پیروز غفرانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این مقاله به راهبردهای متناظر با نحوه تعامل با پاردایم نوین حاکم بر جهان از منظر اقتصاد توجه و پرداخته شده است.
ادامه مطلب
در حالی که ایران، اسرائیل و ایالات متحده در این دوره آرامش ناپایدار به سر میبرند، آینده منطقه همچنان نامشخص است.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی مینویسد: عموم کشورهای مسلمان منطقه با ایران «ملاقات و گفتوگو» میکنند ولی عضو شرکت سهامی خاص (غرب، اسرائیل، عموم کشورهای عربی و سنتکام) هستند که میخواهد بنیادگرایی را به سرنوشت کمونیسم دچار کند.
ادامه مطلب
سید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: امریکا تاکنون در عراق بازی دوگانهای در قبال دولت مرکزی و کردها ایفاء کرده است. کردهای عراق از سال ۱۹۹۱ به یک متحد قابل اعتنا برای آمریکا بدل شدهاند. ایران و آمریکا از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ یعنی زمان سقوط صدام درباره حمایت از کردهای عراق در مقابل حکومت مرکزی بغداد اشتراک نظر داشتند و هر دو کشور با حمایتهای خود سبب تقویت هویت کردی به عنوان بازیگر متمایز شدند.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به حمایتهای لفظی چین، روسیه، اتحادیه اروپا و آمریکا دلخوش نباشند. این کشورها بدانند که ایران اگر فقط از مهمترین موضوع اعراب نه صرف نظر بلکه نزدیک به مواضع آنان موضعگیری کند، گشایشی ایجاد خواهد شد که در صف سفر به ایران بایستند. این تغییرات دور نیست، پس کشورهای شورای همکاری خلیج فارس کارنامه خود را از این سیاهتر نکنند.
ادامه مطلب
علی اکبر رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در طول چهار دهه گذشته، انقلاب اسلامی دستاوردهایی داشته که نهتنها مسیر ایران را متحول کرده بلکه معادلات قدرت در منطقه را نیز دگرگون ساخته است. از خودکفایی در عرصههای علمی و نظامی تا گسترش نفوذ فرهنگی و سیاسی در منطقه، ایران امروز دیگر کشوری وابسته و مصرفکننده نیست بلکه کشوری تأثیرگذار است که توانسته بدون تکیه به بلوکهای قدرت جهانی مسیر استقلال و پیشرفت خود را طی کند. این واقعیت همان چیزی است که دشمن تاب تحملش را ندارد.
ادامه مطلب
روح الله سوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: علیرغم وجود اختلاف روی اولویتها، نقطه اشتراک آمریکا، اسرائیل و کشورهای عربی ادغام ایران در نظم آینده خاورمیانه است و این واقعیتی است که نباید از دید دستگاه سیاست خارجی ایران پنهان بماند.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آیا این سازمان نمیتواند الگویی مانند سازمان هوافضای سپاه را دنبال کند که شرکتها و مراکز و افرادی به پهنه کل ایران را به عرصه طراحی و ساخت پهپاد و موشک وارد کرده و این دانش و صنعت را نهادینه، گسترده و درونگرا و مردمی و غیرقابل بمباران کرده است؟
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: بهطور کلی، سخنرانی رهبر انقلاب یک سخنرانی معمولی نبود؛ بلکه یک متن سیاسی – راهبردی طراحیشده برای دوران پساجنگ بود. هدف آن بازتعریف صحنه، مدیریت برداشت داخلی، تقویت بازدارندگی، خنثیسازی روایت دشمن، و تثبیت وحدت ملی است. سخنرانی علاوه بر پیامهای سیاسی، پیامهای اجتماعی و هویتی نیز داشت و تلاش کرد شبکه قدرت ملی را دوباره فعال و منسجم کند.
ادامه مطلب
احمد رشیدی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: واشینگتن با به کارگیری همزمان دیپلماسی جبر علیه تهران و دیپلماسی جذب نسبت به ریاض، در حال اجرای راهبردی دوسویه برای تثبیت هژمونی خود در خاورمیانه است.
ادامه مطلب
محمد بیدگلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیپلماسی فرهنگی امروزه به عنوان یک اصل اساسی و تأثیرگذار در عرصه روابط بینالملل مورد پذیرش قرار گرفته است و سیاستمداران جهان، راه برون رفت از مشکلات بشری را حاکمیت فرهنگ در مناسبات بین المللی میدانند. عرصه دیپلماسی و خصوصا دیپلماسی فرهنگی یکی از عرصه هایی است که تحلیل و بررسی آن لازمه برنامهریزی و تصمیمسازی برای تنظیم مناسبات رفتاری سیاست خارجی است.
ادامه مطلب
سیدحجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی و مستند به بررسی پدیدهی اپوزیسیون خارجنشین، گروههای تروریستی شرق کشور و چهرههای ضدایرانی فردی میپردازد و نشان میدهد چگونه شبکهای از جریانهای سیاسی، رسانهای و امنیتی در خارج از مرزها، در پیوند با قدرتهای بیگانه، تلاش میکنند منافع ملی ایران را تضعیف کنند. نتیجه پژوهش آن است که جمهوری اسلامی ایران، در خارج از کشور، با اپوزیسیون ملی و مستقل روبهرو نیست، بلکه با شبکهای از مزدوران و وطنفروشان سازمانیافته مواجه است.
ادامه مطلب
فرهاد قادری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: شرق برای تهران، نه قدرت جذبکنندهای ذاتی، بلکه گزینهای تاکتیکی در شرایط فشار حداکثری است. تحلیل حاضر تلاش میکند نشان دهد که چرا محور ایران، روسیه و چین صرفاً در قالب «وابستگی متقابل محدود» قابل فهم است و چرا این وابستگی، ایران را به مرحلهای موسوم به شرقِ موقت وارد کرده است – مرحلهای که ضرورت دارد پیش از تثبیت به عنوان الگوی پایدار، بازاندیشی شود.
ادامه مطلب
محمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در نهایت باید گفت مرور تاریخ نشان می دهد، کشورهایی در نظام بینالملل قابلیت بازیگری فعال و نقش آفرینی مؤثر دارند، که در عرصه داخلی به تقویت فاکتورهای قدرت (اقتصادی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی، رسانه ای) خود پرداخته باشند و در عرصه بین المللی نیز سیاستها و منافع خود را از طریق ائتلاف سازی و همکاری و مشارکت با کشورهای همسو پیش می برند.
ادامه مطلب
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تفاوت ملت ایران با دیگر ملتها در مواجهه با آمریکا در این است که ملت ایران نسبت به ادغام در نظم آمریکایی مقاومت کرده و از آرمان خود عقب ننشسته است.
ادامه مطلب
محمد بیدگلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از اصلی ترین راهبردها و اهداف کلان نظام های سیاسی، دستیابی به سطح مطلوبی از امنیت ملی پایدار بوده است. سیاستگذاری امنیتی، در وهله نخست، به دنبال درک مسئله امنیتی، تمرکز بر آن و سپس یافتن راه حل مناسب است. مسائل در ابتدای راه ممکن است با تمهیداتی ساده و کمهزینه حل شوند اما زمانی که به بحران انجامید، حل آنها دشوار و پرهزینه خواهد بود. می توان گفت سیاستهای امنیتی ایران بنا بر اقتضا و فضای عمومی جامعه، ترسیم و تدوین شده است. قرار گرفتن جمهوری اسلامی ایران در منطقه استراتژیک و حساس خاورمیانه که به عنوان پل ارتباطی بین سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا در جهان مطرح است، قرار گرفتن در معرض تهدیدات امنیتی بعضی از کشورهای خارجی را باعث میشود. جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری موثر و جریانساز در منطقه خاورمیانه و در عرصه بینالمللی، همواره از ناحیه ایالات متحده آمریکا و همپیمانانش در معرض انبوهی از تهدیدهای چندوجهی در چارچوب جنگهای ترکیبی قرار گرفته است.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مفهوم سازی اردوغان از انگاره ترکیه بزرگ و قرن ترکیه با اهداف برقراری هژمونی و الگوی گسترشگرای سرزمینی، مؤلفهای از تعریف "سیاست یک بازی قدرت" است، که جلوههای آن را میتوان در سازگاری فزاینده با دگردیسی نظام جهانی و دوگانگی رفتاری در روابط این کشور با غرب و بازیگران ضد غربی مانند سازمانهای بینالمللی شانگهای و بریکس جستوجو کرد.
ادامه مطلب
فاطمه نوریراد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ررسی زمینههای سیاسی، موضع گیری مسئولان سیاست خارجی و محتوای اجلاس شرمالشیخ نشان میدهد که تصمیم تهران بر پایهی تحلیل دقیق از ساختار و اهداف نشست گرفته شده است.
ادامه مطلب
احمد ذوالفقاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: خروج ایران از معاهده NPT بواسطه هزینه بسیار بالای آن برای طرفهای غربی به عنوان واکنشی قاطع به حساب میآید که تغییر در محاسبات طرفهای غربی را سبب میشود و مجدد ایران را به موجودیتی غیرقابل پیشبینی در ساحت سیاسی تبدیل میکند. با این وجود اگر اقدامی فعال، بازدارنده و قانونی در مقابل کنشهای سیاسی کشورهای غربی انجام نشود، ادراک آنها از بازیگری ایران تغییری نخواهد یافت. این موضوع باعث میشود چرخه جنگ – تحریم – مذاکره – امتیازگیری ادامه پیدا کند.
ادامه مطلب
امیر مقدمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تلفیق نظریه بازیها با منطق فازی، امکان مدلسازی تصمیمگیری در شرایط تعارض، ابهام و ترجیحات نسبی را فراهم میسازد. این مقاله تلاش دارد با این رویکرد، بهترین ترکیب استراتژیک برای عبور ایران از تهدیدات خارجی را استخراج کند.
ادامه مطلب
فاطمه خادم شیرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مذاکره فقط متن و عدد نیست. مدیریت فشارهای رسانهای و روانی نیز نقشی حیاتی دارد. تهدید به ترک میز، اعمال فشار اقتصادی، حملات سیاسی و تاکتیکهای فرسایشی، ابزارهای رایج طرفهاست. تیمی که آرامش خود را حفظ کند، زبان بدنش را مدیریت کند و واکنش هیجانی نداشته باشد، میتواند قواعد بازی را بازتعریف کند.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری میتواند نقش «بخش ترکیب اطلاعات» را ایفا کند؛ نهادی که مأموریت آن نه تولید داده خام، بلکه تجمیع، همنشینی و تلفیق دادههای تولیدشده در دستگاههای مختلف برای دستیابی به درک راهبردی مشترک است.
ادامه مطلب
مصطفی زندیه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: این مقاله با تکیه بر رویکرد دیپلماسی استانی به بررسی ابعاد این فرصتها، ظرفیتهای استانی ایران در چارچوب دیپلماسی منطقهای و راهبردهای بهرهبرداری مؤثر از موقعیت جدید به منظورگسترش روابط اقتصادی، انرژی، فناورانه و فرهنگی با کشورهای آسیای مرکزی، افغانستان، پاکستان، چین، روسیه، هند، عراق و ترکیه در شرایط جدید ژئوپلیتیکی میپردازد.
ادامه مطلب
تاریخ نشان میدهد که تغییر تنها عامل ثابت در امور انسانی است و ثمرات پیروزی نظامی اغلب کوتاه مدت هستند. در پی جنگ ۱۲ روزه، سوال کلیدی این است که آیا ایالات متحده و اسرائیل میتوانند با محدود کردن (اگر نگوییم خلع سلاح) حزبالله، ایجاد ثبات در سوریه و انعقاد یک توافق هستهای گستردهتر و بهتر با ایران، دستاوردهای نظامی اخیر را به دستاوردهای سیاسی پایدار تبدیل کنند. اگر چنین نشود، رویدادهای ژوئن ۲۰۲۵ میتواند آغاز مرحله جدیدی در کارزار طولانی یا در بدترین حالت، آغاز فصلی خطرناکتر در یکی از بیثباتترین درگیریهای خاورمیانه باشد.
ادامه مطلب
خاورمیانه در حال حاضر دستخوش یک تحول بزرگ است، شاید حتی مهمتر از چرخههای قبلی تغییر در منطقه. یک درک منطقهای وجود دارد که چشمانداز فعلی تشدید و تنش، حداقل برای میانمدت، ادامه خواهد یافت.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: با تمسک به ریسمان لایزال الهی و تکیه بر اصول عزت، حکمت و مصلحت، باید شرایط را به گونهای پیش برد که دشمن از خیال امکان دستیابی به اهدافش از طریق تهدید و فشار مایوس شده و بفهمد که تنها راه تعامل با ایران، تجدیدنظر در روش تحکمی خود و توجه به خواستههای این ملت بزرگ است.
ادامه مطلب
علی رضوانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: فعالسازی مکانیسم ماشه، صفحه شطرنج روابط ایران و اروپا را به کلی تغییر داده است. این رابطه اکنون در تاریکترین و پیچیدهترین مرحله خود در دهههای اخیر قرار دارد. آینده این رابطه نه تنها به اقدامات و عکسالعملهای تهران و بروکسل، بلکه به تحولات گستردهتری مانند نتیجه انتخابات آینده در آمریکا، تحولات امنیتی در خاورمیانه و همچنین تحولات داخلی در ایران وابسته است. با این حال، یک واقعیت غیرقابل انکار است: اروپا و ایران به عنوان همسایگان ژئوپلیتیکی، ناگزیر از همزیستی در یک جهان پرآشوب هستند.
ادامه مطلب
سید رضا تقوینژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: وقتی یک کشور در «شرایط اضطرار» قرار میگیرد — وضعیتی که فشارهای اقتصادی، سیاسی، امنیتی و اجتماعی همراه هم رخ میدهند — میل به اقدامات هیجانی و شتابزده (سلبی یا ایجابی) افزایش مییابد. در این چهارچوب هم اقدامات سلبی (مثلاً قطع یا تعلیق همکاریهای فنی) و هم اقدامات ایجابی (مثلاً ارائه بستههای پیشنهادی سریع برای مذاکره) اگر بدون زیرساخت فنی، ضمانتهای اجرایی و چارچوبهای اعتبارسنجی طراحی شوند، معمولاً شکست میخورند. اینگونه ابتکارات نه تنها بحران را حل نمیکنند، بلکه موانع ساختاری را عمیقتر و هزینههای سیاسی، حقوقی و اقتصادی را سنگینتر میسازند.
ادامه مطلب
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سخنان رهبر انقلاب در آغازین روزهای هفته دفاع مقدس، حاوی نکات بسیار مهمی درباره سیاست داخلی و سیاست بینالمللی جمهوری اسلامی، آن هم درست در شرایطی که از یک سو به روزهای پایانی تا اجرای اسنپ بک نزدیک میشویم و سوی دیگر تمامیت ارضی کشور در معرض انواع تهدیدهای سران رژیم صهیونی قرار دارد، بود.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: بدون شک ایران توانمندی علمی و صنعتی بومی مناسبی در حوزه ماهواره و پرتابگر ماهواره (ماهواره بر) و ایستگاههای زمینی دارد که ماحصل تلاش دانشمندان و مهندسین ایرانی است ولی اینکه چرا در یک شرایط حساس نظامی و روانی که متن جامعه به بازپروری روحی نیاز دارد هیچ خبری از قابلیتهای ماهواره ای ایران نیست جای پرسش جدی وجود دارد.
ادامه مطلب