سید مهدی حسینی تقی آباد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حس تنهایی ایران که در اندیشه و باور من نیز، مشابه بسیاری دیگر نشسته بود به افغانستان نیز تسری یافت، آری افغانستان نیز تنهاست و چه بسا که این سرنوشت ازلی و ابدی، ستون‌های اصلی آن موجودیتی است که به‌منزله‌ی ایران تاریخی و فرهنگی می‌شناسیم.
ادامه مطلب
الهه کولایی در نقد عملکرد سیاست خارجی دولت های یازدهم و دوازدهم عنوان داشت که به دلیل تحولات آمریکا و همچنین تاکید بر ایدئولوژی گرایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و کم توجهی یا عدم توجه به تحولات منطقه‌ای و بین المللی، بدون در نظر گرفتن دگرگونی قواعد حاکم بر جهان، به خصوص قواعد حاکم بر بازیگران فعال در عرصه جهانی مانند روسیه فرصت ها از دست رفت، چرا که تمام این پارامترها متاسفانه از سوی دستگاه سیاست خارجی ما طی هشت سال گذشته یا به درستی رصد نشد و یا شنیده نشد. این رویه و نگاه همچنان در دولت های یازدهم و دوازدهم طی این سال ها پی گرفته شد و همچنان به این فضای متحول منطقه ای و بین المللی کم توجهی شد که نتیجه آن تداوم فرصت سوزی ها بود. لذا من به عملکرد سیاست خارجی دولت یازدهم و دوازدهم نمره خوب و قابل قبولی نمی دهم.
ادامه مطلب
پرستو بهرامی راد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قرارداد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) دستاورد دولت حسن روحانی به حساب می آمد. با این حال در شرایطی که به نظر می رسید احیای برجام در دوره آن رقم بخورد. با این حال به نظر می رسد قرار است او و کابینه اش دست خالی از پاستور خارج بشوند. از اردیبهشت ماه تیم های مذاکره کننده در گراند هتل وین بارها از تنظیم پیشنویس صحبت کرده اند، اما با تعویق ایران برای ادامه مذاکرات به نظر می رسد که تهران خواستار این است که دولت رئیسی احیای برجام را رقم بزند.
ادامه مطلب
احمدعلی حیدری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اصولاً وجه مشترک و هم‌پوشان میان نواحی فرهنگی ایران و افغانستان و سرزمین‌های دو سوی آمودریا ناشی از مواجهه‌ای برآمده از خاستگاهی واحد با حقیقت بوده است که جلوه‌های آن در ادبیات، معماری، صنایع دستی و دیگر دستاوردهای فرهنگی این ارض و بوم خود را آشکار ساخته است. اگر تهرانی خود را در کابل و کابلی خود را در تهران و در وطنِ مأنوس می‌یابد و اگر شهر مولانا برای ساکنان این دو جغرافیای دور از هم طنینی مشترک دارد و حال و وجدی مشابه را پدید می‌آورد، البته این ناشی از اشتراک آن‌ها در خانۀ وجود است و همین زمینه و بستر مشترک وجودی است که فهم آن‌ها را در مسیر مشترکی به جریان می‌اندازد و آن‌ها را تخته‌بند محیط فرهنگی واحدی می‌سازد.
ادامه مطلب
فاطمه نکولعل آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در واقع، به دلیل وجود احساسات ضدآمریکایی در عراق و شکل گیری موج جدیدی از مخالفت ها با حضور آمریکا در میان گروه های شبه‌نظامی و جریان‌های سیاسی، این احتمال را در نظر می گیرند که هزینه های سیاسی، نظامی، امنیتی و حتی اقتصادی حضور آمریکا در عراق پس از ترور سردار سلیمانی و ابو مهدی مهندس به‌اندازه‌ای بالا رفته که درنهایت دولت آمریکا را به خارج کردن نیروهایش از عراق مجبور کرده؛ اما تأکید بر خروج نیروهای رزمی از عراق بدین معنی است که خروج آمریکا یک خروج کامل و همه جانبه نیست.
ادامه مطلب
حمیدرضا سلطانیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بعد از جلسات متعددی که بین گروه های فلسطینی در قاهره پایتخت کشور مصر برگزار شد، با دستور رئیس تشکیلات خودگردان زمان های انجام سه انتخابات در ماه های پیشرو مشخص شد. در این نوشتار سعی شده است که انتخابات فلسطین، اهداف، اختلافات احزاب و گروه های مهم در این انتخابات و در پایان به تاثیر عناصر خارجی به طور خلاصه پرداخته شود.
ادامه مطلب
محمدطاهر تنزه ای در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران سالیان سال به احترام رسم همسایگی اش، با آغوشی باز رسم میزبانی اش را برایمان به جای آورده تا دور از هیاهوی جنگ و خشونت وطن؛ طعم تلخ جنگ و مهاجرت را به فراموشی بسپاریم و در آرامش این سرزمین، آینده خویش را بسازیم.
ادامه مطلب
احسان سپه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بسیاری معتقدند در شرایط فعلی لبنان که امریکا نقش قدرت ، سعودی نقش مالی و فرانسوی ها نقش مذاکره کننده را دارند ، بنظر می رسد راه حل بحران ها را می بایست از طریق حمایت های جامعه جهانی و اصلاح ساختار درونی دولت جستجو کرد که در این مسیر نیز با عنایت به ساختار اجتماعی لبنان،کودکان دراین کشور راهی بس بلند تا دستیابی به رفاه را پیش رو دارند.
ادامه مطلب
محمدرضا پاسبان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر نخبگان افغانستانی است تا بر تعدیل نگاه قومی دولت افغانستان پافشارند و تکلیف اندیشمندان ایرانی است تا به تغییر نگاه ایدئولوژیک-امنیتی حکومت ایران به کشورهای حوزة تمدنی ایرانی، به ویژه افغانستان و بالاخص مهاجرین، تلاش نمایند. هم چنین قوانین ایران باید برای اعطای حقوق اولیة شهروندی برای مهاجرین مجاز و متولدین در ایران بازبینی شود.
ادامه مطلب
دکتر حسین الهنداوی در گفت وگوی اختصاصی با دیپلماسی ایرانی می گوید: در سال ۱۹۷۹ قبل از این که انقلاب ایران رخ دهد یا شاید مدت کوتاهی بعد از آن، صدام در یک روز همه رهبران بعثی را کشت. ۱۲۵ رهبر کادری را کشت. رهبران تاریخی حزب بعث بودند. همه را کشت. چون احساس ضعف می کرد. به این ترتیب روستا بر شهر مسلط شد. حتی در حزب بعث. او همه افراد عشایر و قبایل خود را از روستا آورد و در قدرت گماشت. یعنی نهایت پاکسازی. نظام قدرتمند به نظر می رسد اما از درون تهی است یا داشت می رفت که تهی شود. وقتی انقلاب ایران شد، او برای چه به ایران حمله کرد، برای این که می ترسید سقوط کند.
ادامه مطلب