علی موسوی خلخالی می نویسد: این تصور هم که گمان کنیم روسیه و چین به نفع ما در مذاکرات عمل می کنند نیز توهمی بیش نیست. همین که میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در سازمان های بین المللی عکسی از حضور خود در کنار نماینده امریکا منتشر می کند و طعنه به حضور خود در کنار او می زند، خود پیام های بسیاری دارد.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چه بسا وقت کشی به نفع ایران باشد اما علمی اجرا می شود. اینکه سطح مذاکرات را پایین بیاوریم و در سطح سفرا و کارشناسان باشد را می توان در دستورکار قرار داد. اینکه در داخل پوشش خبری کمتری داده شود تا با روان و اقتصاد داخلی بازی نکند؛ عالی خواهد بود. اینکه برای یک توافق خوب عجله نکنیم حتی خسارت مالی داشته باشد؛ عقلانی به نظر می رسد. توافق خوب با خسارت مالی بر توافق بد برای تحصیل مالی ارجحیت دارد.
ادامه مطلب
تمام گزینه‌های نظامی و ماجراجویی‌های جنگی غرب و کشورهای عربی برای خلع سلاح مقاومت شکست خورد و نتایج برعکسی داشت. از این رو آمریکایی‌ها به دنبال راه حلی بودند که توافق هسته‌ای را راه نجات خود دیدند. به این ترتیب آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شد و اروپایی‌ها از اجرایی کردن تعهدات و وعده‌های خود عقب نشینی کردند و تحریم‌های تاریخی بر جمهوری اسلامی تحمیل شد.
ادامه مطلب
جاوید قربان‌اوغلی در یادداشتی می نویسد: هدف کنونی ظاهرا «لغو حداکثری» تحریم‌هاست که رویکرد درستی است. تأمین این هدف در گرو مابازایی است که باید ایران آمادگی پرداخت آن را داشته باشد. این لازمه توافق و منطق «برد-برد» است. برای دستیابی به این مهم قبلا توافق «گام به گام» مطرح شده بود. با توجه به وضعیت کنونی چنین توافقی هرچند گشایشی در وضعیت ایجاد خواهد کرد، ولی در تحلیل نهایی در حکم «مسکن» است که رافع مشکلات نبوده و قادر به پرکردن چاله‌های عظیم اقتصاد کشور نخواهد بود.
ادامه مطلب
شرکای اروپایی توافق نیز از فشار زمانی مذاکرات باخبرند. اما مشکل این است که نظر و نقش آنها واقعاً تعیین کننده نیست. نقش میانجی مهم است، به خصوص که آمریکا فقط به طور غیرمستقیم در مذاکرات جاری شرکت می کند، اما اروپایی ها به سختی می توانند ضامن واقعی توافق باشند.
ادامه مطلب
تهران در لبه پرتگاه بازی می‌کند؛ اما نگرانی‌هایی واقعی وجود دارد از این که امور به سمتی برخلاف انتظار حرکت کند. ایران بر این اساس بازی می‌کند که گویی از ذهن دولت بایدن و تیم او با خبر است. این مسئله در دوره رئیس جمهوری دونالد ترامپ ممکن نبود و دشوار بود گام‌های او را پیش بینی کرد. ایران براساس این پیش فرض سقف شروطش برای بازگشت به توافق را بالا می‌برد که بایدن ضعیف است و این کشور طرف قوی‌تر معادله است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: مشوقان تغییر سیاست واشنگتن با استفاده از فرصت بروز سکته در دور تازه گفت‌گو‌ها، بایدن را در برزخ دو راهی تصمیم قرار دهند. آنان با هشدار خطر دیر شدن فرصت‌ها و برجسته‌کردن تهدید افزایش توانمندی هسته‌ای ایران تا نزدیکی ساخت بمب هسته‌ای، می‌خواهند به زعم خود «رئیس‌جمهور خواب آلود» را به اقدامی متفاوت از آنچه هنوز در وین جریان دارد، تشویق کنند.
ادامه مطلب
در پاسخ به بیانیه اروپا، میخائیل اولیانف، نماینده روسیه و سخنگوی اصلی تیم مذاکره کننده این کشو گفت: فرصت برای تغییر وجود دارد و برای ناامید شدن زود است.
ادامه مطلب
نتیجه مستقیم این موضع ایران و رد آنچه در شش دور مذاکره در وین بر سر آن توافق شده بود این است که موضع کشورهای اروپایی نیز با موضع ایالات متحده آمریکا کاملا منطبق شود و حتی کشورهای اروپایی در اعلام ناامیدی خود از عملکرد هیئت ایرانی و محتوای پیشنهادهای علی باقری، جلوتر از آمریکا عمل کردند.
ادامه مطلب
یک منبع دیپلماتیک اسرائیلی چند روز پیش به بن کاسپیت، ستون نویس المانیتور گفت: "بیشترین شرمندگی آن است که هر گاه تهدید ایران را به آمریکایی ها گوشزد می کنیم، به ما می گویند "شما از جان ما چه می خواهید؟ همین شما بودید که ترامپ را متقاعد کردید که از توافق خارج شود، نتانیاهو این کار را کرد. بعد ایرانی ها هم شروع به نقض توافق کردند. اگر امروز به اینجا رسیده ایم، تنها علتش همین است."
ادامه مطلب
توماس فریدمن می نویسد: تصمیم دونالد ترامپ به پاره کردن برجام در سال ۲۰۱۸ – تصمیمی که مایک پمپئو و بنیامین نتانیاهو هم مشوق آن بودند – یکی از احمقانه ترین، نابخردانه ترین و زیانبارترین تصمیمات حوزه امنیت ملی آمریکا در دوران پس از جنگ سرد بود.
ادامه مطلب
توبین در پایان گفت که دو سال زمان لازم بود که افرادی که در آن برهه بحرانی در ارتباط نزدیک با نتانیاهو کار می کردند یعنی رئیس سابق موساد، وزیر دفاع و ژنرال ارشد علناً پذیرفتند که همه یک دروغ بزرگ گفته اند. وی امیدوار است که این امر تأثیری در تصمیمات اسرائیل داشته بود. لیکن این یک ابراز امیدواری ساده ای بیش نیست زیرا همه چیز مخالف بازگشت به برجام پیش می رود.
ادامه مطلب
جاوید قربان اوغلی در یادداشتی می نویسد: منابع خبری هیئت ایرانی را قریب به ۴۰ نفر تخمین زده‌اند. برخلاف انتقادهایی که ممکن است از سوی عناصر ناآشنا به «تعداد» هیئت ایرانی وارد شود، در صورت برخورداری از «عزم و اراده‌ای جدی برای نیل به تفاهم» باید آن را از ویژگی‌های مثبت ترکیب تیم ایران در دور جدید مذاکرات برشمرد.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: حضور هیئت پر شمار ایرانی در وین، قبول پیشنهاد ایرانی‌ها برای تغییر مکان پیشین مذاکرات به هتل کوبورگ، تعامل مسالمت جویانه «جوزف بورلی» رئیس اتحادیه اروپا با اعزام «رافائل گروسی» معاون خود در مدیر کلی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای به تهران و نیز واسطه‌گری‌هایش میان طرف‌های ایرانی، آمریکایی - اروپایی در وین پیش از شروع دور نخست گفت‌گو‌ها و مهم‌تر، پرهیز شورای حکام آژانس از دادن قطعنامه علیه ایران در آخرین نشست خود، نشان از آمادگی‌هایی دارد که برخلاف گمانه زنی‌های مخالف، به توافق نهایی نزدیک است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیپلمات حرفه ای بودن خیلی آسان نیست، اما نتایج آن می تواند درخشان باشد، زیرا هدف هر عضو هیئت دیپلماتیک مشارکت در نوشتن تاریخ کشورش است. در واقع اجتماعی بودن، کار تیمی، لباس پوشیدن، روحیه تحلیلی و توانایی ترکیب، انعطاف پذیری، سخت گیری و در نهایت وفاداری از جمله ویژگی هایی است که دیپلمات نباید در این مولفه ها کمبودی داشته و باید به خوبی قواعد بازی بداند. از نظر شکلی نیز دیپلمات شغلی شخصی است که کشور مبدأ خود را در کشور دیگری به عنوان سفیر یا عضو هیئت دیپلماتیک (دبیر، کنسول، وابسته و غیره) نمایندگی می کند. او همچنین می تواند نماینده کشورش در یک سازمان بین المللی باشد. در دیپلماسی هنر این است که همیشه کانال های ارتباطی را باز نگه داشته و از تحقیر حریف خودداری کنید، زیرا حریف تحقیر شده می تواند از برقراری ارتباط با شما امتناع کند و سپس هر راه حلی از بین می رود.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در اوایل قرن بیستم بود که آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی در کتاب خود "نبرد من" به صراحت به شرایط و زیستواره سیاسی و اجتماعی شهر وین حمله کرده و آن را "وین ماری زهرآگین" نام می‌نهد۴، شهر وین که مرکز تعامل، مذاکره و مذاکره، توافق و همزیستی مسالمت‌آمیز برای نژادها، مذاهب، افکار و ایدئولوژی‌های متفاوت بود، فضایی جهان وطنی داشت که به شدت مورد انتقاد هیتلر قرار می‌گیرد. سال‌هاست که وین به شهری برای مذاکرات ایران و غرب بر سر مسائل هسته‌ای ایران و با بهتر بگوئیم ظهور ایران به عنوان یک قدرت بزرگ منطقه‌ای و جهانی، بدل شده که شرایط جوی و سیاسی آن برای برخی سیاستگذاران و مذاکره کنندگان ایران بسیار بهتر و آشناتر از فضا و شرایط ایران و تهران شده است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: البته پرسش در این باره آن است که تهران برای دور تازه گفتوگوها، چه میزان از آمادگی را در تعدیل مواضع گذشته خود دارد؟ آیا تهران به «توافق موقت» چشم دوخته است؟ در این صورت چه میزان از مطالباتش در گفت‌وگوهای تازه تأمین خواهد شد؟ آیا گفت‌وگوهای تازه در ادامه توافق‌ها در شش دور گفت‌وگوهایی است که دیپلمات‌های دولت حسن روحانی انجام دادند؟ یا قرار است تهران شکل تازه‌ای از گفتوگوها را دنبال کند؟
ادامه مطلب
یکی از کارشناسان غربی که هفته گذشته در اروپا با باقری کنی دیدار کرد، می گوید که معاون وزیر امور خارجه ایران تاکید داشت که او به عنوان مسئول گفت وگوهای هسته ای در دولت ابراهیم رئیسی گمارده شده است. او در این باره می گوید: "او به روشنی تلاش داشت این پیام را منتقل کند که رسیدن به توافق ممکن است و او کسی است که مسئول پرونده هسته ای است." باقری همچنین انتقادهای گذشته اش از برجام را کم اهمیت جلوه داد و گفت زمانی آن دیدگاه را مطرح کرده که به عنوان یک کارشناس بیرون از دولت نظر می داده اما اکنون او در دولت و یک سیاستگذار دولتی است و به نمایندگی از نظام کار می کند و دیدگاه های شخصی اش اهمیتی ندارند.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران همه تلاش خود را مصروف تعهد گرفتن از دولت فعلی آمریکا برای عدم خروج مجدد دولت‌های بعدی از برجام نکند، چرا که این درخواست با توجه به اختیارات رئیس جمهوری آمریکا و ماهیت گرایش های سیاسی و حزبی کنگره آمریکا در عمل شدنی نیست. به جای آن نمایندگان ایران در این مذاکرات باید بکوشند بندهایی را به توافق جدید اضافه کنند که هزینه خروج را برای همه کشورها از جمله آمریکا بالا ببرد.
ادامه مطلب
شرایط پیرامونی دور تازه گفت وگوهای هسته ای که قرار است ۲۹ نوامبر در وین از سرگرفته شود، چیزی بیش از ویژگی های یک دولت محافظه کار در تهران است که شاید تمایل کمتری به احیای توافق ۲۰۱۵ با آمریکا داشته باشد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در واقع سفارت خارجی دفتر رسمی یک کشور در پایتخت کشور دیگر است که بالاترین مقام آن یعنی شخص سفیر مسئول گفت وگوهای میان دولت‌ها و مهمترین مرکز و ساختمان سیاسی است که مسئولیت برقراری ارتباطات دیپلماتیک بین دو کشور را بر عهده دارد.
ادامه مطلب
در واقع نباید روی مذاکرات بیست و نهم نوامبر یا مذاکرات بعدی شرط بست، بلکه باید در نظر داشته باشیم که احتمالا برجام در حال مرگ است و چه بسا خواهد مرد.
ادامه مطلب
اگر تماسی بین ایران و آمریکا وجود داشته باشد، هدف آن فراهم کردن زمینه برای از سرگیری مذاکرات است. به موازات آن، پیش بینی می شود تهران مسیر جدیدی را به سمت سه کشور اروپایی در پیش بگیرد؛ ولی مذاکرات با این سه کشور، به صورت گروهی نخواهد بود بلکه ایران با این کشورها به صورت تک به تک با هدف دستیابی به تفاهم های دوجانبه و کسب دستاوردهای اقتصادی و سیاسی صرف نظر از نتایجی که ممکن است مذاکرات وین به همراه بیاورد، وارد مذاکره می شود. این تفاهم های دوجانبه می تواند چتری برای ایران در صورتی باشد که خواسته هایش برای بازگشت بدون قید و شرط آمریکا به برجام و لغو یکباره همه تحریم ها، تحقق پیدا نکند.
ادامه مطلب
فاطمه نکولعل آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با روی کار آمدن دولت جو بایدن و سیاست و آغاز گفتگوهای احیای برجام، اعضای ارشد کنگره آمریکا فعالتر شده اند. به هر میزان مذاکرات ایران و آمریکا جدی تر شده است به همان میزان کنگره خود را برای ایفای نقش فعال اماده کرده است. واقعیت این است که کنگره آمریکا در مواضع اعلامی و اقدامات عملی مخالف احیای توافق هسته ای ۲۰۱۵ است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: : استقبال سرد مقام‌های اسرائیلی از «رابرت مالی» نماینده ویژه دولت امریکا در امور ایران، نشان از نگرانی آنان درباره آینده گفتگوهای وین دارد. نخست‌وزیر و وزیر امورخارجه اسرائیل با لغو دیدارهایشان با مالی، پیشاپیش اعتراض و مخالفت خود را با توافق‌های احتمالی ایران و امریکا در گفتگوهای وین بروز داده‌اند که قرار است از هشتم آذرماه از سر گرفته شود.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی می گوید: در واقعیت هر کشوری می تواند در حوزه سرزمینی خودش اعمال حاکمیت کند و اگر جرم و جنایتی در محدوده جغرافیایی و سیاسی آن صورت بگیرد می تواند بر اساس قوانینی که دارد نسبت به مجازات آنها اقدام کند.
ادامه مطلب
روح اله رحمانی فر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در چند روز اخیر جلساتى بین علی باقرى کنى، مسئول تیم مذاکره کنندگان ایران و انریکه مورا، دستیار جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجى اتحادیه اروپا برگزار شد که آخرین آن در تاریخ ۲۷ اکتبر بود. باقرى مذاکرات خود با مورا در بروکسل را جدى و سازنده توصیف و از توافقاتى براى تعیین تاریخ دقیق مذاکرات سخن گفت. به فاصله سه روز روساى جمهوری آمریکا و E۳ در حاشیه اجلاس G۲۰ بیانیه نسبتا تندى علیه برنامه هسته اى ایران منتشر و خواستار بازگشت سریع تهران به وین شدند اتفاقى که مهر بطلانى بر دستاورد احتمالى على باقرى از مذاکره بروکسل تفسیر شد و بدبینى ها به فرایند احیاى برجام را تشدید کرد. بیانیه چهار کشور غربى از پاره اى جهات با نمونه هاى قبلى متفاوت بود به‌طوری‌که هم در فرم و هم در محتوا جدى تر و تندتر از گذشته و به نوعى اتمام حجت دول غربىِ موثر در توافق هسته اى با تهران محسوب می‌شود.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: آنچه اهمیت دارد، درک زمان و موقعیتی است که لازم می‌‌سازد تهران فرصت‌های خود را در آن جستجو کرده و خود را از احتمال هرگونه اتفاق غیرمترقبه‌ای دورکند که منجر به تقلیل مطالبات منطقی آن شود. مهم‌تر این که آیا تهران به راستی خواستار بازگشت به گفت‌وگوهای برجامی است؟
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این روزها حقوق بشر به موضوع مهم و چالش جدی در روابط بسیاری از کشورها تبدیل شده که نمونه بارز آن بحران حاصله در روابط ترکیه با ده کشور غربی و یا بیانیه ۴۳ کشور در محکومیت حقوق بشر در چین و حتی نقض حقوق بشر در بخش های مختلف اروپا به بهانه مقابله با کووید ۱۹ است.
ادامه مطلب
در دستور کار مذاکرات رابرت مالی با دیپلمات های اروپایی، هماهنگی کشورهای غربی در هفته های آینده است، زیرا ایران با تأخیر در از سرگیری مذاکرات وین به «دفع الوقت» ادامه می دهد. رابرت مالی قبلاً سفر چهار روزه به امارات متحده عربی، قطر و عربستان سعودی داشته است.
ادامه مطلب