محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در صورت تجدید نظر در دکترین دفاعی فعلی ایران، انتظار می رود کلیدواژه هایی نظیر «پلتفرمهای فراسرزمینی، برد موشکهای بالستیک قابل نصب روی شناورها، تعداد لانچرهای پرتاب روی شناورها، زیردریاییٔهای دارای لانچرهای عمودی و ...» بیش از موضوع قایق‌های تندرو و سرعت آنها در ادبیات فرماندهان نیروی دریایی ایران شنیده شود.
ادامه مطلب
پویا داوری اندیشه‌ورز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحلیلگران سیاسی حرکات اخیر ترامپ را نمونه‌های کلاسیک از به کارگیری “تئوری بازی‌ها” و “نظریه راننده دیوانه” می‌دانند؛ استراتژی هایی که با ترکیب “تهدید، تعهد، و عدم قطعیت عمدی”، اهداف ژئوپلیتیک ایالات متحده را پیش می برند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فشارهای اقتصادی که ایالات متحده به کشورهای دیگر وارد می‌کند، تحریک کشورهای BRICS برای حرکت به سمت استقلال مالی بیشتر و تلاش برای ایجاد یک ساختار اقتصادی بدیل را موجب شده است. تلاش‌های این کشورها برای تقویت اقتصادهای خود و کاهش وابستگی به دلار به یکی از عناصر کلیدی رقابت‌های جهانی تبدیل شده است.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر چه از میان حرف های ترامپ چه در کنار شومینه دیواری معروف اتاق بیضی شکل کاخ سفید، و چه از محتوای سخنان او در کنفرانس مشترک خبری با نتانیاهو و حتی پیام توئیتری ترامپ این گونه به نظر می رسد که میان سیاست اعلامی و اعمالی واشینگتن در خصوص نحوه مواجهه با جمهوری اسلامی ایران تناقض وجود دارد. سیاست اعلامی ترامپ در کنفرانس خبری با نتانیاهو و در پیامش در شبکه اجتماعی Social Truth تاکید بر سیاست اطمینان و اعتمادسازی (Confidence Building Measures) است. اما وقتی محتوای یادداشت ریاست جمهوری در خصوص احیای کارزار فشار حداکثری (Maximum Pressure Campaign) را مطالعه می کنیم؛ درمی یابیم سیاست اعمالی او نه مبتنی بر اطمینان و اعتمادسازی، بلکه مبتنی بر (Surrender by Compromise Measures) تسلیم با ابزار به سازش کشاندن جمهوری اسلامی است.
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر ترامپ به‌راستی برای امنیت مردم فلسطین و آرامش در منطقه نگران است، اشغالگران و غاصبان جنایتکار را به مکانی دیگر انتقال دهد تا بومیان اخراج شده و آواره بتوانند به سرزمینشان برگردند و در آرامش زندگی کنند.
ادامه مطلب
اباصلت کبیری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نظریه دست های نامرئیِ آدام اسمیت، برای بازارهای اقتصاد آزاد، منطبق بر عرضه و تقاضاست که تلاش و خیرِ فرد، خیر عمومی را منجر می شود بنابراین نفع آن نیز برای کشورهای لیبرالیستی خواهد بود و شر آن را باید در کشورهای متخاصم، توسعه نیافته و با اقتصاد دولتی بدانیم. در چنین جوامع، ضرباتی که از قبالِ تحریم های بین المللی، تن ندادن به قواعد بین المللی (همانند اف ای تی اف) و مدیریت ناکارآمد بر اقتصاد وارد می شود، دست های نامرئی را به محض رسیدن به بازار، قطع می کند و کارآئی آن، زیر سؤال می رود.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: غرب و شرق هر دو در تلاش استفاده از فرصت مخرب افغانستان در بازی برد و باخت در عرصه رقابت های آینده هستند. بازی موش و گربه به این گویند، چون همه چیز از دشمنی و دوستی، در گرو تصنعات، خوابیده اند. هیچ چیز قابل اعتماد نیست و همه در ورای منافع استعماری و امپریالیستی قدرت های بزرگ می چرخند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آنچه ناترازی انرژی در بخش‌های برق، گاز، بنزین، آب و ... در ایران نامیده شده، علاوه بر افزایش نارضایتی شهروندان ایرانی، خسارات کلان به اقتصاد و همچنین پرستیژ ایران به عنوان یک منبع بزرگ انرژی را موجب شده، تنها بخشی از ناهنجاری ناترازی در ایران است.
ادامه مطلب
شوجان پرویز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت جمهوری اسلامی ایران باید دقت و توجه بکند که جوانان کشور چه می خواهند و نیازهایشان را برآوردند کند و برای جوانان یعنی نسل جدید خواسته‌هایشان را فراهم کند. جوانان ثروت ارزشمند و قدرت یک جامعه و کشور هستند، آنها می توانند یک کشور را بسازند، آنها در آینده در همه سطوح کشور نقشه مهمی ایفا خواهند کرد.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لازمه پرداختن به بزرگ‌ترین بخش استراتژی آمریکا یعنی مهار چین این مسئله است که ایالات‌متحده در ابتدا به چالش‌های امنیتی خود دررابطه‌با جنگ اوکراین و خاورمیانه فائق بیاید و پس‌از آن به سراغ موضوع اصلی و رقیب اصلی خود چین برود و طرح مهار چین را به‌پیش ببرد.
ادامه مطلب