آینده جهان از آن آسیاست

نویسنده: محمد سالاری، پژوهشگر روابط بین الملل

دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده آمریکا که بعد از جنگ جهانی دوم با مقروض سازی کشورهای اروپا و پشتوانه قرار دادن دلار در معاملات بین المللی توانست قدرت برتر را کسب کند رفته رفته با چندقطبی شدن قدرت های بین المللی و ظهور غول های آسیایی از قدرت آن کاسته شده است. این کشور دیگر قادر به ادامه شعار(First America) نیست و نظام بین الملل دیگر آمریکا را به عنوان قدرت برتر قبول ندارد و پیش بینی ها حاکی ازاین امر است که جایگاه این کشور در آینده هرم قدرت جهانی تنزل پیدا خواهد کرد.

امضای بزرگترین توافق تجارت آزاد جهان در 15 نوامبر بین چین و 14 کشور آسیا واقیانوسیه گواه همین واقعیت است که جهان آینده متعلق به آسیا و کشورهای غیرغربی و آمریکایی است و ایالات متحده با رشد روزافزون قدرت چین نفوذ خود را در منطقه آسیا و اقیانوسیه از دست خواهد داد. پیمانی که حدود یک‌سوم کل تولید ناخالص اجتماعی جهان را شامل می‌شود و حدود دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر از جمعیت زمین را در بر می‌گیرد و براساس برآورد موسسه بروکینز می تواند سالانه 209 میلیارد دلار به درآمد جهان و 500میلیارد دلار به تجارت جهانی تا سال 2030 اضافه کند. اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا با نام اختصاری آسه‌آن  می توانند سالانه 19میلیارد دلار عوایدی از این توافق داشته باشد. 

امضای توافقنامه مذکور موفق بودن الگوی دیپلماسی اقتصادی آسیا و تلاش های ناموفق غرب را نشان می دهد به نحوی که با آمدن دونالد ترامپ به کاخ سفید و شدت گرفتن جنگ تجاری بین پکن و واشنگتن و همچنین شکاف در اتحادیه اروپا و رای آوردن برگزیت انگیزه کشورهای آسیایی برای وحدت و اتحاد اقتصادی بیش از پیش  بیشتر کرد. 

علی رغم اینکه رسانه های غربی و آمریکایی رویکرد پکن به نظام بین الملل را یک رویه غیر منطقی و تهدیدآمیز قلمداد کرده اند ولی در عمل چین با اتخاذ راهبرد صلح آمیز رفتار همکاری جویانه داشته تا خشونت طلبی و نفوذ به شکلی که آمریکایی از آن به استعمار چین در آینده نام می برند از خود نشان نداده و می تواند مدل موفقی را برای ادغام اقتصاد منطقه ای ایجاد کند. امضای این توافق این واقعیت مهم را به نظام بین المللی مخابره می کند که قدرت دیپلماسی اقتصادی آسیا به عنوان مدلی موفق ظاهر شده و دست برتر چین و غول های آسیایی و عبور به جهان پسا امریکایی را نشان خواهد داد و علاوه بر اینکه برای 14 عضو آن منافع بسیاری را در پی خواهد داشت گام مهمی برای رساندن چین به سکوی اول اقتصاد جهانی خواهد بود.