درس محوریِ واقعگرایی این است که در جهانی با کشورهای مستقل و بدون یک حاکمیت مرکزی، امکان همیشگی بروز جنگ، سایه اش را بر سر بیشتر آنچه که کشورها انجام می دهند، نگه می دارد. از آنجا که جنگ ها، سرشتی ویرانگر و اغلب بلاتکلیف دارند، واقع گرایان همیشه نگران جنگ های صلیبی آرمانگرا هستند و در حذر از خطرِ تهدیدشدنِ آنچه که دیگران- درست یا غلط- بعنوان منافع ملی خود منظور می کنند.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی می نویسد: هدف انگلیس؛ تعهد امریکا به دفاع از اروپا و تفوق تفکر آتلانتیکی بر اروپای مستقل از امریکا، اخراج روسیه از نفوذ فوق العاده ای که پوتین طی دو دهه بهم زده بود و مهار آلمان بود. آلمان و فرانسه؛ همزیستی مسالمت آمیز با روسیه و پوتین در اروپا را پذیرفته بودند. انگلیس با خروج ترامپ از کاخ سفید؛ فعال شد. با تهییج و اغفال اوکراین برای عضویت در ناتو، پوتین را تحریک به جنگ و انگلیس تمام قد در مخالفت با پوتین ایستاد. انگلیس با جنگ علیه روسیه در سرزمین اوکراین، پیمان نظامی ناتو را احیا کرد. در واقع پوتین اغفال انگلیس شد. آلمان نیز با چرخش از سیاست همزیستی با روسیه، به جنگ با روسیه؛ در مسیر تفکر آنگلوساکسون انگلیسی قرار گرفت.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین عملکردی ظریف و تا حدودی خاکستری را درجنگ روسیه و اوکراین دنبال کرده، این در حالی است که از آغاز جنگ روسیه و اوکراین، طرفین درگیری بویژه غرب از چین خواسته شده است که از سکوت معنی دار خود دست بردارد و به توقف تهاجم نظامی روسیه در اوکراین کمک کند. علی رغم فشارهای بین‌المللی برسر سیاست بی‌طرفی مصلحت آمیز، این کشور با صبر و حوصله وقت خود را می‌گذراند چرا که با حجم بسیار بالای مبادلات چین با آمریکا و اروپا رقمی بیش از ۱۷۰۰ میلیارد دلار (بیش از ۸ برابر مبادلات پکن و مسکو) حساس آسیب پذیری اقتصادی عامل اصلی تعیین کننده واکنش این کشور به جنگ روسیه و اوکراین است.
ادامه مطلب
امیر بی پروا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قرار بازاشت پوتین توسط شعبه مقدماتی دیوان بین الملل کیفری، یک اقدام قضایی برجسته و تاریخی است که در تاریخ عدالت بین الملل کیفری بی سابقه بوده است. یک مرجع قضایی بین المللی به صدور چنین قراری برای تعقیب و محاکمه رئیس جمهوری یک کشور ابر قدرت اقدام کند سابقه نداشته است. هر چند در قضیه افغانستان نیز آمریکا به عنوان یکی از طرفین قضیه مطرح بود اما اقدامات دیوان تا این حد برجستگی نداشت و ملاحظات سیاسی نسبت به رسیدگی بی طرفانه غلبه یافت.
ادامه مطلب
رئیس جمهوری روسیه در موارد زیادی اشتباه کرد، اما نه در همه موارد. ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه، هنگامی که تصمیم گرفت به اوکراین حمله کند، در موارد زیادی اشتباه کرد. درباره قدرت ارتش خودش، درباره قدرت ملی گرایی اوکراینی ها و توانایی ارتش این کشور برای دفاع از سرزمین مادری، درباره همبستگی کشورهای غربی، سرعتی که ناتو و دیگران به کمک اوکراین آمدند و نیز اراده و توانایی کشورهای واردکننده انرژی برای اعمال تحریم بر روسیه و رهاکردن خود از وابستگی به صادرات این کشور.
ادامه مطلب
پوتین در دام بایدن در اوکراین نمی‌افتد. دامی که شبیه دام کارتر برای برژنف در افغانستان است. علی رغم این که بایدن مانند کارتر توانست به جنگ نیابتی با روسیه دست یابد و کمک اروپای غربی را در این میان بدست آورد؛ اما نتوانست حکومت مسکو را از داخل سرنگون کند یا این که پوتین را برکنار کند، بلکه واشنگتن با پیشینه‌ای روبرو شد که سیطره آمریکا بر جهان را به چالش می‌کشد و محور جدیدی متشکل از روسیه، چین و سایر کشورها را تشکیل می‌دهد که می‌تواند جهانی چند قطبی ایجاد کند.
ادامه مطلب
در سرمقاله ای که در روزنامه اماراتی الخلیج منتشر شده آمده است که پکن باور دارد ابتکار عملش متعادل و شایسته بحث و بررسی است؛ زیرا نگرانی‌های امنیتی روسیه و نیز خواسته‌های اوکراین را مد نظر قرار می‌دهد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در نوشتاری اعتقاد دارد که غرب به وضوح نمی خواهد ایران یک قدرت هسته ای شود ولی با قدرتمند و ثروتمند شدن ایران مشکلی ندارد. در مقابل، همسایگان ایران نه می خواهند ایران هسته ای شود و نه قدرتمند و نه ثروتمند. غرب حتی ممکن است با حملۀ نظامی از هسته ای شدن ایران جلوگیری کند، ولی همسایگان ایران با قدرت نرم مالی، رسانه ای، تعلیق و سناریوهای درجا زدن اقتصاد و توسعه کشور، مانع قدرتمند شدن آن خواهند شد.
ادامه مطلب
آژانس دولتی بلاروس به نقل از او گفت: «صادقانه بگویم، احساس گناه می کنم که رابطه ما با ایران تا حدودی کاهش یافته است. روابط ضعیف اکنون به این منجر شده است که ما متوجه شده ایم که چقدر به یکدیگر نیاز داریم، چقدر باید در این جهان با هم همکاری کنیم.»
ادامه مطلب
تفاوت دکتر علی باقری، معاون سیاسی وزیر امور خارجه و مذاکره کننده ارشد کشورمان با دکتر وحید کریمی که در گذشته ای نه چندان دور سفیر بوده و در عرصه های مختلف دیپلماسی فعالیت کرده در “نگاه ایرانی به سیاست بین الملل“ است. در حالی که باقری در تجربه اجرایی و دسترسی به بالا دستی و شناخت همتایان کشورهای مطرح تبحر دارد، کریمی با ماموریت های دیپلماتیک در لندن و نیویورک تجربه حسی دارد. باقری روایت ایرانی و کریمی نظریه اغفال را ملاک قرار داده اند. باقری از منظر تهران و کریمی از عینک لندن سیاست بین الملل را ترسیم و سپس سعی در اجرای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارند. باقری در جایگاه مدیریتی اجرایی و کریمی در جایگاه دیپلمات تفاوت های دارند که با توجه به نگاه ایرانی دکتر باقری، کریمی نقطه نظرات خود را بیان کرده است.
ادامه مطلب