جلال خوش‌چهره در یادداشتی می‌نویسد: اکنون ارتش ترکیه در هیبت اشغالگر مطمئن در خاک همسایه خود شلتاق می‌کند، اما همه قرائن بر نا‌اطمینان بودن از استمرار آن حکایت دارد. دوران فرسایش برای دولت ترکیه به سرعت آغاز شده است. آیا اردوغان خواهد توانست در آینده‌ای نه چندان دور همانگونه از استدلال‌هایش برای نقض حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه دفاع کند که حالا برایش حنجره پاره می‌کند؟
ادامه مطلب
علی حاجی محمدی در یادداشتی می نویسد: تجربه نشان داده که مبارزه با ترورریسم در سوریه و جاهای دیگر نیازمند اقدامی جمعی است و همکاری همه کشورهای منطقه به ویژه ترکیه، ایران و روسیه در چارچوب استراتژی واحد را می‌طلبد. حمله به شمال سوریه ادامه دار نخواهد بود، زیرا ادامه این روند موجبات جنگ فرسایشی در منطقه را در پی خواهد داشت و این در حالی است که منطقه به هیچ عنوان، ظرفیت درگیری دیگری را ندارد.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می‌نویسد: جنگ سوریه دقیقاً همان بلایی را سر خاورمیانه آورد که معمولاً جنگ‌های داخلی سر یک کشور می‌آورد. به همین دلیل معتقدم باید جنگ سوریه را «جنگ داخلی خاورمیانه» بنامیم. خاورمیانه، با همه جنگ‌زدگی و بی‌قانونی دیرینه‌اش، پیش و پس از جنگ سوریه قابل مقایسه نیست. همان اندک عرف‌ها و قوانین بین‌المللی ناچیزی که در خاورمیانه وجود داشت با جنگ سوریه از میان رفت.
ادامه مطلب
بهرام امیر احمدیان در گفت وگو دیپلماسی ایرانی پیرامون بررسی تبعات حمله ترکیه به شمال سوریه بر این نکته تاکید دارد: روند امور نشان می دهد که اردوغان با چالشی جدی در صحنه داخلی و منطقه ای و بین المللی مواجه است. رویگردانی از غرب و اتصال به روسیه نیز نشان از تزلزل در ارکان سیاست خارجی ترکیه دارد. ناکامی ترکیه در پیوستن به اتحادیه اروپا و تغییر نظام سیاسی از پارلمانی به ریاستی و رفتارهای رادیکالی او در حذف مخالفان به بهانه هم دستی با جنبش عبدالله گولن در کودتای ترکیه، لشگری از مخالفان برای خود درست کرده است که صدها هزار استاد دانشگاه، مقامات عالی رتبه نظامی و غیر و نظامی، قضات، روزنامه نگاران، فرهنگیان و دیگر قشرها را تشکیل می دهد که به اندازه یک دولت نیرو در اختیار دارند که یقینا با تبعات تجاوز به کردهای سوریه روند و نیروی مخالفان علیه رئیس جمهوری ترکیه تشدید می شود.
ادامه مطلب
حمیدرضا جلایی پور در یادداشتی می نویسد: حمله اخیر ترکیه به مناطق کردنشین سوریه اولا نشان داد که «دیپلماسی کلنگی آمریکا» پس از یازده سپتامبر در دو دهه اخیر در منطقه خاورمیانه عجب زهر ماری برای منطقه خصوصا لیبی، مصر، سوریه و عراق بوده است و چگونه میلیون‌ها نفر از مردم مسلمان منطقه آواره، زخمی و کشته شدند. ثانیا نشان داد راهبرد استقلال‌طلبی حاکمیت، دولت و جامعه مدنی ایران در حفظ ایران سودمند بوده است و ثالثا راهبرد بازدارندگی و دفاعی ایران (سیاست دفاع موشکی و سیاست دور کردن درگیری‌ها از مرز ایران) نیز در دور کردن ناامنی‌ها از سرزمین ایران در «دوره ترامپ نامتعادل» و خاورمیانه لغزنده موثر بوده است. رابعا رخدادهای اخیر نشان داد اپوزیسیون سرنگونی‌طلب جمهوری اسلامی که به ترامپ و تهدیدات بن‌سلمان و نتانیاهو امید بسته بودند چقدر بی‌خرد و آرزو‌اندیش بوده و هستند.آنها وقیحانه برای گذار ایران از جمهوری اسلامی به ناکجا آباد، بی‌شرمانه به پابوسی ترامپ، نتانیاهو و بن‌سلمان رفته و از ایجاد طرح «بلوک‌بندی قومی ایران» یا همان تجزیه «ملت تاریخی ایران» دفاع کردند و کوهشان در اوج بی‌خردی و مسولیت‌ناپذیری نه موش که «سوسک» زایید.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد که رویارویی های ایدئولوژیک جهان اسلام با کلیت دنیای غرب، امری واقعی است و از آن گریزی نیست. بر روشنفکران و اندیشمندان، همینطور بر مصلحین و رهبران و عُلمای اسلامی است که به جای قرن ها ستیز و امتناع مواجهه و انکار یکدیگر بنشینند و با ایجاد مفاهمه و قرارداد، برای این چالش خطیر و تاریخی، نقشه راه و راهبرد پیدا کنند.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: تصمیم ترامپ مورد انتقاد بسیاری از سیاستمداران آمریکا از جمله شماری از افراد متنفذ حزب جمهوریخواه قرار گرفته است. آنها ترامپ را متهم کرده‌اند که با خارج کردن نظامیان آمریکا از شمال سوریه، راه را برای تسلط روسیه و ایران بر سوریه هموار کرده است.
ادامه مطلب
جعفر حق پناه در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون نگاه ایران به تقابل و رقابت های جریان های کردی و دولت ترکیه بر این نکته تاکید دارد: پتانسیل های بالقوه و بالفعل جمهوری اسلامی ایران در تحولات منطقه، به خصوص در سوریه به قدری بالا است که می‌تواند بدون تحت‌الشعاع قراردادن مناسبات تهران – آنکارا، کردها را به سمت دولت مرکزی دمشق بکشاند و از این رو کنشگری آنکارا را تحت تاثیر اقدامات خود قرار دهد و مهار کند.
ادامه مطلب
علاوه بر حساسیت آنکارا در قبال کردهای سوریه و ترکیه، ایران در آن سو با حساسیت جامعه کردی مواجه است. این حساسیت برای جمهوری اسلامی ایران زمانی جدی تر می شود که بخشی از کردستانات در خاک ایران قرار دارد. از این رو کوچک ترین حمایت ایران از ترکیه در قبال حمله و تجاوز به کردهای سوریه با واکنش تند کردها از سوریه تا ترکیه، عراق و به خصوص جامعه کردی ایران مواجه می شود. لذا برای آن که این حساسیت ها هم از جانب کردها روی ندهد، ایران سعی دارد حتی المقدور خود را وارد پرونده کردها نکند تا، نه از جانب دولت ترکیه و نه از جانب جامعه کردی به مشکل برخورد نکند.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در یادداشتی می‌نویسد: این رفتار نشانگر نوعی انحطاط سیاسی در جهان امروز است. مثل این است که به فردی اعتراض کنی که چرا مثلاً به اموال عمومی دستبرد زده است و او در پاسخ بگوید: تو که خودت زنت را کتک می‌زنی و با مادرت قهری و از بچه‌ات بیگاری می‌کشی، چه صلاحیتی برای اعتراض به دزدی من داری؟
ادامه مطلب
ایالات متحده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اعلام توافق جدید بین دولت سوریه و اپوزیسیون، از همه اعضای جامعه بین مللی که در این زمینه همکاری کرده بودند به استثنای ایران، تشکر کرد...
ادامه مطلب
مبارزه با شبه نظامیان کرد سوری اکنون در مقابل نیاز فوری رسیدگی به مسئله پناهندگی هدف ثانویه محسوب می شود و سرنگونی حکومت بشار اسد از لیست خارج شده است. اردوغان تحت فشار از سوی مردم و مخالفان حزبی اش؛ باعث گرایش ترکیه به عادی سازی با سوریه شده است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران یک قدرت تأثیرگذار در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس است که درحال تحمل فشارهای سنگین تحریم های اعمال شده از سوی ایالات متحده، به شدت از منافع خود دفاع می کند. خروج یک جانبه ایالات متحده از توافق هسته ای بین المللی با ایران نظم بین المللی را نشانه می رود که در آن چین و روسیه تمایل به پر کردن خلا ایجاد شده را پنهان نمی کنند. سیاست فشار حداکثری در چارچوب استفاده از تحریم های اقتصادی و گزینه نظامی برای وادار کردن تهران به مذاکره و تجدید نظر در سیاست های خاورمیانه ای تاییدی بر هژمونی جهانی امریکا خواهد بود که ترامپ تاکنون شانس کسب آن را نداشته است.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: چند سال قبل برای نخستین بار ایران متهم شد که نفوذ منطقه ایش را آنقدر بسط داده که عملا بر چهار پایتخت عربی صنعا، بغداد، دمشق و بیروت حکم می راند. این گزاره امروز باید تعدیل و تکمیل شود، زیرا ایران تنها کشور "پایتخت دار" منطقه نیست: ابوظبی بر عدن و بنغازی حاکم و در اندیشه استیلا بر طرابلس است. دوحه و آنکارا مانع سقوط طرابلس شده اند.
ادامه مطلب
محمد حسین ادیب در یادداشتی می نویسد: با نرخ موجود دلار، صادرات بخشی از ۸ میلیون بشکه انرژی به سه کشور عراق، ترکیه و افغانستان منبع عظیم ثروت در کشور است. ترکیب دو مولفه ۸ میلیون بشکه انرژی و نرخ روز دلار، ظرفیت عظیم صادرات به صورت قانونی و غیر قانونی ایجاد کرده است. با نرخ موجود دلار، اقتصاد ایران، عراق، ترکیه و افغانستان در هم ادغام شده است. با این نرخ ارز ۷۰ درصد هر چه در داخل تولید می شود اقتصادی است که به سه کشور یاد شده صادر شود.
ادامه مطلب
سیزدهمین دور نشست کشورهای ضامن آتش‌بس در سوریه موسوم روند آستانه در پایتخت قزاقستان برگزار شد. سوالات مهمی در خصوص این ابتکار منطقه ای وجود دارد. زمینه های ایجاد این روند چه بود؟ دولت های ضامن این روند (ایران، روسیه، ترکیه) چه اهدافی را دنبال می کنند؟ اختلافات و اشتراکات آنها چیست؟ دولت های خارج این روند مانند امریکا و دولت های عربی و رژیم صهیونیستی چه نقشی در بحران سوریه دارند؟ روند آستانه چه محدودیت ها و چالش هایی برای حل بحران سوریه دارد؟ در نوشتار حاضر که ترجمه ای از گزارش «روند آستانه؛ دولت های ضامن روند و مسیرهای حل بحران سوریه» به قلم علی حسین باکیر است و توسط مرکز الجزیره للدراسات منتشر شده به این سوالات پرداخته شده است. واضح است که گرایش های قطری –اخوانی نویسنده در نوشته متبلور شده است با این حال داده های قابل توجه و تحلیلی از موضوع ارائه می کند.
ادامه مطلب
آنکارا در برابر تهدیدهای موجود سر خم نمی کند و این گونه نیست که چون عادلانه با او برخورد نمی شود خود عادلانه برخورد کند. در حالی که ایالات متحده از مسئولیت جهانی خود شانه خالی کرده، این بر عهده اتحادیه اروپا است که به طور ریشه ای به فکر نزدیکی به ترکیه بیفتد.
ادامه مطلب