محمد سالاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امضای بزرگترین توافق تجارت آزاد جهان در ۱۵ نوامبر بین چین و ۱۴ کشور آسیا واقیانوسیه گواه همین واقعیت است که جهان آینده متعلق به آسیا و کشورهای غیرغربی و آمریکایی است و ایالات متحده با رشد روزافزون قدرت چین نفوذ خود را در منطقه آسیا و اقیانوسیه از دست خواهد داد.
ادامه مطلب
مصطفی مطهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با این حال موضع گیری های ریاض درباره احتمالات مبتنی بر تغییرات شرایط در روابط میان آنها با واشنگتن، در قالب دو رویکرد قرینه و متضاد اما همسو و همپوش شکل گرفته است. بطوریکه از یکسو با بازخوانی روابط تاریخی میان دو کشور، مدعی این موضع گیری است که برای ریاض تفاوت چندانی ندارد که چه کسی رییس جمهور بوده و در کاخ سفید باشد، چرا که از نظر سعودی روابط ریاض و واشنگتن، پیچیده تر از آن است که وابسته به فرد یا افراد باشد.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: شماری از تحلیل‌گران بیرون بودن آمریکا - بزرگترین اقتصاد دنیا – از توافقنامه RCEP را برای آینده اقتصادی این کشور زیان‌بار تحلیل کرده‌اند. بیرون از شبکه اقتصاد جهان بودن حتی برای اقتصاد آمریکا هم خطرناک است. بیرون از اقتصاد جهان بودن برای ما چه معنایی دارد؟
ادامه مطلب
برخی باور دارند که بنیامین نتانیاهو در این فعالیت های تجاوزکارانه او شریک خواهد شد یا این که خود به تنهایی و با حمایت ترامپ به ایران، سوریه یا مقاومت در لبنان یا فلسطین حمله خواهد کرد. بسیاری از ناظران این احتمال را بعید می دانند و باور دارند که اتخاذ تصمیم جنگ از سوی ترامپ منوط به در نظر گرفتن سه مسئله است.
ادامه مطلب
پارسا جعفری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لابی یهودیان در آمریکا دارای دستورکارهای متفاوتی است، اما تمرکز اصلی آنها بر روابط آمریکا و اسرائیل است. تلاش های لابی در حمایت از اسرائیل، محصول مشترک تعدادی از سازمان های یهودی است که در این میان نقش کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) به عنوان قدرتمندترین و شناخته شده ترین سازمان یهودی آمریکا بسیار شاخص است. این سازمان مسئولیت برنامه ریزی و هماهنگ کردن فعالیت اکثر سازمان های یهودی در آمریکا را بر عهده دارد و نقش اساسی را در هماهنگی سیاست های آمریکا با منافع صهیونیسم ایفا می کند. این هماهنگی از طریق تماس و ارتباطات سازنده با اعضای کنگره و مسئولان بلندپایه شاخه اجرایی، به شکلگیری ابتکارات قانونی به نفع اسرائیل که بقا، موجودیت و امنیت آن کشور را تضمین می کند، صورت می گیرد.
ادامه مطلب
دولت بایدن در روابط خارجی خود به دنبال ارزش های اخلاقی بیشتری است و چندین دهه است که عربستان سعودی برای ایالات متحده یک متحد مهم به حساب می آید اما روابط سیاسی که در دوران رئیس جمهوری ترامپ شکل گرفته و به سطح مکالمات واتساپی بین جراد کوشنر و محمد بن سلمان کاهش یافته لازم است که به روابط راهبردی میان دو طرف دگرش یابد.
ادامه مطلب
حمیدرضا جلایی پور در یادداشتی می نویسد: در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا شخصیت مردم‌انگیزی مثل ترامپ توانست در برابر هیلاری کلینتون، که نماینده و صدای وضع موجود بود، خود را به عنوان نجات‌دهنده سفید‌پوستان آزرده و ناراضی معرفی کند و انتخابات را ببرد. این منجی آمریکا آنچنان خودشیفته و متوهم است که با اینکه در انتخابات ۲۰۲۰ شکست خورده است باز حاضر به ترک صحنه حکومت نیست و همچنان می‌خواهد آمریکا را نجات دهد!
ادامه مطلب
مسئله این نیست که ایالات متحده شبیه عراق است یا نه. مسئله اینجاست که ایالات متحده آنطور که گمان می برد هرگز ناهمسان از باقی دنیا نبوده است. درست مانند دیگر کشورها در خارمیانه یا هر جای دیگری، ایالات متحده نیز ناگزیر است با موقعیت آسیب شناختی هویتش روبه رو شود.
ادامه مطلب
حسین مفیدی احمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در نگاه اروپا، پدیدارهایی چون برآمدن دونالد ترامپ و در سطحی پایین‌تر برگزیت، ضربه‌ای مهلک بر لیبرال دموکراسی بودند. در این چارچوب، پیروزی بایدن نمی‌تواند خبری خوب برای پوپولیست های راست‌گرای اروپایی باشد. البته اروپا تحولات پس از انتخابات آمریکا ازجمله ادعای تقلب در انتخابات را به معنای تضعیف لیبرال دموکراسی می‌داند.
ادامه مطلب
امیر بی پروا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شکست ترامپ نشان داد که لمپنیسم در آستانه دهه سوم قرن بیست و یکم به پایان خود رسید و صدایی هفتاد و پنج میلیون در داخل آمریکا و تمامی ملتهای جهان به لمپنیزم "نه" گفتند و دنیا مخالفت خود را با هرج و مرج، نقض حقوق بین الملل، نقض حقوق بشر، صلح و اخلاق اعلام کرد.
ادامه مطلب
امیرحسین دودانگه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سرانجام در سوم نوامبر و ساعاتی پس از پایان مهلت رای گیری و با آغاز شمارش آراء، درحالی که آمارها یکی پس از دیگری از برتری دونالد ترامپ در ایالت های سرنوشت ساز انتخابات امسال حکایت می کرد، به ناگهان و طی چندساعت با افزایش شمارش آرای پستی، این جو بایدن بود که به تدریج از رقیب انتخاباتی خود پیشی می گرفت. سرعت این تحولات در تعیین نامزد پیروز ایالت های مختلف به قدری بالا و سریع بود که حتی موجب شگفتی رسانه های آمریکایی نیز شد.
ادامه مطلب
روندهای کلی نشان از پسرفت جایگاه ایالات متحده در نظم جهانی می دهد. ایران و چین یک پیمان دو جانبه را امضا می کنند تا بر محاصره اقتصادی ایران چیره شوند. در مدیترانه، مصر و ترکیه وارد یک رقابت منطقه ای پسا آمریکایی شده اند، رقابتی که زمینه های آن را دخالت ناتو در سال ۲۰۱۱ فراهم کرد. نفوذ دیپلماتیک ایالات متحده نیز رو به افول است.
ادامه مطلب
حضور و فعالیت نظامی آمریکا در خاورمیانه کاهش می یابد و در آینده نیز صرف نظر از این که چه کسی رئیس جمهوری آمریکا شود، این روند ادامه پیدا خواهد کرد. کشورهای عربی در آینده اتکاء کمتری به آمریکا خواهند داشت ولی روابط اکثر آنها با آمریکا گسترده تر از هر قدرت بزرگ دیگری خواهد بود.
ادامه مطلب
بشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هویداست که در دنیا بسیاری از این اتفاق خرسند هستند؛ حتی اتحادیه اروپا هم که متحد دیرین آمریکاست، در دوران ترامپ دچار اختلاف نظرات عمیق اقتصادی با ایالات متحده آمریکا شده بود و در ژاپن و حتی کانادا هم شرایطی مشابه اروپا وجود داشت. طرفداران صلح، محیط زیست، اخلاق، حقوق و سازمان های بین المللی هم از رفتن ترامپ بسیار رضایتمند هستند. اما بعد از این ماجرا، برای عدم ذوق زدگی بسیاری دیگر در جهان هم عواملی وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت. عواملی که با وجود تغییر افراد در آمریکا، همچنان پایدار هستند و کماکان برای دنیا از جانب آمریکا دردسر ایجاد خواهند کرد.
ادامه مطلب
ریچارد هاس در یادداشتی می نویسد: ترامپ همچنان یک صدای قوی خواهد بود بویژه اگر او جلوی چشم مردم باقی بماند (که احتمالا همین گونه است). وی چهار سال دیگر، نفوذ قابل ملاحظه ای در انتخاب نامزد جمهوریخواهان خواهد داشت. اکنون، حزب جمهوریخواه، جایگاه نیرومندتری در قیاس با زمان جورج دابلیو بوش یا رونالد ریگان خواهد داشت و ترامپیسم – که همان پوپولیسم روز آمریکاست – یک نیروی پرقدرت باقی خواهد ماند.
ادامه مطلب
دکتر اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با این همه آسیب و لطمه ای که ترامپ صرفا به دلیل خودمحوری و قانون گریزی شخصی به منافع ملی ایران و صلح در منطقه زده است، مگر می توان از رفتنش خوشحال نبود؟ و اساسا چرا مقامات دولتی و رسانه ملی ما باید بگویند نتایج انتخابات آمریکا برای ما فرقی ندارد! مگر طی چهار سال گذشته همه این افراد و رسانه‌ها بالاتفاق ترامپ را سیاستمداری دیوانه، دروغگو، بی قانون و خودمحور خطاب نمی کردند که به خاطر خود رأیی‌اش به ایران لطمه زده است؟ حال چگونه برایشان مهم نیست که این فرد از سمت ریاست جمهوری آمریکا کنار برود؟
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این اصل را دریابیم که درک موقعیت خود بخشی از موفقیت است. اگر نمی توانیم فرصت ساز باشیم، نباید استاد فرصت سوزی باشیم. اگر در امریکا تغییر رخ داده است، به تبع آن ما نیز باید نشانه های تغییر را بروز دهیم که اگر تغییر نکنیم تغییرمان خواهند داد. تغییرات را خود مدیریت کنیم قبل از آن که از سر اجبار تغییر کنیم یا تغییرمان دهند.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در کل جدا از نتیجه انتخابات امریکا، انتخابات ۲۰۲۰ امریکا به مطالبات متفاوت مردم و سیاست های متفاوت دو جناح منجر شده است که بحران و شکاف در سیاست و دموکراسی امریکا بارز و آشکار شود که عملگرایی مردم و دو جناح در انتخابات آن را به وضوح نشان داد.
ادامه مطلب
اکبر قاسمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چرا این دوره خارج از رویه های قانونی و اخلاقی، این مهم محقق نشد و جنگ قدرت بین دو کاندیدا با بدترین شکل قانونی و اخلاقی در اصطکاکترین وجه آن به نخبگان و افکار عمومی جهان، نشان داده شد که اعتبار و حیثیت امریکا به زوال گرائیده و از همه مهمتر، ارزش های لیبرالیسم و دموکراسی برگرفته از مهد آن، به شدت تضعیف و موجد فرومایگی و تمسخر جهانیان شده است؟
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت این است که آگاهی های ایرانیان از آمریکا، عموما بسیار ناچیز و در خیلی موارد منحرف و گمراه کننده است. الآن دیگر ما نیاز به یک کارگاه بزرگ و اختصاصی آمریکا شناسی داریم تا پس از چهار دهه خلاء و ابهام، مواد اطلاعاتی را به طور شفاف، علمی و بیطرفانه در اختیار جامعه، بویژه اقشار رهبرانی و نخبگانی قرار دهد و از دامنۀ تجاهل، امتناع و انحراف از عینیات مناسبات جهانی بکاهد.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد تنها راه اروپا برای خروج از این گرداب خطرناک این است که به جای عملکرد سنتی خود در پیوند با آمریکا و تحت عنوان پیمان غرب، با اتخاذ تصمیمی استراتژیک راه خود را از آمریکا جدا کند و با سایر قدرت‌های جهانی و منطقه ای در مورد ایجاد نظمی جدید در چارچوب نیازهای دنیای امروز تعامل کند. این شاید تنها راه برای اروپا و جهان برای پرهیز از ورود به دور تازه ای از خشونت و تاریکی باشد.
ادامه مطلب
سیاست خارجی، نیازمند حفظ تعادل میان چهار متغیر کلاسیک است. اهداف، چیزهایی است که یک دولت برای حراست از آن و به پیش بردن آن تلاش می کند. روش ها عبارتند از راهبردها، سیاست ها، مفاهیم یا ذهنیت ها و متدهایی که برای رسیدن به آن اهداف به کار می روند. ابزارها، همان عناصری از قدرت ملی هستند که از گذر مالیات یا قروض به دست می آیند و روش ها را تقویت می کنند. هر سه این متغیرها هم در پهنه امنیت، اقتصاد و شرایط سیاسی جهانی عمل می کنند که در آن سپهر، دیگر بازیگران هم اهداف خود را پی می گیرند.
ادامه مطلب
در پنج سال گذشته دورنمای ژئوپولتیکی عرصه دریای سرخ اساسا دگرش یافته است. اکنون شاخ آفریقا بخش جدایی ناپذیر و در حقیقت میانجی سیستم امنیتی خاورمیانه، هند و اقیانوسیه و مدیترانه به دلیل اهمیت راهبردی، رقابت برای نفوذ بر دریای سرخ، تجارت و ترانزیت شده است.
ادامه مطلب
تحت رهبری ترامپ، ایالات متحده از توافق پاریس بیرون آمد، روابطش با ناتو به سردی گرایید، مسیر رویارویی با چین را انتخاب کرد، یک سیاست ناهماهنگ در برابر روسیه، روابط نزدیک با اسرائیل و مشارکت با کشورهای عرب خلیج فارس برای شکل گیری یک ائتلاف علیه ایران و ترکیه را شکل داد.
ادامه مطلب
گروه های طرفدار برتری سفیدها، ۶۷% نقشه های تروریستی و یورش های سال ۲۰۲۰ در آمریکا را مرتکب شده اند. آنها از خودروها، مواد منفجره و سلاح های جنگی به عنوان جنگ افزارهای اصلی شان بهره برده و به جمع تظاهرکنندگان یا به افراد به دلیل گرایشات نژادی، قومی، مذهبی یا سیاسی شان حمله کرده اند. آفریقایی تبارها، مهاجران، مسلمانان و یهودیان اهداف اصلی این یورش ها بوده اند.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انتخابات امریکا و شرایط بین المللی اگرچه شواهد ظاهری چون نظرسنجی ها و پروپاگاندای رسانه های بزرگ غرب از ماه ها پیش پیروزی بایدن را نوید داده اند، اما به نظر می رسد شواهد میدانی در حوزه بین المللی همچنان به تداوم آمریکای ترامپ اشاره دارد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر میزان مشارکت سیاه پوستان به سطح سال ۲۰۱۲ برسد، دموکرات ها با ۴درصد محبوبیت از جمهوریخواهان پیش خواهند افتاد. اگر اسپانیایی تبارها، آسیایی ها و دیگر نژادها حمایت خود را از دموکرات ها در سراسر ایالت ها تا ۱۵ درصد (۵/۷ درصد برای دموکرات ها، ۵/۷- درصد برای ترامپ) افزایش دهند، دموکرات ها با ۶درصد برنده خواهد شد. ترامپ برای پیروزی نیاز به افزایش حمایت از رأیدهندگان سفیدپوست کالج نرفته دارد. اگر این حمایت در سراسر ایالت ها به ۱۰ درصد برسد، او می تواند تنها با اختلاف ۱ درصد از دموکرات ها پیشی بگیرد و برنده باشد. اما اگر او در میان اسپانیایی تبارها، آسیایی ها و دیگر نژادها با ۱۵درصد و در میان تحصیلکردگان دانشگاهی سفیدپوست تا ۱۰ درصد رشد را داشته باشد اما هنوز با ۸ و ۲ دهم درصد به ترتیب، از دموکرات ها شکست خواهد خورد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: نتیجه انتخابات نوامبر به هر شکل که باشد، صفحه جدیدی را در منازعه ایران و امریکا رقم خواهد زد. رئیس جمهور آینده ایالات متحده ترامپ باشد یا بایدن، تفاوت نمی‌کند. تنش میان دو کشور در نقطه‌ای است که تصمیم سازی و اراده‌ای متفاوت از گذشته را طلب می‌کند. ترامپ ماجراجوست و در صورت موفقیت در انتخابات، برای واداشتن تهران به گفت‌وگو و توافق با نتیجه‌ای که او و متحدانش در پی آن هستند، بی‌میل به اقدام با شدت بیشتر نیست.
ادامه مطلب
نعمت اله مظفرپور، پژوهشگر ارتباط اندیشه سیاسی و دیپلماسی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فهم و اقدام دیپلماتیک نیازمند لحاظ اهداف بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت تحولات سیاسی و رفتارهای رقیبان است. در یک معنا سیاستمداران و دیپلماتها باید مانند عقاب باشند. هم ساحت کلان را ببینند و هم ساحت خرد ، جزئی و عینی(Factual) یعنی مولفه های کوتاه مدت را و هم منطق ارتباطی ایندو ساحت را.
ادامه مطلب