
تعطیلات ملی چین؛ جلوهای از پویایی اقتصاد و نوآوری مصرف جدید
تعطیلات ملی چین، که ریشه در تأسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹ دارد، به سرعت به یکی از بزرگترین رویدادهای اقتصادی جهان تبدیل شده است.
ادامه مطلبتعطیلات ملی چین، که ریشه در تأسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹ دارد، به سرعت به یکی از بزرگترین رویدادهای اقتصادی جهان تبدیل شده است.
ادامه مطلبپیمان آوکاس کلا به نمادی از اتحاد ایالات متحده و استرالیا تبدیل شده است و اکنون در معرض خطر تضعیف انتظارات برآورده نشده از هر دو طرف قرار دارد. در حالی که استرالیا اطمینان مداوم از سوی دولت ایالات متحده را خواهان است که توافق طبق برنامه پیش میرود، ایالات متحده خواهان تعهدات محکمی است که هر زیردریایی که به استرالیا منتقل میکند، در درگیری احتمالی با چین شرکت خواهد کرد.
ادامه مطلبدمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ترکیه آینده سیاسی فعال خود را در شمال اوراسیا می بیند. من با مقایسه ی تعدادی از حقایق به این نتیجه رسیدم. برای شروع، در سال ۲۰۱۰، چین و ترکیه سندی را در مورد مشارکت استراتژیک امضا کردند که دوران یک اتحاد سایه قدرتمند جدید را نشان می داد که تقریبا در همه جا یکدیگر را بیمه می کند.
ادامه مطلبحافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: چین و روسیه فعلا به «حمایت (یا روابط) تاکتیکی و گزینشی» خود از ایران ادامه میدهند و این رابطه و حمایت در حوزههایی خواهد بود که منافع آنها اقتضا میکند و بیش از این در کنار ایران نمیایستند.
ادامه مطلبکوروش احمدی می نویسد: بعد از انجام اسنپبک، یک سؤال مهم این است که آیا چین و روسیه میتوانند کمک مؤثری به ایران برای کاهش اثرات بازگشت قطعنامهها بکنند یا خیر. در سه زمینه در تئوری امکان چنین کمکی وجود دارد ۱- اجرانشدن شش قطعنامه اعادهشده، ۲- ایجاد مانع و اخلال در کار کمیته تحریم ۱۷۳۸ و پنل کارشناسی ۱۹۲۹ و ۳- جلوگیری از انجام اقدامات جدید از سوی شورای امنیت علیه ایران. توضیحاتی در این سه مورد به شرح زیر قابل ذکر است:
ادامه مطلبپرهام مداح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سخنرانی ترامپ را میتوان مصداقی بارز از «نارسیسیسم سیاسی» دانست؛ جریانی که در آن رهبر سیاسی میکوشد نه صرفاً کشورش، بلکه کلیت نظام بینالملل را به مثابه صحنهای برای نمایش خود بدل سازد.
ادامه مطلببازگشت تحریمها عملا تروئیکا از روندهای آینده پیرامون پرونده هسته ای به حاشیه خواهد رفت. سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در واکنش به این تحولات تأکید کرده بود که «تروئیکای اروپایی با آغاز این بازی، نهتنها پیروز نخواهد شد، بلکه از روندهای دیپلماتیک آتی نیز کنار گذاشته خواهد شد.» با این حرف عراقچی، تقریبا مسجل خواهد شد که تروئیکا وظیفه تخریب دیپلماسی را انجام داده و دیگر کارکردی برای واشنگتن ندارند. و به طریق اولی، اهمیت خود را برای تهران هم از دست داده اند. لذا حلقه تصمیمگیری میان تهران، واشنگتن، مسکو و پکن محدودتر میشود.
ادامه مطلبسعید جمشیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: رژه پکن در ۲۰۲۵، مانند یالتا در ۱۹۴۵، به نظر میرسد اتحادهای جدیدی را در زمانی تعریف کرد که بنبست در اوکراین و انزواگرایی آمریکا در دوره دوم ترامپ، فضا را برای بازآرایی ژئوپلیتیکی فراهم کرده است.
ادامه مطلبغنا در تجدید ساختار بدهیهای خود، خواستار تخفیف در برخی از وامهای خود به بانک آفریکسیم شد. آژانسهای رتبهبندی اعتباری با بهبود رتبه اعتباری غنا و کاهش رتبه بانک آفریکسیم به این اقدام پاسخ دادند. یک بدهکار به خاطر تهدید وامدهندهای که در ابتدا به ایجاد آن کمک کرده بود، پاداش گرفت. آیا اگر طلبکار به جای آفریقایی، اروپایی یا آمریکای شمالی بود، این اتفاق میافتاد؟
ادامه مطلبدر روزهای اخیر، کشمکش بر سر پایگاه هوایی بگرام دوباره به صدر اخبار بازگشته است. دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده، در دو نوبت متوالی و به فاصله چند روز، خواستار بازپسگیری این پایگاه شده و حتی تهدید کرده است که در صورت امتناع طالبان، «اتفاقات بدی» در پیش خواهد بود.
ادامه مطلبعبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اختلافات ایدئولوژیک و مذهبی میان بازیگران منطقهای، ظرفیت ایجاد یک اجماع واقعی را بهشدت کاهش داده است. هیچ بازیگری حاضر نیست منافع حیاتی خود را در افغانستان فدای یک توافق منطقهای کند.
ادامه مطلبسعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در نهایت، دادهها و روندهای جاری نشان میدهند که آمریکا دیگر قادر به حفظ سلطه مطلق جهانی نیست و برای جلوگیری از انزوای ژئوپولیتیکی بیشتر، باید مدلهای سنتی همکاری و ائتلافسازی را بازتعریف کند.
ادامه مطلبمحسن شریف خدائی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد:در سپتامبر ۲۰۲۵، نپال شاهد یکی از مهمترین تحولات سیاسی خود پس از لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ بود. خیزش گسترده نسل جوان علیه فساد، خویشاوندسالاری و ناکارآمدی دولت، به استعفای نخستوزیر کیپی شرما اُلی انجامید و ارتش را به صحنه داخلی کشاند. این رخداد که با عنوان "انقلاب نسل زد" شناخته میشود، نهتنها ساختار قدرت داخلی را دگرگون کرد، بلکه موازنه منطقهای میان هند، چین و آمریکا را نیز تحت تأثیر قرار داد. اما آیا این تحول را میتوان یک انقلاب واقعی دانست؟ یا صرفاً یک خیزش اعتراضی گذرا در عصر دیجیتال بود؟
ادامه مطلببهرام امیراحمدیان در یادداشتی مینویسد: اخیراً روسیه و اوکراین در نبردهای هوایی بزرگی شرکت کردهاند و زیرساختهای انرژی و حملونقل را هدف قرار میدهند، زیرا مسکو در چهارمین سال جنگ به حمله زمینی شدید خود در شرق اوکراین ادامه میدهد و نوعی سلاح مافوق صوت را آزمایش میکند.
ادامه مطلبتحولات اخیر در شرق آسیا نشان میدهد که معادلات سیاسی، امنیتی و ژئوپلیتیک در این منطقه وارد مرحلهای شکننده و حساس شده است. برگزاری رزمایش مشترک آمریکا، کرهجنوبی و ژاپن تحت عنوان «لبه آزادی» که با هدف تقویت همکاریهای نظامی سهجانبه در دریا، هوا و فضای سایبری طراحی شده، با واکنش تند کرهشمالی مواجه شده است. این رزمایش، بهویژه در بحبوحه تنشهای فزاینده با پیونگیانگ و همزمان با تمرکز آمریکا بر مهار قدرتگیری چین، نشانهای آشکار از شکلگیری یک محور امنیتی جدید در منطقه تلقی میشود.
ادامه مطلبمحمد بیدگلی دریادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تحلیلهای مختلفی از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین وجود دارد که اکثراً دارای حالت صفر و صدی است اما نکته اساسی این است که ارزیابی واقعبینانه از این سند ارائه دهیم.
ادامه مطلبابوالفضل حسینی نیک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: امروز رقابت چین و آمریکا بر سر طرح «یک کمربند یک جاده» و ابتکار «کریدور هند–خاورمیانه–اروپا»، نشان میدهد که کریدورها عملاً به میدان جدیدی برای بازتعریف قدرت و امنیت بدل شدهاند.
ادامه مطلبسید محمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: جنگ اوکراین از ۵ اسفند ۱۴۰۰ آغاز و به موضوعی پیچیده، با نقشآفرینی بازیگران متعدد، پر ابهام و مملو از عدم قطعیت تبدیل شده است. مروری بر ۵۲ ماه گذشته یعنی از آغاز جنگ تاکنون دو سؤال بزرگ را پیش روی تحلیلگران روابط بینالملل قرار میدهد.
ادامه مطلببر اساس اتحادهای موجود است، اما تغییر NDS ممکن است آن را تحت تأثیر قرار دهد. با انگلیس، تمرکز بر AUKMIN و Five Eyes برای امنیت Indo-Pacific و Euro-Atlantic، جایی که آمریکا امنیت جهانی را رهبری میکند و انگلیس حمایت اطلاعاتی و عملیاتی ارائه میدهد.
ادامه مطلباین نشست با حضور رهبرانی مانند شی جینپینگ، رئیسجمهوری چین، ولادیمیر پوتین، رئیسجمهوری روسیه، نارندرا مودی، نخستوزیر هند و بیش از ۲۰ رهبر دیگر از کشورهای "جنوب جهانی"، بر یک نظم جهانی جدید تمرکز داشت که چالش مستقیمی برای ساختارهای غربیمحور فعلی به شمار میرود.
ادامه مطلبسید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: برگزاری اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای، دیدار سران چین، روسیه و هند و رژه نظامی هشتادمین سالگرد پایان جنگ دوم جهانی و پیروزی بر ژاپن، توجه مراکز سیاسی و تحلیلی دنیا را به خود جلب کرد.
ادامه مطلباحمد ذوالفقاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آژانس همکاری توسعه بینالمللی چین (CIDCA) در تاجیکستان با تمرکز بر پروژههای کوچک اما با نگاه راهبردی، تلاش میکند از طریق آموزش مهارتهای فنی، توسعه فضاهای نوآورانه و توانمندسازی اقتصادی، نفوذ نرم خود و ثبات منطقهای را تقویت کند. این پروژهها، در مسیر طرح کمربند – جاده، نمادی از کمک هدفمند چین بدون ایجاد بدهی کلان برای کشور دریافتکننده هستند.
ادامه مطلبمرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: نگارنده بر این باور است که حتی رسیدن چین به جایگاه یک ابرقدرت بلامنازع که بتواند نظم جهانی را به سود خود شکل دهد، امری بسیار بسیار بعید است و ممکن است نیم قرن یا حتی بیشتر تا تحقق چنین سناریویی فاصله داشته باشیم چه برسد به هژمون شدن این کشور . در ادامه به بررسی دلایل این مدعا و ابعاد رقابت استراتژیک بین پکن و واشنگتن خواهیم پرداخت.
ادامه مطلبعلی اکبر رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: نشست شانگهای و رژه نظامی چین را باید نقطه عطفی در تاریخ تحولات ژئوپلیتیک معاصر دانست. پیامی که از پکن به جهان مخابره شد، ساده اما قدرتمند است؛ عصر تکقطبی به پایان رسیده و نظم بینالملل آینده، نظمی چندقطبی خواهد بود که در آن ایالات متحده دیگر هژمون بلامنازع نخواهد بود.
ادامه مطلبمحمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اجلاس ۲۰۲۵ شانگهای و تصمیمات کلیدی آن، نشانگر تحولی عمیق در نقش چین به عنوان «سازنده نظم» در نظام بین الملل است.
ادامه مطلبوحید افراسیابان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: پیام دونالد ترامپ به رهبران چین، روسیه و کره شمالی با در هم تنیدن ارجاعات تاریخی، تمجیدهای دوپهلو و طعنههای سیاسی تند، اهداف چندگانهای را دنبال میکند: یادآوری نقش تاریخی آمریکا به چین، هشدار به شکلگیری یک بلوک ضدآمریکایی و تقویت تصویر خود به عنوان یک رهبر قاطع.
ادامه مطلباعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: رژه روز پیروزی چین نه تنها به نمایش سختافزارهای جدید، بلکه به ارسال پیامهای استراتژیک و پنهان به رقبای جهانی و منطقهای، بهویژه ایالات متحده، اختصاص داشت.
ادامه مطلبرژه عظیم نظامی روز گذشته در پکن نقطه اوج سه روز نمایش سیاسی بود که با کارگردانی شی جینپینگ و حضور ولادیمیر پوتین و کیم جونگ اون رهبران روسیه و کره شمالی برگزار شد. این مراسم نهتنها نمایش قدرت چین، بلکه پیامی آشکار به جهان درباره نظم تازهای بود که پکن در پی آن است.
ادامه مطلبعلیرغم چالشهای پیش روی ایران در آسیای مرکزی، اهمیت نقش آن در آن منطقه را نمیتوان دست کم گرفت. سیاست «چرخش به شرق» آن، به ویژه با توجه به تحولات صحنه منطقهای و بینالمللی که گزینههای کمی در دوره آینده ارائه میدهند، همچنان سنگ بنای استراتژی خارجی آن است.
ادامه مطلبدر ۲۸ مه ۲۰۲۵، اتحادیه اروپا از یک استراتژی بسیار مورد نیاز برای دریای سیاه رونمایی کرد و سرانجام به رسمیت شناختن اهمیت ژئوپلیتیکی حیاتی منطقه و ضرورت داشتن یک استراتژی بلندمدت برای مقابله با تجاوز روسیه اشاره کرد که مدتها به تعویق افتاده بود. کایا کالاس، معاون رئیس کمیسیون اروپا، در اظهارات خود اذعان کرد که «امنیت دریای سیاه برای امنیت اروپا نیز حیاتی است.»
ادامه مطلب