه پشت این بدهی است.
ادامه مطلب