علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رهبران واشینگتن و پکن، هوش مصنوعی را به عنوان یک فناوری مخرب می‌بینند که می‌تواند بخش‌های مختلف اجتماعی را حتی بیشتر از رایانه‌های دیجیتال و اینترنت مختل کند.
ادامه مطلب
فرید زکریا در یادداشتی می‌نویسد: دونالد ترامپ عاشق بازی‌کردن با «قواعد چین» است. او ظاهراً شیفته قدرت شی جین‌پینگ است؛ قدرتی شخصی، متمرکز و مبتنی بر تصمیم‌گیری‌های اختیاری. در دور دوم ریاست جمهوری، او تهدید به اعمال تعرفه‌های سراسری کرده، شخصاً در زنجیره تأمین نیمه‌هادی‌ها مداخله داشته، سهام دولتی در شرکت اینتل را خواستار شده، برای فروش تراشه‌های انویدیا به چین امتیازهای ویژه تعیین کرده (و پانزده درصد سهم برای دولت آمریکا برداشته) و در ماجرای فروش تیک‌تاک نقش «بانکدار» را بازی کرده است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: روایت‌های چینی‌ها هم در مورد آمریکا رنگارنگ است. در چین، روایتی آمادگی تقابل نظامی با آمریکا را جدی می‌بیند و روایت دیگری همکاری با آمریکا را ضروری می‌داند و بین تقابل و همکاری، روایت‌های دیگری نیز وجود دارد.
ادامه مطلب
برای تضمین استقلال در یک سیستم جهانی که در آن قوانین رو به زوال هستند و قدرت‌های مسلط به صورت معامله‌ای عمل می‌کنند، شرکا باید فراتر از «ریسک‌زدایی» لفظی به تاب‌آوری عملی روی آورند.
ادامه مطلب
رژیم‌های استبدادی به ویژه در برابر بحران‌های جانشینی آسیب‌پذیر هستند. اتحاد جماهیر شوروی هرگز معمای جانشینی را حل نکرد: رهبران قبلی شوروی یا در دوران تصدی درگذشتند یا پاکسازی شدند، یا در مورد میخائیل گورباچف، سیستم را به سمت نابودی سوق دادند. چالش اصلی برای شی این است که چگونه جانشینی را به اندازه کافی توانمند کند تا بتواند پس از رفتن شی در قدرت باقی بماند، بدون اینکه به وارث احتمالی قدرت کافی برای تهدید شی بدهد در حالی که او در قدرت است. حتی اگر شی در کنگره بعدی حزب، در سال ۲۰۲۷، جانشین بالقوه‌ای را تعیین کند، ایجاد تعادل همچنان یک چالش خواهد بود.
ادامه مطلب
شی همچنین سیاست خارجی کم‌اهمیت دنگ مبنی بر «پنهان شو و منتظر بمان» را کنار گذاشته و رویکردی را در پیش گرفته است که می‌توان آن را «نمایش و حرکت» نامید. این تغییر نیز ناشی از شکست‌های محسوس مدل‌های اقتصادی به رهبری غرب در پی بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ است.
ادامه مطلب
محمد محمودی کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: یکی از پیشران‌های اصلی در وقوع پرشتاب تحولات در منطقه راهبردی خاورمیانه، تشدید فرایندها برای ساخت نظمی نوین در عرصه نظام بین‌المللی است. جنگ اقتصادی میان چین و آمریکا که در دولت دونالد ترامپ شکلی عینی‌تر و پر تنش‌تر به خود گرفته، از تغییرات بنیادین در پیشران‌های نظم‌ساز در عرصه بین‌المللی نشان دارد به طوری که شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین نیز از ضرورت باز تعریف مولفه‌های هنجاری و نیز بازطراحی ساختاری نظم بین المللی بر اساس خوانش چینی سخن به میان آورده است.
ادامه مطلب
اصلاحات، رشد اقتصادی و فضای تنفس ژئوپلیتیکی را به همراه داشت، اما فساد، بی‌عدالتی و نابرابری را نیز به همراه داشت. هیچ بخشی به وضوح بیشتر از بخش املاک و مستغلات، اختلال عملکرد سیاسی و اقتصادی در هم تنیده چین را نشان نمی‌دهد، به طوری که قیمت‌ها در این بخش به اوج بی‌سابقه‌ای رسیدند، اما از سال ۲۰۲۱ به شدت کاهش یافته‌اند.
ادامه مطلب
برخی از محافظه‌کاران برجسته ایالات متحده با شک و تردید عمیقی به دولت لی جائه میونگ نگاه می‌کنند و به نظر می‌رسد دونالد ترامپ، رئیس جمهور، پیش از سفر رئیس جمهور لی در اواخر ماه اوت، این شک و تردیدها را تکرار کرد. در حالی که اولین اجلاس آنها به طور گسترده به عنوان یک موفقیت تلقی می‌شد، انتظارات واشینگتن اکنون به طور قابل توجهی بالاتر است.
ادامه مطلب
وقتی شی ناگهان به کنترل‌های سختگیرانه همه‌گیری چین پایان داد و کشور را در اواخر سال ۲۰۲۲ بازگشایی کرد، وال استریت بحثی در مورد اینکه آیا اقتصاد چین دوباره رونق خواهد گرفت یا خیر، مطرح نکرد، بلکه در مورد اینکه نمودار مسیر صعودی بهبود اقتصادی شبیه کدام حرف الفبا - V یا W - خواهد بود، بحث کرد. وقتی اقتصاد دچار رکود شد، برخی در واشینگتن به این نتیجه رسیدند که نقطه مقابل این است: چین به اوج خود رسیده، ساختار حاکمیتی آن شکست خورده است و نسبت به ایالات متحده شروع به افول خواهد کرد.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شی جین‌پینگ جهان را عرصه بازی‌ای طولانی می‌بیند که در آن موفقیت مستلزم صبر و استمرار است. ترامپ اما سیاست را میدان رقابت‌های فوری می‌داند و بر تهدید، غافلگیری و اقدام سریع تأکید دارد.
ادامه مطلب
پیمان آوکاس کلا به نمادی از اتحاد ایالات متحده و استرالیا تبدیل شده است و اکنون در معرض خطر تضعیف انتظارات برآورده نشده از هر دو طرف قرار دارد. در حالی که استرالیا اطمینان مداوم از سوی دولت ایالات متحده را خواهان است که توافق طبق برنامه پیش می‌رود، ایالات متحده خواهان تعهدات محکمی است که هر زیردریایی که به استرالیا منتقل می‌کند، در درگیری احتمالی با چین شرکت خواهد کرد.
ادامه مطلب
سعید جمشیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رژه پکن در ۲۰۲۵، مانند یالتا در ۱۹۴۵، به نظر می‌رسد اتحادهای جدیدی را در زمانی تعریف کرد که بن‌بست در اوکراین و انزواگرایی آمریکا در دوره دوم ترامپ، فضا را برای بازآرایی ژئوپلیتیکی فراهم کرده است.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نگارنده بر این باور است که حتی رسیدن چین به جایگاه یک ابرقدرت بلامنازع که بتواند نظم جهانی را به سود خود شکل دهد، امری بسیار بسیار بعید است و ممکن است نیم قرن یا حتی بیشتر تا تحقق چنین سناریویی فاصله داشته باشیم چه برسد به هژمون شدن این کشور . در ادامه به بررسی دلایل این مدعا و ابعاد رقابت استراتژیک بین پکن و واشنگتن خواهیم پرداخت.
ادامه مطلب
آنچه بسیاری آن را شکست کمیسیون اروپا – به‌ویژه در زمینه تجارت، جایی که اختیار کامل دارد – می‌دانند، می‌تواند تلاش‌ها برای شکل‌دهی به یک سیاست یکپارچه و مؤثر اروپایی را در زمانی که به استراتژی‌های جدید نیاز مبرم است، پیچیده‌تر کند.
ادامه مطلب
محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: رقابت آمریکا و چین در شرق آسیا به مثابه تقابلی چند وجهی در عرصه های اقتصادی، امنیتی و فناوری، بازتابی از تلاش هر یک برای تثبیت هژمونی منطقه ای و جهانی است.
ادامه مطلب
چشم‌اندازهای این منطقه در زمینه تقابل‌های جهانی، به‌ویژه رقابت بین قدرت‌های بزرگ مانند ایالات متحده، چین و دیگر بازیگران منطقه‌ای به بررسی‌های دقیق نیاز دارد. آیا این منطقه همچنان می‌تواند صلح‌آمیز باقی بماند یا به سمت درگیری‌های بیشتر حرکت خواهد کرد.
ادامه مطلب
پهپاد جیو تیان نمایانگر گامی بزرگ در توانمندی‌های نظامی چین است که نه تنها قدرت تهاجمی و شناسایی این کشور را تقویت می‌کند، بلکه پیامدهای گسترده‌ای برای ژئوپلیتیک جهانی دارد. این پهپاد با قابلیت‌های بی‌سابقه خود، از جمله برد طولانی، مداومت پروازی بالا و توانایی حمل تعداد زیادی پهپاد کوچک‌تر، می‌تواند به ابزاری کلیدی برای برتری در جنگ‌های مدرن تبدیل شود.
ادامه مطلب
آمریکا با تکیه بر شرکت‌های فناوری پیشرو مانند گوگل، مایکروسافت و انویدیا، برتری خود را در نوآوری‌های هوش مصنوعی حفظ کرده است. این کشور همچنین از طریق سیاست‌های محدودکننده، مانند کنترل صادرات فناوری‌های پیشرفته، تلاش می‌کند تا پیشرفت چین را مهار کند. چین با بهره‌گیری از شرکت‌هایی مانند هوآوی، بایدو، و تنسنت، و همچنین حمایت گسترده دولت، در حال توسعه زیرساخت‌های هوش مصنوعی و جمع‌آوری داده‌های عظیم است. چین به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند نظارت مبتنی بر هوش مصنوعی و فناوری‌های ۵G پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.
ادامه مطلب
گزارش‌ها نشان می‌دهد که بانک‌های مرکزی آسیایی، مانند بانک ژاپن و بانک خلق چین، برای تثبیت ارزهای خود به مداخله در بازارها مجبور شده‌اند.
ادامه مطلب
زهرا اله دادیان فلاورجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امریکا برای اینکه همچنان بتواند به‌عنوان یک ابرقدرت در عرصه جهانی حکمرانی کند باید قدرت‌های نوظهور را کنترل کند و جلوی رشد آنها را بگیرد از طرف دیگر باید قسمت‌های آسیب‌دیده را ترمیم کند.
ادامه مطلب
رضا معصومی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ظهور چین و روسیه، ناکامی‌های سیاست خارجی آمریکا، و بحران‌های داخلی این کشور، جهان را به سمت چندقطبی شدن برده است.
ادامه مطلب
کاهش وابستگی به فیلم‌های آمریکایی، استقلال فرهنگی و اقتصادی چین را تقویت کرده و امکان صادرات روایت‌های بومی به جهان را فراهم می‌کند.
ادامه مطلب
حسین صالحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین همواره از راه های دیپلماتیک و اقتصادی فشارهای زیادی بر تایوان وارد کرده، اما این موضوع باعث عقب نشینی تایوان نشده و همچنان به دنبال حفظ استقلال خود است.
ادامه مطلب
پکن می‌تواند از بی‌ثباتی ناشی از رویکردهای تفرقه‌افکنانه و غیرمتعارف ترامپ برای تقویت جایگاه جهانی خود، تضعیف اتحادهای آمریکا، و پیشبرد اهداف اقتصادی و نظامی‌اش بهره‌برداری کند.
ادامه مطلب
محمد محمودی‌کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: به نظر می‌رسد امکان امتناع از افزایش سطح تنش فزاینده فعلی در منطقه وجود دارد و می‌توان بر اساس مذاکره و حصول یک توافق سیاسی، از ازدیاد سطح چالش در منطقه مانع شد.
ادامه مطلب
مرتضی بنانژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جنگ تعرفه‌ای آمریکا و چین، یک پدیده پیچیده و چندوجهی است که تأثیرات گسترده‌ای بر اقتصاد جهانی و روابط بین‌المللی دارد.
ادامه مطلب
در دولت او نوعی پذیرش وجود دارد که نظم لیبرال بین‌المللی تنها به لطف قدرت نظامی آمریکا ممکن شد و حالا آمریکایی‌ها دیگر نمی‌خواهند هزینه آن را بپردازند. این همان واقع‌گرایی است – یک واقع‌گرایی خام، فاقد راهبرد و به قول دانشمند علوم سیاسی، استیون والت، یک "واقع‌گرایی نئاندرتالی" – اما در هر حال نوعی از واقع‌گرایی است.
ادامه مطلب
سعید دانشمند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اقدامات ترامپ و پیروزی مجدد ترامپ در انتخابات، بازتاب تفکرات استثناگرایی آمریکایی ها بود که بازگشت به دوران هژمونی را در ذهن خود تداعی می کنند. ترامپ به دنبال بازگرداندن آمریکا به دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی بعد از جنگ جهانی دوم است. او با استراتژی جدید، به دنبال الحاق سرزمین کشورها به خاک آمریکا، حفظ و توسعه قدرت نظامی و بازگشت به قدرت اقتصادی است تا بتواند نظم موجود جهانی را تغییر دهد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به آمارها و روندهای اقتصادی، روابط تجاری چین و اروپا در حال نزدیک‌تر شدن به یک نقطه عطف است. این هم‌راستایی اقتصادی می‌تواند به تقویت موقعیت چین در سطح جهانی و ایجاد فرصت‌های جدید برای اتحادیه اروپا در زمینه‌های مختلف منجر شود.
ادامه مطلب