تحریم ها علیه ایران و روسیه به پایان روابط ترنس-آتلانتیک می انجامند؟
ادامه مطلب
ادامه مطلب
دکتر علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت مهم این است که روابط ایران و اروپا دیرینه بوده و ریشه در تاریخ و تمدن چند هزاره ای طرفین دارد. این تعاملات در مقاطع مختلف تاریخی با توجه به مؤلفه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و میزان استقلال عمل سیاست مداران اروپایی و نحوه پیروی از سیاست های آن سوی آتلانتیک و رژیم صهیونیستی فراز و فرود داشته است.
ادامه مطلباز زمان پایان جنگ سرد، تحریم ها به ابزار اصلی در سیاست خارجی و دولت داری ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی به ویژه اتحادیه اروپا تبدیل شده اند، اما هنوز این سوال مطرح است که آیا آنها در ترغیب به تغییر رفتار کشور مقاوم در برابر نفوذ خارجی یا در نبود گزینه های سیاسی موثر «کارآمد» هستند؟ در عمده موارد ظرفیت کشورهای هدف در وفق دادن خودشان با شرایط نادیده گرفته می شود. تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرالی روسیه در زمینه انرژی از این دست هستند.
ادامه مطلبجلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: سه کشور اروپایی عضو گروه ۱+۴ در بیانیه خود جانب احتیاط را گرفتهاند. آنان گفتهاند؛ با فعالسازی مکانیزم ماشه مخالفند. با از همپاشی برجام مخالفند. در اینحال ایران باید از یکسو به انجام تمامی تعهدات خود در برجام بازگردد. از سوی دیگر، لازم است تحریم تسلیحاتی ایران یک تا دو سال دیگر تمدید شود. در واقع اروپائیان میان دو صندلی نشستهاند؛ هم میخواهند جانب احتیاط را در روابط خود با واشنگتن و متحدان منطقهای آن نگه دارند. هم تهران را بیش از این در مدار عصبی تحریک نکنند.
ادامه مطلبنفیو تاکید می کند، من تردید ندارم که آنها (به ایران) جنگافزار خواهند فروخت و این کار را خیلی فوری انجام خواهند داد. آن تانکهایی که پمپئو دربارهشان تا این حد نگران است میتواند خیلی زود روی شناورها قرار بگیرند."
ادامه مطلبچین در یک دهه گذشته به بزرگترین شریک تجاری ایران تبدیل شده است. به رغم راهبرد فشار حداکثری ایالات متحده، صادرات و واردات ایران و چین در مجموع بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ بوده است. این رقم تقریبا یک پنجم از کل صادرات ایران و یک چهارم از کل وارداتش را تشکیل می دهد. بنابراین برای ایران، نگاه به شرق نه یک حرکت نمادین بلکه یک ضرورت راهبردی است.
ادامه مطلببهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعا در دوران جنگ های بی پایان دهه پنجاه و شصت در شرق دور و در هندوچین که همه جا صحنه جنگ و کشمکش و رویارویی میان بلوک های متخاصم بود، به جز ژاپن تسلیم شده، کدام کشور به فکر توسعه و اقتصاد بود و اصلا میتوانست باشد؟ وقتی که منطقه ما قریب شش دهه پس از جنگ دوم، گرفتار این همه جنگ و دعوا و مرافعه است آیا واقعا توسعه پایدار مجال بروز پیدا می کند؟ ایران در کنار افغانستان و عراق و یمن؛ مصر در جوار اسرائیل و ناکجاآباد لیبی؛ سوریه در جوار ترکیه و اسرائیل، پاکستان با مسئله کشمیر و هند و دیگران و دیگران. امارات و قطر با آنهمه شکنندگی های نفوسی و تنگناهای زیستمحیطی و آبی و میزبانیهای مخاطرهآمیز نظامی و تسلیحاتی بیگانه، واقعا از مولفههای واقعی توسعه برخوردارند؟ حالا که دوباره دارند طالبان را می آورند و شاید دوباره القاعده و داعش را هم. واقعا باید پرسید که آینده به کدامین سو جریان دارد؟ ما در کجای تاریخ قرارگرفته ایم؟ راه کدام است و تکلیف چیست؟
ادامه مطلبآنچه احتمال دارد این است که برنامه موشکی سپاه در مسیری متفاوت از برنامه هسته ای ایران تکامل یابد و تلاشی در جهت پیشرفت تدریجی فنی برای به حداکثر رساندن اهرم سیاسی باشد. تا وقتی که زمان هست، تصمیم گیرندگان غربی نباید سرمایه های سیاسی ارزشمند در برنامه فضایی نسبتا خوش خیم ایران را با خواسته های غیرواقعی هدر دهند، همانند تقاضایشان برای متوقف کردن آزمایش و توسعه رژیم کنترل فناوری موشکی.
ادامه مطلبسید علی موسوی خلخالی می نویسد: چرا باید همیشه اروپاییها حتی اگر عملکردشان نامناسب و پراشتباه باشد یا حرفشان که معلوم نیست صحیح یا غلط باشد، برای ما الگو باشند؟
ادامه مطلبابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در حالی که راهبرد کشورهای بزرگ اروپائی و به ویژه بریتانیا در مقابله با ویروس کرونا با تردیدهای نسبتا جدی روبه رو است، اظهارات اخیر حسن روحانی، ریاست محترم جمهوری در جهت مدل برداری از این راهبرد و توجه کردن به راهکارهای دکتر ملک زاده، وزیر اسبق بهداشت و معاون فعلی این مجموعه جای تامل دارد.
ادامه مطلببهزاد صابری در یادداشتی می نویسد: قصدم در این یادداشت دفاع از برجام و پاسخ به انتقادات نیست. چون برجام چه خوب و چه بد، یک امر واقع است و حمله به برجام یا دفاع از برجام تغییری در واقعیات نمی دهد. آنچه مهم است، داشتن نگاه درست به برجام و طراحی و اجرای سیاست ها براساس این نگاه درست است. و معتقدم درست ترین نگاه به برجام، این است که برجام را نباید به خودی خود و در خلاء سنجید؛ همچنین نه آن را باید مقدس شمرد و نه منحوس به شمار آورد. بلکه برجام را باید به عنوان صرفا یکی از موضوعات سیاست خارجی در ظرف زمانی خود دید و خود برجام و تحولات پس از برجام را باید در کنار تمامی اتفاقات و تحولات و سیاست های پیش و پس از آن مورد سنجش قرار داد.
ادامه مطلبمحمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: کرونا هم چیزی شبیه به نازیهای فیلم فهرست شیندلر عمل میکند. کرونا بدون محاکمه میکُشد، مرد و زن، پیر و جوان هم زیاد نمیشناسد. کرونا هم بیرحم و بیدلیل عمل میکند. مهم است که ما شیندلر باشیم و با کردارمان در هر موقعیتی که هستیم، هر طور شده یک انسان بیشتر را نجات دهیم.
ادامه مطلبفاطمه شریفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تصمیم این هفته افایتیاف و نیز تصمیم برخی مسئولان درباره پیوستن یا نپیوستن به دو کنوانسیون پالرمو و سیافتی، ممکن است تصمیمهایی حقوقی باشند، ولی هر دوی آنها پیامهای اقتصادی و سیاسی خواهند داشت که به قیمت بریدن نان مردم و رساندن جان به لبشان تمام می شود. با توجه به این مسائل مسئولان امر در این لحظه تاریخی باید بدانند که همه مردم ایران روی یک قایق نشسته اند و نباید بازیهای سیاسی را در تصمیمگیریهای کلان کشور وارد کنند، چرا که سرنوشت میلیون ها ایرانی به این مسئله گره خورده است.
ادامه مطلببرای امضاکنندگان اروپایی برجام، خروج ایالات متحده از این توافق یک مسئله ی مهم راهبردی است. از زمان خروج آمریکا، ایران فعالیت هسته ای اش را افزایش داده و اروپا هم در برآوردن تعهدش نسبت به ایران با چالش هایی مواجه است.
ادامه مطلبیک مسئول اروپایی معتقد است اگر اوضاع وخیم تر شود، خروج از پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای یکی از گزینه های ایران خواهد بود و ممکن است ایرانی ها راه کره شمالی را در پیش بگیرند.
ادامه مطلبفاطمه شریفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اگر تروئیکای اروپایی به وظایف خود عمل می کردند، می توانستند ترامپ را از اقدام به خروج از برجام باز دارند؛ در حالیکه آنها نیز همصدا با ترامپ، حرف از توافق جدید زدند و شاید موضع گیری های این چنینی آنها، در تحریک ترامپ برای خروج از برجام، با نیت امضای توافقی جدید، موثر بوده است.
ادامه مطلباروپایی ها، در حال بحث و گفت وگو با روس ها و چینی ها هستند اما بین خودشان هم بر سر چگونگی رفتار با ایران، بگومگو دارند. آمریکایی ها هم همه را حذر می دهند. فرانسه و آلمان، نگرانند که لندن به فشار حداکثری واشنگتن بپیوندد.
ادامه مطلبجلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: هنوز اطلاعات روشنی از گفتوگوی مقامهای ایرانی و اروپایی در دست نیست اما قرائن از توافق طرفها در کاستن از اختلافها میگوید. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بهرغم خروج بریتانیا از این اتحادیه گفته است: «توافق کردهایم که بهطور مستقیم به سمت مهلت زمانی سختگیرانهای نرویم که ما را ملزم به رفتن به شورای امنیت سازمان ملل خواهد کرد.» این سخنان به مفهوم گشودن درهای تازهای است که طرفهای اروپایی و ایرانی را به گفتوگو برای توافق نزدیک میکند.
ادامه مطلببهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لازم نیست به دو سه ده پیش برگردیم تا سطح و عمق تفرُّق و سردرگمی در سیاستهای جهانی اتحادیه اروپایی دستمان بیاید و بدانیم در این مدت، سیاستگذاران خارجی کشور با ارزیابیهای مجموعا اشتباهآمیز، چگونه به این بلوک سیاسی متشتت اروپایی امید بسته بودند و حتی اینک با آشکار شدن ضعف سیاسی بیشتر آن، هنوز چشم یاری به آن دوخته اند.
ادامه مطلبمحمد حسین کبریا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اظهارات نسنجیده مانند «تکه تکه کردن سفیر انگلیس» از جانب صاحب منصبی مخالف دیپلماسی، دولت و برجام یا تشریح مجعول چگونگی نحوه درآمد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی توسط یک هرزه گو، ایران را به عنوان کشوری وحشی و راهزن نشان داده است و موجبات سوء استفاده کلان دشمنان ایران اسلامی را در تشدید محاصره ایران فراهم می کند. سیاسی کاری و تعلل معنی دار در مجمع تشخیص مصلحت نظام در مورد تعیین سرنوشت لوایح مربوط به FATF و CFT، هرگز به نفع مردم کشور نیست و موجب قرار گرفتن مجدد ایران در لیست سیاه FATF به عنوان حامی تروریسم و محلی برای پولشویی خواهد شد.
ادامه مطلبموسوی درباره اقدامات اروپایی ها گفت: اروپایی ها هنوز مکانیسم ماشه را فعال نکرده اند می خواستند به این سمت بروند اما تلاش های جمهوری اسلامی مانع از این کار آنها شد. در همین رابطه باید تاکید کنم که آقای دکتر ظریف نامه ای ۱۴ صفحه ای نوشته و از لحاظ حقوقی و مستدل عدم امکان فعال کردن مکانیسم ماشه را یادآور شده اند. سفر آقای بورل برای جمهوری اسلامی ایران مهم است و ایران از این گونه سفرها استقبال می کند و امیداوریم این تبادل نظرها بتواند به حل بحران های موجود کمک کند. من پیش بینی می کنم گفت وگوهای آقای بورل در ایران صریح باشد، همان طور که در گفت وگوهای چند هفته پیش در هند نیز همین گونه صریح با او صحبت شد. ما گلایگی های شدیدی از اروپایی ها داریم. آنها با بی عملگی های خود ثابت کردند نمی توانند یا اراده لازم را ندارند یا توانایی آن را ندارند که رفتارهای ایالات متحده را بعد از خروج از برجام جبران کنند.
ادامه مطلبروح الله سوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در سطح سیاسی فاصله گرفتن از سیاستهای خودی و غیرخودی و استفاده از پتانسیل تمام گروههای سیاسی و اتخاذ رویه مدارای بیشتر نسبت به خواستههای اجتماعی بخشهایی از جامعه، میتوانست در بازسازی اعتماد عمومی به شدت موثر واقع شود اما فقدان چنین رویکردی در سطح داخل در کنار سیاستهایی که نتیجه آن فاصله گرفتن اروپا از ایران و تقویت موضع آمریکا در برابر ایران شده باعث شده که با احتیاط بیشتری از عدم توفیق سیاست ترامپ در قبال ایران صحبت کنیم.
ادامه مطلبجلال خوشچهره در یادداشتی مینویسد: تهدید تهران به خروج از «ان پی تی» تنها واکنش ممکن در قبال ائتلافی تعبیر میشود که رفته رفته خود را از دیپلماسی دور کرده و اجبار را جایگزین ایده راهگشا کرده است. تهران هشدار داده که ممکن است سرانجام چاره را در همین کار بداند. معنی این هشدار، تغییر در سیاست خویشتندارانهای است که از هنگام خروج ایالات متحده از برجام در بهار سال گذشته تاکنون با کمترین نتیجه از رویکرد انفعالی اعضای اروپایی برجام روبهرو شده است.
ادامه مطلبمحمد حسین کبریا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آخرین پرده از تلاشهای آمریکا برای محدود سازی فعالیتهای دیپلماتیک ایران را می توان در اجلاس کنونی داووس در سوئیس دید. به نظر می رسد برگزارکنندگان این نشست، نتوانسته اند در مقابل فشارهای آمریکا دوام بیاورند، بنابراین با اقدامی به دور از شئونات دیپلماتیک و اخلاقی، برنامه های دکتر ظریف را به گونه ای تغییر داده اند که او از شرکت در نشست، منصرف شود.
ادامه مطلبمحمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اگر چه در گفتار و سیاست اعلامی بسیاری از کشورها و سازمانها در برابر اقدام آمریکا علیه ایران سکوت و یا حداقل از تأیید و همراهی با آن پرهیز کردند، اما در سیاست اعمالی با این قدرت زورگو و یا به تعبیر وزیر امور خارجه کشورمان «قلدر مدرسه» همراهی کردند و هر یک به طریقی کوشیدند حجم فشارها بر ایران را افزایش دهند و از این نمد کلاهی برای خود برگیرند. انگلیس در این زمینه از بقیه کشورها جلوتر بود و نه تنها به خاطر اقدامات خارج از عرف دیپلماتیک سفیرش در ایران عذرخواهی نکرد، بلکه نخست وزیر این کشور نخستین عضو غیر آمریکایی برجام بود که از لزوم جایگزینی این توافق بین المللی مورد تأیید شورای امنیت با طرح مورد نظر رییس جمهور آمریکا سخن گفت!
ادامه مطلب