اعراب چاره ای ندارند جز این که منتظر انتخابات ۲۰۲۰ امریکا باشند

دیپلماسی ایرانی: امسال برای نهمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا بیست و هشتمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

در دیدارم با یکی از چهره های بارز اردنی مقیم واشنگتن، پایتخت امریکا درباره «معامله قرن» پرسیدم، گفت: «سه مساله مهم وجود دارد، حق بازگشت، بیت المقدس و کشور فلسطینی. منظور فلسطینی ها از حق بازگشت، بازگشت پناهندگان سال 1948 به سرزمین هایشان و افراد وابسته به آنها یعنی فرزندان و نوه ها و پسران آنها و نوه های آنهاست... و این موضوعی است ممکن نیست اسرائیل در هیچ حالتی بپذیرد. شاید اگر بخواهد بپذیرد آن دسته از فلسطینیانی که در سال 1948 رفتند یا رانده شدند و هنوز زنده هستند را بپذیرد که برگردند. تعداد این افراد کم است و سنشان هم خیلی زیاد است. و نیازمند توجهات ویژه ای هستند. و طبیعتا آنها خطری برای اسرائیل محسوب نمی شوند.»

نظر دادم: «در روزهایی که کلینتون در قدرت بود، در اثنای مذکرات فلسطینی ها و اسرائیلی ها که در آنها امریکایی هایی مثل دنیس راس و دیگران مشارکت داشتند از بازگشت هزاران پناهنده 48 طی چند مرحله سالیانه صحبت بود.»

جواب داد: «این موضوع دیگر تمام شده است. تازه بیت المقدس را هم داری. همه موضوعات مربوط به این قضیه مزمن است که در روزهای دولت رئیس جمهور اوباما بعد از تحرکات فعالانه ای که جان کری، وزیر امور خارجه اش انجام داد و شکست خورد، فریز شد. ترامپ به عنوان رئیس جمهوری امریکا به شکلی که خیلی ها چه در داخل و چه در خارج از امریکا انتظارش را نداشتند، انتخاب شد. در اسرائیل هم کسی نخست وزیر است که اسمش نتانیاهوست. در اداره اول دامادش، کوشنر را به عنوان مشاور خود منصوب کرد و او را مسئول پیگیری قضیه خاورمیانه و بحران آن کرد و تلاش کرد به طور جدی درگیری فلسطینی – اسرائیلی را پایان دهد. آقای کاخ سفید سفارت امریکا را از تل آویو به بیت المقدس منتقل کرد و به شکل غیرمستقیمی آنجا را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت. نتانیاهو با این کار شوکه شد، اما از آن استقبال کرد و با شور و حرارت هم استقبال کرد. اما نتانیاهو آن را به رسمیت شناختن مستقیم و رسمی تعبیر کرد.»

بعد از آن به سراغ یکی از چهره های بارز روسی مقیم نیویورک رفتم، صحبت از حضور توامان کشورش و ایران در سوریه شد، گفت: «رقابت و اختلافی میان دو کشور در خاک سوریه وجود دارد، همچنین اختلافاتی در منافع دو طرف هم مطرح است. اما همه اینها باعث نمی شود که ایران و روسیه در رویارویی سخت و شدیدی که در سوریه دارند از هم جدا شوند. رابطه میان آنها پیمان نیست، این صحیح است، اما همچنان روابط کاری خوبی میانشان است.»

درباره سفر اسحاق جهانگیری، معاون رئیس جمهوری ایران به سوریه پرسید و گفت: «به هر حال روسیه نقش مهمی به همراه ایران در سوریه ایفا کرد تا متحدان ایران از مرزهای جنوبی سوریه فاصله بگیرند تا درگیری یا مشکلات و جنگی میان آنها با اسرائیل به وجود نیاید. ایران این تقاضای روسیه را اجابت کرد. به هر حال موضوع اسرائیلی – فلسطینی الآن در وضعیت سختی است. ترامپ به بیت المقدس یکپارچه به عنوان پایتخت اسرائیل اعتراف کرد و سفارت کشورش را به آنجا منتقل کرد. بعد از آن ضمیمه شدن جولان سوریه به اراضی اسرائیل را به رسمیت شناخت. سیاست شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری آن هم به شکل وسیعتر هم مطرح است. معامله قرن هم در میان است. در چنین فضایی نمی توان انتظار حل یا تسویه یا هر گونه فرایند سیاسی خوب برای حل نزاع فلسطینی – اسرائیلی داشت. باید حداقل منتظر سال 2020 ماند. در این سال ترامپ با انتخابات ریاست جمهوری امریکا مواجه است و می خواهد دور جدیدی را در ریاست جمهوری اش تجربه کند. او به یهودی های امریکا که بر اسرائیل و سازمان یهودی امریکایی ایپک تاثیر می گذارند نیاز دارد چرا که آنها به شکل رسمی از منافع او دفاع می کنند. به همیل دلیل ترامپ در کنار نتانیاهو ایستاده است. او حمایت خود از نتانیاهو را با دو موردی که در بالا گفتم نشان داد، و در پیروزی انتخاباتی اخیر او هرچند خیلی ضعیف بود، سهم داشت. البته نتانیاهو با وجود سختی های بزرگی که در تشکیل دولت دارد کوتاه نمی آید (او در تشکیل دولت شکست خورد و مجلس نمایندگان "کنست" را منحل کرد و انتخابات جدید را خواستار شد). برای همین اعراب باید به امور دیگری مثل جنگ های گوناگونی که دارند توجه کنند و برای حل آنها تلاش کنند، مثل جنگ یمن، "تروریسم اسلام گرایان تندرو" و جنگ لیبی و وضعیت عراق و دیگر مشکلات و قضایای این گونه. 

ادامه دارد...