عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نشست، روسیه تلاش کرد تا در میانهٔ رقابت سخت شرق و غرب، با نمایش یک هم‌گرایی نوپا اما حساب‌شده، طرح تازه‌ای از «امنیت اورآسیایی» را به نمایش بگذارد. پیام مسکو روشن بود: بازیگران فرامنطقه‌ای، به‌ویژه ایالات متحده، نباید گمان کنند که افغانستان همچنان میدان بی‌هزینه‌ای برای بازگشت و مدیریت بحران از دور باقی مانده است.
ادامه مطلب
حسام‌الدین حجت‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ونس که در جلسه ترامپ با رهبران آسیای مرکزی حضور داشت، تصمیم توکایف برای پیوستن به پیمان ابراهیم را یک «سیگنال» توصیف کرد. می‌توان گفت که سیگنال مورد اشاره ونس، فقط برای رهبران کشورهایی همچون عربستان، سوریه یا لبنان ارسال نشده است، بلکه سران دیگر کشورهای آسیای مرکزی را نیز عملاً به پیوستن به پیمان ابراهیم به مثابه مقدمه اجرای گام به گام پروژه خاورمیانه جدید فرامی‌خواند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می‌نویسد: این انتخابات می‌تواند بسیاری از تعریف‌های سیاسی و موازنه‌های قدرت عراق را تغییر دهد و صحنه‌ای جدید رقم بزند. بی‌شک مهمترین مرحله بعد از برگزاری انتخابات آغاز تلاش‌ها برای تشکیل دولت آینده است. دولتی که سرنوشت عراق را در دست خواهد داشت.
ادامه مطلب
سعید هاشمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: کارزار انتخاباتی آقای ممدانی بر مقرون‌به‌صرفه ساختن زندگی در نیویورک متمرکز بود. او به کمک کاریزمای خود تلاش‌های آقای کومو را برای بازگشت به عرصه سیاست نقش بر آب کرد.
ادامه مطلب
او در پاسخ به پرسش دیپلماسی ایرانی مبنی بر این‌که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا گفته است که ایران واقعا به دنبال توافق با امریکاست اما به عنوان یک معامله‌گر خوب این را نمی‌گوید، گفت: «آنها هم دقیقا برعکس هستند، بیان می‌کنند که می‌خواهند توافق کنند ولی هیچ اقدامی عملی برای توافق انجام نمی‌دهند بلکه برعکس عمل می‌کنند. ما هیچ جدیتی نزد آنها برای رسیدن به توافق با ایران نمی‌بینیم.»
ادامه مطلب
آرش رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخی متفکران سیاسی، مانند جان میرشایمر و استیون والت در کتاب معروف‌شان «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا» (۲۰۰۷)، استدلال می‌کنند که لابی‌های حامی اسرائیل، مانند کمیته امور عمومی آمریکا – اسرائیل (AIPAC)، نقش قابل توجهی در شکل‌دهی به تصمیم‌گیری‌های واشینگتن ایفا می‌کنند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی به تحلیل انتخاب زهران ممدانی به عنوان شهردار مسلمان و ضدصهیونیست نیویورک می‌پردازد و می‌نویسد که چگونه نظام لیبرال غرب از طریق مکانیسم های هژمونیک صداهای اعتراضی را نه با سرکوب، بلکه با ادغام در ساختار قدرت خلع سلاح می‌کند. با تبدیل کنشگران رادیکال به مدیران مسئول، سیستم هم تنوع ظاهری خود را نمایش می‌دهد و هم گفتمان انتقادی را در دام عمل گرایی و بوروکراسی محبوس می‌کند. در نهایت، این فرآیند به بازتولید همان سیستمی منجر می شود که منتقدان قصد تغییر آن را داشتند.
ادامه مطلب
رضا خدابنده‌لو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پیچیدگی‌های ژئوپلیتیک آسیای مرکزی و قفقاز، هرچند از دیرباز در تحلیل‌های امنیتی ایران موردتوجه بوده، اما نحوه تفسیر و ارزیابی تحولات این منطقه همواره چالش‌برانگیز بوده است. برخی تحلیل‌های اخیر درباره نشست سازمان کشورهای ترک در شهر قبله، با تمرکز بر دستورکار تهدیدمحور، پیچیدگی‌های منطقه را به دوگانه‌های ساده تقلیل داده و فرصت‌های راهبردی پیش روی ایران را نادیده انگاشته‌اند. این جستار با هدف بازخوانی انتقادی فرضیات نظری، مستندات تجربی و پیشنهادهای راهبردی چنین رویکردهایی، کوشیده است تا با بهره‌گیری از ادبیات تطبیقی روابط بین‌الملل، واقعیات ژئواکونومیک منطقه و داده‌های معتبر، چارچوبی جایگزین برای درک رویکردهای منطقه‌گرا در آسیای مرکزی و راهبردهای متناسب با منافع ملی ایران ارائه کند.
ادامه مطلب
محمد گل‌افروز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: از منظر ژئوپلتیکی، پیوستن قزاقستان به طرح ابراهیم را می توان فراتر از یک توافق دیپلماتیک دانست. به این دلیل که آسیای مرکزی از قدیم تاکنون به عنوان منطقه ای سرشار از منابع انرژی، موقعیت ژئواستراتژیک و پیوندهای تاریخی با روسیه، در صحنه رقابت قدرت های بزرگ قرار گرفته است.
ادامه مطلب
اسماعیل رزاقی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: هنوز در بیشتردستگاه ها و نهادها، نگاه غالب به تجارت و سیاست خارجی، غرب‌محور است و قاره آفریقا در اولویت پایین‌تری قرار دارد.
ادامه مطلب