چین
تاملی درباره روابط دیرینه و پیچیده ایران و چین
محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نا متناسب و نا همگن بودن تحلیل های سیاسی با نظرات و پیشنهادها. عدم وجود سازمان و تشکیلات فکری سازمان یافته در کشور حتی در سطح مدیریت یک جلسه. خود عرضه کردن افراد و این که هر کس می خواهد خودش را جلو انداخته و کار خود را پیش ببرد و توجهی به سایر بخش ها ندارد. بالاخره اولویت های موجود در روابط ایران و چین با توجه محدودیت های موجود چیست؟
ادامه مطلبنگاهی به نطق ترامپ
محمد جواد غلامرضاکاشی در یادداشتی می نویسد: به نطق ترامپ در سازمان ملل توجه کنید. او رئیس جمهور قدرتمندترین کشور جهان است. ضمن نطق خود به کشورهای زیادی حمله کرد. همه را به چالش کشید. آنها مغلوبان شیء نشده بودند. اما چه بسا هستی شان برای اظهار قدرقدرتی آمریکا برکتی به شمار رود. او نطق خود را با هیچ کدام از آنها آغاز نکرد. با مغلوبی شروع کرد که میدان تازه گشوده است. با چین آغاز کرد. سهم اصلی سخنان خود را به چین اختصاص داد. از کلامش عجز و نفرت میبارید. چین کشوری است که در میدان میلیتاریسم جهانی آمریکا، راه دیگری را در پیش گرفته است. به قول ترامپ دهههاست آمریکا را فریب داده است. هزاران شرکت آمریکایی را از رده اقتصاد جهان حذف کرده است. ترامپ وقتی از چین سخن میگفت، مثل یک کشور کتک خورده و آسیب دیده حرف میزد.
ادامه مطلبرقابت استراتژیک فراگیر میان چین و آمریکا
محمد زارع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وجود چنین بدبینی نسبت به چین و قدرتیابی این کشور تنها منحصر به مقامات دولت ترامپ نیست و دیگر متفکرین و استراتژیستهای این کشور چه در طیف رئالیستهای بدبین که معتقدند قدرتیابی سریع چین و روابط خارجی تهاجمی این کشور یک تهدید جدی برای نظم بین الملل پسا جنگ سرد است و چه در طیف لیبرالهای بدبین که معتقدند موفقیت اقتصادی چین توانایی و اعتماد به نفس بیشتری به این کشور برای اجرایی کردن بین المللی مدل چین به خصوص در کشورهای در حال توسعه در اختیار این کشور قرار داده است، قابل مشاهده است.
ادامه مطلبمهیا بودن فضا برای جولان ایران در افغانستان با شکست مذاکرات آمریکا با طالبان و عدم محبوبیت روسیه
پیرمحمد ملازهی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون مذاکرات ایران و طالبان بر این باور است: مسئله صلح افغانستان می تواند نقطه آغازی برای شکل گیری تفاهم میان تهران با ریاض و ابوظبی در دیگر مسائل و مناقشات خود باشد. اما متاسفانه اکنون تحرکات چندان جدی دیپلماتیک از جانب وزارت امور خارجه در این خصوص وجود ندارد و تنها چند دیدار با هیات های طالبان و رایزنی با دولت کابل صورت گرفته است.
ادامه مطلبایران، روسیه، چین و ترکیه هژمونی غرب را به چالش می کشند
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران یک قدرت تأثیرگذار در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس است که درحال تحمل فشارهای سنگین تحریم های اعمال شده از سوی ایالات متحده، به شدت از منافع خود دفاع می کند. خروج یک جانبه ایالات متحده از توافق هسته ای بین المللی با ایران نظم بین المللی را نشانه می رود که در آن چین و روسیه تمایل به پر کردن خلا ایجاد شده را پنهان نمی کنند. سیاست فشار حداکثری در چارچوب استفاده از تحریم های اقتصادی و گزینه نظامی برای وادار کردن تهران به مذاکره و تجدید نظر در سیاست های خاورمیانه ای تاییدی بر هژمونی جهانی امریکا خواهد بود که ترامپ تاکنون شانس کسب آن را نداشته است.
ادامه مطلبنقش رهبران چین و آمریکا در ایجاد روابط دیپلماتیک دهه هفتاد میلادی
ماجد کیاست می نویسد: هر چند جسته و گریخته تلاش هایی از دو طرف برای یافتن مسیرهای عادی سازی روابط و کاهش تنش برداشته می شد که در این بین نقش چوئن لای از طرف چین برجسته است. اما به هر جهت چون تصمیمات کلیدی در ورای توان و قدرت این افراد بود و رهبران اصلی طرفین تمایلی در بهبود روابط نداشتند، کار خاصی که نشان دهنده پیشرفت و چشم انداز امیدوار کننده ای باشد به نظر نمی رسید. تا اینکه ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری و نفر اول ایالات متحده در ابتدای دهه هفتاد میلادی تصمیم قطعی مبنی بر گذر از تخاصمات گرفت همزمان تلاش های چوئن لای برای اقناع شخص اول چین یعنی مائو تسه تونگ، به ثمر نشست.
ادامه مطلبچالش های فراروی هند بعد از لغو خودمختاری کشمیر
حسن محسنی فرد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برقراری ثبات در منطقه بدون حل مناقشه کشمیر آن هم به روش مسالمت آمیز و مبتنی بر اصول عادلانه و کسب رضایت طرفین منازعه خاصه طرف کشمیری، برای هند رؤیایی دست نیافتنی خواهد بود. در صحفه جدید مردم کشمیر (و نه پاکستان) نقش اصلی را بر عهده خواهند گرفت. چراکه مسئله کشمیر بیش از آنکه به تمامیت ارضی هند مربوط شود، به هویت کشمیر مرتبط است. به ویژه در شرایطی که هند به صورت یکجانبه اقدام و بزعم خود پاکستان را از پروسه حل منازعه کنار گذاشته، طبیعتاً کشمیری ها خود را در محوریت تصمیم سازی و تنها جریان مشروع مقابل هند می بینند.
ادامه مطلبدرباره رویارویی پکن و واشنگتن در عصر جدید
علی اسمعیلی اردکانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چالش ایجاد شده در مورد فشار آمریکا به هواوی را میتوان با ارجاع به جنگ تجاری و تعرفهای اخیر چین و آمریکا توضیح داد. به عبارتی دیگر میتوان این واکنش را به عنوان یکی از سیاستهای واشنگتن برای تضعیف اقتصاد این ابرقدرت آسیایی با اتکا به جلوگیری از صادرات سودآور محصولات حوزه فناوریاش به اروپا و آمریکا تحلیل کرد.
ادامه مطلبمقاومت روسیه و اروپا در برابر فشارهای امریکا؛ از برجام تا ناتو
محمود شوری در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است: اساسا مسئله خروج آمریکا از پیمان آی ان اف و به موازات آن آزمایش موشکهای جدید میان برد توسط این کشور، بسترسازی برای احیای یک رقابت تسلیحاتی جدید میان واشنگتن با پکن و مسکو است تا از این طریق روسیه و چین را در چارچوب اهداف ایالات متحده آمریکا به یک پیمان جدید ملزم کند.
ادامه مطلبناتوانی مسکو و پکن در مهار واشنگتن از طریق شورای امنیت
شعیب بهمن در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است: در عالم واقعیت هم روسیه و هم چین به خوبی به این مسئله آگاهند که نمی توانند از طریق اهرم شورای امنیت مانع از توسعه و تکرار آزمایش تسلیحات هستهای آمریکا شوند. چنان که خروجی جلسه شورای امنیت نیز همین مطلب را تایید کرد. چون تنها سند و قانونی که مانع از این اقدام آمریکا می شد با خروج از ترامپ از پیمان آی ان اف کنار گذاشته شد و به تبع آن روسیه هم از آن پیمان خارج شد. لذا هیچ مبنای قانونی برای تقابل با آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل از طریق روسیه و چین وجود ندارد.
ادامه مطلبجای خالی ایران در الگوی ۱+ ۵ در آسیای مرکزی
ولی کوزه گر کالجی در یادداشتی می نویسد: ترکیب ۱+۵ در ادبیات سیاسی سال های اخیر بیش از هر چیز تداعی کننده ترکیب پنج کشور عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان در روند مذاکرات هسته ای با ایران بود. اما طی دو سال اخیر اخیر ترکیب ۱+۵ کاربرد دیگری نیز یافت و برای اطلاق به همکاری های پنج کشور منطقه آسیای مرکزی با اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و هند نیز مورد استفاده قرار گرفته است. سفر اخیر فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آسیای مرکزی (۱۶ تیر ۱۳۹۸) و دیدار با وزیران امور خارجه پنج کشور آسیای مرکزی در بیشکک قرقیزستان، بار دیگر اراده سیاسی بازیگران این منطقه را در اجرای الگوی ۱+۵ به نمایش گذاشت. این تحولات ایجاب می کند که دیپلماسی کلان ایران در سطح آسیای مرکزی، «رویکرد متوازن در عرصه دیپلماسی» را به صورت جدی تری مورد توجه قرار دهد و زمینه را برای سفر هم زمان وزیر امور خارجه و رئیس جمهوری ایران به پنج کشور آسیای مرکزی فراهم کند. ایران تجربه این رویکرد را دارد و تجربه سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی، رئیسجمهور وقت ایران به چهار کشور آسیای مرکزی، یعنی قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان در سال ۱۳۷۳ می تواند بار دیگر تکرار و نهادینه شود. به ویژه آن که در محیط تحول یافته کنونی آسیای مرکزی که وارد مرحله جدیدی از غیرامنیتی سازی و تنش زدایی به ویژه در روابط ازبکستان و تاجیکستان شده است، اجلاس های متعددی بین رهبران و مقامات پنج کشور منطقه در دو سال اخیر برگزار شده که بستر و فضای مناسبی را برای شکل دهی به الگوی ۱+۵ بین ایران و منطقه آسیای مرکزی فراهم کرده است.
ادامه مطلباحتمال دخالت ISI پاکستان در کشمیر با افزایش سطح تنش ها
محسن روحی صفت در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی تصریح کرد: دولت مودی سعی کرده است برای ایجاد انحراف در افکار عمومی به واسطه رکود در اقتصاد این کشور نگاه ها را به سمت مسائل سیاسی در کشمیر بکشاند. به خصوص این که مودی رئیس حزب بی جی پی است که اندیشه های بسیار تند و رادیکالی با نگرش های ملی گرایانه در رابطه با مسئله کشمیر دارد. از این رو نخست وزیر هندوستان سعی کرده است با تحریک حس ناسیونالیستی شرایط را برای انحراف افکار عمومی بیش از پیش شکل دهد.
ادامه مطلبهوش مصنوعی؛ تهدیدی فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در دو سال اخیر اخبار متعددی درباره رویکرد جدید دولت های جهان به منظور استفاده از مزایای هوش مصنوعی شنیده می شود، ولی مشخص نیست آیا ایران نیز در این زمینه برنامه جامع و منسجمی دارد و آیا نظام برای مقابله با چالش های این پدیده فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی برنامه ریزی مناسبی دارد یا خیر؟
ادامه مطلبزوال دموکراسی ها با ظهور چین و رشد ناسیونالیسم اقتدارگرا و پوپولیسم
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ر یک نگاه اجمالی باید گفت که در آغاز هزاره سوم، با برآمدن چین و سایر ممالک شرقی که گوی سبقت را از غرب می ربایند، افول و تشدید محسوس بحران در دنیای غرب، در آمریکای شمالی و به ویژه در اروپا و همینطور ظهور ناسیونالیسم، پوپولیسم و پروتکسیونیسم که زائیده چنین فرآیندی است، دگردیسی محتومی در مناسبات کلاسیک و مستقر بین المللی درحال وقوع است و بلوک بندی های سیاسی و اقتصادی نوینی دارد شکل می گیرد. دموکراسی های انتخابی، در این شرایط متغیر و دیگرگونه، به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند و معلوم نیست تا نیمه یا حداکثر انتهای قرن بتوانند همانند نیمه دوم قرن گذشته، همچنان به رشد و بقای خود ادامه دهند.
ادامه مطلبمانور قدرت در آب های بین المللی
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مسکو و پکن اوراسیا را به عنوان حیاط خلوت استراتژیک خود در نظر گرفته و ابتکارات بلندپروازانه ای مانند اتحادیه اقتصادی اوراسیا و کمربند اقتصادی جاده ابریشم را برای تقویت نفوذ خود در منطقه انجام می دهند. هر دو قدرت بزرگ اوراسیایی حضور غرب را با متحدانش در دو سوی اوراسیا تهدیدی برای محدود کردن و نهایتا تضعیف قدرت خود می پندارند. این حضور برای چین با ژاپن و کره جنوبی در آسیای شرقی و ناتو و اتحادیه اروپا برای روسیه در سمت غرب اوراسیا درک می شود.
ادامه مطلبترامپ در بن بست جنگ تعرفه ها
جنگ تعرفه ها یا جنگ گمرکی که از آن با عنوان Tariff war یا Customs War نیز یاد می شود در واقع اشاره به سیاست ضد رقابتی جدید ترامپ در قبال رقبای اقتصادی آمریکا دارد و در جریان آن آمریکا در راستای کاهش توان رقابتی دیگر کشورها، روی کالاهای صادراتی آنها تعرفه وارداتی یا مالیات گمرکی سنگین وضع می کند تا در نتیجه قیمت نهایی آنها افزایش یافته و در نتیجه اقبال به خریدشان کم شود!
ادامه مطلباصلاحات واقعی را از چین بیاموزیم
مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی مینویسد: از چین می توان هزاران نکته آموخت اما اگر بخواهم یک نکته تجویزی انتخاب کنم چنین خواهد بود: اگر همان راهی را برویم که همیشه می رفتیم به همان جایی می رسیم که همیشه می رسیدیم. باید پوست خودمان را بکنیم، تابوها (محدودیت های ناخودآگاه جامانده از عقاید کهنه و سنتی) را کنار بگذاریم. اهداف جدید انتخاب کنیم و دست مان را در ابزارها باز بگذاریم و نه اینکه هر اقدامی را به بهانه تضاد با تابوها کنار بگذاریم. به قول چینی ها: مهم نیست که گربه سیاه یا سفید باشد، مهم این است که بتواند موش بگیرد!!
ادامه مطلبتحرکات دیپلماتیک در شبه جزیره کره در پرتو زورآزمایی چین و آمریکا
احسان صادقی چیمه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در تحلیل روابط میان چین و کره شمالی مسائلی همچون دوستی و اتحاد دیرینه میان این دو کشور و یا حتی نفوذ و نقش حایز اهمیت چین در حل و فصل بحران شبه جزیره کره اگرچه قابل اعتنا و مهم هستند اما صرف قراردادن روابط میان دو کشور در این چارچوب و بهدنبال آن تحلیل سفر شی به پیونگ یانگ نمیتواند متغیر اصلی تحلیل سفر اخیر وی باشد. در واقع انجام این سفر در این مقطع زمانی را میتوان دارای اهمیتی ویژه برای هر دو کشور دانست.
ادامه مطلبالحاق ایران به پیمان شانگهای در گرو حل مشکلات دو جانبه است
محمدرضا فرقانی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون تاثیر سفر حسن روحانی به قرقیزستان و تاجیکستان بر مناسبات منطقهای ایران در آسیای میانه بر این باور است: این سفر میتواند تاثیرات مثبت جدی بر مناسبات ایران با کشورهای آسیای میانه داشته باشد، به خصوص که سفر آقای حسن روحانی به بیشکک و دوشنبه یک سفر دیپلماتیک برای دیدار دو جانبه نبود، بلکه این سفرها ماهیتی دیپلماتیک در قالب دیدارهای فشرده چند جانبه با سران و رهبران دیگر کشورهای آسیای میانه، آسیای جنوب شرقی و حتی برخی از کشورهای خاورمیانه داشت. به همین دلیل حضور تهران در چنین نشست هایی مطمئنا یک فرصت مغتنم برای تبادل دیدگاه، تفهیم و تبیین نظرات و تلاش برای گسترش همکاری در خصوص مسائل و تحولات منطقه و جهانی است.
ادامه مطلبکارشکنی نتانیاهو تاثیری بر سفر شنیزو آبه به تهران نخواهد داشت
اسماعیل بشری در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی پیرامون اهداف و دستاوردهای سفر شینزو آبه به ایران بر این نکته تاکید کرد: اگرچه مناسبت اسرائیل و ژاپن مثبت و بدون تنش ارزیابی می شود، اما میزان و شدت نفوذ تل آویو در ساختار سیاسی توکیو به گونه ای نیست که این کشور را تحت تاثیر نگاه خود، به خصوص در تنش آمریکا با ایران قرار دهد.
ادامه مطلباحتمال تداوم و تشدید جنگ تجاری پکن – واشنگتن، دلیل خریدهای نفتی چین از ایران
سیدمحمدعلی خطیبی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی پیرامون اقدام پکن در بارگیری سوپر نفتکش پسیفیک براوو از ایران براین باور است: این اقدام چین را، نه در سطح بارگیری یک سوپر نفتکش و اقدامی تاکتیکی، بلکه باید در سطحی کلان تر و راهبردی و در راستای جنگ تجاری و اقتصادی ایالات متحده آمریکا با چین تحلیل کرد. در این خصوص یقیناً پکن که خود را در یک جنگ تمام عیار با دونالد ترامپ می بیند که هر روز هم دامنه آن در حال افزایش است، سعی دارد زمین و اهرم های بازی را در این جنگ به سود خود تغییر دهد.
ادامه مطلبهزینه بسیار و بی فایده در صورت تداوم دیپلماسی چهل ساله کنونی
نوذر شفیعی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی پیرامون تاثیر خلاء سیاست خارجی فراگیر بر این نکته تاکید کرد: نگاه به شرق و شرق گرایی، نگاه به غرب و غرب گرایی، نگاه به نفوذ منطقهای در خاورمیانه عربی و امت اسلامی و یا تعامل با بازیگرانی در دیگر مناطق از آسیای میانه تا قفقاز به تنهایی نمیتواند شرایط را برای شکل گیری یک دیپلماسی موفق فراهم آورد. همین نگاه تک بعدی، خلاء دیپلماسی جامع و فراگیر را شگل داده است. الگوی دیپلماسی موفقی که امروز کشورهای جهان از آن پیروی می کند دیپلماسی همه سو گرایانه است.
ادامه مطلب