محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اجلاس ۲۰۲۵ شانگهای و تصمیمات کلیدی آن، نشانگر تحولی عمیق در نقش چین به عنوان «سازنده نظم» در نظام بین الملل است.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نمونه‌های تاریخی مداخلات آمریکا در کشورهای کوچک آمریکای لاتین، مانند گرنادا در سال ۱۹۸۳ و پاناما در سال ۱۹۸۹، نشان می‌دهد که این کشور در برخی موارد از ابزار نظامی برای تغییر سریع رژیم‌ها و اعمال نفوذ اقتصادی و ژئوپولیتیکی استفاده کرده است. با این حال، ونزوئلا با توجه به موقعیت جغرافیایی، وسعت سرزمینی، جمعیت قابل توجه، منابع طبیعی فراوان و ارتش سازمان‌یافته، شرایطی کاملاً متفاوت ارائه می‌دهد که عملیات نظامی مستقیم را به شدت پیچیده می‌کند.
ادامه مطلب
وحید افراسیابان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پیام دونالد ترامپ به رهبران چین، روسیه و کره شمالی با در هم تنیدن ارجاعات تاریخی، تمجیدهای دوپهلو و طعنه‌های سیاسی تند، اهداف چندگانه‌ای را دنبال می‌کند: یادآوری نقش تاریخی آمریکا به چین، هشدار به شکل‌گیری یک بلوک ضدآمریکایی و تقویت تصویر خود به عنوان یک رهبر قاطع.
ادامه مطلب
با توجه به فضای سیاسی فعلی و پویایی‌های انتخاباتی، ائتلاف سودانی احتمالاً به نتایج متوسطی دست خواهد یافت. با این حال، ماه‌های آینده تعیین‌کننده خواهد بود، زیرا تغییر اتحادها، احساسات عمومی و مانورهای استراتژیک می‌توانند موقعیت او را تقویت کنند یا به عملکرد انتخاباتی ضعیفی منجر شوند.
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اکنون روشن است که ایالات متحده برای حمله به کشورهای مستقل به هیچ دلیل واقعی نیاز ندارد. دولتمردان آمریکا برای مشروعیت بخشیدن به اقدامات جنایتکارانه و دستیابی به اهداف غیرانسانی خود به راحتی هر بهانه ای که لازم باشد جعل می‌کنند.
ادامه مطلب
سید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: دور جدیدی از تحرکات برخی عناصر و محافل برای ایجاد اشتباه محاسباتی در کشور در خصوص کریدور جعلی زنگزور آغاز شده که همسو با فتنه جبهه صهیونی و لندنی برای پیشبرد ایده تاسیس باصطلاح جهان ترک از طریق دالان تورانی ناتو با سوء استفاده از فضای ملتهب منطقه ای و جنگ اوکراین است. نکته غامض و جالب این تحرکات همزمانی آن با اصرار رجب طیب اردوغان بر همراهی تهران با کریدور جعلی زنگزور است.
ادامه مطلب
فاطمه خادم‌شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: قوی سیاه یعنی اتفاق یا اطلاعاتی که یا هیچ‌کس تصورش را نمی‌کند، یا نشانه‌هایش نامعلوم است، یا آنقدر کنار گذاشته شده که در تصمیم‌گیری‌ها جدی گرفته نمی‌شود.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تهاجم گسترده ۱۲ روزه دشمنان علیه خاک کشورمان با خسارت مالی حدود ۵۰۰ میلیارد دلاری به ایران به‌وضوح از «عدم بازدارندگی» در برابر ابرقدرت‌ها نشان داشت و نشان داد که کم‌کاری و تعارفات و ملاحظات بی‌دلیل در تامین تجهیزات موثر دفاعی و تهاجمی چقدر می‌تواند خسارت‌بار باشد. علت اصلی این عدم بازدارندگی، اشکالات اساسی در مبانی دکترین دفاعی ایران بوده است که شامل دکترین دریایی نیز می‌شود. دشمن از این پس باید باور کند که تجاوز به ایران، یک فاجعه جهانی علیه دشمنان را در پی خواهد داشت نه صرفا یکسری عکس العمل‌های نمایشی و بی‌اثر تبلیغاتی برای حفظ آبرو. در این نوشتار در چند قسمت به اشکالاتی از دکترین دریایی ایران اشاره می‌شود. در قسمت اول به موضوع قایق‌های تندرو پرداختیم و در قسمت دوم به لزوم حمل موشک‌های دوربرد روی ناوها می‌پردازیم.
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مکانیسم ماشه، که در برجام به‌عنوان سازوکاری حقوقی برای تضمین پایبندی طرفین طراحی شد، اکنون به ابزاری سیاسی برای اعمال فشار حداکثری بدل شده است. در ظاهر، این سازوکار بازگشت خودکار تحریم‌ها را دنبال می‌کند؛ اما در باطن، درگیر ساختاری عمیق‌تر است: بازتولید تحریم‌های قهری به‌عنوان ابزاری برای تغییر رفتار یک کشور از طریق فشار اقتصادی و اجتماعی. این روند نه‌تنها حاکمیت ایران را هدف قرار می‌دهد، بلکه بنیان‌های اجتماعی و انسانی آن، به‌ویژه کودکان، را نیز متزلزل می‌سازد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ناکارآمدی و بلکه همسویی برخی نهادهای بین المللی اسلامی با قدرت‌های رقیب و دشمن که پیدایش فاجعه کنونی جهان اسلام را سبب شده است را می‌توان در چارچوب انگاره فروپاشی و مرگ سازمان‌های بین المللی اسلامی بررسی کرد.
ادامه مطلب