کیکاوس پورایوبی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شک و تردیدی در آن نیست پشت این ترفندهای دیپلماسی، آمریکا در حال برنامه‌ریزی و تدوین دیدگاه‌های استراتژیک برای عملیات اجرایی آینده خود در منطقه است؛ محاصره تمام‌جانبه ایران در عرصه‌های بین المللی از طرق مختلف، فشارهای فزاینده و آسیب‌های متعدد به لحاظ اقتصادی، سیاسی، مالی و پولی، انزوای بین المللی و حتی اقدام نظامی.
ادامه مطلب
سید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: محاکمه جاری اعضا و سران سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین در تهران که تاکنون بیش از سی‌و‌هفت جلسه آن برگزار شده است، از منظر حقوقی و سیاسی اهمیت ویژه‌ای دارد. این دادگاه نه تنها به روشن‌سازی ابعاد جنایات این سازمان علیه ملت ایران کمک کرده، بلکه وابستگی ساختاری آن به سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه، به‌ویژه موساد و نهادهای امنیتی ایالات متحده، را آشکار ساخته است. مقاله حاضر بر اساس داده‌های منتشرشده در جلسات دادگاه و گزارش‌های رسانه‌های بین‌المللی، به بررسی اهمیت این محاکمه در دو سطح داخلی و بین‌المللی می‌پردازد. همچنین پیامدهای احتمالی این روند برای دادگاه‌های بین‌المللی، به‌ویژه دیوان کیفری بین‌المللی (لاهه) در زمینه پیگرد و استرداد رهبران این فرقه مورد بحث قرار گرفته است.
ادامه مطلب
محمدمهدی ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آنچه از مجموع این تحلیل‌ها برمی‌آید، این است که تروریسم امروز صرفاً یک تهدید امنیتی نیست، بلکه پدیده‌ای چندوجهی است که در هم‌تنیدگی میان عوامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شکل گرفته است. بنابراین راهبرد مقابله نیز باید چندلایه و جامع باشد.
ادامه مطلب
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: طرح نظری الگوی «دموکراسی مشورتی نخبه‌محور»، به عنوان تلاشی نظری برای عبور از موانع موجود در الگوی دموکراسی مستقر و نیز پیشنهادی برای ارتقای سطح کارآمدی نظام سیاسی است. نقطه اصلی این الگو، تأکید بر نقش نخبگان در چارچوب کارگزاری حداکثری نهاد دانشگاه، اتاق‌های فکر و اندیشه‌ورز، اندیشکده‌ها و شوراهای مشورتی در شکلی فعال، گنشگر، تأثیرگذار، تصمیم‌ساز با ساختاری طولی و غیررسمی است.
ادامه مطلب
جمشید پرویزی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نظم وارونه مفهوم امنیت تهی و ابزاری می شود و نه برای همه جهان، بلکه برای منافع خاص غرب تعریف می شود. در این چارچوب حتی حق یک ملت برای دستیابی به تکنولوژی صلح آمیز هسته ای، بر اساس درک امپراتوری از هویت آن ملت قضاوت و رد می شود. این رویکرد نه تنها امنیت پایدار را به ارمغان نمی‌آورد، بلکه با ایجاد بی عدالتی، نفاق و بی اعتمادی، زمینه بی ثباتی های بیشتری را در سطح جهانی فراهم می‌کند. نمونه قابل توجه آن ایران است که با وجود نداشتن شواهد دال بر سلاح هسته‌ای، از سوی آمریکا (بزرگترین دارنده و تنها استفاده کننده تاریخی سلاح های هسته ای در جهان) و اسرائیل (دارای ۲۰۰ کلاهک هسته ای و سابقه ارتکاب بیشترین جنایات جنگی در جهان پس از جنگ جهانی دوم)، به بهانه صلح جهانی مورد بمباران و تجاوز نظامی می‌گیرد. چون در غیر این صورت ایران کشوری است که با عبور موفقیت آمیز از گذر کنونی و خروج از نظم وارونه امپراتوری، می‌تواند الگوی قدرتمندی برای کل جهان سوم باشد.
ادامه مطلب
مهشید جمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: طبق کنوانسیون حقوق کودک که مهم‌ترین سند حمایتی در راستای تحقق حقوق کودکان است، هر کودک حق دارد که از سلامت، آموزش و حفاظت برخوردار باشد و دولت مسئولیت دارد که فرصت‌های زندگی کودکان را گسترش دهد و به تحقق نیازهای اساسی و حقوق اولیه آن‌ها کمک کند.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در لایه‌های زیرین این سخنان، چند پیام راهبردی نهفته بود: مدیریت افکار عمومی پس از بحران نظامی با برجسته کردن تصویر پیروزی، انتقال تمرکز از تهدید خارجی به انسجام داخلی به‌عنوان اصل بقا در جنگ نرم، تعریف چارچوب دشمنی آمریکا به‌عنوان یک واقعیت پایدار که سیاست خارجی باید بر مبنای آن شکل گیرد، هشدار به نخبگان برای پرهیز از تخریب مبانی نظام، و ارسال پیام بازدارندگی آشکار به رژیم صهیونیستی.
ادامه مطلب
هیثم الخزعلی در یادداشت اختصاصی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: از آنجا که نیروگاه‌های برق عراق با گاز کار می‌کنند و گاز ایران ارزان‌ترین گاز در بازار جهانی است – به دلیل تحریم‌های اقتصادی علیه ایران – و امکان انتقال از طریق خط لوله، گاز ایران از نظر اقتصادی از هر جایگزین دیگری مقرون به صرفه‌تر است.
ادامه مطلب
رضا حاجی محمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حوثی‌ها با استفاده از پهپادها و موشک‌های بالستیک ارزان‌قیمت اما مؤثر، بازدارندگی نامتقارنی ایجاد کرده‌اند که توانایی‌های نظامی پیشرفته آمریکا و اسرائیل را به چالش کشیده است.
ادامه مطلب
محمدرضا عبداله‌پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رژیم اسرائیل از بدو تولد خود به طور عامدانه از ترسیم مرزها، به علت توسعه طلبی جغرافیایی، سرباز زده است. به عبارتی اسرائیل یک رژیم سیاسی بدون مرز است و این سیالیت مرزی، ریشه در نوستالژی آئین یهود و ارض موعود دارد.
ادامه مطلب