تصمیمات G۲۰، به عنوان یک انجمن پلتفرم، هیچ نیروی قانونی ندارند، بلکه فقط اهمیت قانونی دارند، یعنی تعهد اخلاقی داوطلبانه کشورهای عضو. به همین دلیل است که سال‌هاست، G۲۰ از سوی محافل مختلف به دلیل ناکارآمدی‌اش مورد انتقاد قرار گرفته است. با این وجود، گروه ۲۰ همچنان تنها بستری است که کشورهای پیشرو از شمال و جنوب جهان برای بحث در مورد مسائل مبرم توسعه جهانی در آن گرد هم می‌آیند.
ادامه مطلب
نوید فاضلی گفت: «چابهار، تنها بندر ایران در اقیانوس هند است که می‌تواند توازن ژئواستراتژیک جدیدی را در منطقه ایجاد کند و جایگاه ایران به‌عنوان بازیگر مرکزی اقتصاد منطقه را تثبیت نماید.»
ادامه مطلب
حقوق آب در حوضه‌های رودخانه‌ای مشترک در سراسر منطقه مورد مناقشه است و عراق و سوریه به ویژه در شام تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: وب‌سایت ویژوال کپیتالیست، که بر ارائه داده‌ها، آمار و اطلاعات مالی، اقتصادی، فناوری و جهانی به صورت بصری و گرافیکی تمرکز دارد، نموداری را بر اساس داده‌های تحقیقات مایکروسافت تهیه کرده که نشان می دهد در حال حاضر ۴۰ شغل به طور ویژه در معرض حذف شدن و نابودی توسط هوش مصنوعی هستند.
ادامه مطلب
میلاد غلامرضازاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سیاست‌گذار ایرانی با درک درست از سیاست خارجی چین و اهداف اقتصادی این کشور در منطقه ما، که در گرو ثبات منطقه است، می‌تواند از سرمایه‌گذاری چین در ایران در قالب پروژه «یک کمربند، یک راه» در راستای منافع ملی بهره ببرد؛ پروژه‌ای که بیش از هر چیز در ابتدا نیازمند ایجاد زیرساخت‌های تأمین انرژی است.
ادامه مطلب
ابوالفضل حسینی نیک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ایران یکی از معدود کشورهایی است که از مزیت نسبی ژئوپلیتیکی برخوردار است؛ زیرا در نقطه اتصال سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا واقع شده و می‌تواند حلقه ارتباطی میان شرق و غرب (از چین و هند تا اروپا) و شمال و جنوب (از روسیه و آسیای مرکزی تا خلیج فارس و اقیانوس هند) باشد. این موقعیت، ایران را در جایگاهی قرار می‌دهد که بالقوه می‌تواند به «گره ژئواکونومیک» در شبکه‌های تجاری جهانی تبدیل شود. در واقع، مزیت نسبی ایران نه فقط در منابع انرژی یا نیروی انسانی، بلکه در امکان ایفای نقش به‌عنوان کریدور ترانزیتی و پل ژئوپلیتیکی میان قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نهفته است.
ادامه مطلب
سید رضا قزوینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اواخر شهریور ماه امسال بود که رویترز اعلام کرد ایالات متحده آمریکا با قرارداد گازی میان عراق و ترکمنستان به دلیل آنکه براساس آن قرار بود بخشی از این گاز به عنوان حق ترانزیت در اختیار ایران قرار بگیرد مخالفت کرده است.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تحول سیاست‌های تجاری آمریکا از دهه ۲۰۱۰ تاکنون، از جمله در دو دولت متوالی بایدن و ترامپ دوم، نشان می‌دهد که «لیبرالیسم اقتصادی» دیگر نه دکترین، بلکه ابزاری در خدمت راهبرد قدرت ملی است.
ادامه مطلب
تحلیل حاضر نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی صرفاً یک خطر زیست‌محیطی نیست، بلکه چالشی چندلایه و حقوق بشری است که مستقیماً چارچوب حقوق کودکان را شکل می‌دهد.
ادامه مطلب
محسن شریف‌خدائی می نویسد: استفاده از اقتصاد به عنوان ابزار قدرت، پدیده‌ای تازه نیست. در گذشته‌های دور، امپراتوری‌ها از کنترل مسیرهای تجاری، اعمال تعرفه‌های سنگین یا محروم‌سازی اقتصادی برای تضعیف رقبای خود بهره می‌بردند. یونان باستان، روم و بعدها قدرت‌های استعماری اروپایی، همگی از ابزارهای اقتصادی برای تحمیل اراده سیاسی خود استفاده می‌کردند.
ادامه مطلب