زهرا اله دادیان فلاورجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون بعد از عملیات طوفان الاقصی شاهد به نمایش آمدن دنیایی جدید هستیم دنیایی که مردمان مختلف با تمدن‌های مختلف و اعتقادات متفاوت فارغ از هر گونه تفاوت خواهان آتش‌بس در غزه هستند و پایان جنایات اسرائیل را خواستار هستند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچنانی که انتظار می رفت تا وضعیت به مرور زمان تغییر کند و جبهات جدیدی برای وارد ساختن فشار بیشتر بر طالبان و تسخیر بعضی از جغرافیای معین به دست مقاومت گران، ایجاد شود و عملا وارد مرحله جنگ مستقیم با طالبان شوند، متاسفانه دیده نمی شود. پرسش محوری این است که چرا مقاومت علیه طالبان شکل نمی گیرد؟ چرا مقاومت، بیشتر به طلب ترحم، شکایت و افتادن به دامن ملل متحد ختم می شود؟ و بالاخره، چرا مقاومت بدیلی برای طالبان در میدان جنگ و سیاست مشاهده نمی شود؟
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: بعد از حمله ۷ اکتبر حماس به اسرائیل و آغاز تحولات غزه، اسرائیل در طول این مدت احساس کرده که فرصتی پیش آمده است تا بتواند خود را به عنوان اولویت ایران جا بیندازد و معادلات را وارونه کند و امریکا را زیر سایه تعاملات خود با تهران بکشاند.
ادامه مطلب
علی معظمی و احمدرضا تمدن در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: با گذشت ساعت ها، روزها و حتی عبور از بازه یک ماهه، ایران در انظار عموم بین الملل به افزایش تهدیدها پرداخت و با شهامت اخیر حزب الله به جهان ثابت کرد موضوع واکنش به کنش جسورانه رژیم اسرائیل امری قطعی اما به دور از احساسات و هجمه های رسانه ای خواهد بود.
ادامه مطلب
سعید بهبودی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حزب حرکت به جلو (Move Forward)، جانشین حزب آینده پیشرو (Future Forward)، در انتخابات سال گذشته با حمایت گروه وسیعی از رای دهندگان از همه سنین و مناطق ای کشور به پیروزی بی سابقه ای دست یافت. این حزب حتی در سنگرهای محافظه کار مانند پوکت و بانکوک به پیروزی رسید که نشانه ای از افزایش نارضایتی مردم از سیاست های نظام حاکم بود.
ادامه مطلب
سید محمد شفیعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اسرائیل ایران را بر سر یک دو راهی قرار داده است: ۱. حمله به اسرائیل و احتمال گسترده شدن جنگ ۲.عدم حمله و پذیرش ترورهای بعدی.
ادامه مطلب
ژانگ یوان، استاد موسسه مطالعات خاورمیانه دانشگاه مطالعات بین المللی شانگهای در چین در گفت وگوی اختصاصی با دیپلماسی ایرانی می‌گوید: دیپلماسی چین متعهد به ترویج مبادلات و درک متقابل میان تمدن ها و ترویج مشترک پیشرفت تمدن بشری است. برخلاف کشورهای غربی، چین صراحتاً با هر نوع تبعیض تمدنی و فرهنگی، علیه برخورد تمدن‌ها مخالف است، بر برابری تمدنی، گفت‌وگوی تمدنی و تساهل تمدنی پافشاری می‌کند. دیپلماسی چین از صدور ایدئولوژی ها یا تحمیل ارزش های خود به دیگران خودداری می کند./چین همیشه تمام تلاش خود را برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای کاهش بار بدهی خود انجام داده است. وزارت امور خارجه چین در پاسخ به اتهام بی‌اساس «تله بدهی» گفته است: «چین هرگز هیچ کشوری را به بدهکاری مجبور نکرده است و هیچ شرط سیاسی را برای قراردادهای وام قائل نبوده است، چه رسد به اینکه به دنبال منافع سیاسی خود از اعطای این وام ها باشد.».
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: در چنین وضعیتی دیپلماسی دولت چهاردهم نمی تواند بی محابا از مذاکرات هسته ای برای رفع تحریم‌ها با غرب صحبت کند بدون آن که پایانی برای جنگ غزه متصور باشد. این صحیح است که آنچه در غزه می گذرد قتل عام فلسطینی‌ها توسط رژیم صهیونیستی است اما اسرائیلی‌ها کتمان نمی‌کنند که این نبرد را برای رویارویی نهایی با ایران هدف‌گذاری کرده‌اند. هدف آنها این بار یکسره کردن مساله امنیتی خود در منطقه است. بزرگترین مساله امنیتی اسرائیل در منطقه در حال حاضر ایران است. دولت اسرائیلی قصد دارد یک بار برای همیشه مشکل خود با ایران را حل کند و برای رسیدن به این هدف فلسطین را بهانه قرار داده است.
ادامه مطلب
سینا عمادی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در نگاه به صلح، ایدئولوژی بسیار اهمیت دارد. ممکن است از نگاه یک ایدئولوژی، صلح به معنای سستی یا حتی خیانت به آرمان‌ها تعبیر شود؛ اما از نظر گروهی دیگر صلح به معنای دیپلماسی و گفت وگو و تساوی معنا دهد. در این‌جا به دنبال تعریف صلح و گزاره‌های آن نیستیم که خود بحث جداگانه اقتضا می‌کند و صلح به معنای عام آن مورد نظر است. صلح در معنای عام به معنای اقدام عده یا گروهی برای پایان دادن به مناقشات و برقراری روابط مبتنی بر دیپلماسی مورد توجه است.
ادامه مطلب
نرگس خان‌گل‌زاده سنگرودی و علی سلطانی‌فرد در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: ظهور بازیگران بین المللی و شرکت های چند ملیتی در کنار دولت‌ها فضای روابط بین‌الملل را متفاوت‌تر و پیچیده‌تر از دوران کلاسیک کرده است. این پدیده همانند شمشیر دو لبه یا سکه دو رویی است که یک وجه آن فرصت و توسعه و وجه دیگر آن همانند تهدید و به مثابه گسترش امپریالیسم است. بنابراین این چالش تنها با سیاستگذاری و تدبیر و زیرکی سیاستمداران قابل مهار خواهد بود. در این مقاله فرصت ها و چالش های جهانی شدن در حوزه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی مورد بررسی قرار می گیرد.
ادامه مطلب