بازگشت روسیه به مدیترانه به معنای ادامه مداخلات در منطقه برای طولانی مدت است و از جاه طلبی ها، منافع و ادراک تهدیدهایی ناشی می شود که در چند قرن گذشته وجود داشته اند. هیچ دلیلی برای پیش بینی تغییر این وضعیت در آینده نزدیک یا دور وجود ندارد. روسیه وارد مدیترانه شده است تا در آنجا بماند و همچنان با عزم راسخ برای گسترش حضور دریایی، هوایی و زمینی خود در آنجا تلاش خواهد کرد.
ادامه مطلب
در سال های اخیر، به حباب های «اِی۲/اِی.دی» روسیه در اطراف کریمه و سوریه توجه زیادی شده است. این توانایی ها شامل پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی و موشکی اس-۴۰۰ با حداکثر برد ۴۰۰ کیلومتر و همچنین سامانه های موشکی دفاعی کوتاه-برد و ساحلی می شود. ارتش روسیه از موشک های بالستیک کوتاه برد اسکندر و خانواده کالیبر از موشک های کروز مستقر در کشتی در جنگ سوریه استفاده کرده و توانایی های خود را در حمله به اهداف زمینی و دریایی نشان داده است. موشک های کالیبر که گفته می شود توانایی حمل کلاهک هسته ای را دارند، می توانند تهدید قابل توجهی برای دارایی های زمینی و دریایی ایالات متحده و متحدان آن باشند. اما اگر چارچوب کلی توانایی های روسیه در مدیترانه مورد توجه قرار گیرد، ماموریت احتمالی آنها این است که کشتی های ناتو را در صورت رویارویی احتمالی در تئاتر اروپا در معرض خطر قرار دهند یا از تلاش برای به چالش کشیدن حضور روسیه در سوریه جلوگیری کنند.
ادامه مطلب
بعد از سوریه، لیبی فرصت مهم بعدی برای گسترش شبکه نفوذ روسیه در مدیترانه بود. با تشدید جنگ داخلی در لیبی، روسیه به عنوان یک پشتیبان اصلی ارتش ملی لیبی به فرماندهی ژنرال خلیفه حفتر ظاهر شد. اما کرملین همچنین روابط خود را با دولت رسمی در طرابلس نیز حفظ کرد. موضع گیری روسیه در جنگ داخلی لیبی نشان می دهد که برای ادامه نفوذ بر امور این کشور در بلند-مدت فارغ از نتیجه درگیری، آماده شده است.
ادامه مطلب
زمان بسیار کم است. محدودیت های برنامه موشکی ایران در اکتبر ۲۰۲۳ منقضی می شود. در سال ۲۰۲۵، شورای امنیت سازمان ملل متحد رسیدگی به مسئله هسته ای ایران را مطابق با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل به اتمام می رساند. حتی اگر برخی از محدودیت های برنامه هسته ای ایران، به عنوان مثال در مورد برخی فعالیت های غنی سازی اورانیوم یا تولید پلوتونیوم تا سال ۲۰۳۰ برقرار باشد: از سال ۲۰۲۵، برنامه هسته ای ایران به همان روشی که برای سایر کشورها انجام می شود – یعنی کشورهای هسته ای که طرف پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای هستند – ادامه می یابد. به این معنی که تهران ممکن است از فن آوری هسته ای برای مقاصد مدنی بدون محدودیت استفاده کند، به شرطی که این فعالیت ها توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی کنترل شود.
ادامه مطلب
پایان جنگ سرد آغاز یک آرایش مجدد استراتژیک مهم در اروپا و مدیترانه بود. روسیه برای تمرکز بر مشکلات داخلی از امپراتوری های خارجی و داخلی خارج شد. در حقیقت، مشکلات داخلی در سراسر دهه ۱۹۹۰ روسیه را درگیر کرده بودند. روسیه در نتیجه مواجهه با تخلیه منابع و فروپاشی بنیان دفاعی خود، دیگر نمی توانست از نظر نیروی دریایی، نظامی و ژئوپلیتیک یک بازیگر فعال در مدیترانه بماند. باقی مانده ناوگان شوروی در دریای سیاه با اوکراین تقسیم شد و روسیه دیگر نیروی دریایی موثر و مطرحی نداشت.
ادامه مطلب
حضور شوروی در مدیترانه تحت تاثیر بسیاری از محدودیت های وحشت آور و ناامیدکننده برای رهبران نظامی و دیپلمات های امپراتوری روسیه قرار داشت. توانایی نیروی دریایی شوروی برای استقرار و تداوم حضور دائمی در نتیجه جغرافیا و سیاست محدود بود. ترکیه که اکنون به عضوی از سازمان متخاصم ناتو تبدیل شده، تنگه ها را کنترل می کرد و شرکای منطقه ای شوروی هم در حمایت از حضور آن چندان قابل اعتماد نبودند.
ادامه مطلب
الیاس واحدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هرچند عملکرد واقعی سران ناتو در خصوص حل مشکلات موجود، بخصوص مشکل با جمهوری ترکیه را نه از روی بیاناتشان، بلکه با بررسی اقداماتشان در روزهای آینده می توان سنجید. با وجود این، با توجه به موارد گفته شده، می توان نتیجه گیری کرد که ترمیم چشمگیر در شکاف بین ترکیه و سایر اعضای ناتو، دور از انتظار است.
ادامه مطلب
شناسایی منشاء تعامل روسیه با منطقه مدیترانه به طور دقیق، غیرممکن است؛ اما تا قرن دهم میلادی، بازرگانانی از کیوان روس با قسطنطنیه تجارت می کردند. به مسیحیت گرویدن کیوان روس در سال ۹۸۸ و در زمان حکومت شاهزاده ولادیمیر که با خواهر امپراتور بیزانس ازدواج کرد، بنیان روابط مذهبی بین دولت نوپای روسیه و بیزانس را ایجاد کرد. این روابط تا به امروز ادامه داشته و بارها در طول تاریخ امپراتوری روسیه مبنای جاه طلبی های ژئوپلیتیکی حاکمان آن بوده اند.
ادامه مطلب
استراتژی روسیه در دریای مدیترانه بخشی جدایی ناپذیر از استراتژی این کشور در صحنه وسیع تر اروپاست که از دیرباز صحنه اصلی پیروزی ها و عقب ماندگی های سیاست خارجی این کشور بوده. موقعیت غالب اروپا در دستور کار سیاست خارجی روسیه محصول فرهنگ استراتژیک این کشور است که به نوبه خود توسط جغرافیا، میراث تاریخی و جهان بینی نخبه گرایی که غرب را تهدیدی برای نظم سیاسی داخلی می داند، شکل گرفته است. درک وضعیت فعلی روسیه در مدیترانه بدون نگریستن به آن در مقیاسی گسترده تر و باتوجه به پس زمینه دخالت چند صد ساله این کشور در منطقه و عقب نشینی از آن در یک چهارم قرن پس از پایان جنگ سرد، غیرممکن است.
ادامه مطلب
الکساندرا دِ هوپ شِفِر در گفت وگو با استندارد می گوید: بایدن موضوعات مورد بحث آمریکا را به طور پایدار در سه مورد تغییر داده است: تجارت، چین و حاکمیت. وی هنوز هم به طور عمده در حال پیگیری دستور کار «اول آمریکا» است، به ویژه در زمینه های تجارت، اقتصاد و صنعت. او از دولت خود خواسته است که چگونگی سرمایه گذاری مجدد ایالات متحده در صنعت و فن آوری آمریکا، نحوه بازگرداندن تولیدات آمریکایی به داخل خاک این کشور و امکان وابستگی کم تر به چین را بررسی کند. اروپایی ها در مورد حاکمیت دیجیتال و صنعتی اروپا بحث های مشابهی دارند. سوال اینجاست که آیا این شباهت نظر کم و بیش به یک همکاری منجر خواهد شد؟
ادامه مطلب