سید کامران یگانگی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عمان، با سابقه‌ای درخشان در میانجی‌گری، بار دیگر بستری برای گفت‌وگو فراهم کرده است. اما آیا این مذاکرات به گشایشی تاریخی منجر خواهد شد یا در سایه بی‌اعتمادی و فشار حداکثری به بن‌بست می‌رسد؟
ادامه مطلب
آرش رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مجاهدین خلق با استفاده از منابع مالی (که منشأ آن مشخص نیست)، توانسته‌اند چهره‌هایی مثل رودی جولیانی یا جان بولتون ، مایک پمپئو، کیت کلاگ و... را به نشست‌های خود بکشانند. این نشان‌دهنده ضعفی در سیستم سیاسی آمریکاست که فراتر از موضوع مجاهدین، باید مورد توجه قرار گیرد.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی می نویسد: سفر خالد بن سلمان اگرچه گفته می شود از چهار ماه پیش هماهنگ شده اما هم زمانی آن با دور دوم مذاکرات غیرمستقیم ایران و امریکا در عمان که قرار است دو روز دیگر برگزار شود، بر اهمیت آن می افزاید و پیام های مهمی برای طرف های بین المللی به ویژه طرف امریکایی دارد.
ادامه مطلب
حسن صفرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اثر تباین تکنیکی است که در آن یک طرف مذاکره‌کننده ابتدا با وعده‌های جذاب، انتظارات مثبت یا فضاسازی‌های رسانه‌ای انتظارات بالایی در افکار عمومی ایجاد می‌کند و سپس با مطرح کردن خواسته‌های غیرمنتظره یا زیاده‌خواهانه، طرف مقابل را در یک موقعیت احساسی منفی که از خط پایه اولیه هم منفی‌تر است قرار می‌دهد. این روش طبق محاسبات آمریکا باعث می‌شود که طرف ایرانی در اثر شوک ناشی از احساس ناکامی تحت فشار روانی از سوی افکار عمومی قرار گیرد. به عبارت بهتر طرف ایرانی هزینه‌های عدم توافق را بالا می‌بیند و لاجرم به سمت امتیازدهی یا پذیرش شرایط نامطلوب سوق داده می شود. لذا توجه به اصل و چارچوب مذاکرات و همچنین فضای رسانه ای آن حائز اهمیت است.
ادامه مطلب
احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از احداث خط لوله گاز ایران به ارمنستان در سال ۲۰۰۷ ، ایروان بخشی از گاز مورد نیاز خود را از ایران وارد می‌کند، اما این کار در چارچوب مبادله یا تهاتربرق و گاز انجام می‌شود.
ادامه مطلب
روح الله سوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ برای دستیابی به یک توافق حدمیانه راه خیلی آسانی را در پیش ندارد و باید به متقاعدسازی مخالفین قادر باشد. در این مسیر اقداماتی مثل کمک های نظامی به عربستان و اسرائیل، کمک به توسعه برنامه هسته ای عربستان و نهایی کردن طرح عادی‌سازی روابط اسرائیل با عربستان، می تواند به عنوان مشوق هایی از سوی دولت ترامپ برای نیل به اهداف خود در توافق با ایران مورد استفاده قرار گیرد اما آیا چنین رویکردی قادر خواهد بود مخالفین توافق با ایران را وادار به کوتاه آمدن کند؟
ادامه مطلب
رضا معصومی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ظهور چین و روسیه، ناکامی‌های سیاست خارجی آمریکا، و بحران‌های داخلی این کشور، جهان را به سمت چندقطبی شدن برده است.
ادامه مطلب
علیرضا محمدی نیگجه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تحلیل روابط بین‌الملل، فراتر از روایت‌گری رخدادها، تلاشی است برای شناخت منطق قدرت، ساختارهای نظام جهانی، و درک روندهای تاریخی که بر سیاست خارجی کشورها اثر می‌گذارد. در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه‌ای و جهانی با چالش‌های پیچیده روبه‌روست، کیفیت تحلیل‌های ارائه‌شده در رسانه‌ها و نهادهای رسمی، بیش از گذشته اهمیت یافته است. با این‌حال، شاهدیم که بخش بزرگی از تحلیل‌ها، به‌ویژه آنچه در رسانه‌های رسمی و جمعی بازتاب می‌یابد، از عمق نظری، دقت مفهومی و واقع‌گرایی لازم برخوردار نیستند.
ادامه مطلب
وی در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی درباره استقبال کشورهای عربی از انجام دور اول مذاکرات غیرمستقیم ایران و امریکا در عمان گفت: «ما از رویکرد مثبت و سازنده همه همسایگان، نه فقط در این تحول بلکه در همه تحولاتی که طی چند ماه اخیر اتفاق افتاده است استقبال می کنیم. ما ثابت کردیم که منطقه برای ما اهمیت دارد. امنیت منطقه برای ما اهمیت دارد و آن را امنیت خود می دانیم و این مساله را به همه کشورهای منطقه و همسایگانمان نشان داده ایم. طی شش ماه گذشته تحولات بسیار خوبی در روابط ما با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس اتفاق افتاده که البته ادامه سیاست همسایگی دولت شهید رئیسی بوده است. درباره این موضوع خاص که در عمان انجام شد، طی تماس هایی که آقای عراقچی با همتایانشان داشتند آنها را در جریان این گفت وگوها قرار دادند؛ ازجله با مصر، قطر، امارات و کویت نمونه های مشخص این تماس هستند و ما این روند را ادامه خواهیم داد.»
ادامه مطلب
محسن عسگریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در فرآیندهای دیپلماتیک پیچیده، به‌ویژه در مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا، مدیریت انتظارات افکار عمومی و پرهیز از برساخت فضای غیرواقعی از نتایج احتمالی مذاکرات، اهمیتی بنیادین دارد. این یادداشت تحلیلی به‌صورت اجمالی با بهره‌گیری از مفاهیم نظریه‌های نوواقع‌گرایی، سازه‌انگاری و بازی دوسطحی پاتنام، به بررسی ضرورت بازنگری در راهبرد دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی در مواجهه با تاکتیک‌های غافلگیرکننده طرف آمریکایی، به‌ویژه در تجربه تعامل با دولت ترامپ، می‌پردازد. همچنین پیامدهای اجتماعی و اقتصادی «رویاپردازی دیپلماتیک» در نمونه‌ی برجام مورد تحلیل قرار گرفته است. در پایان، بر ضرورت اتخاذ رویکردی واقع‌گرایانه و تقویت گفتمان کارشناسی در سطح افکار عمومی تأکید می‌شود.
ادامه مطلب