انتخاب سردبیر

با این دیپلماسی واشینگتن ضربه می‌خورد

رویکرد پراکنده و فردی، سیاست امریکا در غرب آسیا

سیروس حاجی زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخلاف دوره‌های پیشین که سیاست خارجی آمریکا حول محور برنامه‌ریزی بلندمدت، تحلیل‌های جامع امنیتی و دیپلماسی ساختاریافته می‌چرخید، این دوره بیشتر متکی بر واکنش‌های آنی، تصمیم‌گیری‌های سریع و اولویت‌های شخصی رئیس‌جمهوری است که اغلب فاقد هماهنگی با بدنه کارشناسی و نهادهای رسمی سیاست خارجی است. این رویکرد باعث شده که سیاست آمریکا در غرب آسیا به جای دنبال کردن اهداف کلان و پایدار، بیشتر بر حسب شرایط و موقعیت‌های گذرا شکل گیرد و انسجام و ثبات همیشگی را از دست بدهد. 

ادامه مطلب

بازدارندگی هوشمند یا گامی به سوی چرخه‌ای خطرناک؟

ابرپرنده‌های شرق اروپا

عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: حضور جنگنده‌هایی که در مأموریت‌های بازدارندگی هسته‌ای فرانسه تعریف می‌شوند – حتی اگر فاقد کلاهک هسته‌ای باشند – به‌خودی‌خود پیامی قوی برای مسکو دارد. اما در سیاست بین‌الملل، هر کنش بازدارنده‌ای می‌تواند از سوی طرف مقابل به‌عنوان تهدید تفسیر شود. روسیه احتمالاً این اقدام را دلیلی بر درستی روایت خود مبنی بر «محاصره از سوی ناتو» خواهد دانست و در واکنش، دست به تقویت حضور نظامی خود در کالینینگراد و بلاروس می‌زند. این منطق عمل و عکس‌العمل، اساس آن چیزی است که واقع‌گرایان آن را «مارپیچ امنیتی» می‌نامند: تلاش برای افزایش امنیت، ناخواسته به ناامنی بیشتر منجر می‌شود. 

ادامه مطلب

یادداشت اختصاصی روزنامه‌نگار روس برای دیپلماسی ایرانی

دسیسه‌های صهیونیستی در اوکراین (بخش اول)

دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نخست وزیر فعلی مستعمره صهیونیستی، نتانیاهوی تروریست، واسطه اصلی بین ترامپ و پوتین شد که ادغام موقت کریمه و دونباس را برای فدراسیون روسیه تسهیل کرد.

ادامه مطلب

پاکستان مجری کدام برنامه است؟

رعب مهندسی‌شده در آسمان کابل

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: حملات اخیر پاکستان بر اهداف خاص در کابل، تاکتیکی امنیتی و بخشی از روند پیچیده‌ای برای اغفال و مهار صف‌آرایی چین، روسیه، ایران و به‌ویژه هند است.

ادامه مطلب

دیپلماسی انتخاب میز

چرا ایران در اجلاس شرم‌الشیخ شرکت نکرد؟

فاطمه نوری‌راد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ررسی زمینه‌های سیاسی، موضع گیری مسئولان سیاست خارجی و محتوای اجلاس شرم‌الشیخ نشان می‌دهد که تصمیم تهران بر پایه‌ی تحلیل دقیق از ساختار و اهداف نشست گرفته شده است. 

ادامه مطلب

کشورهای عربی خلیج‌فارس؛ از نفت به هوش مصنوعی

رنسانس فناوری یا رقابت شیخ نشین‌ها؟!

نسرین محمدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شش کشور حاشیه جنوبی خلیج به ویژه عربستان، امارات و قطر بسیار زودتر از سایر کشورهای منطقه خاورمیانه متوجه شدند که هوش مصنوعی صرفاً یک فناوری جدید نیست بلکه ابزاری استراتژیک برای رسیدن به رشد اقتصادی و توسعه است. 

ادامه مطلب

سناریوها و پیامدهای درگیری داخلی

ایران، فشار امریکا و آینده تعاملات دولت عراق با گروه‌های مسلح

عراق با پیامدهای جدی، از جمله خطر رویارویی‌های احتمالی – چه بین سازمان‌های رسمی دولتی و جناح‌های مسلح، و چه در میان خود شبه‌نظامیان، روبه‌روست، زیرا آنها تحت فشارهای متضاد آمریکا و ایران برای قدرت، نفوذ و بقا رقابت می‌کنند.

ادامه مطلب

انتخابی که می‌تواند مد نظر باشد

خروج از ان پی تی؛ راهکار مقابله با جنگ احتمالی آتی

احمد ذوالفقاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: خروج ایران از معاهده NPT بواسطه هزینه بسیار بالای آن برای طرف‌‌‌های غربی به عنوان واکنشی قاطع به حساب می‌‌‌آید که تغییر در محاسبات طرف‌‌های غربی را سبب می‌‌شود و مجدد ایران را به موجودیتی غیرقابل پیش‌‌‌بینی در ساحت سیاسی تبدیل می‌‌کند. با این وجود اگر اقدامی فعال، بازدارنده و قانونی در مقابل کنش‌های سیاسی کشورهای غربی انجام نشود، ادراک آن‌ها از بازیگری ایران تغییری نخواهد یافت. این موضوع باعث می‌شود چرخه جنگ – تحریم – مذاکره – امتیازگیری ادامه پیدا کند.

ادامه مطلب

رویکرد تحلیلی:

راهبردهای ایران در مواجهه با تهدیدات خارجی با استفاده از تلفیق نظریه بازی و منطق فازی

امیر مقدمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تلفیق نظریه بازی‌ها با منطق فازی، امکان مدل‌سازی تصمیم‌گیری در شرایط تعارض، ابهام و ترجیحات نسبی را فراهم می‌سازد. این مقاله تلاش دارد با این رویکرد، بهترین ترکیب استراتژیک برای عبور ایران از تهدیدات خارجی را استخراج کند.

ادامه مطلب

معادلات پیچیده آنکارا

اردوغان؛ از شکستِ غیرمترقبه تا «تغییر بزرگ»

محمدعلی دستمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تابلوی انتخابات شمال قبرس را از هر زاویه‌ای تحلیل کنیم؛ در هر حال، شکستِ ارسین تاتار را باید به عنوان شکست اردوغان نیز قلمداد کنیم. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در قبرسِ ترک، چیزی فراتر از یک انتخابات محلی و برگزیدن رییس یک دولت غیررسمی بود.  در ظاهرِ امر، دو سیاستمدارِ ترک شمال قبرس به نام‌های ارسین تاتار و طوفان ارهورمان در برابر هم قرار گرفتند تا یکی از آنها به مدت ۵ سال به عنوان رییس جمهور کشوری انتخاب شود که البته غیر از ترکیه، هیچ کشور دیگری، آن را به رسمیت نشناخته است. اما این رقابت، بیشتر به یک رفراندومِ بزرگ شباهت داشت.

ادامه مطلب