علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت‌های غربی، به‌ویژه در اروپا، تحت فشار فزاینده‌ای از سوی شهروندان خود قرار دارند تا به نگرانی‌های رو به رشد در مورد نقض حقوق بشر و خشونت‌های جاری در فلسطین و لبنان پاسخ دهند. افکار عمومی، به‌ویژه در میان نسل‌های جوان‌تر، با صدای بلندتری اقدامات رژیم صهیونیستی را محکوم کرده و موجی رو به رشد از حمایت از حقوق فلسطینیان به‌وجود آورده است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تضعیف یا حتی فروپاشی نظام بین‌المللی کنونی به معنای ایجاد هرج و مرج کامل نیست. با این حال، پرسش بنیادین این است که آیا آنچه امروز از آن به‌عنوان «نظم بین‌الملل» یاد می‌شود واقعا بر اساس قوانین بین الملل استوار است در حالی که برخی از کشورها، به ویژه ایالات متحده، که مدعی رهبری و حمایت از این نظام است، خود به طور دلخواه و خودسرانه با این نظم برخورد می‌کند و حتی قوانین بین‌الملل را که اکثریت کشورهای جهان پذیرفته‌اند، رعایت نمی‌کند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چه کسی تصور می‌کرد روزی حزب راست‌گرای مارین لوپن در فرانسه به عنوان «سخنگوی کرملین» خوانده شود؟ یا این حزب در مقطعی ۹ میلیون یورو وام از بانکی روسی (جالب است بدانید که این حزب فرانسوی حتی به فکر دریافت این وام از ایران بوده است) با ارتباطات نزدیک به کرملین دریافت کند؟ ارتباط نزدیک ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان، با روسیه و سفرش به مسکو پس از حمله به اوکراین — به‌عنوان تنها رهبر اروپایی که چنین اقدامی انجام داد — نیز برای همگان آشکار است. حتی جالب‌تر آنکه مجارستان، که هم‌اکنون ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، در حال تسریع فرآیند عضویت صربستان در اتحادیه اروپاست تا بدین ترتیب روسیه بتواند «اسب تروجان» خود را وارد اتحادیه کند و از درون، آن را تضعیف کند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وقتی به مخاطب خارجی بگوییم که این حملات می‌تواند به فجایع زیست محیطی جهانی منجر شود، آن ها به این موضوع توجه بیش تری خواهند کرد. افرادی که به طور مستقیم در معرض خطر قرار دارند، معمولا سریع تر و قاطع تر به تهدیدات پاسخ می‌دهند. به همین دلیل، ایجاد یک روایت که بر تهدیدات جهانی ناشی از این حملات تاکید کند می‌تواند کمک کند تا افکار عمومی در کشورهای دیگر به این موضوع واکنش نشان دهند و فشار بیشتری بر دولت‌های خود برای جلوگیری از اینگونه اقدامات وارد کنند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هدف این مقاله پیشنهاد این موضوع خواهد بود که با توجه به اصول اخلاقی جمهوری اسلامی ایران و با در نظر گرفتن منافع کشورمان مطلوب است که این اقدام در افتتاحیه المپیک، حتی اگر تنها از سوی نهادهای دینی باشد، مورد محکومیت قرار گیرد و از آن به عنوان وسیله ای برای کار در جهت نزدیکی بیش تر دو جامعه مسلمان و مسیحی و همچنین عرضه تصویری مناسب از اسلام و تشیع مورد استفاده قرار گیرد.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حمله ایران به عنوان یک کشور مسلمان به نقب می تواند در جنگ تبلیغاتی استفاده شود. صهیونیست هایی که بسیار به پیشگویی های توراتی دلبسته هستند و حتی متحدان اوانجلیست مسیحی آنها که پیشگویی های تورات و انجیل از پایه های اعتقادی شان محسوب می شود قطعا با این بحران اعتقادی روبرو خواهند شد که چرا به جای گل و باغ، نقب شاهد بمباران موشک و پهپاد آن هم از سوی مسلمانان بوده است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: خشونت استعمار از خشونت داعش هم بدتر است! در حالی که خشونت داعش تنها در موارد سرپیچی اعمال می شود، خشونت استعمار برای «بودن» اعمال می شود! فرد غیر غربی یا کشته، یا قطع عضو، یا تحت استعمار قرار می گیرد تنها بخاطر اینکه سیاهپوست، زردپوست، آسیایی، یا آفریقایی «است». این خشونت با «وجود» دیگری مشکل دارد. بر خلاف خشونت داعشی که به دنبال جذب حداکثری است، خشونت استعمار به دنبال دفع حداکثری است چرا که وجود دیگری برای وی مشکل ساز است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در بحث حمله به «اسرائیل» هم همین است! اول اینکه، ایران به خاک رژیم صهیونیستی حمله نکرده است. بحث در اینجا مربوط به سازمان ملل و حقوق بین الملل نیست. بحث در درجه اول اخلاقی و سیاسی است! رژیم صهیونیستی یک رژیم اشغالگر است که ادعای خاک دارد اما در واقعیت خاکی ندارد (چه برسد به عمق راهبردی)! اصلا حمله انتقام جویانه کشورمان هم هیچ حمله ای به اسرائیل یا خاک آن نبود چرا که اساسا موجودیتی با این مختصات و مشخصات وجود ندارد.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نسل کشی نامیبیا توسط آلمان اولین نسل کشی قرن بیستم میلادی بود و از راه های مختلف همچون تحمیل گرسنگی و تشنگی، جلوگیری از رسیدن غذای کافی، کار اجباری، بردگی، تجاوز جنسی، قطع اعضا و انجام آزمایش های پزشکی بر روی ساکنان این سرزمین ثروتمند اتفاق افتاد چرا که آلمانی ها می خواستند تا مال، اموال و زمین های ساکنان نامیبیا را از آن خود کنند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه در ایران اجماع جهانی می خوانند به جای مطرح شدن در پی تصمیماتی که منافع کشوری را محافظت کند نباید تبدیل به معیاری برای تصمیم گیری شود چرا که به سختی می توان نظر مردم در غرب را با این هجمه از تبلیغات تغییر داد. با این همه نسل کشی، نابودی بیمارستان ها، کشتار مادران باردار و کودکان و حتی کشتار شهروندان غربی توسط رژیم صهیونیستی هنوز هم جوامع غربی به لطف خفقان اطلاعاتی از رژیم صهیونیستی حمایت می کنند!
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگرچه رویای مردخای کدار نویسنده آن و هم قطاران وی همواره کابوس آن ها بوده، اما به هر حال نباید کم ترین تحرکات دشمن، چه در زمینه سیاسی، اقتصادی و نظامی و چه در زمینه فکری را نادیده و یا دست کم گرفت.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «جهان چند قطبی» مطلوب روسیه چگونه است؟ این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که معمولا چنین برداشت می شود که در پشت واژه ها و اصطلاحات مشترک مفاهیم مشترکی هم وجود دارد و وقتی تهران، مسکو، پکن و استانبول از «جهان چند قطبی» می گویند همگی یک فهم واحد از این جهان دارند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید اشتباه نباشد اگر بگوییم که مترجمان مثل نوازندگانی هستند که تلاش می کنند یک قطعه موسیقی را با ساز خود بنوازند. یک قطعه موسیقی به وسیله سازهای گوناگون و با توجه به ظرافت های مخصوص به خود نواخته می شوند. آن قطعه موسیقی اگرچه دست نخورده باقی می ماند و به گوش شنونده می رسد، اما با این حال هر سازی به شیوه خود آن قطعه را ترجمه می کند. به همین دلیل است که وقتی از زبان خارجی صحبت می کنیم باید از دو زبان صحبت کنیم: یکی زبان انگلیسی، عربی، ژاپنی و غیره و دیگری فرهنگ یا روح زبان انگلیسی، عربی، ژاپنی و غیره است!
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در میان همه عجایب آن، یک نکته به شکل قابل توجهی عجیب بود و آن هم وجود یک نوع وسواس عجیب در رابطه با «آمریکا» در میان متفکران و اندیشمندان آن بود! شاید باورش سخت باشد اما اشاره به «آمریکا» آن چنان زیاد و قابل توجه بود که نه تنها در مثال ها بلکه حتی در مذاح های اندیشمندان آن هم می شد مشاهده کرد، آن هم اندیشمندانی که بعضا حتی سخنرانی های رئیس جمهور روسیه در مراسم مختلف را می نوشتند!
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حتی اگر به اندازه چین هم قدرتمند شویم باز هم باید با دیگران تعامل کنیم. در واقع همین قدرت تعامل است که یکی از عناصر موفقیت چین در جهان به شمار می رود. فرقی نمی کند که ایالات متحده باشد یا جزایر سیشل، باید با همه کشورها و بر اساس منافع ملی خود در تعامل باشیم.
ادامه مطلب
علی مفتح در گزارشی اختصاصی از بلژیک برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دوشنبه، روز جهانی کودک بود. شهرداری شهر لوون به همین مناسبت و برای گرامیداشت یاد و خاطره جانباختگان و مجروحان غزه به خصوص کودکان غزه مراسمی را در میدان شهر تدارک دیده بود که با سخنرانی شهردار هم همراه شد. لوون شهری کوچک در نزدیکی بروکسل است. در منطقه ای قرار دارد که بسیار دست راستی محسوب می شود. مردم زندگی راحت و آرامی دارند و به ندرت پیش می آید کسی اخبار جهان را به شکل مستمر پیگیری کند. این شهر نه تنها دست راستی است بلکه در کشوری قرار دارد که بخاطر نقش آمریکا در جنگ جهانی دوم، رابطه نزدیکی با آن سوی آتلانتیک هم دارد. یادم نمی رود زمانی که با یکی از اساتید بلژیکی درباره نحوه نامگذاری خیابان ها در این کشور صحبت می کردم، به من گفت: «ما خیابان های بسیاری را به نام قهرمانان خود نامگذاری می کنیم، مثلا روزولت»! حالا همین کشور دومین تظاهرات در حمایت از فلسطین را در پایتخت خود برگزار کرده و در شهرهای مختلف آن مراسم فراوان و گوناگونی در حمایت از مردم ستمدیده فلسطین انجام گرفته است.
ادامه مطلب
علی مفتح دری یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروزه به سبب روابط تیره روسیه و غرب دیگر شاهد (سوء) استفاده روسیه از همکاری ها با ایران نیستیم و به نظر می رسد روسیه نه علاقه و نه قدرت تبدیل رابطه با ایران به یک کارت بازی (حد اقل برای مدتی) را ندارد. در پرونده هسته ای هم می بینیم که اگر ایران موفق به ایجاد نوعی اختلاف میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده بر سر برجام پس از خروج آمریکا از آن شده بود، حالا روسیه هم به نوعی وارد این مثلث اختلافی شده است. درست است که روسیه در مسئله برجام علیه ایران بازی نمی کرد، اما نمی توان گفت که به نفع ایران هم بازی می کرد. روس ها از برجام به عنوان یک کارت دیگر در روابط خود با آمریکا و اروپا استفاده می کردند و به خصوص تلاش می کردند تا با قرار گرفتن در مذاکرات و نقش آفرینی در این زمینه خود را به عنوان یک بازیگر مهم در سطح جهانی و یک ابرقدرت عرضه کنند. حالا با طولانی شدن جنگ اوکراین و همکاری ها میان روسیه و ایران به نظر می رسد که ایران موفق شده تا شکاف در میان آمریکا، اروپا و روسیه را افزایش دهد تا بدین ترتیب آمریکا را از خود دور، روسیه را به خود نزدیک و آمریکا و روسیه (و اروپا) را از هم دور کند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ملت فلسطین نماد ایستادگی در اوج پستی صهیونیست های اهریمنی است. ادای احترام و عزت برای این ملت مقاوم مسئولیت هر انسان آزاده ای است. دفاع از حقوق انسانی این خواهران و برادران شریف وظیفه هر مومن سرافراز است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همان طور که ایالات متحده با نقش فعال در سیاست اروپایی مانع اتحاد میان روسیه و اروپا شد، ترکیه هم با وارد شدن به سیاست کشورهای ترک قصد دارد تا مانع از اتحاد ایران با قفقاز و آسیای میانه شود. این ها سرزمین هایی هستند که ایران بدون آنها هیچ وقت نمی تواند قدرت اصلی خود را بازیابد. بدون این سرزمین ها ایران یک کشور باقی می ماند و برای عرضه خود به عنوان تمدن با مشکل مواجه می شود. هدف این برنامه بیرون نگه داشتن ایران است و بیرون ماندن ما هم تنها کمکی به آن برنامه است!
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سوزاندن چند باره قرآن کریم در آتش جهل و اجازه انجام آن از طرف بعضی کشورهای اروپایی بهانه ای شد تا در اولین بحث از این سلسله نوشتار به موضوع آزادی و اگر دقیق تر بگوییم آزادی لیبرال بپردازیم.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بیایید تا بدون در نظر گرفتن اینکه طرفدار کدام طیف سیاسی هستیم بر این نکته توافق کنیم که آمریکا در دشمنی آشکار با ایران است. اما دشمنی آن با ما به دشمنی آمریکا با شوروی در زمان جنگ سرد می ماند یعنی همان زمان که بلوک غرب با افزایش هزینه های تسلیحاتی شوروی را بازی داد و مجبور کرد تا تمام توان خود را روی شکست بلوک غرب در این «مسابقه تسلیحاتی» بگذارد. اسم آن را هم «مسابقه» گذاشت، غافل از اینکه این مسابقه تمام نیروی شوروی را به باد داد و کمر آن را شکست! بیایید یک بار هم که شده قبول کنیم آمریکا قصد نابودی ایران را دارد، اما با وارد کردن کشورمان به «مسابقه» ضد آمریکایی!
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باریکه سوواوکی و تهدید بالقوه در بالتیک را شاید بتوان یکی از نقاط ضعف ناتو برشمرد. اگرچه به نظر نمی رسد که روسیه در حالی که مشغول جنگ در اوکراین است بتواند تهدیدی برای این منطقه ایجاد کند، اما روس ها بالتیک را همان قدر به عنوان راه خروج به دریای بیرون می دانند که دریای سیاه برای آنها از این منظر حائز اهمیت است. درست است که با عضویت سوئد و فنلاند قدرت روسیه در بالتیک تضعیف می شود اما نباید از یاد برد که این کشور همچنان یکی از مدعیان قدرت در بالتیک به شمار می رود.
ادامه مطلب
نویسنده و گردآوری: علی مفتح
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتو ون بیسمارک همیشه معتقد بود که باید از درگیری و رویارویی میان آلمان و روسیه جلوگیری شود. به عقیده وی، منافع مشترک پادشاهان و همچنین جمعیت قابل توجه لهستانی (برای مسئله لهستان به مقاله قبلی مراجعه شود) تحت حاکمیت هر دو کشور دلایل قابل توجهی برای عدم رویارویی میان برلین و سنت پترزبورگ بودند. آخرین تلاش های بیسمارک برای حفظ روابط حسنه پیمان مخفی (Rückversicherungvertrag) در سال ۱۸۸۷ میلادی بود که تبدیل به الگویی برای همه پیمان های مخفی آتی میان آلمان و روسیه شد.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دالان زنگزور به همراه راه ارتباطی از گرجستان قسمتی از تلاش برای جاده ابریشمی خواهد بود که الهام علیف یادداشت تفاهم آن را در سال ۲۰۱۵ میلادی در چین به امضا رسانده است. عملی شدن این پروژه باعث اتصال هرچه بیش تر تفلیس و باکو به ترکیه و همچنین تنگ تر شدن عرصه برای ایران در راه ابریشم خواهد شد.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آن چه در ادامه خواهیم خواند تحلیلی متفاوت از رویارویی غرب و روسیه بر اساس رویدادهای تاریخی ارائه دهد. این تحلیل، روایتی خواهد بود از حرکت تاریخی اروپاییان به سمت شرق این قاره که به خصوص از اوایل قرون وسطی در قرن پنجم شروع شده و با به وجود آمدن حکومت روس ها و عرض اندام آن در مقابل «غرب» در قرن نهم میلادی از سرعت آن کاهش یافت. اما این رویارویی از آن زمان تاکنون هیچ گاه پایان نیافته است. چه در عصر امپراتوری ها که شاید بارزترین نمونه آن ناکامی ناپلئون در روسیه بعد از فتح تقریبا تمام اروپا بود و چه در پایان آن عصر در جنگ جهانی اول، روسیه همیشه همچون سدی در مقابل حرکت غرب-شرق در اروپا بوده است. حتی شکست آلمان ها از روس ها در جنگ جهانی دوم هم به اتحادی میان غرب-شرق منجر نشد و تنها به بن بست دیوار برلین رسید که نقطه اوجی دیگر از تقابل دو سمت این قاره بود. حرکت غرب به شرق در اروپا هیچ گاه از حرکت باز نایستاده است!
ادامه مطلب