عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حضور چین، هند، روسیه، ایران، توانمندی اقتصادی و سرعت پرشتاب حرکت این قاره به سوی رهبری نظم جهانی جدید، نشان می دهد که قاره آسیا و تحت شعاع آن، افغانستان، کماکان در محور رقابت های خونین باقی خواهند ماند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شرایط خطرناک آسیای جنوب غربی که در تنگنای آشوب و جنگ قرار داشته و به شکل شگفتی ایران را در مرکز این روند تحولات سخت قرار داده، سیاستگذاری اقتضایی را برای ایران ضروری کرده است. این ضرورت را می‌توان در فرمایشات حضرت آیت الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب ایران به خوبی رصد کرد که تنها در یک بازه زمانی دو هفته‌ای، دو توصیه بسیار مهم به سیاستگذاران ارشد ایران برای اتخاذ رویکرد اقتضایی و تاکتیکی در سیاست خارجی ایران داشته‌اند. توصیه و تفسیر بسیار ارزشمند رهبر ایران در ۲۴ مرداد با عنوان مطلوبیت و ضرورت عقب نشینی تاکتیکی در سوره انفال با توصیه و تفسیر ایشان از دعای زیارت عاشورا در ۴ شهریور و جمله "حَربٌ لِمَن حارَبَکُم" تکمیل شده است.
ادامه مطلب
استفان والت می نویسد: به احتمال زیاد، هر کسی که در ماه نوامبر پیروز شود، با مشکلات بزرگی روبه‌رو خواهد شد که حتی در برنامه‌های حزبی هم به آنها اشاره نشده است و هیچ‌کس به این اسناد برای راهنمایی در مورد نحوه برخورد با آنها مراجعه نخواهد کرد.
ادامه مطلب
حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می‌رسد که وضعیت پیچیده و مخاطره‌آمیز ایجاد نوعی مشارکت امنیتی با فلسطینی‌ها انجام می‌شود، زیرا اسرائیل قادر نخواهد بود امنیت غزه را به طور یک‌جانبه و برای مدت طولانی حفظ کند. علاوه بر این، هیچ کشور دیگری وجود ندارد که مشتاق مشارکت یک‌جانبه با اسرائیل و کمک به چنین پروژه خطرناکی باشد. اگر این اقدام به طور مؤثر انجام نشود، اثرات فاجعه باری به همراه خواهد داشت و هدف عملیات اسرائیل برای جلوگیری از ۷ اکتبر دیگر را تضعیف می‌کند و به روابط اسرائیل با متحد اصلی خود یعنی ایالات متحده آسیب جدی می‌رساند.
ادامه مطلب
ناصر پورحسن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخی از اقدامات این رژیم در خلال جنگ غزه، مسبوق بوده و الگوی رفتاری آن طی ۷۶ سال اخیر بوده است؛ با این وصف برخی اقدامات آن بی سابقه بوده است. یکی از این اقدامات، «سیاست أشلاء (ashla')» است؛ که کلمه عربی با ریشه ترکی استانبولی است. اشلاء به معنی تکه تکه کردن گوشت است؛ که در این جنگ، پیکر فلسطینی ها توسط سلاح های آمریکایی نامتناسب، تکه تکه می شود. این سیاست بخشی از «دکترین ضاحیه» است که ژنرال گادی آیزنکوت در خلال جنگ ۳۳ روزه اسرائیل و حزب الله آن را پیشنهاد و سپس اجرایی کرد. دکترین ضاحیه مبتنی بر استفاده نامتناسب از زور برای هدف قرار دادن غیرنظامیان و زیرساخت ها به عنوان سیاست مجازات دسته جمعی برای جلوگیری از حمایت مردمی نیروهای مقاومت طی دو دهه گذشته از ضاحیه در جنوب بیروت تا غزه و طی روزهای گذشته در کرانه باختری بویژه شهرهای جنین، نابلس، طولکرم و اردوگاه نورالشمس اعمال شده است.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: ایران باید ضمن ایجاد محدودیت برای ورود اتباع غیرقانونی به داخل کشورمان از مرزهای شرقی، دغدغه‌های امنیتی خود را نیز به کشورهای همسایه منتقل کند و برای رفع این دغدغه‌ها آنها را تحت فشار بگذارد. همچنین هوشیاری بالایی به خرج دهد و اجازه ندهد که وضعیتی پیش بیاید که قره‌باغ به بحرانی برای ایران تبدیل شود.
ادامه مطلب
سید رحمان موسوی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: اینکه گفته می شود عراقچی همان ظریف است به عقیده من جمله درستی نیست؛ عراقچی، عراقچی است و شخصیت مستقلی دارد.
ادامه مطلب
محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مسعود پزشکیان در روزهای تبلیغات انتخاباتی جزء تنها نامزدهایی بود که به کودک و حمایت از حقوق کودک پرداخت و به دفعات درباره‌ی مظلومیت کودکان کشورمان با بیماری پروانه‌ای و دشواری در تهیه داروهایشان به علت تحریم‌ها سخن گفت و حالا که او رئیس‌جمهوری کشور است و باید با حاکمیت قانون از حقوق کودک ایرانی حمایت کند چون این روزها بیش از پیش و به طرق مختلف حقوق کودکان در کشورمان نقض می‌شود.
ادامه مطلب
زهرا اله دادیان فلاورجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون بعد از عملیات طوفان الاقصی شاهد به نمایش آمدن دنیایی جدید هستیم دنیایی که مردمان مختلف با تمدن‌های مختلف و اعتقادات متفاوت فارغ از هر گونه تفاوت خواهان آتش‌بس در غزه هستند و پایان جنایات اسرائیل را خواستار هستند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچنانی که انتظار می رفت تا وضعیت به مرور زمان تغییر کند و جبهات جدیدی برای وارد ساختن فشار بیشتر بر طالبان و تسخیر بعضی از جغرافیای معین به دست مقاومت گران، ایجاد شود و عملا وارد مرحله جنگ مستقیم با طالبان شوند، متاسفانه دیده نمی شود. پرسش محوری این است که چرا مقاومت علیه طالبان شکل نمی گیرد؟ چرا مقاومت، بیشتر به طلب ترحم، شکایت و افتادن به دامن ملل متحد ختم می شود؟ و بالاخره، چرا مقاومت بدیلی برای طالبان در میدان جنگ و سیاست مشاهده نمی شود؟
ادامه مطلب